Με τυμπανοκρουσίες ανακοίνωσαν πρωθυπουργός και υπουργός Παιδείας την απαγόρευση χρήσης κινητών στο τέλος Αυγούστου, ένα μέτρο το οποίο ισχύει εδώ και 18 χρόνια, από την εποχή της Μαριέττας Γιαννάκου. Μάλιστα, τότε η νομοθεσία ήταν αυστηρότερη, καθώς δεν επέτρεπε ούτε να τα έχουν οι μαθητές στις τσάντες. Το 2012 ο νόμος εμπλουτίστηκε και απαγορεύτηκαν όλες οι συσκευές που διαθέτουν σύστημα επεξεργασίας δεδομένων, εικόνας και ήχου. Το 2016 επιτράπηκε οι εκπαιδευτικοί να μπορούν να χρησιμοποιούν τον δικό τους προσωπικό τεχνολογικό εξοπλισμό κατά τη διδασκαλία, ενώ νέα εγκύκλιος του 2018 επέβαλε τη μη λειτουργία καμερών εντός του σχολικού χώρου κατά τη διάρκεια του σχολείου.
Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση Μητσοτάκη επένδυσε σε μια επικοινωνιακού χαρακτήρα κίνηση, αποπροσανατολίζοντας τη συζήτηση από τα μείζονα: τις αντιπαιδαγωγικές συγχωνεύσεις χιλιάδων τμημάτων σε όλη τη χώρα, τις ελλείψεις καθηγητών και υποδομών. Και παρότι τα παραπάνω δεν λύνονται, η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι θα εγκαταστήσει πιλοτικά... ερμάρια (lockers) σε κάποια σχολεία για να κλειδώνουν μέσα τα κινητά τους οι μαθητές. Παρ’ όλα αυτά, η κουβέντα που ξεκίνησε για τη χρήση και κατάχρηση των κινητών στα σχολεία, για την επίδρασή τους στη συναισθηματική σταθερότητα των νέων, στη δυνατότητα συγκέντρωσης και στις μειωμένες επιδόσεις –αν δεν γίνεται με όρους ηθικού πανικού και τεχνοφοβίας– παρουσιάζει ενδιαφέρον και απασχολεί την ίδια ώρα τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
«Μπαίνουμε στην τάξη και τσακωνόμαστε κάθε μέρα τη μισή ώρα για το ότι πρέπει να κλείσουμε το κινητό. Ακόμα και τώρα με την απαγόρευση, οι μαθητές δεν μπορούν να συμμορφωθούν». Εύη Μίχα, γυμνάστρια σε ΕΠΑΛ στην Καισαριανή
Στην Ελλάδα οι δύο πρώτες εβδομάδες εφαρμογής της επικαιροποιημένης απαγόρευσης σε γυμνάσια και λύκεια δείχνουν μια πολύ διαφορετική εικόνα από σχολείο σε σχολείο, από περιοχή σε περιοχή και δεν αρκούν για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Αλλού η εφαρμογή του μέτρου κυλάει χωρίς πολλά προβλήματα (σχεδόν σε όλα τα ιδιωτικά σχολεία και σε αρκετά δημόσια), αλλού έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ καθηγητών και μαθητών (ειδικά στα ΕΠΑΛ). Σημειώθηκαν και ακραία περιστατικά, όπως σε δημόσια σχολεία των βορείων και των δυτικών προαστίων, όπου δόθηκαν αποβολές τη δεύτερη μέρα σε μαθητές/τριες που απλά είχαν το κινητό στην τσέπη τους.
«Το κινητό είναι μάστιγα. Μπαίνουμε στην τάξη και τσακωνόμαστε κάθε μέρα τη μισή ώρα για το ότι πρέπει να κλείσουμε το κινητό. Ακόμα και τώρα με την απαγόρευση, οι μαθητές δεν μπορούν να συμμορφωθούν. Στο δικό μας σχολείο βρήκαμε μια μέση οδό και επιτρέπουμε τα κινητά στα διαλείμματα στο προαύλιο. Σε εμάς δεν υπάρχει καμία περίπτωση τα παιδιά να μας δώσουν τα κινητά τους. Αν από την αρχή δεν εφαρμόσουμε αυστηρά τα μέτρα, τότε αυτή η απαγόρευση θα ξεχειλώσει γρήγορα και το μέτρο δεν θα εφαρμοστεί», λέει στην «Εφ.Συν.» η Εύη Μίχα, γυμνάστρια σε ΕΠΑΛ στην Καισαριανή και γραμματέας του Δ.Σ. της Ζ΄ ΕΛΜΕ. Σε αυτά τα σχολεία δεν μετράει τόσο τι λέει μια υπουργική απόφαση, αλλά οι σχέσεις καθηγητών - μαθητών. Οι μαθητές πλέον γνωρίζουν ότι, αν βιντεοσκοπούν, μπορούν αυτόματα να αλλάξουν σχολικό περιβάλλον. Παρ’ όλα αυτά, το σπάσιμο των απαγορεύσεων και η διερεύνηση των ορίων θα είναι πάντα στη φύση των εφήβων.
«Δεν μπορείς να απαγορεύσεις εντελώς το κινητό, δεν μπορείς να δίνεις κάθε μέρα αποβολές, δεν μπορείς να βρίσκεσαι παντού και να επιτηρείς. Το κινητό ποτέ δεν επιτρεπόταν μέσα στην αίθουσα, αλλά υπήρχαν πολλές περιπτώσεις που αυτό παραβιαζόταν». Γιώτα Μαρρέ, φιλόλογος στο 1ο Λύκειο Βύρωνα
Κάπως διαφορετική εικόνα δίνει η φιλόλογος στο 1ο Λύκειο Βύρωνα, Γιώτα Μαρρέ: «Τα παιδιά φοβούνται και δεν βγάζουν τα κινητά. Μέσα στην τάξη ούτε καν το διανοήθηκαν χωρίς να πούμε το παραμικρό. Προς το παρόν υπάρχει υπακοή στον νόμο. Στη συνέχεια πιστεύω όμως ότι αυτό θα ατονήσει. Δεν μπορείς να απαγορέψεις εντελώς το κινητό, δεν μπορείς να δίνεις κάθε μέρα αποβολές, δεν μπορείς να βρίσκεσαι παντού και να επιτηρείς. Το κινητό ποτέ δεν επιτρεπόταν μέσα στην αίθουσα, αλλά υπήρχαν πολλές περιπτώσεις που αυτό παραβιαζόταν».
Ενα ζήτημα που έχει ήδη προκύψει είναι πως σε πολλά σχολεία οι καθηγητές, για να χρησιμοποιήσουν τους διαδραστικούς πίνακες, ζητούσαν μέχρι πέρσι από τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τα κινητά τους (και τα δεδομένα τους), καθώς συνήθως δεν υπάρχει ίντερνετ στο κτίριο. Αυτό τώρα δεν μπορεί να γίνει και αναγκάζονται οι καθηγητές να καταφεύγουν στα δικά τους κινητά. Στο σχολείο της Μαρρέ το θέμα της χρήσης κινητού είναι δευτερεύον, καθώς ακόμα υπάρχουν βασικές ελλείψεις: λείπουν ένας φιλόλογος, ένας μαθηματικός και καθηγητής Πληροφορικής. Πάλι καλά! Υπάρχουν αυτή τη στιγμή σχολεία στην Περιφέρεια στα οποία λείπουν σχεδόν όλες οι ειδικότητες, πλην του διευθυντή!
Εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι από διαφορετικά σχολεία με τους οποίους συνομιλήσαμε καταλήγουν ότι η απαγόρευση μπορεί να περιορίσει την κατάχρηση, ωστόσο είναι αμφίβολο αν θα επηρεάσει συνολικά τη στάση των νέων και αν θα βελτιώσει την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι απαγορεύσεις στους εφήβους, ειδικά στους μαθητές Λυκείου που έχουν γεννηθεί μέσα στον ψηφιακό κόσμο, συνήθως δεν λειτουργούν με τον καλύτερο τρόπο. «Δεν μπορούμε να βγάλουμε ακόμα ασφαλή συμπεράσματα. Ενας έφηβος σε Λύκειο πριν από λίγες μέρες κινήθηκε λεγκαλιστικά από την ανάποδη, λέγοντας σε συνάδελφο: “Αγγιξες το κινητό μου, άρα την προσωπική μου περιουσία, κι εγώ θα σου κάνω μήνυση”. Και έτσι οδηγούμαστε πάλι στην ατομική ευθύνη του καθηγητή», μας λέει ο Δαμιανός Βογανάτσης από την Παιδαγωγική Ομάδα Σκασιαρχείο.
Αλλού η εφαρμογή του μέτρου κυλάει χωρίς πολλά προβλήματα (σχεδόν σε όλα τα ιδιωτικά σχολεία και σε αρκετά δημόσια), αλλού έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ καθηγητών και μαθητών (ειδικά στα ΕΠΑΛ) | © Dreamstime.com
«Τα κινητά δεν ανήκουν στην τάξη»
Tο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει θεσπίσει κατευθυντήριες γραμμές για το θέμα, οπότε κάθε xώρα ασκεί τη δική της πολιτική. Σχεδόν όλες συγκλίνουν στην ιδέα της δικαιολόγησης της χρήσης κινητών στο καθαρά εκπαιδευτικό επίπεδο και του περιορισμού της εισόδου των οθονών στην τάξη, με στόχο τη βελτίωση της προσοχής των μαθητών και της πρόληψης/μείωσης φαινομένων σχολικού εκφοβισμού. Το μήνυμα που εκπέμπεται πανευρωπαϊκά είναι: «Τα κινητά δεν ανήκουν στην τάξη».
Η συζήτηση για την απαγόρευση των κινητών στα σχολεία είναι ανοιχτή σε πολλές χώρες εδώ και χρόνια (στην Ιταλία απαγορεύονται από το 2007, όμως συμβαίνει ό,τι και στη χώρα μας, ενώ π.χ. η Βουλγαρία τα έχει απαγορέψει από το 2016), αλλά τελευταία καταγράφεται ένα νέο πανευρωπαϊκό κύμα παρεμβάσεων προς την κατεύθυνση των απαγορεύσεων με μεγαλύτερη ή μικρότερη ευελιξία.
Η Ουγγαρία ήδη απαγορεύει τα κινητά τηλέφωνα στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η Γαλλία εγκαινιάζει φέτος ένα πιλοτικό πρόγραμμα ψηφιακής παύσης (Pausa Digital) σε 200 σχολεία για την απομάκρυνση των κινητών τηλεφώνων από τις σχολικές αίθουσες για παιδιά κάτω των 15 ετών (απαγόρευση κατοχής). Το 2018 είχε ψηφιστεί νόμος που απαγόρευε μόνο τη χρήση για «τα κινητά τηλέφωνα και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές επικοινωνίας» από τα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά σχολεία και τα γυμνάσια. Ο νόμος, που στην πράξη δεν εφαρμόστηκε επιτυχώς, είχε διχάσει τους καθηγητές, με μερικούς από αυτούς να εκφράζουν δημοσίως την αντίθεσή τους, όπως ο Στεφάν Κροσέ, γενικός γραμματέας του συνδικάτου των καθηγητών UNSA, ο οποίος υποστήριζε ότι αποτελεί προσβολή προς τους ενήλικες, αλλά και κίνδυνο για την ασφάλεια.
Στο Βέλγιο το ζήτημα αποτέλεσε θέμα συζήτησης κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής εκστρατείας τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους με στόχο την εισαγωγή των πρώτων περιορισμών. Ενώ στη Φλάνδρα δεν υπάρχει γενικό νομικό εμπόδιο και τα σχολεία έχουν κάποια αυτονομία, η γαλλόφωνη Ομοσπονδία Βαλονίας-Βρυξελλών έχει θεσπίσει αυστηρότερα μέτρα. Από το φετινό σχολικό έτος 2024-2025, επιβλήθηκε η κατάργηση των συσκευών στα δημοτικά σχολεία, σε ένα μέτρο που αφορά 132.600 μαθητές σε 373 σχολεία. Ο κύριος λόγος αυτής της ρύθμισης, όπως αναφέρεται, είναι «η καταπολέμηση προβλημάτων όπως ο σχολικός εκφοβισμός, η βελτίωση της συγκέντρωσης και της συμμετοχής των μαθητών κατά τη διάρκεια των σχολικών ωρών και η μείωση της κόπωσης».
Οχι άλλες οθόνες
«Θα ακουστώ παλιομοδίτης αλλά προτιμώ οι μαθητές μου να μην τα χρησιμοποιούν καθόλου στο σχολείο. Είναι σημαντικό να διαχωρίζουν την εργασία και το μάθημα από τον ελεύθερο χρόνο τους», λέει ο φιλόλογος Φρανθίσκο Ζαμπράνα από την Ανδαλουσία. Προσπαθεί στα μαθήματά του να κρατήσει τις συσκευές των παιδιών στις τσέπες τους, αλλά, όπως εξηγεί, είναι μια σχεδόν «αδύνατη αποστολή». Σύμφωνα με το Εθνικό Παρατηρητήριο Τεχνολογίας και Κοινωνίας (ONTSI), στην Ισπανία, το 98% των παιδιών μεταξύ 10 και 15 ετών χρησιμοποιούν τακτικά το διαδίκτυο, το 90% έχει υπολογιστή και το 70% smartphone.
Φέτος, εννιά αυτόνομες κοινότητες της χώρας υλοποιούν εκπαιδευτικά προγράμματα «ελεύθερα από οθόνες», ενώ ειδικά στην Καταλονία και την Καντάμπρια οι απαγορεύσεις είναι σχεδόν καθολικές. Στην πρώτη, ο κανόνας είναι αυστηρότερος στην προσχολική και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά οι κινητές συσκευές επιτρέπονται σε άλλα στάδια εφόσον χρησιμοποιούνται για «παιδαγωγικό σκοπό». Στη Σανταντέρ και γενικά στις τάξεις της Καντάμπρια, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση η απαγόρευση είναι πλήρης.
Εθισμός
«Ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα χωρίς το ηλεκτρονικό στοιχείο», σημειώνει ο ψυχολόγος και εκπαιδευτικός σύμβουλος καθοδήγησης, Αντόνιο Λαμπάντα. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί κανείς «να πάει κόντρα στην τεχνολογική πρόοδο», αλλά επισημαίνει ότι η αντικατάσταση των βιβλίων ή των παραδοσιακών τεχνικών γραφής με την παρουσία συσκευών επηρεάζει σημαντικά τη μαθησιακή διαδικασία. Ενα από τα κύρια προβλήματα είναι ότι το σχολείο καταλήγει να γίνεται ένα ακόμη μέρος για να παραμείνει κανείς συνδεδεμένος. «Είναι πολύ διαφορετικό να τους δώσουμε ένα τάμπλετ για να γίνει μια συγκεκριμένη εργασία και ένα άλλο πράγμα είναι ότι, χρησιμοποιώντας τις δικές τους συσκευές, τους δίνουμε χώρο να αναπτύξουν περαιτέρω τον εθισμό τους», τονίζει ο καθηγητής Ζαμπράνα. Οπως αναφέρει, πρόκειται για μια συμπεριφορά που οι μαθητές «φέρνουν από το σπίτι» και ότι η ευκολία με την οποία μεταπηδούν από το TikTok στην εργασία τους με ένα μόνο χτύπημα δυσκολεύει τη συγκέντρωση.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Ισπανίδα υπουργός Παιδείας, Πιλάρ Αλεγρία, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα προτείνει να απαγορευτεί η χρήση κινητών τηλεφώνων στο δημοτικό σχολείο καθ’ όλη τη διάρκεια των σχολικών ωρών, συμπεριλαμβανομένων των διαλειμμάτων, και ότι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα επιτρέπεται μόνο «όταν το προτείνει ο καθηγητής επειδή το απαιτεί το παιδαγωγικό του έργο» και η χρήση τους θα επιβλέπεται από τον καθηγητή.
Το ολλανδικό πείραμα
Στη Γερμανία δεν υπάρχουν επίσημοι περιορισμοί, αλλά τα περισσότερα σχολεία έχουν απαγορεύσει τη χρήση κινητών τηλεφώνων και ψηφιακών συσκευών στις αίθουσες διδασκαλίας, εκτός αν αφορούν εκπαιδευτικούς σκοπούς. Στην Ολλανδία ισχύει αντίστοιχη απαγόρευση σε γυμνάσια και λύκεια από τις αρχές του 2024, αλλά ως σύσταση. Οι υπέρμαχοι της καθολικής και αυστηρής απαγόρευσης χρήσης συχνά χρησιμοποιούν το παράδειγμα ενός ολλανδικού σχολείου, του κολεγίου Calvijn, το οποίο άρχισε να εφαρμόζει το μέτρο το 2018.
Περίπου το 20% των μαθητών ανέφερε ότι ήταν λιγότερο αποσπασμένοι όταν τα smartphones ήταν εκτός της τάξης, οι δάσκαλοι περιέγραψαν τους μαθητές ως πιο προσεκτικούς και επικεντρωμένους στις εργασίες τους, ενώ πολλοί μαθητές ανέφεραν επίσης περισσότερη κοινωνική αλληλεπίδραση στην πραγματική ζωή
«Στην αρχή οι μαθητές μάς ρώτησαν αν πιστεύαμε ότι ζούσαμε στη δεκαετία του 1800», ανέφερε ο Γιαν Μπάκερ, πρόεδρος του σχολείου, ο οποίος αξιολογεί θετικά τα αποτελέσματα έπειτα από έξι χρόνια εφαρμογής.
Σύμφωνα με έρευνα του ολλανδικού Πανεπιστημίου Radboud, περίπου το 20% των μαθητών ανέφερε ότι ήταν λιγότερο αποσπασμένοι όταν τα smartphones ήταν εκτός της τάξης, οι δάσκαλοι περιέγραψαν τους μαθητές ως πιο προσεκτικούς και επικεντρωμένους στις εργασίες τους, ενώ πολλοί μαθητές ανέφεραν επίσης περισσότερη κοινωνική αλληλεπίδραση στην πραγματική ζωή και ότι η ποιότητα αυτής της αλληλεπίδρασης είχε βελτιωθεί. Περίπου το 40% είπε ότι το να μη χρησιμοποιεί τηλέφωνο τους επέτρεψε να απολαμβάνουν καλύτερα τα διαλείμματά τους, ενώ το 37% είπε ότι τους έλειπαν τα τηλέφωνά τους. «Αναγκάζομαι να κοινωνικοποιούμαι όταν δεν έχω διάθεση, κάτι που είναι συχνό», είπε στους ερευνητές ένας από τους ερωτηθέντες μαθητές.
Αντιδράσεις σε διάφορες χώρες
Υπάρχουν, ωστόσο, χώρες που δεν επιλέγουν αυτούς τους περιορισμούς. Η Τσεχία είναι μία από αυτές. Το φετινό καλοκαίρι η πόλη Vsetín προσπάθησε να απαγορεύσει τη χρήση των smartphones σε όλα τα δημοτικά σχολεία. Ωστόσο, η Σχολική Επιθεώρηση κήρυξε παράνομη την απόφαση, δηλώνοντας ότι είναι αρμοδιότητα των σχολείων και όχι των δήμων. Το υπουργείο Παιδείας πήρε επίσης τον λόγο, επισημαίνοντας ότι η χώρα δεν έχει νόμο που να περιορίζει πλήρως τη χρήση κινητών τηλεφώνων στα σχολεία.
Στην Αυστρία το υπουργείο Παιδείας δημοσίευσε πρόσφατα ένα νέο πρωτόκολλο, αναφέροντας πως «Κάθε συσκευή που διακόπτει το μάθημα πρέπει να παραδίδεται στον εκπαιδευτικό και μπορεί να κρατηθεί μέχρι το τέλος της διδακτικής ώρας». Στον απόηχο αυτού του κανονισμού, υπήρξαν κινήματα κατά της κατάργησης των κινητών, όπως η χρηματοδοτούμενη από την Ε.Ε. πρωτοβουλία saferinternet.at. Οι διαφωνούντες θεωρούν τα τηλέφωνα σημαντικό μέρος της ζωής των νέων και θεωρούν την απαγόρευση κοντόφθαλμο μέτρο.
Οι αντιφάσεις των γονιών
Σε όλες τις χώρες φαίνεται ότι υπάρχει μια σχετική υποκρισία από την πλευρά πολλών γονιών που συνήθως είναι υπέρμαχοι της κατάργησης, από την άλλη αντιδρούν στις απαγορεύσεις γιατί δεν μπορούν να είναι σε συνεχή επαφή με τα παιδιά τους, ενώ είναι οι ίδιοι που από νωρίς τους αγοράζουν «έξυπνες συσκευές». Το χειρότερο όμως είναι ότι συνήθως είναι οι ίδιοι εξίσου «εθισμένοι» στην κατάχρηση κινητών στον ελεύθερο χρόνο τους. Στην Ουγγαρία, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία μιας εθνικής έρευνας, το ένα τρίτο των γονέων δεν ακολουθεί κανόνες για να περιορίσει τη χρήση κινητών τηλεφώνων από τα παιδιά του, αλλά οι περισσότεροι περιορίζουν τον χρόνο οθόνης και το περιεχόμενο στο οποίο έχουν πρόσβαση τα παιδιά.
Γονείς μέσα στην τάξη
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου του Michigan C.S. Mott Children’s Hospital, η Νο 1 ανησυχία των γονέων για το 2023 ήταν ο υπερβολικός χρόνος των παιδιών μπροστά στην οθόνη. Λογικό. Ωστόσο, πολλοί παρέμεναν σε συνεχή επαφή με τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Σε δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού Slate («Πώς οι μαθητές μου παραμένουν συνδεδεμένοι, μέσω FaceTime και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με τα σπίτια τους», 9/3/2024), οι καθηγητές δείχνουν τους γονείς ως το κύριο εμπόδιο για την απαγόρευση των τηλεφώνων στα σχολεία.
Οπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, ορισμένοι παρακολουθούν τις οθόνες των σχολικών Chromebooks των παιδιών τους από απόσταση όταν βρίσκονται στην τάξη. «Η μαμά μου θέλει να ξέρει ότι δεν παίζω βιντεοπαιχνίδια», είπε ένας μαθητής. Οπως αναφέρει η καθηγήτρια Λιζ Σούλμαν, «πολλοί γονείς είναι τόσο στενά συνδεδεμένοι με τα παιδιά τους, που είναι σαν να κάθονται μαζί μας στις τάξεις μας. Νομίζω ότι αυτό που αρκετοί δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι το σχολείο δεν είναι μια ζωντανή μετάδοση. Αφορά τους μαθητές, όχι τους γονείς τους. Η αδιάκοπη παρακολούθηση των παιδιών τους διαταράσσει το μαθησιακό περιβάλλον και παραβιάζει τον ιερό χώρο της τάξης. Η γονική παρακολούθηση της τάξης μέσω των τηλεφώνων και των φορητών υπολογιστών των μαθητών, κάτι που μπορεί να κάνουν τόσο φιλελεύθεροι όσο και συντηρητικοί γονείς, εμποδίζει τους μαθητές να σχηματίσουν δικές τους κριτικές σκέψεις, αναστέλλοντας την ανάπτυξή τους».
* Το άρθρο αυτό γράφτηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος PULSE, μιας ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας που διευκολύνει τη διεθνή δημοσιογραφική συνεργασία και στην οποία συμμετέχει κατ’ αποκλειστικότητα στην Ελλάδα η «Εφ.Συν.», με τη συμβολή των Ana Somavilla (El Confidencial, Ισπανία), Matěj Moravanský (Deník Referendum, Τσεχία), Radoslav Aleksandrov (Mediapool.bg- Bουλγαρία), HVG/Eurologus (Bέλγιο), Boróka Parászka (HVG- Oυγγαρία), Oona Kroisleitner, Gudrun Springer (Der Standard, Αυστρία)
Τo πρόγραμμα PULSE
Το PULSE - Europe beyond the beat είναι μια διασυνοριακή δημοσιογραφική πρωτοβουλία που βασίζεται σε μια «συνεργατική στο σχεδιασμό» προσέγγιση στην παραγωγή περιεχομένου.
Αποτελείται από 10 σημαντικά εθνικά μέσα ενημέρωσης (Εφ.Συν.- Ελλάδα, Delfi - Λιθουανία, Deník Referendum - Τσεχία, Der Standard - Αυστρία, El Confidencial - Ισπανία, Gazeta Wyborcza - Πολωνία, Hotnews - Ρουμανία, HVG - Ουγγαρία, Il Sole 24 Ore - Ιταλία, Mediapool - Βουλγαρία) και 3 διακρατικούς οργανισμούς μέσων ενημέρωσης (OBCT, n-ost, Voxeurop) που ενώνονται με στόχο να προωθήσουν μια ζωντανή ευρωπαϊκή δημόσια σφαίρα.
Με επικεφαλής το OBCT, ο συνεργατικός κόμβος PULSE παράγει και διανέμει δημοσιογραφικό περιεχόμενο που καλύπτει ευρωπαϊκές υποθέσεις σε καθημερινή βάση. Ένα πρόσθετο δίκτυο εξωτερικά συνεργαζόμενων ειδησεογραφικών newsrooms και ΜΜΕ συμβάλλει στην παραγωγή περιεχομένου, καλύπτοντας ουσιαστικά κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Όλοι μαζί, αυτή η μεγάλη διεθνής αίθουσα σύνταξης ειδήσεων, καλύπτει τις ευρωπαϊκές υποθέσεις από νέες και πολλαπλές οπτικές γωνίες.
Μέσα σε δύο χρόνια, θα δημοσιευτούν πάνω από 2.000 δημοσιογραφικά θέματα (αρθρα, ρεπορταζ, έρευνες, podcasts κα), συμπεριλαμβανομένων εμπεριστατωμένων άρθρων σε διάφορες μορφές και σε τουλάχιστον 12 διαφορετικές ευρωπαϊκές γλώσσες.
Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε χώρες, περιφέρειες και κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν λάβει επαρκή δημοσιότητα ή υποεκπροσωπούνται στη Δημόσια Σφαίρα, συμπεριλαμβανομένων πχ αγροτικών περιοχών και χωρών της ΕΕ με μικρές και μεσαίες διαστάσεις.
Το πρόγραμμα PULSE δίνει τη δυνατότητα διανομής δημοσιογραφικού περιεχομένου σε τρίτους και προβλέπει τη δημιουργία 4 ανοικτών θεματικών δικτύων - στα οποία μπορούν να συμμετάσχουν όλοι οι δημοσιογράφοι του δικτύου - τα οποία θα επικεντρώνονται σε κρίσιμα θέματα όπως η διεύρυνση της ΕΕ, η Ευρώπη και ηδυναμική των παγκόσμιων δυνάμεων, ηπράσινη μετάβαση της ΕΕ, τα μέσα ενημέρωσης, η κοινωνία της πληροφορίας και το Κράτος Δικαίου.
Οι δραστηριότητες του PULSE χρηματοδοτούνται εν μέρει από τους οργανισμούς του δικτύου και κυρίως συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (DG CONNECT) στο πλαίσιο των δράσεων πολυμέσων μέσω της συμφωνίας επιχορήγησης LC-02772862.
Οι συμφωνίες με τον δωρητή διασφαλίζουν
ότι το PULSE και τα μέλη του παραμένουν εντελώς ανεξάρτητα από
οποιαδήποτε οδηγία, πίεση ή αίτημα από
οποιοδήποτε θεσμικό όργανο της
ΕΕ, οποιοδήποτε κράτος ή οποιοδήποτε άλλο θεσμικό όργανο ή οργανισμό σε
όλα τα θέματα που αφορούν το δημοσιογραφικό
περιεχόμενο που παράγεται.
Η ομάδα του PULSE
Εφ.Συν.- Ελλάδα
OBCT [1] - Ιταλία
Delfi [2] - Λιθουανία
Deník Referendum [3] - Τσεχία
Der Standard [4] - Αυστρία
El Confidencial [5] - Ισπανία
Gazeta Wyborcza [6] - Πολωνία
Hotnews [7] - Ρουμανία
HVG [8] - Ουγγαρία
Il Sole 24 Ore [9] - Ιταλία
Mediapool [10] - Βουλγαρία
n-ost [11] (Γερμανία)
VoxEurop [12] (Γαλλία)
Links:
------
[1] https://www.balcanicaucaso.org/eng/
[2] https://www.delfi.lt/
[3] https://denikreferendum.cz/
[4] https://www.derstandard.at/consent/tcf/
[5] https://www.elconfidencial.com/
[6] https://wyborcza.pl/0,75247.html
[7] https://www.hotnews.ro/
[8] https://hvg.hu/
[9] https://www.ilsole24ore.com/
[10] https://www.mediapool.bg/
[11] https://n-ost.org/
[12] https://voxeurop.eu/it/
[13] https://drive.google.com/drive/folders/1YXurKE3SX7Lz6ekPFiYxPoXjHS6yZsab?usp=sharing
[14] https://ec.europa.eu/regional_policy/information-sources/logo-download-center_en
[15] http://www.efsyn.gr
[16] http://www.miir.gr
Τα περιεχόμενα του προγράμματος Pulse διανέμονται με άδεια Creative Commons BY-NC-ND 2.5 IT. Η αναδημοσίευση προϋποθέτει υποχρεωτική αναφορά στους συντάκτες και στο πρόγραμμα με έναν άμεσο ενεργό σύνδεσμο προς την αρχική σελίδα του άρθρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου