Ο Αραφάτ, το Sumud Flotilla και το Μεγάλο Ισραήλ
Από το λογαριασμό του Αντώνη Φάρα στο facebook.
«Την 1η Οκτωβρίου 1985 η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισε την Τύνιδα, χτυπώντας τα γραφεία της PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) και σκοτώνοντας περισσότερους από 60 ανθρώπους. Η επιχείρηση, με την κυνική ονομασία Operation Wooden Leg, δεν είχε καμία σχέση με την άμυνα ή την «ασφάλεια» του Ισραήλ. Ήταν μια επίδειξη ισχύος – η πιο απομακρυσμένη επιχείρηση που είχε επιχειρήσει έως τότε ο ισραηλινός στρατός.
Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: η Παλαιστινιακή Αντίσταση δεν θα έβρισκε ασφαλές καταφύγιο πουθενά στον κόσμο. Η Τυνησία, κυρίαρχο κράτος, κατήγγειλε τότε τη σφαγή ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Αλλά το μάθημα που πήραν οι Ισραηλινοί στρατηγοί – λόγω της διεθνούς αδράνειας- ήταν άλλο: ότι μπορούν να χτυπούν όπου θέλουν, χωρίς κόστος.
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται με τρομακτική ακρίβεια. Η χθεσινή επίθεση στο λιμάνι της Τύνιδας – σχεδιασμένη ώστε να μην έχει θύματά αλλά για να τρομοκρατήσει-, με στόχο το πλοίο Family του Global Sumud Flotilla, δεν ήταν «μεμονωμένο περιστατικό». Ήταν η ίδια λογική: τρομοκράτηση της διεθνούς αλληλεγγύης, μήνυμα σε όσους τολμούν να σταθούν δίπλα στην Παλαιστίνη. Από την ΟΑΠ του ’85 στο σήμερα, το Ισραήλ χτυπά μεθοδικά για να κρατήσει τη Γάζα αποκομμένη από τον κόσμο και να επιβάλει σιωπή στις φωνές αντίστασης.
Μετά την 7η Οκτωβρίου 2023, το Ισραήλ δεν περιορίστηκε στη γενοκτονία της Γάζας. Επέκτεινε την επιθετικότητα του σε ολόκληρη την περιοχή, μετατρεπόμενο σε διεθνή απειλή:
Στον Λίβανο με συνεχείς βομβαρδισμούς στον νότο, χιλιάδες νεκρούς και εκτοπισμένους, χρήση κατευθυνόμενων βομβών σε κατοικημένες περιοχές. Η παρουσία ισραηλινών drones στον λιβανικό εναέριο χώρο είναι καθημερινή πραγματικότητα και αντίστοιχα το επεισόδιο με τις εκρήξεις παγιδευμένων βομβητών στο Λιμάνι της Βηρυτού είχε απολογισμό χιλιάδων τραυματιών.
Στην Μάλτα, όπου το 2024 ισραηλινές ειδικές δυνάμεις επιτέθηκαν στο πλοίο Conscience στο λιμάνι της Βαλέτας, που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα. Ακτιβιστές τραυματίστηκαν και συνελήφθησαν – η επίθεση αντιμετωπίστηκε ως πταίσμα.
Στη Συρία. με επαναλαμβανόμενα χτυπήματα στη Δαμασκό και σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, με στρατηγικό στόχο την παγίωση της κατοχής στα Υψίπεδα του Γκολάν και την αποτροπή κάθε περιφερειακής εξισορρόπησης.
Στο Ιράν, τον Ιούνιο του 2025, το Ισραήλ εξαπέλυσε συντονισμένες επιθέσεις σε πυρηνικές εγκαταστάσεις και στρατιωτικές βάσεις, επιβεβαιώνοντας ότι η επιθετική του ατζέντα είναι πλέον παγκόσμια.
Έφτασε ως τη Τεχεράνη με τη δολοφονία του Ισμαήλ Χανίγια, κορυφαίου πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, μέσα στην πρωτεύουσα του Ιράν, δείχνοντας ότι το Ισραήλ δεν διστάζει να εκτελεί στο έδαφος ενός κυρίαρχου κράτους, ακόμη και εν μέσω διεθνών διαπραγματεύσεων.
Στην Υεμένη, η δολοφονία του πρωθυπουργού τον Αύγουστο του 2025 αποτελεί πράξη ωμής αποσταθεροποίησης. Η Υεμένη είχε σταθεί ενεργά στο πλευρό της Παλαιστίνης με επιθέσεις κατά ισραηλινών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα· η απάντηση ήταν η εξόντωση της πολιτικής της ηγεσίας.
Τέλος, στη Τυνησία η επίθεση στο Family έρχεται να κλείσει τον κύκλο, συνδέοντας ευθέως το παρόν με το 1985. Η ιστορία δείχνει τη συνέπεια του ισραηλινού δόγματος: χτυπά παντού, για να ποινικοποιήσει την αλληλεγγύη και να πείσει ότι κανείς δεν είναι ασφαλής αν σταθεί δίπλα στους Παλαιστίνιους.
Το συμπέρασμα είναι ένα:
Το Ισραήλ δεν είναι ένα «κράτος σε άμυνα». Είναι μια επιθετική δύναμη που εδώ και δεκαετίες παραβιάζει την κυριαρχία ξένων χωρών, από την Τυνησία του 1985 μέχρι τη Μάλτα, το Ιράν και την Υεμένη σήμερα. Η νέα φάση, μετά την 7η Οκτωβρίου, δείχνει ότι η γενοκτονία στη Γάζα είναι μόνο το επίκεντρο ενός ευρύτερου σχεδίου: εδαφική επέκταση, τρομοκράτηση της αλληλεγγύης, δολοφονία πολιτικών αντιπάλων.
Απέναντι σε αυτό, η διεθνής αλληλεγγύη —είτε σε αποστολές όπως η ελληνική, είτε στο Global Sumud Flotilla— είναι ταυτόχρονα αναγκαία και επικίνδυνη.
Γι’ αυτό και πρέπει να είναι ορατή, να στηρίζεται και να προστατεύεται από τα κοινωνικά κινήματα παντού.
Γιατί αν δεν το κάνουμε, η λογική του 1985 θα συνεχίσει να γράφει το παρόν και το μέλλον μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου