Ελεύθερος μετά από 18 χρόνια: «Ήταν ένα απερίγραπτο ταξίδι ταλαιπωρίας, πείνας, άδικης μεταχείρισης, καταπίεσης και βασανιστηρίων»
Μαρία Κεφαλά «Υπήρχε ένας χώρος που τον έλεγαν “ντίσκο”, όπου έπαιζαν δυνατή μουσική ασταμάτητα για δύο ημέρες. Ήταν μία από τις πιο επώδυνες μεθόδους βασανισμού. Μας κρεμούσαν στους τοίχους, μας ψέκαζαν με κρύο αέρα και νερό ή μας έριχναν πιπέρι καγιέν».
1.968. Ο αριθμός των ομήρων του κράτους- δολοφόνου. Με δεκάδες χρόνια εγκλεισμού στις ισραηλινές φυλακές που οι συνθήκες τους παραβιάζουν κάθε έννοια που πάει μαζί με τη λέξη άνθρωπος. Την ώρα που ο πλανήτης πανηγυρίζει μια συμφωνία ειρήνης που έφτιαξαν δύο χυδαίοι ακροδεξιοί που τους προσκυνούν οι ηγέτες του, εκείνοι επέστρεψαν. Στην καμένη γη τους, που ξερνάει νεκρούς.
Οι «κρατούμενοι» όπως τους αποκαλεί σύσσωμη η δύση, βρέθηκαν -κάποιοι μετά από δεκάδες χρόνια- στην πατρίδα τους. Για να μάθουν ότι οι άνθρωποι τους, τα παιδιά τους, δολοφονήθηκαν.
Στην άλλη πλευρά οι 20 «όμηροι» όπως τους αποκαλεί σύσσωμη η δύση, γύρισαν στις αγκαλιές των δικών τους και στην ασφάλεια των σπιτιών τους.
Οι μαρτυρίες τους, οι μαρτυρίες των επιζώντων από το κράτος του Ισραήλ, τσακίζουν.
«Ήταν ένα απερίγραπτο ταξίδι ταλαιπωρίας, πείνας, άδικης μεταχείρισης, καταπίεσης, βασανιστηρίων και καταρών – περισσότερο από οτιδήποτε θα μπορούσατε να φανταστείτε», διηγείται ο Καμάλ Αμπού Σάναμπ, ένας 51χρονος από την πόλη Τουλκαρέμ της Δυτικής Όχθης, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος μετά από περισσότερα από 18 χρόνια φυλάκισης.
Το πρόσωπό του ήταν αδύναμο. Είπε ότι έχασε 59 κιλά στη φυλακή. «Δεν τον αναγνωρίζουμε. Δεν είναι το άτομο που γνωρίζαμε. Ο θείος μας δεν μοιάζει με τον θείο μας», είπε η ανιψιά του, Φαράχ Αμπού Σάναμπ.
Ένα στρατιωτικό δικαστήριο καταδίκασε τον Αμπού Σάναμπ το 2007 για «στρατιωτικές εκπαιδεύσεις, εκούσια ανθρωποκτονία και συμμετοχή σε μη αναγνωρισμένη οργάνωση», σύμφωνα με τον κατάλογο ανταλλαγμένων κρατουμένων του Ισραήλ. Συνελήφθη εκείνο το έτος κατά τη διάρκεια ισραηλινής επιδρομής που στόχευε μέλη της ένοπλης πτέρυγας της Φατάχ, του πολιτικού κόμματος που διοικεί την Παλαιστινιακή Αρχή στη Δυτική Όχθη.
«Περάσαμε χρόνια δεμένοι, χωρίς φως και φάρμακα»
Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι που αποφυλακίστηκαν μιλούν για χρόνια σκληρής μεταχείρισης στις ισραηλινές φυλακές. Η Χάντι Μπαραουί, 26 ετών, δήλωσε στο Associated Press πως «οι μήνες περνούσαν χωρίς ρεύμα, χωρίς ιατρική φροντίδα. Κάποιοι από εμάς λιποθυμούσαν από την πείνα. Μας έβγαζαν από τα κελιά μόνο για ανάκριση».
 |
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ |
Μια άλλη γυναίκα, που δεν θέλησε να κατονομαστεί, είπε: «Μας είχαν δεμένους χειροπόδαρα ακόμη και όταν πηγαίναμε στο ιατρείο. Δεν ήξερα αν θα ξαναδώ τα παιδιά μου».
Άνδρες που κρατήθηκαν στη φυλακή Νάφχα όπως περιγραφει ο Guardian δηλώνουν ότι ξυλοκοπήθηκαν άγρια, κρατήθηκαν δεμένοι χειροπόδαρα, υπέστησαν λεκτική κακοποίηση, αφέθηκαν να προσβληθούν από δερματικές ασθένειες, και βασανίστηκαν με εκκωφαντική μουσική για έως και δύο συνεχόμενα 24ωρα.
Η ιστορία του Νασίμ αλ-Ραντί
Πριν τον απελευθερώσουν, οι Ισραηλινοί δεσμοφύλακες αποφάσισαν να κάνουν στον Νασίμ αλ-Ραντί ένα «αποχαιρετιστήριο δώρο». Του έδεσαν τα χέρια, τον έριξαν στο έδαφος και τον ξυλοκόπησαν ανελέητα, αποχαιρετώντας τον με τον ίδιο τρόπο που τον είχαν «καλωσορίσει», με τις γροθιές τους.
Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε από τη Γάζα έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια ήταν θολή· μια μπότα στο μάτι του είχε προκαλέσει μερική απώλεια όρασης. Στη μακρά λίστα των παθήσεων που απέκτησε κατά την 22μηνη κράτησή του σε ισραηλινή φυλακή, προστέθηκαν και τα προβλήματα όρασης.
Ο 33χρονος δημόσιος υπάλληλος από τη Μπεΐτ Λάχια συνελήφθη από Ισραηλινούς στρατιώτες σε σχολείο-καταφύγιο εκτοπισμένων στις 9 Δεκεμβρίου 2023. Παρέμεινε 22 μήνες αιχμάλωτος σε διάφορα ισραηλινά κέντρα κράτησης -μεταξύ αυτών και για 100 ημέρες σε υπόγελο κελί– πριν αφεθεί ελεύθερος μαζί με ακόμη 1.968 Παλαιστίνιους κρατούμενους που επαναπατρίστηκαν στη Γάζα τη Δευτέρα.
Όπως και οι υπόλοιποι, ο Ραντί δεν κατηγορήθηκε ποτέ για κάποιο έγκλημα. Και όπως πολλοί άλλοι, περιγράφει βασανιστήρια, ιατρική αμέλεια και στέρηση τροφής από τους δεσμοφύλακες.
Η μαρτυρία του εντάσσεται, σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση B’Tselem, σε ένα σύστημα κακομεταχείρισης που ακολουθείται συστηματικά εις βάρος Παλαιστινίων κρατουμένων.
Οι ισραηλινές αρχές δεν απάντησαν άμεσα σε αίτημα σχολιασμού· στο παρελθόν έχουν υποστηρίξει ότι οι συνθήκες κράτησης «συμμορφώνονται με το διεθνές δίκαιο».
«Μας υπέβαλαν στις πιο σκληρές μορφές βασανιστηρίων»
«Οι συνθήκες στη φυλακή ήταν απάνθρωπες. Μας είχαν δεμένους χειροπόδαρα και μας υπέβαλαν στις πιο σκληρές μορφές βασανιστηρίων», είπε ο Ραντί για τη φυλακή Νάφχα στην έρημο Νεγκέβ – το τελευταίο μέρος όπου κρατήθηκε πριν την απελευθέρωσή του.
Οι ξυλοδαρμοί, πρόσθεσε, δεν ήταν εξαίρεση αλλά μέρος ενός «κανονικού προγράμματος βασανισμού».
«Χρησιμοποιούσαν δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες για να μας εκφοβίσουν, ενώ μας έβριζαν διαρκώς. Είχαν σύστημα καταστολής· άνοιγε η ηλεκτρονική πόρτα, έμπαιναν με τα σκυλιά τους φωνάζοντας “μπρούμυτα, μπρούμυτα”, και άρχιζαν να μας χτυπούν ανελέητα», είπε.
Τα κελιά, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν υπερπλήρη -14 άτομα σε χώρο για πέντε. Οι ανθυγιεινές συνθήκες τον οδήγησαν να προσβληθεί από μυκητιάσεις και δερματικές παθήσεις, χωρίς ουσιαστική ιατρική φροντίδα.
«Ντίσκο»: Μουσική βασανιστηρίων και παγωμένο νερό
Ο 22χρονος φοιτητής Μοχάμεντ αλ-Ασαλίγια, που απελευθερώθηκε την ίδια μέρα, είπε πως κόλλησε ψώρα στη φυλακή.
«Δεν υπήρχε καμία ιατρική φροντίδα. Προσπαθούσαμε να καθαρίσουμε τις πληγές μας με απολυμαντικό δαπέδου, αλλά χειροτέρευαν. Τα στρώματα ήταν βρόμικα, η τροφή μολυσμένη, το περιβάλλον ανθυγιεινό», δήλωσε.
«Υπήρχε ένας χώρος που τον έλεγαν “ντίσκο”, όπου έπαιζαν δυνατή μουσική ασταμάτητα για δύο ημέρες. Ήταν μία από τις πιο επώδυνες μεθόδους βασανισμού. Μας κρεμούσαν στους τοίχους, μας ψέκαζαν με κρύο αέρα και νερό ή μας έριχναν πιπέρι καγιέν», πρόσθεσε.
Και οι δύο άνδρες έχασαν μεγάλο μέρος του βάρους τους: ο Ραντί από 93 κιλά έπεσε στα 60, ενώ ο Ασαλίγια από 75 στα 42.
«Φάνηκαν ξεκάθαρα τα σημάδια βασανισμού»
Σύμφωνα με τον διευθυντή δημοσίων σχέσεων του νοσοκομείου Νάσερ, Εϊάντ Κάντιχ, οι περισσότεροι κρατούμενοι που απελευθερώθηκαν έφεραν εμφανή σημάδια ξυλοδαρμού: μώλωπες, κατάγματα, πληγές, σημάδια από δεσμά και έλξεις στο έδαφος.
Πολλοί χρειάστηκαν μεταφορά στα επείγοντα, ενώ άλλοι έδειχναν να μην έχουν φάει για μεγάλα διαστήματα.
Μαζικές συλλήψεις χωρίς κατηγορητήριο
Σύμφωνα με την Επιτροπή Δημόσιων Καταγγελιών κατά των Βασανιστηρίων στο Ισραήλ (PCATI), περίπου 2.800 Παλαιστίνιοι από τη Γάζα κρατούνται σήμερα σε ισραηλινές φυλακές χωρίς απαγγελία κατηγοριών.
Η πρακτική αυτή κατέστη δυνατή ύστερα από τροποποιήσεις στη νομοθεσία μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023, όταν μαχητές της Χαμάς σκότωσαν περίπου 1.200 ανθρώπους.
Από τον Δεκέμβριο του 2023, το ισραηλινό κοινοβούλιο ενέκρινε τροποποίηση που επιτρέπει την διοικητική κράτηση επ’ αόριστον, εφόσον ένας αξιωματικός θεωρήσει ότι κάποιος είναι «παράνομος μαχητής».
Η PCATI αναφέρει ότι η κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια έχουν αυξηθεί δραματικά από τότε.
«Το εύρος και η ένταση των βασανιστηρίων έχει εκτοξευθεί μετά τις 7 Οκτωβρίου. Το θεωρούμε μέρος της πολιτικής που εφαρμόζουν στελέχη όπως ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ», δήλωσε η διευθύντρια της οργάνωσης, Ταλ Στάινερ.
Ο ακροδεξιός υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας Μπεν-Γκβιρ έχει δηλώσει δημόσια ότι προσφέρει στους κρατουμένους «το ελάχιστο των ελαχίστων» σε φαγητό και συνθήκες διαβίωσης.
«Η χαρά της ελευθερίας χάθηκε μαζί με την οικογένειά μου»
Παρά την ελευθερία του, ο Ραντί βίωσε την απόλυτη τραγωδία. Μόλις αποφυλακίστηκε, προσπάθησε να τηλεφωνήσει στη γυναίκα του, αλλά το τηλέφωνο ήταν εκτός λειτουργίας. Έμαθε ότι η σύζυγός του και όλα του τα παιδιά, εκτός από ένα, είχαν σκοτωθεί στη Γάζα κατά τη διάρκεια της κράτησής του.
«Ήμουν πολύ χαρούμενος που απελευθερώθηκα, γιατί συνέπεσε με τα τρίτα γενέθλια της κόρης μου, Σάμπα, στις 13 Οκτωβρίου. Ήθελα να της κάνω το καλύτερο δώρο για να αναπληρώσω τα χαμένα, αλλά δυστυχώς, η Σάμπα έφυγε μαζί με την οικογένειά μου και η χαρά μου έφυγε μαζί της», είπε.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
«Θέλω να ζήσω χωρίς φόβο»
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Η Ρίμα αλ-Καράουι, 45χρονη δασκάλα που επέστρεψε στα ερείπια του σχολείου της, είπε: «Δεν θέλω άλλο αίμα. Θέλω τα παιδιά μου να γελούν ξανά. Αν αυτό είναι ειρήνη, τότε ας κρατήσει»
Associated Press
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Μια χώρα πληγή
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Παρά την εκεχειρία, τα νοσοκομεία λειτουργούν
με γεννήτριες, τα σχολεία είναι κατεστραμμένα και χιλιάδες οικογένειες
κοιμούνται μέσα σε σκηνές.
Όπως γράφει ο The Guardian, «οι δρόμοι της Γάζας είναι γεμάτοι σιωπή και καπνό· μια σιωπή εύθραυστη, σαν να φοβάται κι αυτή να ανασάνει».
«Η κατάπαυση του πυρός μπορεί να σταμάτησε τους πυροβολισμούς, αλλά πυροδότησε νέες μάχες: Αποκατάσταση ρεύματος και νερού, επαναλειτουργία σχολείων, ανοικοδόμηση υγειονομικής περίθαλψης και προσπάθεια ανάκτησης της αίσθησης αξιοπρέπειας. Κι όμως το μεγαλύτερο ερώτημα παραμένει: Θα συμβιβαστεί ο κόσμος με συμβολική βοήθεια και κενές ομιλίες, ή τελικά θα δεσμευτεί να βοηθήσει τους Παλαιστίνιους να ξαναχτίσουν τις ζωές τους; Οι πόλεμοι χαράζουν βαθιές πληγές, και η επούλωση τους χρειάζεται περισσότερο από λόγια. Απαιτεί διαρκή, απτή στήριξη», γράφει ο Ρεφαάτ Ιμπραήμ, Παλαιστίνιος συγγραφέας από τη Γάζα.
Η Γάζα την ώρα που ο Τραμπ χαριεντίζεται με τους ηγέτες του πλανήτη έχοντας υπογράψει μια καθόλου συμφωνία εκεχειρίας, μετρά τις πληγές της που δεν κλείνουν. Για ποια ειρήνη μιλάμε; Σε αυτόν τον κόσμο -ξέρουμε όλοι- ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
- ΣΧΕΤΙΚΟ και το ακόλουθο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου