Αυτοάμυνα
Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας αναφέρει πως η λέξη «αυτοάμυνα» είναι η ελληνική απόδοση του αγγλικού όρου «self defence». Σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης ο όρος πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα, στα γραπτά του Βρετανού συγγραφέα και βαρόνου Fulke Greville. Ομως, ούτε αυτός θα μπορούσε να φανταστεί πόσο θα ξεχείλωνε αυτός ο όρος σήμερα, πάνω από τέσσερις αιώνες μετά, πόσο θα διαστελλόταν η σημασία του. Βέβαια, το self defence, η αυτοάμυνα ελληνιστί, σημαίνει να υπερασπίζεται κάποιος τον εαυτό του. Το Μείζον Ελληνικό Λεξικό ορίζει τη λέξη ως «άμυνα με μόνα τα μέσα που διαθέτει κανείς σε μια δεδομένη στιγμή», και «το δικαίωμα να υπερασπίζει κανείς τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα μπροστά σε μία απειλή ή κίνδυνο».
Η «νόμιμη άμυνα» είναι «το δικαίωμα να υπερασπίζει κάποιος τον εαυτό του δρώντας εναντίον επιτιθέμενου», αλλά ο ορισμός που μας ενδιαφέρει στο λήμμα είναι η «ενεργός άμυνα», που δεν περιορίζεται, λέει το Λεξικό, «στην απόκρουση επιτιθέμενου, αλλά συνοδεύεται από επίθεση»!
Εδώ είμαστε. Αυτός ο ορισμός σαν να έχει γραφτεί για το Ισραήλ, το οποίο ασφαλώς και δεν ασκεί μόνο το δικαίωμα στην αυτοάμυνά του, παρά αμύνεται ενεργά απέναντι στους εχθρούς του. Αυτό σημαίνει πως όχι μόνο απαντά στις απειλές, όχι μόνο ασκεί αντίποινα, που εάν ήταν ανάλογα των επιθέσεων θα ήταν απολύτως δικαιολογημένα, όπως έκανε στο αρχικό χτύπημα της Χαμάς που πυροδότησε όλο αυτό το φρικαλέο σκηνικό, παρά ανάπτυξε την αντίδρασή του κατά έναν ασύμμετρο, υπερβολικό τρόπο. Το κράτος του Ισραήλ, ασκώντας το «δικαίωμα στην αυτοάμυνά» του, «ξύρισε», ουσιαστικά, τη Γάζα, δεν άφησε πέτρα πάνω στην πέτρα, εξολοθρεύοντας δεκάδες χιλιάδες Παλαιστινίων αδιακρίτως, και όχι μόνο τους μαχητές της Χαμάς. Μετά επετέθη, απρόκλητο σ’ αυτή τουλάχιστον την περίπτωση, εναντίον της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Συρία, ξεκάθαρα τρομοκρατικά στην αρχή, παγιδεύοντας δηλαδή τηλεπικοινωνιακές συσκευές, που κάποιες από αυτές εξερράγησαν στα κεφάλια παιδιών που έπαιζαν με τον βομβητή του μπαμπά, κι ύστερα με τον ανηλεή βομβαρδισμό, το προανάκρουσμα της χερσαίας επέμβασης.
Αυτό δεν είναι αυτοάμυνα, αυτό ξεπερνά και τα εννοιολογικά όρια της ενεργού αμύνης, αυτό είναι στυγνή επίθεση, αυτό είναι προληπτικός πόλεμος. Αυτό είναι τσαμπουκάς και νταηλίκι από ένα κράτος προς όλους αυτούς, που όχι μόνον του έχουν επιτεθεί στο παρελθόν, που όχι μόνο το έχουν πλήξει, αλλά και εναντίον όλων αυτών που απλώς παραστέκονται στους πρώτους. Ολοι αυτοί οι αθώοι του αίματος, όλα αυτά τα παιδιά, οι άμαχοι, οι άρρωστοι κι οι γέροντες, που έκαναν το λάθος να βρίσκονται κοντά σε ενόπλους εχθρούς του Ισραήλ, είναι στο στόχαστρό του. Για το σιωνιστικό Ισραήλ είναι «νόμιμοι στόχοι».
Κι έτσι το κράτος–bully, το κράτος - φόβητρο, ο μπάτσος της Μέσης Ανατολής, στέλνει τους πυραύλους του όπου γουστάρει, τρομοκρατεί όποιον, όπως και όποτε επιθυμεί, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον τζουτζέ τους, την Ευρωπαϊκή Ενωση, να το χτυπούν καθησυχαστικά στον ώμο, του στιλ «τσάκισέ τους τώρα, λιώσ’ τους, κι όταν δεν θα έχει μείνει ρουθούνι, κάνεις μια λεόντειο συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μ’ όποιον επέζησε από δαύτους, κι εμείς θα σου πούμε και μπράβο από πάνω, που έφερες την ειρήνη».
Ναι, μάλλον δεν την εννοούσε έτσι τη «self defence» ο Γκρεβίλ, ο πολιτικός και Ελισαβετιανός ποιητής του 16ου-17ου αιώνα.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
AP Photo
Το «Μεγάλο Ισραήλ» και η οικογενειακή παράδοση του Μπενιαμίν «Νετανιάχου»... Μιλεϊκόφσκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου