Μπορεί καμία κάμερα, κανένα μεγάλο κανάλι και κανένα σκασμένο από το φαΐ της λίστας Πέτσα μέσο να μην θέλησε να ασχοληθεί εδώ και μήνες με αυτό που γίνεται στην ΛΑΡΚΟ και με τον αγώνα των εργαζομένων.. Αλλά αυτές τις ημέρες έγινε κάτι που θα έπρεπε να μας ταρακουνήσει πιο πολύ σαν χώρα και σαν κοινωνία και να μας ταρακουνήσει σε δύο επίπεδα.. Πρώτα εμάς τους απλούς πολίτες θετικά, ώστε να νιώσουμε περήφανοι για τις νέες γενιές παιδιών που έρχονται και δεύτερον να ταρακουνήσει το ίδιο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα της γλυκανάλατης αλήθειας, ώστε να καταλάβει ότι σε αυτή την χώρα μεγαλώνουν και διαβιώνουν παιδιά οικογενειών πολύ πιο ανώτερα ηθικά και νοητικά από την τεράστια ελπίδα σαχλαμάρας και Luben προτύπων που θέλησαν και θέλουν να επιβάλλουν στην νέα γενιά και ειδικά στην νεολαία παιδιών το σύστημα και η Άρχουσα Τάξη της χώρα, μέσω της μιντιακής προπαγάνδας…
Όλα τα παιδιά των εργαζομένων, μαζί με τις οικογένειες των εργαζομένων βρίσκονται όλες αυτές τις ημέρες στις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ και διεκδικούν το δικαίωμα τους στην ζωή, απέναντι σε σχέδια που επιτελικά απεργάζονται την μεταβίβαση κοψοχρονιά σε ιδιωτικά συμφέροντα, με τις πλάτες της κυβέρνησης της ΝΔ ώστε τα ξένα αρπακτικά να πάρουν άλλο ένα βιομηχανικό ασημικό της χώρας στα χέρια τους, χωρίς κανένα κόστος και το κυριότερο να αφήσουν στην ανεργία, στην απαξία και στην εξαθλίωση χιλιάδες εργαζόμενους, χιλιάδες οικογένειες της ΛΑΡΚΟ…
Σε προχθεσινή απεργιακή εκδήλωση στο βήμα των ομιλιών βρέθηκαν τα νεαρά και προ έφηβα παιδιά και κρατώντας πανό, μίλησαν για το δίκιο του αγώνα των γονιών τους και για το ζήτημα επιβίωσης και ζωής που κρίνετε μέσα από αυτόν τον αγώνα… Αίσθηση και περηφάνια σε όλους /ες προκάλεσε η ομιλία ενός μαθητή, παιδιού εργαζόμενου της ΛΑΡΚΟ που στέκεται μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά στο πλευρό των γονιών του και με έναν πύρινο λόγο και ομιλία έδωσε το μήνυμα ότι στις θύελλες που θα συνεχίσει να φέρνει ο Νεοφιλελευθερισμός και τα φερέφωνα του η εργατική κοινωνία της χώρας, η νεολαία και η πραγματικά σκεπτόμενη γενιά… Τα παιδιά του Εργάτη/τριάς και του ανθρώπου που παράγει τον πλούτο με τα χέρια του και πολλές φορές το αίμα του, θα σταθούν απέναντι σε όλους όσους θέλουν να τους στερήσουν όχι απλά το δικαίωμα στην ζωή αλλά και στην αξιοπρέπεια αυτής…
Τα λόγια του μικρού μαθητή συγκλονίζουν από το βήμα του μεγάλου συλλαλητηρίου στη Λάρυμνα, από τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και το λαό της περιοχής:
“Ανακοίνωσαν στους πατεράδες μας, στις μητέρες μας, στους θείους μας, στους νονούς μας, ότι σε δυο βδομάδες απολύονται, και μας βγάζουν από τα σπίτια μας. Εμείς τα παιδιά, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια των εργαζομένων και μαθητές των σχολείων της περιοχής, είμαστε εδώ, δίπλα σε όλους τους εργαζόμενους, και αγωνιζόμαστε μαζί τους, με το κεφάλι ψηλά, και με δυνατή φωνή ώστε να φτάσει στα αυτιά αυτών των βολεμένων στις καρέκλες τους που με κυνισμό και αναλγησία παίρνουν τέτοιες αποφάσεις» τόνισε την αποφασιστικότατα που χαρακτηρίζει τους αγωνιζόμενους εργάτες και τις οικογένειές τους και έδωσε το σύνθημα που «αγκαλιάστηκε» με μια φωνή από το πλήθος των συγκεντρωμένων: «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ».
«Όλοι μαζί με το κεφάλι ψηλά, καλόν αγώνα» ήταν τα λόγια με τα οποία έκλεισε τον χαιρετισμό του ο μαθητής, που σκεπάστηκαν από μια «θάλασσα» χειροκροτήματα και που αναμφίβολα «σφραγίζουν» τον μεγαλειώδη αγώνα που δίνουν δύο χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι, ενάντια στους εγκληματικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, έχοντας στο πλευρό τους τα σωματεία, τις οικογένειές τους και την τοπική κοινωνία.
Αυτά τα μικρά παιδιά, τα προ έφηβα, τα παιδιά αυτά που ζουν με το αίμα και τον ιδρώτα των γονιών τους, όπως και τα παιδιά του υπολοίπου 95% του ελληνικού λαού με ίδια γεωγραφική και κοινωνική καταγωγή, γιατί το υπόλοιπο 5% λυμαίνεται το 95% της εργατικής κοινωνίας… Που πηγαίνει σε δημόσιο σχολείο, που δεν έμπλεξε σε καμία παιδική η νεανική συμμορία πάρα την φτώχεια, που η ζωή του δεν περιορίστηκε στα Social Media και στο ποδόσφαιρο… Που μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά συμμαθητές του και παιδιά εργαζομένων συναδέλφων του πατέρα του στην ΛΑΡΚΟ, που στέκονται δίπλα στον αγώνα τους και λένε στην πολιτεία και στην κυβέρνηση ότι δεν στερείτε απλά την δουλειά από τους γονείς μας, αλλά στερείται από εμάς το ψωμί, το φαγητό, το χαρτζιλίκι, το φροντιστήριο και την δυνατότητα όχι απλά για ένα καλύτερο μέλλον αλλά για την ίδια την επιβίωση… Αυτά τα παιδιά τα σκεπτόμενα, αυτά τα πραγματικά πρότυπα και ελπίδες δεν αξίζουν να προβληθούν για την στάση τους από κάποιο κανάλι, από κάποια ειδησεογραφική εκπομπή; γιατί σας έπιασε μουγγαμάρα; τι φοβάστε άλλωστε 20% μπροστά είναι η κυβέρνηση; η’ δεν είναι έτσι;
Αυτά τα παιδιά δεν αξίζουν να επισκεφτούν το Μαξίμου ή την Προεδρία της Δημοκρατίας και με όπλο την στάση τους να μιλήσουν για αυτά που αντιμετωπίζουν; γιατί δεν τα καλείτε; δεν είναι η Ελλάδα και η πολιτεία περήφανη για αυτά τα παιδιά; δεν είναι περήφανη η Ελλάδα για αυτό το παιδί που μίλησε και μεθαύριο πριν αντιμετωπίσει το φάσμα της ανεργίας και του εργασιακού μεσαίωνα, θα τον κρίνει ικανό να υπηρετήσει την πατρίδα από τον Έβρο, την Χίο, την Σάμο η’ την Λήμνο; δεν είναι περήφανη για αυτή την ύψιστη κοινωνική και αξιακή διάκριση που φέρουν αυτά τα παιδιά ή πολιτεία; Δεν είναι περήφανη η πολιτεία για τα παιδιά του Εργάτη, του μηχανουργού, του Αγρότη, του επαγγελματία, του υπαλλήλου, του μικρό μαγαζάτορα;
Γιατί θα πρέπει να αποτελεί μόνο (*και λέω μόνο για να μην παρεξηγηθώ..) εικόνα συμβόλου, παραδείγματος προβολής και συγκίνησης, με την φωτογραφία του μικρού κοριτσιού με τα λουλούδια στο αεροδρόμιο της Τανάγρας, στην υποδοχή των Rafale όπου το κοριτσάκι είπε “Ό μπαμπάς μου έφερε τα Rafale..” με περήφανο τόνο και δεν πρέπει σε ίσο πεδίο επικοινωνίας και προβολής να είναι και αυτό το παιδί που μαζί με τους συνομηλίκους του αγωνίζεται για το ψωμί του δικού του Μπαμπά, της δικής του οικογένειας και του ίδιου του δικαιώματος του στην ζωή…
Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η νομιμοποίηση της φτώχειας… Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε παρά μόνο τις αλυσίδες μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου