Rafale εσείς, τον λογαριασμό εμείς: Διλήμματα αμείλικτης πραγματικότητας
 |
| Nikos Paleologos /SOOC |
Είναι σωστό να συγκρίνεις αγορές εξοπλιστικών με περικοπές στην κοινωνική πολιτική; Μην είναι σύγκριση μήλων με πορτοκάλια; Μην είναι το ιταμό αμάρτημα του «λαϊκισμού»; Μην είναι ανθελληνική προπαγάνδα;
Γενικά πάντως, το ταμείο είναι ένα και όπως αρέσκονται να μας υπενθυμίζουν οι κυβερνώντες, «δεν υπάρχει λεφτόδεντρο». Από αυτό το αξίωμα εμφορείται μία πολύπλοκη οικονομική θεωρία που λέει πως «τα λεφτά που ξοδεύεις κάπου, θα κοπούν από κάπου αλλού». Επομένως, όταν πετάνε (ελαφρώς μεταχειρισμένα) μαχητικά αεροσκάφη πάνω από τα κεφάλια μας, κάποιος μπορεί να βλέπει τη σωτηρία μας από τον Τούρκο, άλλος μπορεί να βλέπει μία ΜΕΘ, άλλος ένα σχολείο και άλλος τον λογαριασμό του στη ΔΕΗ.
Μία παρένθεση εδώ για να εστιάσουμε αμιγώς στην κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία. Καμία διακρατική διαμάχη δεν λύθηκε ποτέ ομαλά με την αγορά περισσότερων όπλων. Δεν υπάρχει επίσης καμία μεγαλύτερη υπονόμευση της εθνικής ανεξαρτησίας εν καιρώ ειρήνης από τη δέσμευση της χώρας σε όλο και αυξανόμενο δημόσιο χρέος. Που σημαίνει μεγαλύτερη εξάρτησή της από τους πιστωτές, που σημαίνει πιο αδύναμη οικονομία και πιο αδύναμη χώρα, με ξεπουλημένες τις υποδομές της (βλ. λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια). Αυτά βεβαίως, δεν συμπεριλαμβάνονται στις διαφημίσεις «πατριωτισμού». Με τον ίδιο τρόπο που υποτίθεται ότι στη συμφωνία με τη Γαλλία για τις φρεγάτες δεν συμπεριλαμβανόταν η αποστολή Ελλήνων στρατιωτών σε εμπόλεμες ζώνες, όπως στο Σαχέλ.
Επιστροφή στα δισεκατομμύρια τώρα. Όλοι μαζί καλό είναι να θυμηθούμε ότι το 25% του δημοσίου χρέους που έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια προερχόταν από τα εξοπλιστικά.Είναι η οικονομία και παράλληλα είναι θέμα οπτικής. Eίναι επίσης θέμα προτεραιοτήτων, αλλά και έμφασης. Την ίδια ώρα που η τηλεόραση έδειχνε ξανά και ξανά τη φιέστα για τα Rafale, ο υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης, κατέθετε τροπολογία με την οποία κόβεται στο 50% η αποζημίωση για την άδεια ειδικού σκοπού των εργαζόμενων γονέων των οποίων τα παιδιά νοσούν από κορονοϊο. Η κυβέρνηση επικαλείται την «πάγια νομοθεσία», μόνο που στην πραγματικότητα, τροποποιεί δική της Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του 2020, όταν ξέσπασε η πανδημία. Όπως με πληροφορούν από το κοντρόλ, έχουμε ακόμα πανδημία και μερικές δεκάδες χιλιάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα παραπάνω ημερησίως.
Καμία φιέστα δεν έγινε βεβαίως για αυτήν την τροπολογία «επιστροφής στην κανονικότητα» και με την κατάσταση των συστημικών ΜΜΕ στη χώρα, δύσκολα θα αφιερωθούν έστω δύο λεπτά πέρα από την τυπική ανάγνωση κάποιας ανακοίνωσης της μείζονας αντιπολίτευσης. Η οποία αντιπολίτευση (βλ.ΣΥΡΙΖΑ) στηρίζει την αγορά δισεκατομμυρίων για τα εξοπλιστικά και την ψήφισε στη Βουλή, απλώς διαφωνεί με το λογότυπο της ΝΔ στο πανηγυρικό σποτάκι.
O αρθρογράφος του Liberal και της Καθημερινής, Σάκης Μουμτζής, σε ένα δείγμα μεστού υπεύθυνου και ρεαλιστικού λόγου, έκανε αντιπαραβολή Rafale και καταλήψεων:
Με το συμπάθιο, αλλά ο βουλευτής της ΝΔ, Γιάννης Καλλιάνος το είχε κάνει καλύτερα:
Κανένα πρόβλημα με το να θέτεις διλήμματα στον δημόσιο διάλογο. Εξάλλου στην πράξη δεν τα θέτεις εσύ, αλλά η πραγματικότητα, ενώ υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου ο διχασμός, ως αναγνώριση ότι δεν έχουμε όλοι τα ίδια συμφέροντα και πρακτικά ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους, είναι προτιμότερος από την «εθνική ομόνοια και ομοψυχία». Υπάρχουν όμως λίγο πιο ουσιαστικά και εύλογα διλήμματα όπως:
- Rafale εσείς, τον λογαριασμό εμείς
- ΜΑΤ ή Γιατροί και Εκπαιδευτικοί;
- Η χρηματοδότηση στα πανεπιστήμια να είναι για υποδομές και έρευνα, ναι ή όχι;
- Ίσες ευκαιρίες και αξιοπρέπεια ή χώρα – τσιφλίκι και μάχη για επιβίωση;
- Ρουβάς ή δημοτικές κοινωνικές δομές;
- Κράτος πολεμική μηχανή ή κράτος κοινωνικής πρόνοιας;
Και τέλος:
Συγκάλυψη ή Δικαιοσύνη; Εκμαυλισμός των ΜΜΕ ή Ελευθεροτυπία; Γιατί την ώρα που τα χρηματοδοτούμενα με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από την κυβέρνηση κανάλια θαύμαζαν τα Rafale, ο Κώστας Βαξεβάνης πήγαινε στην ανακρίτρια για να παραλάβει το γεμάτο κακουργήματα κατηγορητήριό του, για τις αποκαλύψεις του πάνω στο σκάνδαλο Novartis. Ένα κατηγορητήριο εντελώς παράλογο, χωρίς να υπάρχει καμία συκοφαντία σε κανένα δημοσίευμα του δημοσιογράφου, γεμάτο λογικά άλματα στα όποια έφτασε με πολύ κόπο η πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας στην Εξεταστική Επιτροπή για τη «σκευωρία», δίνοντας το πόρισμα στην «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη», ώστε σήμερα να μπορεί η Νέα Δημοκρατία να μας κουνάει το δάκτυλο να μην κρίνουμε την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη». Μία υπόθεση που ακολουθεί τη δίωξη της δημοσιογράφου Ιωάννας Παπαδάκου, την «έμμεση» καρατόμηση με κυβερνητική απόφαση της Εισαγγελέα Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, τις δημόσιες απειλές από τηλεϋπουργούς και τόσα ακόμα επεισόδια του ζοφερού θρίλερ.
Δημοκρατία ή κάτι άλλο, πιο «νέου τύπου», στα πρότυπα της Ουγγαρίας ή ακόμα και της Τουρκίας; Γιατί Δημοκρατία δεν είναι μόνο η δυνατότητα ψήφου κάθε 4 χρόνια και στη σύγχρονη εποχή δεν απαιτούνται και τανκς για να καταργηθεί ή να αποδυναμωθεί ένα πολίτευμα όπως το ξέρουμε. Η ενημέρωση των πολιτών, η ελευθερία των ΜΜΕ, η άσκηση κριτικής, η λογοδοσία, τα δικαιώματα των πολιτών είναι βασικοί πυλώνες σε ό,τι οφείλουμε να ονομάζουμε δημοκρατία. Πυλώνες που η κυβέρνηση Μητσοτάκη ροκανίζει μέρα με τη μέρα αφότου ανέβηκε στην εξουσία. Για αυτό άλλωστε αναφορές σε «ζητήματα δημοκρατίας» έρχονται ξανά και ξανά στην επικαιρότητα εδώ και πολλούς μήνες. Γιατι προκύπτουν σοβαρές αιτίες.
Πολλαπλά συμβολική τελικά αυτή η Τετάρτη. Στην τελική, όλα τα διλήμματα συνοψίζονται σε ένα ερώτημα:
Τι από όλα τα παραπάνω θα μας έκανε να νιώθουμε περηφάνεια;
*****
Τίνος τ’ άρματα βλογάτε;
 |
| Nikos Paleologos /SOOC |
Ακόμα μία κυβερνητική φιέστα είχαμε επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη που αφορά την άφιξη των πρώτων 6 από τα συνολικά 24 Ραφάλ, που περιλαμβάνει η Ελληνογαλλική Συμφωνία. Η πρώτη σύμβαση για την απόκτηση 18 γαλλικών μαχητικών, εκ των οποίων τα 6 είναι καινούργια και τα υπόλοιπα 12 μεταχειρισμένα, θα στοιχίσει στον ελληνικό λαό 2,49 δισ. ευρώ μαζί με τα όπλα που φέρουν, σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του κράτους. Η συνολική προμήθεια των 24 Ραφάλ, μαζί με τα όπλα, τα ανταλλακτικά και τα άλλα υλικά τους φτάνει στα 3,3 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα, το επίσης «φίλο και σύμμαχο» της ελληνικής κυβέρνησης δικτατορικό καθεστώς της Αιγύπτου αγοράζει 30 ολοκαίνουρια Ραφάλ με 3,95 δις.
Ένα Ραφάλ κοστίζει πάνω από 1000 ΜΕΘ ή ένα μεγάλο και πλήρως εξοπλισμένο νοσοκομείο σύμφωνα με στοιχεία που η ίδια η κυβέρνηση έχει κατά καιρούς παρουσιάσει, όπως έχουν καταγγείλει στο παρελθόν οργανώσεις της Αριστεράς. Η Ελληνογαλλική Συμφωνία προβλέπει ακόμα την αγορά των 3+1 φρεγατών Belharra και 3+1 κορβετών Gowind, πρόκειται να αποφέρει στην Γαλλία κέρδη της τάξης των 5 δις ευρώ. Εκτρέποντας τα αποθεματικά τις από τις κοινωνικές ανάγκες εν μέσω παγκόσμιας κρίσης υγείας, η κυβέρνηση αναδεικνύεται στο πρόθυμο «πελατάκι» που θα καλύψει ένα μικρό μέρος της χασούρας της γαλλικής βιομηχανίας όπλων μετά την ακύρωση της προμήθειας της συμφωνίας των 31 δισεκατομμυρίων ευρώ μετά την είσοδο της Αυστραλίας στο νεοψυχροπολεμικό σχήμα της AUKUS.
Παράλληλα, η μετατόπιση του άξονα του πολέμου από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Ινδο-Ειρηνικό, κόβει τα φτερά της Γαλλίας, που διεκδικεί ως αντιστάθμισμα από τους Νατοϊκούς συμμάχους της έναν πιο ενισχυμένος ρόλο στη Μεσόγειο, την Αφρική και τη Μ. Ανατολή. Οι παραπάνω βλέψεις οδηγούν σε ενδο-ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση με τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία, της οποίας οι νεο-οθωμανικοί γεωπολιτικοί στόχοι ανταγωνίζονται τις γαλλικές ζώνες επιρροής. Όπως αναφέρει έκθεση του Κέντρου Εφαρμοσμένων Σπουδών για την Τουρκία (CATS), «η γαλλοτουρκική αντιπαράθεση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ένας γεωπολιτικός ανταγωνισμός ισχύος που διεξάγεται σε πολλαπλά μέτωπα: Λιβύη, Συρία, Λίβανο. Η επεκτατική αντίληψη της Άγκυρας για την εθνική κυριαρχία και οι ηγεμονικές της φιλοδοξίες στην Ανατολική Μεσόγειο έρχονται σε αντίθεση με το όραμα της Γαλλίας για τη Μεσόγειο και τον ορισμό των συμφερόντων της στην περιοχή».
Παρά τους συμμαχικούς ανταγωνισμούς, ο μιλιταρισμός ευνοεί τη συνολική στρατηγική του ΝΑΤΟ που θέλει να θωρακίσει την κεντρική και νοτιοανατολική του πτέρυγα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του κατά της Ρωσίας. Tα οπλικά συστήματα που αγοράζει η χώρα χρησιμοποιούνται σε κοινές πολεμικές ασκήσεις ή βρίσκονται σε πολέμους εκτός συνόρων, όπως συμβαίνει με την αποστολή των Πάτριοτ και στρατιωτικού προσωπικού στο πλευρό της σκοταδιστικής πετρομοναρχίας των Σαούντ, στην επιχείριση του ευρωατλαντισμού κατά του λαού της Υεμένης. Παράλληλα, η αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων μετατρέπει το έδαφός μας σε ορμητήριο, παραδίδοντας το επ’ αόριστον στον άξονα του πολέμου μέσω της νέας Ελληνοαμερικάνικης Συμφωνίας, η οποία συνοδεύεται από τα σύγχρονα «στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» από θεσμικά χείλη.
Η Ελληνογαλλική Συμφωνία επιφέρει ακόμα δεσμεύσεις, όπως η στρατιωτική συνδρομή της Ελλάδας στην περιοχή του Σαλέχ, όπως άρχισε να παραδέχεται η ελληνική κυβέρνηση, δια στόματος του υπ. Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου. Όπως ανέφερε η δημοσιογράφος Φραγκίσκα Μεγαλούδη στους Κ. Πουλή και Θ. Καμήλαλη στο TPP: «Συμπίπτει αυτό και με την ανακοίνωση της Γαλλίας ότι θα μειώσει τον αριθμό των στρατιωτών από την επιχείρηση Barkhane, που ήδη είχε ξεκινήσει. Από το 2014 είναι εδώ οι Γάλλοι. Βασικά αυτό που θα γίνει, θα αντικατασταθεί ο αμιγώς γαλλικός στρατός. Είναι περίπου 6000 στρατιώτες αυτή τη στιγμή, με αυτό που ονομάζεται TAKUBA FORCE, το οποίο θα είναι μία διεθνής δύναμη, και στην οποία νομίζω πως πρώτος που θα πάει τρέχοντας, είναι και η Ελλάδα». Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν εικοσιεννιά γνωστές στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε δεκαπέντε χώρες της ηπείρου, ενώ η Γαλλία διαθέτει βάσεις σε δέκα χώρες. Η στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ στις χώρες της Αφρικής έχει να κάνει με την προσπάθεια να αποτρέψει οποιοδήποτε πολιτικό έργο συνδέεται με το Ιράν και με το στρατηγικό στόχο αποτρέψει την οικονομική παρουσία της Κίνας.
Η ευλογία των ελληνικών οπλικών συστημάτων δεν είναι παρά μια απόπειρα της κυβέρνησης, να εξασφαλίσει μέσω του σοβινισμού τη συναίνεση του λαού μας στις ευρωατλαντικές σταυροφορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου