Εντυπώσεις από την δίκη Βασίλη Μπισμπίκη
Μια προέκταση τηλεδίκης ή πώς το Αυτόφωρο έγινε μεσημεριανάδικο
Έχω βρεθεί σε πολλές δίκες κοινωνικού ενδιαφέροντος, σε δίκες που το κοινό δεν χωράει να σταθεί παρά μόνο όρθιο και σε δίκες που, στριμωγμένοι, συνάδελφοι του δικαστικού ρεπορτάζ στριμώχνονται για να εξασφαλίσουν μια θέση από την οποία θα μπορούν να ακούν και να καταγράφουν τα διαμειβόμενα. Η χθεσινή δίκη του ηθοποιού και σκηνοθέτη Βασίλη Μπισμπίκη με την κατηγορία της «μη συμμόρφωσης οδηγού σε υποχρεώσεις άρθρου 47 (εγκατάλειψη)» είχε αυτά τα χαρακτηριστικά, με τη μικρή διαφορά ότι η πλειοψηφία των δημοσιογράφων που παραβρέθηκαν, πατούσαν πρώτη φορά το πόδι τους σε δικαστική αίθουσα, μιας και το κύριο αντικείμενό τους είναι το ρεπορτάζ της σόουμπιζ. Ήταν και αυτός, τελικά, ένας παράγοντας που ενίσχυσε την εντύπωση ότι υπήρξε μια προσωρινή αλλαγή χρήσης της αίθουσας, καθώς, για όσο κράτησε η συζήτηση της υπόθεσης, αυτή είχε μετατραπεί σε πλατό τηλεδίκης.
Δεν ήταν φυσικά μια δίκη κοινωνικού ενδιαφέροντος με την έννοια των κριτηρίων που συνήθως θέτουμε στο omniatv, ωστόσο επέλεξα να την παρακολουθήσω, για να εξακριβώσω σε ποιον βαθμό τα πραγματικά περιστατικά διαφέρουν από αυτά των τηλεδικών που είχαν στηθεί τις τελευταίες μέρες σε βάρος του Βασίλη Μπισμπίκη. Παρότι τα περιστατικά ήταν εντελώς διαφορετικά, αυτό που συμπέρανα ξεπερνούσε τον αρχικό μου προβληματισμό, καθώς τελικά το Μονομελές Αυτόφωρο, ενήργησε μονάχα σαν μηχανισμός επικύρωσης των αποφάσεων των μεσημεριανάδικων.
Ο Μπισμπίκης καταδικάστηκε σε διοικητικό πρόστιμο 7.000 ευρώ, ενώ από όλα τα δεδομένα της υπόθεσης προέκυπτε ότι δεν πληρούνταν τα κριτήρια που, στην πιάτσα της ποινικής δικονομίας, ονομάζουμε «αντικειμενική υπόσταση».
Το ερώτημα της συζήτησης
Το ερώτημα της συζήτησης δεν ήταν αν ο Μπισμπίκης τράκαρε ούτε αν έφταιγε για αυτό. Αυτό είναι δεδομένο. Το ερώτημα ήταν το αν εγκατέλειψε τον τόπο. Και το τι συνιστά εγκατάλειψη σε περίπτωση που δεν υπάρχει τραυματισμός ανθρώπου, επίσης, ορίζεται από τον νόμο και όχι από την κρίση των σχολιαστών στα σόσιαλ μίντια. Η εγκατάλειψη του τόπου, λοιπόν, αν δεν υπάρχουν θύματα, δίνει προθεσμία στον παραβάτη να ενημερώσει εντός 24 ωρών για την πράξη, με κάθε πρόσφορο μέσο.
Καθώς ο Μπισμπίκης ενημέρωσε μέσα σε οκτώ ώρες το Τμήμα Ασφαλείας της περιοχής και την ασφαλιστική του, στην πραγματικότητα όχι απλώς δεν έπρεπε να καταδικαστεί, αλλά ούτε να βρεθεί κατηγορούμενος.
Αυτό πάσχιζε να εξηγήσει η βασική μάρτυρας υπεράσπισής του, συνεργάτης του ζεύγους Βανδή-Μπισμπίκη, της οποίας η δουλειά είναι η διεκπεραίωση των γραφειοκρατικών και λογιστικών ζητημάτων τους. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, ο κατηγορούμενος της τηλεφώνησε στις 12:30 το μεσημέρι και της ζήτησε να ενημερώσει το Τμήμα σχετικά. Ο αστυνομικός που δέχθηκε την κλήση της, είπε ότι, αφού δεν υπάρχει θύμα, δεν χρειάζεται να μπλέκουν την Τροχαία και καλύτερα να το αναλάβουν οι ασφαλιστικές, όπως και έγινε.
Το ίδιο πάσχιζε να εξηγήσει και ο κατηγορούμενος. Από δικό του κακό χειρισμό, στην στροφή ενός μικρού στενού, στο οποίο πήγαινε με 20 χλμ/ω, έπεσε πάνω σε δύο σταθμευμένα αυτοκίνητα. Άφησε ένα απόκομμα διαφημιστικού φυλλαδίου που βρήκε εύκαιρο, με το σημείωμα «εγώ σας χτύπησα» και το τηλέφωνο του, ενώ συνειδητά δεν έγραψε το όνομά του γιατί φοβήθηκε τις συνέπειες του επικείμενου μιντιακού κανιβαλισμού του. Καθώς ήταν μεσάνυχτα προς ξημερώματα Κυριακής, έκρινε ότι η αναμονή του στο σημείο μέχρι το πρωί ήταν μάλλον μάταιη. Προτίμησε, προς αποφυγή του σκανδάλου, να χειριστεί την υπόθεση από την ηρεμία του σπιτιού του.
Δίκη σαν τηλεδίκη
Ως απάντηση, τόσο από την Πρόεδρο όσο και από την Εισαγγελέα της έδρας, λάμβανε μια ομοβροντία κατσάδας, ανοίκειας των δικαστικών διαδικασιών, ακόμα και αυτής των Αυτόφωρων.
Στην πραγματικότητα, η Πρόεδρος και η Εισαγγελέας, επί μισή ώρα που κράτησε η συζήτηση, είχαν απεκδυθεί τον θεσμικό τους ρόλο, για να μεταμορφωθούν σε σχολιάστριες γκόσιπ εκπομπής.
Μάταια, οι δύο συνήγοροι, οι μόνοι παράγοντες της δίκης που έσωσαν με την ποιότητα της υπεράσπισης το κύρος της διαδικασίας, εξηγούσαν ότι δεν υποχρεούται να καλέσει την Αστυνομία — πράγμα που, ωστόσο, έκανε — αλλά να ενημερώσει με πρόσφορο τρόπο, όπως κλήση στην ασφαλιστική, πράγμα που επίσης έκανε: «Αλίμονο αν για κάθε τέτοιο ατύχημα φωνάζαμε την Τροχαία. Γι’ αυτό υπάρχουν οι φιλικές δηλώσεις».
Η εισαγγελέας δεν ήθελε καν να ακούσει ότι η τηλεφωνική κλήση στο Τμήμα Ασφαλείας έστεργε ως έγκυρη, γιατί, όπως είπε, ήταν ασαφής, καθώς δεν έδινε το ακριβές σημείο του ατυχήματος. Μια ασάφεια που προέκυπτε, ακριβώς, από την κρίση του αστυνομικού οργάνου, το οποίο απαξίωσε τη σημασία της πράξης, συμβουλεύοντας να τα βρουν με την ασφαλιστική και να μην μπλέκουν την Τροχαία για τέτοια μικρής σημασίας ατυχήματα.
Από την άλλη, η μαρτυρία μίας γειτόνισσας, «θύματος Μπισμπίκη», περιέγραφε, ανοίγοντας με την κατάθεσή της, σκηνές Αποκάλυψης. Κρατούσε, μάλιστα, και τη φωτογραφία του αυτοκινήτου της με τον ξεχαρβαλωμένο προφυλακτήρα, θαρρείς και κρατούσε τη φωτογραφία κάποιου θύματος που γυρεύει δικαίωση.
Δεν ξύπνησε, παρά τις σκηνές Αποκάλυψης που έλαβαν χώρα στον κήπο του σπιτιού της, ούτε αυτή, ούτε κανένας γείτονας. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, η μάντρα του σπιτιού της κατεδαφίστηκε από το τρακάρισμα, και μάλιστα χρειάστηκε η συνδρομή της Πυροσβεστικής για να απεγκλωβίσει μια γειτόνισσα. Ωστόσο, αυτή ένιωσε απλώς κάτι σαν μικροσεισμό μέσα στον ύπνο της, «γιατί στην περιοχή τελευταία γίνονται συχνά μικροσεισμοί». Η μαρτυρία αυτής της κυρίας, που βάφτισε «μάντρα» τρία πεσμένα τούβλα, κρίθηκε αξιόπιστη και η Έδρα δεν έκρινε σκόπιμο ούτε να την κατσαδιάσει, ούτε καν να την εγκαλέσει πίσω στις τάξεις της πραγματικότητας.
Γιατί έχει σημασία όλο αυτό
Έχει ενδιαφέρον ότι η ίδια η Έδρα, κατόπιν πρότασης της ίδιας της Εισαγγελέως στην προηγούμενη υπόθεση, είχε στείλει στη φυλακή έναν τοξικομανή που παρακολουθούσε πρόγραμμα απεξάρτησης. Ο άνθρωπος αυτός είχε καταδικαστεί σε έναν χρόνο φυλάκισης επειδή κατελήφθη επ’ αυτοφώρω να παίζει το παιχνίδι του Παπά. Καθώς το είχε ξανακάνει, ήταν υπότροπος, δηλαδή αμετανόητος εγκληματίας, η ποινή του δεν είχε ανασταλτικό χαρακτήρα. Θα έπρεπε να πάει αμέσως στη φυλακή να εκτίσει τους τρεις μήνες, και αν συμμορφωθεί, οι υπόλοιποι οκτώ κερασμένοι από το μαγαζί.
Θέλω να πω τελικά, πως αν ένα Αυτόφωρο παρασύρεται με τέτοια ευκολία από τις μεσημεριανές εκπομπές για να εκδώσει καταδικαστική απόφαση εναντίον ενός καταξιωμένου καλλιτέχνη, επειδή μόνο και μόνο το μιντιακό σύστημα έχει μπιφ μαζί του, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την τύχη των φτωχοδιαβόλων που τα ίδια τα μέσα ζητούν να είναι η φυλακή ο μοναδικός προορισμός τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου