Γράφει ο
Πειθαρχία στην Δύση; Μικρο-μεγαλισμός; Απελπισμένη επικοινωνιακή διαχείριση; Τι άραγε από τα τρία κυριαρχεί στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε μία περίοδο που εξελίσσεται μία διεθνής κρίση πολλών «μποφόρ» στην Ουκρανία και η γεωπολιτική –ιμπεριαλιστική κόντρα οξύνεται στο όριο;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι μάλλον ότι ισχύουν όλα μαζί, αφού τα κυβερνητικά αντανακλαστικά στην ουκρανική κρίση ήταν τα εξής: Πρώτο να σπεύσει να δηλώσει υπερασπιστής των αξιών των δυτικών κοινωνικών και του ΝΑΤΟ. Δεύτερο να εμφανιστεί διεθνώς ως ένας από τους βασικούς υποστηρικτές των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Τρίτον να μας πείσει, εδώ στο εσωτερικό, για την καταλυτική παρουσία της κυβέρνησης και ιδίως του πρωθυπουργού στα τεκταινόμενα!
Το υπερ-όπλο που λέγεται ….Μητσοτάκης
Μόνον οι ισχυρισμοί του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου το τελευταίο διάστημα, είναι ενδεικτικοί του πράγματος. Ούτε λίγο, ούτε πολύ μας είπε ότι το …. «υπερ-όπλο» που διαθέτει η Ελλάδα για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής είναι η προσωπικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως και η επίδραση του στις διεθνείς εξελίξεις.
Την Δευτέρα λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση της αναγνώρισης του Ντόνιετσκ και του Λούγκανσκ από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υποστήριζε ότι «η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν αρκείται σε παθητικό ρόλο θεατή απέναντι στις εξελίξεις». Αντιθέτως κινείται «με συνεχείς διπλωματικές ενέργειες, με διεθνείς πρωτοβουλίες» και «με όπλα μας την αναβαθμισμένη θέση της χώρας μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αλλά και το διεθνές κύρος του πρωθυπουργού ο οποίος πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις επίλυσης των διεθνών ζητημάτων».
Απόλυτα στρατευμένοι με τους «συμμάχους»
Την ίδια στιγμή όμως η κυβέρνηση που …«πρωταγωνιστεί» δήλωσε …ακόλουθος. Φρόντισε μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου να διακηρύξει «την απόλυτη συστράτευσή μας με τους ευρω-ατλαντικούς συμμάχους μας». Αν και ο Γιάννης Οικονόμου ανέφερε και την ανάγκη «να κρατήσουμε ανοιχτούς τους διαύλους της επικοινωνίας και της διπλωματίας με τη Ρωσία». Παράλληλα εξέφρασε την εκτίμηση ότι «οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο επίπεδο». Επίσης σημείωσε ότι στην συνάντηση που είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Καμάλα Χάρις στο Μόναχο «εξέτασαν τις προοπτικές στενότερης συνεργασίας στον αμυντικό τομέα».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος συνέχισε και τις επόμενες ημέρες την ίδια ρητορική και λογική. Σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA υποστήριξε ότι «η χώρα μας δεν έχει τίποτα να φοβάται. Η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, έχει πολύ ισχυρές διεθνείς συμμαχίες». Δεν παρέλειψε μάλιστα να συνδέσει την αίσθηση ασφάλειας που πρέπει να έχουμε με τις αγορές οπλικών συστημάτων από την Γαλλία. Ανέφερε πως «όσα συμβαίνουν επιβεβαιώνουν την στρατηγική μας να επενδύουμε στην ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ικανότητας και στις διεθνείς μας συμμαχίες».
Ενεργειακά εξαρτημένοι
Μετά τους κομπασμούς όμως η κυβέρνηση αναγκαστικά αποκτά και μία στοιχειώδη …επαφή με την πραγματικότητα. Έτσι ο Γιάννης Οικονόμου παραδέχθηκε σε άλλο σημείο της συνέντευξής του πως η κατάσταση στην χώρα όσον αφορά την ενέργεια «ήδη, επιδεινώνεται και γίνεται πιο δυσμενής. Βλέπουμε ότι ενδεχομένως να χρειαστεί να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση, αν ανέβουν πολύ οι τιμές του φυσικού αερίου, το επόμενο διάστημα, και αν αυτό επηρεάσει τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας». Θύμισε μάλιστα πως «οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση, δεδομένου ότι εισάγουμε από τη Ρωσία ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του φυσικού αερίου». Αυτά ενώ οι πληροφορίες θέλουν τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας οριακά να αρκούν για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Γεγονός που υποχρέωσε την κυβέρνηση να «τρέχει» στις διεθνείς αγορές για να εξασφαλίσει μια σχετικά μεγαλύτερη ενεργειακή αυτονομία.
Η Αλεξανδρούπολη κι ο Δένδιας
Αξίζει να σημειωθεί σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει ο πρωθυπουργός αλλά και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, τις επόμενες εβδομάδες, κι ενώ η ουκρανική κρίση πιθανότατα θα μαίνεται, θα έρθει για κύρωση στην Βουλή η συμφωνία ΗΠΑ- Ελλάδας για τις βάσεις. Αυτή που περιέχει και την χρήση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης.
Όπως σημείωσε πριν 10 ημέρες στην Βουλή ο Νίκος Παναγιωτόπουλος (στην συζήτηση για τον αγορά των γαλλικών Rafale) «η μερική χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις εντάσσεται στις προβλέψεις της αμοιβαίας συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας που έχουμε υπογράψει με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την τροποποίηση της οποίας θα κληθούμε να συζητήσουμε στη Βουλή σύντομα». Διευκρίνισε αναφορικά με την λειτουργία του λιμανιού πως «σε αυτό το πλαίσιο οι Αμερικανοί έκαναν κάποιες εργασίες με δική τους χρηματοδότηση, για να διευρύνουν τις δυνατότητες χρήσης του λιμένα της Αλεξανδρούπολης που μέχρι τότε είχε κάποια προβλήματα με τα βάθη -δομικά, θα έλεγα- έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η προσέγγιση του λιμένα αυτού από μεγάλα πλοία για τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού».
Μάλιστα ο υπουργός Άμυνας υποστήριξε ότι η λειτουργίας «δεν εντάσσεται σε κάποιο πλαίσιο νατοϊκής λειτουργίας.». Αυτό παρότι αναγνώρισε …το προφανές δηλαδή πως «η Αμερική είναι η βασική δύναμη υποστήριξης του ΝΑΤΟ» ενώ πρόσθεσε πως «έχουν εκφράσει την ενόχλησή τους οι Ρώσοι, το ξέρουμε αυτό». Ο υπουργός άμυνας ξεκαθάρισε πάντως πως «στις διεθνείς σχέσεις και στη γεωπολιτική η ιδιότητα του «ανήκειν» σε μία συμμαχία είναι περίπλοκη και προσδιορίζεται από ένα πλέγμα δικαιωμάτων, αλλά και υποχρεώσεων» ενώ επισήμανε ότι το ζήτημα της Ουκρανίας, με το οποίο πολύ συνδέουν το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, δεν αντιμετωπίζεται από το δικό του υπουργείο, αλλά από αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών.
Αυτά ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας φαίνεται ότι είναι ένας διαφορετικός κυβερνητικός πόλος όσον αφορά σε την υπόθεση της ουκρανικής κρίσης. Πληροφορίες τον θέλουν να προκρίνει την πρακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων της Ν.Δ που τηρούσαν πιο διακριτική στάση στις περιπτώσεις εμπλοκής μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.
Προ 5 ημερών ο Νίκος Δένδιας βρέθηκε στην Μόσχα και είχε συνομιλίες με τον ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ μετά το τέλος της οποίας επισήμανε πως θα είμαστε όλοι χαμένοι από μία σύγκρουση στην Ουκρανία. Σε χθεσινές του δηλώσεις, δηλαδή μετά την κίνηση Πούτιν για αναγνώριση του Λούγκανσκ και του Ντόνιετσκ, κράτησε επίσης χαμηλούς τόνους αν και κινήθηκε στο πλαίσιο της πολιτικής της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ. Είπε πως «η Ελλάδα είναι υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών από θέση αρχής και σύμφωνα με τον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τις παγκόσμιες αξίες». Επίσης εστίασε κυρίως στο ελληνικό ενδιαφέρον για τους ελληνόφωνους της Ουκρανίας σημειώνοντας πως «έχουμε και ένα ειδικό θέμα, αυτό της προστασίας της ελληνικής μειονότητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου