Όταν ένας πατέρας που έχει χάσει το παιδί του κάνει απεργία πείνας, τότε η δικαιοσύνη έχει τελειώσει
Η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι συνεχίζεται για 14η ημέρα. Η δικαστική και η εκτελεστική εξουσία, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Α.Παπαδοπούλου, σε μια μεταξύ τους συντονισμένη μέχρι κεραίας διαχείριση του θέματος, αμφισβήτησαν αρχικά το αίτημα του πατέρα Ρούτσι, αλλά κάτω από την αποφασιστικότητά του, αλλά και το ενδεχόμενο να υπάρξει νέο μαζικό κύμα αλληλεγγύης, κατέφυγαν στο σχήμα “εγκρίνεται η εκταφή, αλλά δεν ανοίγει η ανάκριση”.
Το γεγονός ότι έπρεπε να γίνει απεργία πείνας επί δώδεκα ημέρες ενός πατέρα που έθαψε το παιδί του για να γίνει δεκτό ένα στοιχειώδες και απαραβίαστο δικαίωμα, είναι το μισό σκάνδαλο της αμαρτωλής δικαιοσύνης και της ακόμα πιο αμαρτωλής κυβέρνησης.
Το άλλο μισό σκάνδαλο, που είναι και έμμεση ομολογία ενοχής, είναι η άρνηση τοξικολογικών εξετάσεων. Επειδή τα γεγονότα είναι πεισματάρικα, να θυμίσουμε εδώ ότι πέρα από την άρνηση διενέργειας τοξικολογικών εξετάσεων από τον ανακριτή, είχαμε και την άρον άρον καταστροφή του βιολογικού υλικού των θυμάτων, την οποία παρήγγειλε ο ανακριτής σαράντα (!) μέρες μετά το δυστύχημα και ενώ η συνήθης πρακτική είναι να διατηρούνται 7 και 8 μήνες.
Αυτός ο κοινός κυβερνητικός – δικαστικός ελιγμός (να γίνει εκταφή, αλλά να μην γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις), πέρα από σκάνδαλο, είναι και απόδειξη ότι η δικαστική εξουσία στο ζήτημα των Τεμπών (αλλά όχι μόνο) κινείται ως εκτελεστικός βραχίονας της κυβέρνησης και κομματικό φερέφωνο της ΝΔ, την ώρα που χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την αξιοπιστία της δικαιοσύνης και των θεσμών. Ήταν το απύλωτο στόμα του υπουργού Φλωρίδη που ανάμεσα στις χυδαιότητες που ξεστομίζει καθημερινά, προδίκασε την εξέλιξη λέγοντας ότι “ακόμα και αν η δικαιοσύνη (!) αποφασίσει να γίνει εκταφή, αυτή θα γίνει μόνο για DNA και όχι για τοξικολογικές”.
Ο Πάνος Ρούτσι κάνει απεργία πείνας με ένα εντελώς ασυνήθιστο αίτημα. Δεν ζητά να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Δεν ζητά να κάτσουν στο σκαμνί οι πολιτικοί (Καραμανλής, Τριαντόπουλος κλπ) που τους χειροκροτούσε ενθουσιασμένη η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν ζητά να σταματήσει η συμπαιγνία κυβέρνησης – δικαιοσύνης που από την πρώτη ώρα κάνει τη μία ενέργεια συγκάλυψης μετά την άλλη. Δεν ζητά να σταματήσει η ανώτατη δικαστική εξουσία να κάνει φιλοκυβερνητική πολιτική, βάζοντας στη ζυγαριά τα Τέμπη και το Μάτι (δείτε τις δηλώσεις της Προέδρου του Αρείου Πάγου – ακριβής αναπαραγωγή της γραμμής Γεωργιάδη – Πορτοσάλτε).
Κάνει απεργία πείνας με αίτημα την εκταφή και τις τοξικολογικές εξετάσεις στα λείψανα του γιού του. Υπό κανονικές συνθήκες, σε ένα κράτος ελάχιστου δικαίου είναι ένα αίτημα που θα ήταν αδιανόητο να μην γίνει δεκτό.
Είναι όμως τόσος πολύς ο φόβος να γίνει η εξέταση και να μην είναι τα πράγματα όπως τα προανήγγειλε ο πρωθυπουργός και όπως ακριβώς τα τακτοποίησε η δικαιοσύνη έκτοτε;
Όσο για αυτούς που φοβούνται ότι η δίκη θα καθυστερήσει, ας μην ανησυχούν.
Με αυτήν την κυβέρνηση, με αυτή τη δικαιοσύνη, με αυτούς τους θεσμούς, η δίκη θα γίνει και είναι σίγουρο ότι θα έχει το γνωστό αποτέλεσμα που ανήγγειλε ο Κ. Μητσοτάκης λίγες ώρες μετά το δυστύχημα: “Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος”.
Εκτός κι αν τελικά “υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας“.
***
Πέντε παρατηρήσεις για την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι και τη δικαστική απόφαση σχετικά με την άδεια εκταφής του γιου του Ντένις.
- Το πρώτο ερώτημα που τίθεται με το άκουσμα της δικαστική απόφασης είναι γιατί έπρεπε να κάνει δώδεκα μέρες απεργία πείνας ο Πάνος Ρούτσι για να να δοθεί η άδεια εκταφής. Γιατί έπρεπε να βάλει σε κίνδυνο την υγεία του ο τραγικός πατέρας για να γίνει (αυτό που έπρεπε να είναι) το αυτονόητο; Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή που πρέπει να βασανιστείς για να βρεις το δίκιο σου; Τι καφκικό κράτος είναι αυτό που κατατρέχει τις οικογένειες των Τεμπών, λες και οι οικογένειες είναι οι θύτες και όχι τα θύματα του εγκλήματος;
- Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί το αίτημα του Ρούτσι ικανοποιείται μόνο κατά το ήμισυ. Γιατί η δικαιοσύνη δίνει άδεια εκταφής μόνο για την ταυτοποίηση της σορού με DNA και όχι για βιοχημικές εξετάσεις; Δεν δικαιούνται οι οικογένειες των Τεμπών να σιγουρευτούν για το τι έχει συμβεί στους δικούς τους ανθρώπους; Δεν έχουν σοβαρούς λόγους να αμφιβάλουν για το ανακριτικό πόρισμα όταν έχουν προηγηθεί το μπάζωμα και τα αντικρουόμενα πορίσματα των κρατικών φορέων; Δεν αντιλαμβάνονται οι τεχνικοί της εξουσίας ότι η άρνηση των βιοχημικών αναλύσεων ενισχύει την υποψία της απόκρυψης στοιχείων;
- Όμως ακόμα και αυτή η κατά το ήμισυ ικανοποίηση του αιτήματος του Πάνου Ρούτσι αποτελεί κόλαφο για όσους-ες τις προηγούμενες μέρες ισχυρίζονταν με περισσή σιγουριά και αλαζονεία ότι «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα γιατί έχουν ήδη κριθεί». Συνιστά επίσης πολιτική ήττα για τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του συστήματος εξουσίας που επιδίδεται σε μια εκστρατεία απαξίωσης των οικογενειών των Τεμπών. Μια εκστρατεία που καταπατά τους κανόνες της πολιτικής ηθικής και της πολιτισμικής ευπρέπειας.
- Ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης είχε προαναγγείλει ουσιαστικά τη δικαστική απόφαση, δηλώνοντας ότι «η εκτίμηση που έχω εγώ με βάση και αυτά που διαβάζω σήμερα είναι ότι όντως οι εισαγγελικές αρχές θα προχωρήσουν γρήγορα σε αυτό» (ΣτΣ στην εκταφή με σκοπό την ταυτοποίηση). Από την πλευρά της, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Αναστασία Παπαδοπούλου έκανε μια καθαρά πολιτική δήλωση, υποστηρίζοντας ότι «η χώρα είχε και άλλα δυστυχήματα, ποτέ δεν έγιναν τέτοιες εκδηλώσεις που εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών». Οι προαναγγελίες δικαστικών αποφάσεων από τους υπουργούς και οι πολιτικές δηλώσεις από ανώτατους δικαστές δείχνουν το βάθος της κρίσης των θεσμών και κλονίζουν περαιτέρω την κοινωνική εμπιστοσύνη απέναντι τους.
- Η δικαστική απόφαση για την εκταφή επιχειρεί να διαχειριστεί πολιτικά την απεργία πείνας χωρίς να εκθέσει τον ανακριτή των Τεμπών. Δεν καταφέρνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο Πάνος Ρούτσι συνεχίζει την απεργία πείνας (στην οποία φαίνεται ότι θα μπουν και άλλοι συγγενείς θυμάτων), ενώ γίνονται ακόμα πιο μεγάλα τα ερωτήματα για τη δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα, ενισχύεται η αίσθηση του εμπαιγμού. Έστω και τώρα πρέπει να γίνει αυτό που είναι λογικό και δίκαιο: Να ικανοποιηθεί πλήρως το αίτημα του Πάνου Ρούτσι. Αρκετά έχει βασανιστεί ο άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου