Το βιβλίο (κόμικ) της εβδομάδας: «Ρεμπέτικο - Ιστορία και Πρωταγωνιστές», του Νίκου Κουφόπουλου και 14 ζωγράφων και σκιτσογράφων, εκδόσεις «Ελυζέ»

Εικαστικό πάλκο

 

Του Δημήτρη Νανούρη

 

Καπρίτσιο μιας κατεργάρας μοίρας, να απολαμβάνεις την ένατη τέχνη κυρίως με τα αυτιά και δευτερευόντως με τα μάτια κι ας επιμένει ο Νίκος Κουφόπουλος πως «το κόμικ σού δίνει τη δυνατότητα να πεις ιστορίες, σαν τον κινηματογράφο με έναν τρόπο. Και χιούμορ να κάνεις και πειραχτήρι να γίνεις και όταν θέλεις να μιλήσεις πιο συναισθηματικά, να μην ντραπείς. Είναι σαν να πάμε σινεμά· εικόνες καρέ το καρέ».

Ο ίδιος, άλλωστε, πάσχισε επί συναπτά έτη να διαψεύσει τον εαυτό του. Και καταπώς φαίνεται πέτυχε διάνα. Καίτοι γρατσουνάει μπουζουκομπαγλαμάδες από μειράκιον, του πήρε δυο χρονάκια εξαντλητικής μελέτης να εντρυφήσει στο τραγούδι του λουλά, του καπηλειού, του φτωχομαχαλά και της ξενιτιάς· εξωτερικής, εσωτερικής και υπαρξιακής, αν εννοείτε. «Της κάμας και της ντεκαντέντσιας» για να μην ξεχνάμε αλλοτινές κομματικές ντιρεκτίβες.

Μήνες ολόκληρους σπαζοκεφάλιαζε να σκαρώσει το σενάριο. Ενδιαμέσως απευθύνθηκε σε φιλαράκια του ζωγράφους και σκιτσογράφους, απόφοιτους της Καλών Τεχνών. Είτε γιατί τους άρεσε η ιδέα, είτε για να μην τον απογοητεύσουν, καθένας τού ’φερνε κι άλλους, ώσπου συγκροτήθηκε ευάριθμος ομάς δεκατεσσάρων εικαστικών κι έπεσε με τα μούτρα στα πινέλα και τις μπογιές. Αλλα τριάμισι χρόνια εργώδους προσπάθειας.

Ιδιαζόντως ελκυστικός, ο τόμος «Ρεμπέτικο - Ιστορία και Πρωταγωνιστές» δικαιώνει με αφοπλιστικό τρόπο άπαντες τους δημιουργούς και αποζημιώνει πλουσιοπάροχα τους αναγνώστες, λάτρεις της αυθεντικής λαϊκής μουσικής και μη. Τυπώθηκε πρόσφατα στις εκδόσεις «Ελυζέ» και διανέμεται από το βιβλιοπωλείο των Συναδέλφων (Καλλιδρομίου 30). Στις 306 σελίδες του εκτυλίσσεται ένα ευρηματικό και άκρως ξεμυαλιστικό ταξίδι στα μουρμούρικα τραγούδια της φυλακής, στους τεκέδες του Περαία, στους ανατολίτικους μανέδες, στα καφέ αμάν, στη Σμύρνη, την Πόλη, ίσα με την Αμέρικα και βάλε.

Κοντοστέκονται τα εκατοντάδες καλοδουλεμένα καρέ του σε σημαντικούς σταθμούς της διαδρομής του ρεμπέτικου και φωτίζουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα είκοσι τεσσάρων μυθικών του μορφών. Συγκαταριθμούν, τέλος, δύο σπάνια άσματα που παρουσιάζονται πρώτη φορά στη σχετική βιβλιογραφία. «Εάν κάποιος θέλει να ασχοληθεί περισσότερο, θα ανοιχτεί ένας ωκεανός μπροστά του για να κολυμπήσει» λέει ο Κουφόπουλος. Εγώ αφήνομαι απλώς στη μαγεία των ήχων που αναβλύζουν λυτρωτικά από τα σκίτσα.