 |
| ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ / EUROKINISSI |
Aποκαρδιωτική είναι η διαδικασία του απολογισμού των πεπραγμένων της κυβέρνησης της Ν.Δ. στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας. Η μακάβρια τετραετία, κυρίως, λόγω των επιλογών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, άφησε πίσω της δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, μια μη αναμενόμενη επιβάρυνση της υγείας του πληθυσμού από άλλα εκτός Covid νοσήματα και ένα αποδιαρθρωμένο, υποστελεχωμένο και νοσοκομειοκεντρικό Εθνικό Σύστημα Υγείας, αδύναμο να ανταποκριθεί στις συνεχείς και διευρυνόμενες ανάγκες του πληθυσμού. Συγκεκριμένα, οι πολιτικές της κυβέρνησης είχαν ως αποτέλεσμα να πεθάνουν -από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα- 36.811 συμπολίτες μας, σαν να σβήστηκε ένα μεγάλο νησί όπως η Κεφαλονιά, από τον χάρτη της Ελλάδας.
Ιούλιος 2019. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας βγαίνει από μια 10ετία μνημονίων με σημαντική υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση, ενώ η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. ξεκινά να ξεδιπλώνει, ανοιχτά, το σχέδιό της για άλωση του δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας. Μάιος 2023. Τέσσερα χρόνια και μια πανδημία -που ανέδειξε την αδήριτη ανάγκη για ενιαία, ισχυρά και δη δημόσια συστήματα υγείας- μετά, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη συνεχίζει ακάθεκτη το... πρόγραμμά της.
Ασθενείς βρίσκονται σε απόγνωση, αφού οι συμμετοχές τους στα φάρμακα, που καταγράφουν ρεκόρ ελλείψεων, στις διαγνωστικές εξετάσεις και στις απαραίτητες για την υγεία τους θεραπείες αυξάνονται κατακόρυφα ή καλούνται να τα πληρώσουν εξ ολοκλήρου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαγνωστική εξέταση της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης του κορονοϊού, που η κυβέρνηση ουδέποτε ενέταξε στη συνταγογράφηση και την αποζημίωση, αλλά και οι ακτινοθεραπείες, που οι καρκινοπαθείς τις χρεώνονται ολόκληρες από τα ιδιωτικά κέντρα, τα οποία έχουν ήδη εξοφληθεί γι’ αυτές από τον ΕΟΠΥΥ!
Γιατροί και νοσηλευτές δίνουν μάχη μέσα και έξω από τα νοσοκομεία για να κρατηθεί στη ζωή ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης της Ν.Δ. Οι ήρωες με τις άσπρες και μπλε μπλούζες, από τη μία καταχειροκροτούνται δημοσίως, με πρώτο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν καλούνται να ξεπεράσουν (πάλι) εαυτούς και να δώσουν τη μάχη με την πανδημία και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση τούς γυρνάει την πλάτη και αποσιωπά τα αιτήματά τους για χρηματοδότηση και προσλήψεις, τους αφήνει απλήρωτους για τις υπερωρίες της πανδημίας, τους μετακινεί από εδώ και από εκεί για να καλύψει τα κενά, δημιουργώντας νέα.
Κυβερνητικός «λαγός»
Ήταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη που αρχές Δεκεμβρίου του 2019 έβγαλε τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία στους δρόμους για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις ΣΔΙΤ. Τότε, πρωτοβουλία της ηγετικής ομάδας του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, σε ρόλο κυβερνητικού «λαγού», επιχειρούσε να λειάνει το έδαφος για την είσοδο των ιδιωτών στην Υγεία, μέσω Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Την ημερίδα «ενημέρωσης και διαλόγου για τις ΣΔΙΤ στην παροχή υπηρεσιών υγείας» θα χαιρέτιζε ο υπουργός Υγείας, ο υφυπουργός Υγείας Βασίλης Κοντοζαμάνης θα «άνοιγε» τα κυβερνητικά χαρτιά σε μια ομιλία με τίτλο «Η θέση της κυβέρνησης», ενώ δεν θα μπορούσε να λείπει η περιφερειακή αρχή της Αττικής, με τον Γιώργο Πατούλη, που είχε υπό την αιγίδα της την ημερίδα. Απέναντι στην πλέον αντιδραστική αλλαγή που μεθοδεύεται στη δημόσια υγεία στάθηκαν οι υγειονομικοί και κέρδισαν μία μικρή νίκη, παρά την προσπάθεια καταστολής και τρομοκράτησής τους από δυνάμεις των ΜΑΤ. Με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τα νοσοκομεία. Θέλουμε δημόσια και δωρεάν υγεία», οι αεικίνητοι πρωταγωνιστές -γιατροί και νοσηλευτές- του Εθνικού Συστήματος Υγείας, που όλοι έχουμε συναντήσει σε κάποια εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου, κατάφεραν να ακυρωθεί η ημερίδα.
Η κυβέρνηση της
Ν.Δ., όμως, δεν αστειεύεται. Λίγες μέρες αργότερα (17/12) έβαλε τους
ιδιώτες στο ΕΣΥ από την κύρια είσοδο. Μέσω ενός πιλοτικού προγράμματος
ΣΔΙΤ σε τρία νοσοκομεία, που εξήγγειλε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη
Βουλή, άνοιξε την κεντρική πύλη του συστήματος στο επιχειρηματικό
κεφάλαιο, με ολέθριες συνέπειες για ασφαλιστικά ταμεία και ασθενείς. Ο
πρωθυπουργός επέλεξε να πάρει πάνω του (και όχι να αφήσει στον πλέον
αρμόδιο υπουργό Υγείας) την εξαγγελία από το βήμα της Βουλής, στην
ομιλία του για τον προϋπολογισμό του 2020. Ο οπαδός του «λιγότερου
κράτους» και της «ελεύθερης αγοράς», όσο κι αν έχει προσπαθήσει να
κρυφτεί πίσω από περίτεχνες, κάποιες φορές ακόμα και δακρύβρεχτες,
αναφορές στις ανάγκες των ασθενών, δεν τα έχει καταφέρει. Η πριμοδότηση
του ιδιωτικού τομέα δεν θα μπορούσε να γίνει πιο εμφανής. Η αγορά
υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα θα επιστρέψει τη χώρα στις εποχές της
ανεξέλεγκτης δράσης του και θα καταστήσει τον δημόσιο τομέα τροφοδότη
των ιδιωτών. Βέβαια, η Ν.Δ. -αλλά και το ΠΑΣΟΚ- ουδέποτε αντιμετώπισε
την υγειονομική περίθαλψη ως αποκλειστική υποχρέωση του κράτους, γι’
αυτό στο παρελθόν δεν έβαλε κανέναν φραγμό στη δραστηριότητα του
ιδιωτικού τομέα.
 |
| ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ / EUROKINISSI |
Κάπου εκεί, αφού έχουν μεσολαβήσει και οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, έρχεται ο νέος κορονοϊός. Ο πλανήτης παρακολουθεί εμβρόντητος έναν ιό που από όπου περνάει, σαρώνει εθνικά συστήματα υγείας και ανθρώπινες ζωές. Ο ιός πλησιάζει, από τις μακρινές εικόνες της ηπειρωτικής Κίνας στη γειτονική Ιταλία. Αρχίζουν οι προετοιμασίες. Η κυβέρνηση συνειδητοποιεί ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι η μοναδική σανίδα σωτηρίας. Αρχίζουν οι φιλοφρονήσεις και τα χειροκροτήματα προκαταβολικά στους υγειονομικούς, στους οποίους μέχρι χθες έστελνε τα ΜΑΤ να τους «μαζέψει» για να μην της χαλάσουν τα σχέδια με τους ιδιώτες.
Ένα ιδιότυπο lockdown
Η Ελλάδα μπαίνει σε lockdown, κρύβεται με δυο λόγια από τον ιό, κάνοντας την παραδοχή ότι το σύστημα υγείας έχει μεγάλες ελλείψεις και πρέπει να αξιοποιηθεί ο χρόνος του γενικευμένου απαγορευτικού κυκλοφορίας για να στηριχτεί. Στηρίχτηκε; Όχι. Έγιναν λίγες προσλήψεις με ετήσιες ή διετείς συμβάσεις εργασίας, έγιναν πολλές μετακινήσεις υγειονομικών για να καλυφθούν τα κενά, έκλεισαν την κανονική τους λειτουργία τα νοσοκομεία, μετατράπηκαν κρεβάτια ΜΑΦ, Καρδιολογικών και άλλων κλινικών προσωρινά σε ΜΕΘ, νοικιάστηκαν πανάκριβα (με υπερδιπλασιασμό της ημερήσιας αμοιβής) ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, μοιράστηκαν άπειρα χρήματα σε «ημετέρους» για να περάσει το μήνυμα «Μένω Σπίτι, Μένω Ασφαλής».
To EΣΥ πνίγηκε από την Covid νοσηρότητα, μπήκε με πολιτική απόφαση σε ένα ιδιότυπο lockdown, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει μόνο τα περιστατικά Covid, με αποτέλεσμα να λειτουργεί μέχρι και σήμερα «στο κόκκινο» χάρη στην αυτοθυσία των επαγγελματιών υγείας. Η απορρόφηση όλων των υπηρεσιών υγείας από τις ανάγκες διαχείρισης της Covid νοσηρότητας οδήγησε στην πλήρη αποδιάρθρωση της φροντίδας της μη Covid νοσηρότητας. Άνθρωποι με χρόνια προβλήματα όπως ο διαβήτης, τα καρδιαγγειακά, ο καρκίνος, τα ψυχικά νοσήματα, δεν είχαν ουσιαστικά δυνατότητα πρόσβασης σε υπηρεσίες απαραίτητες για την παρακολούθησή τους, με συνέπεια είτε την απεύθυνσή τους στον ιδιωτικό τομέα, εφόσον μπορούσαν να καλύψουν τα έξοδα, είτε την απορρύθμιση και επιβάρυνση της υγείας τους. Αυτό το φαινόμενο της μη αναμενόμενης επιβάρυνσης της υγείας του πληθυσμού από άλλα εκτός Covid-19 νοσήματα παρατηρήθηκε αρχικά το 2020, αλλά δυστυχώς επαναλήφθηκε και τα χρόνια που ακολούθησαν, καθότι, παρά την εμπειρία που αποκτήθηκε εν τω μεταξύ, δεν υπήρξε καμία μέριμνα αποφυγής του.
Δεν ξεχνάμε και τη «δυνατότητα» που έδωσε η κυβέρνηση για «πρόσθετο εισόδημα» των γιατρών εντός του ΕΣΥ, μέσα από την επέκταση της επιχειρηματικής λειτουργίας, χωρίς φυσικά να της περνάει απ’ το μυαλό η αποκατάσταση των μισθών των υγειονομικών. Θυμίζουμε ότι αυτή η «δυνατότητα» έχει επικριθεί σφοδρά από τους νοσοκομειακούς γιατρούς ως χαριστική βολή για το ΕΣΥ.
Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Αναδείχθηκε η στρατηγική αδυναμία των υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τις οποίες, αντί να ενισχύει η κυβερνητική πολιτική, εντείνει την επιθετική αποδιάρθρωσή τους, με μετακινήσεις του ήδη ελλιπούς προσωπικού της προς τα νοσοκομεία.
Ο πολυδιαφημισμένος «προσωπικός γιατρός» ναυάγησε. Ο «προσωπικός γιατρός», που θα έμπαινε σε πλήρη λειτουργία από την 1η Ιανουαρίου 2023, θα λειτουργούσε ως ακόμα ένας «κόφτης» σε βάρος των αναγκών των πολιτών, αφού περιορίζει την πρόσβαση σε αναγκαίες εξειδικευμένες ιατρικές πράξεις. Μέχρι σήμερα, οι μισοί πολίτες έχουν εγγραφεί στον προσωπικό γιατρό, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Υγείας και ελάχιστοι για τις ανάγκες γιατροί.
Η πλεονάζουσα θνησιμότητα
Το 2020 διαπιστώνεται (ΚΕΠΥ) ότι η πλεονάζουσα θνησιμότητα στη χώρα αυξήθηκε 8,4%, με το 45,2% των θανάτων να μην μπορούν να αποδοθούν στην Covid, ποσοστό υπερδιπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου (20%). Η πλεονάζουσα θνησιμότητα και ιδιαίτερα αυτή που δεν αποδίδεται στην Covid παρατηρήθηκε, συχνά με έκπληξη, διεθνώς και ήδη από το πρώτο κύμα της πανδημίας. Παρόλο που ένα μέρος αυτής της θνησιμότητας θα μπορούσε, εκ των υστέρων, θεωρητικά να αποδοθεί και αυτό στην Covid [κυρίως λόγω βελτίωσης των κριτηρίων διάγνωσης], η σημασία της δεν παύει να είναι καθοριστική για την αποτίμηση της κρίσης των υπηρεσιών υγείας. Όπως και στη νοσηρότητα, η πλεονάζουσα θνησιμότητα, ιδιαίτερα η μη σχετιζόμενη με την Covid, αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της αδυναμίας πρόσβασης των νοσούντων στις υπηρεσίες υγείας και της δομικής αδυναμίας τους να απαντήσουν στις ανάγκες του πληθυσμού για φροντίδα υγείας.
Ο ευνοούμενος ιδιωτικός τομέας
Από την αρχή της επιδημίας, η κυβέρνηση –πρέπει να παραδεχτούμε– δεν έκρυψε τις προθέσεις της να τη χρησιμοποιήσει ως ευκαιρία για τη στήριξη, εν μέσω οικονομικής κρίσης, του ιδιωτικού τομέα, αλλά και τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για τη διεύρυνση της κερδοσκοπίας του. Παρά την τραγική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, επιμένει ακόμη και σήμερα, όχι μόνο να μην επιτάσσει τις υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα, όπως επιβάλλουν οι έκτακτες συνθήκες που ζούμε, αλλά και να προστατεύει την «καθαρότητα» των ιδιωτικών δομών από «μολυσμένους» αρρώστους. Η εμμονή της στην εξυπηρέτηση της κερδοσκοπίας, την οδηγεί παράλληλα να χαρίσει υπέρογκους δημόσιους πόρους στον ιδιωτικό τομέα, είτε με άμεση χρηματοδότηση και φοροελαφρύνσεις, είτε με διπλασιασμό των νοσηλίων, είτε με εκτροπή της ζήτησης προς τις ιδιωτικές υπηρεσίες, με άμεσες πληρωμές από τους ίδιους τους αρρώστους. Ένα μόνο μέρος αυτής της χρηματοδότησης αν πήγαινε προς τις δημόσιες υπηρεσίες, κυρίως με άμεσο διορισμό επαγγελματιών υγείας, η κατάσταση θα ήταν τελείως διαφορετική σήμερα.
Ο αναγκαίος εμβολιασμός
Η όλη αντιμετώπιση του εμβολιασμού, διεθνώς και στη χώρα μας, οδήγησε στην ενδυνάμωση του ανορθολογισμού και των αντιεμβολιαστικών αντιλήψεων. Από την αρχική άρνηση της ίδιας της πανδημίας από πολλές ηγεσίες κυβερνήσεων διεθνώς, μέχρι τις μεσαιωνικές θρησκοληψίες που ακόμη και σήμερα ενθαρρύνει η κυβέρνηση στη χώρα μας, δημιουργήθηκε από την αρχή ένα πλαίσιο αντιφατικών μηνυμάτων, ιδανική τροφή στη συνωμοσιολογία. Επιπλέον, η συνειδητή άρνηση των ηγεσιών της παγκόσμιας κοινότητας να διαχειριστεί τα εμβόλια ως δημόσια αγαθά και να επενδύσει στο ότι είναι προϊόντα έρευνας χρηματοδοτούμενης από δημόσιους πόρους, οδήγησε στο να αντιμετωπιστούν ως εμπορικά προϊόντα και στην αντίστοιχη κυριαρχία των κανόνων της αγοράς στη διαχείρισή τους (ξέφρενος ανταγωνισμός, διαφήμιση, δυσφήμιση κοκ). Η επιθετική στήριξη του καθεστώτος των πατεντών οδήγησε στην καθυστέρηση του εμβολιασμού των φτωχότερων χωρών, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα τη συνεχή αναπαραγωγή νέων στελεχών και ως εκ τούτου την ανατροφοδότηση νέων πιθανών κύκλων κερδοσκοπίας των φαρμακοβιομηχανιών.
Τα κρυφά στοιχεία
Η αντιμετώπιση της επιδημίας, αλλά και οποιουδήποτε προβλήματος δημόσιας υγείας απαιτεί την επιστημονικά σχεδιασμένη και πλήρη καταγραφή των δεδομένων που ενδιαφέρουν (π.χ. κρούσματα, νοσηλευόμενοι, νοσηλευόμενοι σε ΜΕΘ, θάνατοι, ανά περιοχή, φύλο, ηλικία, εργασία κοκ) και τη διασφάλιση της πρόσβασης σε αυτά ως δεδομένα δημόσιου ενδιαφέροντος. Δυστυχώς, από την έναρξη της επιδημίας αναδείχθηκε το πρόβλημα της πιθανά ελλιπούς καταγραφής και σίγουρα της ανεπαρκούς δημοσιοποίησης των δεδομένων. Αυτή η απαράδεκτη πολιτική σκοπό έχει την αποκλειστική χρήση και επικοινωνιακή διαχείριση των δεδομένων από την κυβέρνηση - π.χ. δεν υπάρχουν δημοσιοποιημένες καταγραφές για τη διασπορά σε χώρους εργασίας ή στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Παράλληλα όμως, η μη δημοσιοποίηση των δεδομένων μειώνει και τις πιθανότητες αποτελεσματικότερης αντιμετώπισης της επιδημίας. Η πολυσυζητημένη δημοσίευση των Λύτρα-Τσιόδρα επιβεβαιώνει τη σημασία της συνεχούς ανάλυσης των δεδομένων για τη λήψη αποφάσεων και τη σημασία της δημοσιοποίησης των δεδομένων, καθώς τα δεδομένα στα οποία βασίστηκε δεν είναι δημοσίως προσβάσιμα.
Προσλήψεις
Ούτε τις μισές προσλήψεις από εκείνες που ισχυρίζεται ότι έκανε, δεν έκανε η κυβέρνηση στον ευαίσθητο χώρο της Υγείας, την ώρα που η χώρα «πνιγόταν» στα απανωτά επιδημικά κύματα του ιού της πανδημίας. Συγκεκριμένα, ενώ μιλούσε και μιλάει για 20.000 προσλήψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, στην πραγματικότητα έκανε 7.000! Αυτές οι προσλήψεις ήταν σχεδόν αποκλειστικά επικουρικό ιατρικό προσωπικό και ειδικευόμενοι ιατροί, την ώρα που διαφήμιζε ότι 4.000 από τις 20.000 προσλήψεις της ήταν μόνιμο προσωπικό! Έτσι, με το «τέλος» της πανδημίας και του ηρωικού αγώνα που έδωσαν οι υγειονομικοί, άρχισε η «μεγάλη φυγή» τους από τα δημόσια νοσοκομεία. Προχτές, η ΠΟΕΔΗΝ ανακοίνωσε ότι πάνω από 12.000 νοσηλευτές έχουν αποχωρήσει τα τελευταία χρόνια. Είναι η πιο ηχηρή καταγγελία των αβίωτων εργασιακών συνθηκών και των συνεπειών τους στην περίθαλψη των ασθενών.
*****
-ΣΧΕΤΙΚΟ και το ακόλουθο:
 |
| EUROKINISSI ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ |
- Δημόσια Υγεία: Πρωτιά της Ελλάδας στην υποχρηματοδότηση σε επίπεδο ΕΕ
Τα αρνητικά ρεκόρ που καταγράφει η χώρα στον τομέα της δημόσιας Υγείας σε επίπεδο ΕΕ, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτο Πολιτικών Οικονομικών Κοινωνικών Ερευνών (ΙΠΟΚΕ).
Η υποχρηματοδότηση του δημόσιου Συστήματος Υγείας έχει ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα για το ΕΣΥ και τους Έλληνες πολίτες, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτο Πολιτικών Οικονομικών Κοινωνικών Ερευνών (ΙΠΟΚΕ).
H μελέτη με τίτλο «Ο αντίκτυπος της υπο-επένδυσης στο φάρμακο & τις υπηρεσίες Υγείας» που παρουσιάζει σήμερα η «Αυγή» αναδεικνύει τη θέση της χώρας μας σε σχέση με τις άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης και του μέσου όρου των 27 χωρών της Ευρώπης (ΕΕ-27)
Η έρευνα βασίζεται σε συνδυασμό χρονολογικών σειρών, που καλύπτουν την περίοδο 60 χρόνων (από το 1960 μέχρι το 2021), και διακρατικών δεδομένων των ευρωπαϊκών χωρών. Το σύνολο του δείγματος των χωρών της Ευρώπης είναι 322.724 άτομα και της Ελλάδας 16.621 άτομα. Την παρουσίαση έκανε την Πέμπτη ο Ιωάννης Υφαντόπουλος, πρόεδρος του ΙΠΟΚΕ και καθηγητής Οικονομικών της Υγείας του ΕΚΠΑ.
Ο κος. Υφαντόπουλος επεσήμανε ότι τα πορίσματα της μελέτης είναι χρήσιμα για τον στρατηγικό προγραμματισμό και την επιστημονική τεκμηρίωση των μεταρρυθμίσεων στον τομέα της Υγείας που σχεδιάζουν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
Στην ανάλυσή του ο καθηγητής ανάφερε ότι «η δεκαετής οικονομική κρίση, τα τρία Μνημόνια και στη συνέχεια η επιδημιολογική κρίση του κορωνοϊού επηρέασαν σημαντικά την υποχρηματοδότηση του Συστήματος Υγείας στην Ελλάδα». Αναφορικά με το σκέλος της χρηματοδότησης, η Ελλάδα παρουσίασε σημαντικές αποκλίσεις από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Οι αποκλίσεις αυτές ανέρχονται σε δύο ποσοστιαίες μονάδες στο σύνολο των δαπανών Υγείας σε ποσοστό του ΑΕΠ και σε τρεις ποσοστιαίες μονάδες στις δημόσιες δαπάνες Υγείας. Η Ελλάδα αποτελεί τη μοναδική χώρα των Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις μεγαλύτερες υποχρηματοδοτήσεις του Συστήματος Υγείας.
Ενδεικτικά, αναφέρονται οι ακόλουθες μειώσεις / αποκλίσεις από τον μέσο όρο των ΕΕ-27:
*Για το σύνολο των δαπανών Υγείας κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 22,8% έναντι αύξησης στον Μ.Ο. ΕΕ-27 κατά 16,7%.
*Δημόσιες δαπάνες κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 32,5% έναντι αύξησης στον Μ.Ο. των ΕΕ-27 κατά 15,3%.
*Σύνολο των φαρμακευτικών δαπανών κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 26,2% έναντι αύξησης στον Μ.Ο. των ΕΕ-27 κατά 3,6%.
*Δημόσιες φαρμακευτικές δαπάνες κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 51,8%, σε σχέση με αντίστοιχη μείωση στον Μ.Ο. των ΕΕ-27 μόνο κατά 6,7%.
Από την ανάλυση προκύπτει σημαντική υποχρηματοδότηση του δημόσιου τομέα της Υγείας στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσον αφορά το μείγμα των δημόσιων / ιδιωτικών δαπανών Υγείας για φάρμακο παρατηρείται επίσης σημαντική συρρίκνωση της δημόσιας δαπάνης στην Ελλάδα, από 78,1% το 2009 στο 51% το 2019. Οι αντίστοιχες εκτιμήσεις για τον Μ.Ο. των Ε.Ε-27 ήταν από 65,9% το 2009 στο 59,3% το 2019.
Εξετάζοντας διαχρονικά το πρότυπο χρηματοδότησης των δαπανών Υγείας στην Ελλάδα παρατηρούμε σημαντική συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών Υγείας με αντίστοιχη αύξηση των ιδιωτικών δαπανών. Η μετακύλιση αυτή της δαπάνης από τον δημόσιο τομέα στις τσέπες των Ελλήνων πολιτών έφερε ένα επιπλέον βάρος στα ελληνικά νοικοκυριά δημιουργώντας σημαντικές καταστροφικές δαπάνες.
Πρόσβαση μετ’ εμποδίων
Οι παραπάνω μειώσεις των δημοσίων δαπανών επηρέασαν αναπόφευκτα την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας αυξάνοντας τις ανικανοποίητες ανάγκες για υγειονομική περίθαλψη. Η Ελλάδα καταγράφεται ως μια από τις χώρες της ΕΕ-27 με τη μεγαλύτερη αύξηση στις ανικανοποίητες υγειονομικές ανάγκες. Η αύξηση αποδίδεται στην υποεπένδυση του δημόσιου τομέα στην Υγεία. Συγκρίνοντας τις ανικανοποίητες ανάγκες σε συνδυασμό με τις δημόσιες δαπάνες Υγείας στις 27 χώρες της Ε.Ε., η Ελλάδα κατατάσσεται στην ομάδα των ανατολικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία) με τις χαμηλότερες δαπάνες Υγείας και τις υψηλότερες ανικανοποίητες ανάγκες.
Εξετάζοντας την ικανοποίηση των Ευρωπαίων πολιτών από το Σύστημα Υγείας προέκυψε ότι οι Έλληνες δηλώνουν τη χαμηλότερη ικανοποίηση. Το 45% των Ελλήνων δηλώνουν ικανοποίηση από το Σύστημα Υγείας έναντι του 96,5% των Ελβετών, του 94% των Δανών, και του 91% των Ισπανών. Από περαιτέρω μελέτη των δεδομένων προέκυψε ότι η επένδυση στην Υγεία αυξάνει σημαντικά την ευημερία των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ελλήνων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΕΣΥ: Απροειδοποίητες μετακινήσεις από τα ΚΥ στο Γ.Ν. Χανίων καταγγέλουν γιατροί
ΕΣΥ: Πρωτοφανείς ελλείψεις προσωπικού καταγγέλουν οι εργαζόμενοι στο «Βενιζέλειο»
Κραυγή αγωνίας: Πάνω από 12.000 αποχωρήσεις νοσηλευτών απ’ τα δημόσια νοσοκομεία
Πηγή: www.rosa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου