 |
| Φραντσέσκα Αλμπανέζε |
ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΑ ΑΛΜΠΑΝΕΖΕ«Κατηγορώ το ισραηλινό απαρτχάιντ»
Πρώτα απ’ όλα η αλήθεια
«Πρώτα απ’ όλα η αλήθεια» είναι η εισαγωγική φράση (incipit) του πιο διάσημου «J’Accuse» της σύγχρονης Ιστορίας, της ανοιχτής επιστολής του Εμίλ Ζολά προς τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, η οποία δημοσιεύτηκε στις 13 Ιανουαρίου 1898 στην πρώτη σελίδα της παρισινής εφημερίδας L’Aurore. Η αλήθεια πάνω απ’ όλα είναι επίσης το αίτημα που εμπνέει αυτό το νέο J’Accuse, το οποίο είναι θεμελιωμένο σε εξακριβωμένα, τεκμηριωμένα και αδιαμφισβήτητα γεγονότα, έτσι ώστε η ισχύς του διεθνούς δικαίου να υπερισχύσει της αδιάκριτης χρήσης βίας.
Η σημερινή κόλαση δεν μπορεί να επισκιάσει τη βία των προηγούμενων δεκαετιών. Για να αντιμετωπίσουμε το παρόν, είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε τι προηγείται, δηλαδή το παρελθόν. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δικαιολογούμε ή υποβαθμίζουμε τα ειδεχθή εγκλήματα κατά των Ισραηλινών αμάχων της 7ης Οκτωβρίου 2023, και αυτό δεν θα κουραστώ ποτέ να το δηλώνω με τρόπο σταθερό και ακλόνητο. Αν όμως θέλουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη φρίκη στο πλαίσιο όσων προηγήθηκαν. Μιλάω για την ιστορία μιας παράνομης κατοχής που συνεχίζεται περισσότερο από μισό αιώνα, μετά από δεκαετίες αυθαιρεσιών σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η στέρηση της ελευθερίας των Παλαιστινίων, με πολλούς τρόπους και ποικίλες μορφές, αποτελεί το κεντρικό στοιχείο της ισραηλινής κατοχής. Αυτό το καθεστώς υπάρχει για να εγγυάται την ασφάλεια των Ισραηλινών εποίκων που έχουν εγκατασταθεί στα κατεχόμενα εδάφη από την επαύριο της κατοχής, όταν τα Ηνωμένα Εθνη άρχισαν να απαιτούν από τα ισραηλινά στρατεύματα να αποσυρθούν. Η στρατιωτική κατοχή όχι μόνο δεν έχει σταματήσει, αλλά έχει γίνει το μέσο για τη δημιουργία και την προστασία των παράνομων οικισμών μόνο για Εβραίους. Οι τελευταίοι υπόκεινται στο αστικό δίκαιο, ενώ για τους Παλαιστινίους ισχύει ο στρατιωτικός νόμος: αυτός είναι ο δικαιικός δυϊσμός που αποτελεί την ουσία του ισραηλινού απαρτχάιντ.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η στέρηση της ελευθερίας των Παλαιστινίων, με πολλούς τρόπους και ποικίλες μορφές, αποτελεί το κεντρικό στοιχείο της ισραηλινής κατοχής
Σε αυτό το πλαίσιο πέντε εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα εδάφη υπόκεινται εδώ και πενήντα έξι χρόνια σε ένα δρακόντειο κανονιστικό καθεστώς, αποτελούμενο από νόμους που γράφονται από (Ισραηλινούς) στρατιώτες και επιβάλλονται από στρατιώτες, συμπεριλαμβανομένων των στρατοδικείων που συνιστούν τις κύριες έδρες «δικαιοσύνης» που έχουν στη διάθεσή τους οι Παλαιστίνιοι. Η ύπαρξη των παλαιστινιακών αρχών από τα χρόνια των Συμφωνιών του Οσλο δεν άλλαξε αυτήν τη δομική πραγματικότητα. Η Γάζα αποτελεί την πλέον ακραία μορφή αυτής της στέρησης, η οποία εκδηλώνεται με τον χερσαίο, εναέριο και ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδας που από το 2007 έχει παγιδεύσει περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους, οι μισοί από τους οποίους δεν είναι ούτε δεκαοκτώ ετών.
AP PHOTO
Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη Λωρίδα παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως η ανάγκη ιατρικής περίθαλψης για σοβαρές ασθένειες, για παράδειγμα ο καρκίνος και η λευχαιμία, οι οποίες σε εκείνη την οικονομικά υποβαθμισμένη και διαρθρωτικά φτωχή περιοχή δεν θεραπεύονται. Οι Παλαιστίνιοι στη Δυτική Οχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ κινδυνεύουν συνεχώς να συλληφθούν. Συμβαίνει στους αγρότες που δουλεύουν τη γη, στα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο στις στρατιωτικές περιοχές που έχουν κηρυχθεί «κλειστές», στους πολιτικούς αξιωματούχους που ασκούν τα καθήκοντά τους και στους πολίτες που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή η μεγάλης κλίμακας ποινικοποίηση στερεί από τους Παλαιστινίους το δικαίωμα να κυκλοφορούν ελεύθερα, να εργάζονται, να συγκεντρώνονται ειρηνικά, να εκφράζουν την ταυτότητά τους, την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους, τις απόψεις τους, να συνεχίζουν τις σπουδές τους, να αναπτύσσουν πλήρως την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή τους. Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του παλαιστινιακού λαού είναι ο πρώτος στόχος που πλήττει η καταστολή.
Οι μαζικές συλλήψεις είναι φαινόμενα που επαναλαμβάνονται διαρκώς. Οι νυχτερινές επιδρομές που μπόρεσα να καταγράψω έχουν καταστεί κοινή τακτική για τη σύλληψη ή απλώς για τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση των Παλαιστινίων, ακόμη και των μικρότερων σε ηλικία. Ο τρόπος είναι βάναυσος: δεκάδες ένοπλοι στρατιώτες εισβάλλουν στα χωριά, μπαίνουν στα σπίτια γκρεμίζοντας τις πόρτες και λεηλατώντας τις κατοικίες, κατάσχουν περιουσίες και προβαίνουν σε συλλήψεις δίχως ένα κανονικό ένταλμα. Αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια τώρα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των Ισραηλινών στρατιωτών που αποφάσισαν να «λύσουν τη σιωπή» μετά τη στρατιωτική θητεία τους, το να εισβάλλουν στα σπίτια παλαιστινιακών οικογενειών και να τρομοκρατούν τους ενοίκους χρησιμεύει στο να «κάνουν αισθητή την παρουσία τους», να τρομοκρατούν τους Παλαιστινίους και να τους κάνουν να αισθάνονται υποταγμένοι. Το Ισραήλ δεν παρέχει καμία αποζημίωση σε όσους συλλαμβάνονται αυθαίρετα, ούτε για τις σοβαρές ζημιές που προκλήθηκαν στις περιουσίες ως αποτέλεσμα των επιδρομών.
[…] Υπάρχουν περισσότερα από δεκατρείς χιλιάδες παιδιά ηλικίας δώδεκα ετών και άνω –αλλά μερικές φορές ακόμα και μόλις πέντε ετών– που έχουν υποστεί αυθαίρετες συλλήψεις, κακοποιήσεις, διώξεις σε στρατοδικεία, με τα επακόλουθα τραύματα για τα ίδια και τις οικογένειές τους. Τα παιδιά των Παλαιστινίων που συλλαμβάνονται και κρατούνται αναγκάζονται συχνά να γίνουν πληροφοριοδότες ή συνεργάτες. Οι διαδικασίες της «στρατιωτικής δικαιοσύνης ανηλίκων» οι οποίες εισήχθησαν το 2009 δεν έχουν αλλάξει τον παράνομο χαρακτήρα του συστήματος κράτησης που εφαρμόζεται από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής: η έκφραση «στρατοδικείο ανηλίκων» εξακολουθεί να αποτελεί ένα οξύμωρο. Για τους Παλαιστίνιους γονείς, αμφότερων των φύλων, συνηθισμένοι καθώς είναι στις ισραηλινές διώξεις, σημασία έχει μόνο ένα πράγμα: να σώσουν τα παιδιά τους. Μερικές φορές καταφέρνουν να τα ξαναφέρουν στο σπίτι τους μετά από μήνες ή χρόνια αυθαίρετης σύλληψης, μερικές φορές, όταν επιστρέφουν, είναι πλάσματα εντελώς μεταμορφωμένα, εξαντλημένα, νεκρά μέσα τους, αλλά τουλάχιστον επιστρέφουν. Τουλάχιστον δεν πεθαίνουν στη φυλακή, με τον κίνδυνο για τις οικογένειές τους να μη δύνανται να πάρουν ούτε τα σώματά τους: αυτή είναι άλλη μία από τις ειδεχθείς πρακτικές της ισραηλινής κατοχής, που αρνείται στους Παλαιστινίους την αξιοπρεπή ταφή των αγαπημένων τους προσώπων, οι οποίοι απεναντίας ή στοιβάζονται σε ψυγεία ή θάβονται στο αποκαλούμενο «νεκροταφείο των αριθμών» που ελέγχεται από τον ισραηλινό στρατό.
[…] Το Ισραήλ, παρά τις υποχρεώσεις του ως δύναμη κατοχής, στερεί από τους Παλαιστινίους και τα παιδιά τους τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ο χαρακτηρισμός συλλήβδην των Παλαιστινίων από την πλευρά του Ισραήλ ως «ανθρώπινων ασπίδων» ή «τρομοκρατών», προκειμένου να δικαιολογήσει τη βία εναντίον τους και εναντίον των παιδιών τους, είναι ένα τεκμηριωμένο γεγονός και συνιστά μια πραγματικότητα βαθύτατα απάνθρωπη.
Πρέπει να αντιληφθούμε τον καταστροφικό αντίκτυπο της ισραηλινής κατοχής και της συνεχώς επεκτεινόμενης παρουσίας των εποίκων σε ολόκληρες γενιές παιδιών των Παλαιστινίων. Μπόρεσα να καταγράψω λεπτομερώς τις καθημερινές εμπειρίες βίας που βιώνουν τα παιδιά εξαιτίας της κατάσχεσης της οικογενειακής γης και της απαλλοτρίωσης των πόρων, του διαμελισμού των κοινοτήτων, της καταστροφής των σπιτιών και των μέσων διαβίωσης.
Γενιές Παλαιστίνιων παιδιών, είτε στη Λωρίδα της Γάζας είτε στους παλαιστινιακούς θύλακες (enclave) της Δυτικής Οχθης ή στην προσαρτημένη Ανατολική Ιερουσαλήμ, είδαν τις ζωές τους να περιορίζονται στο ελάχιστο. Θεωρούνται αναλώσιμοι, απλώς θυσιάσματα.
Είναι επιτακτική ανάγκη η διεθνής κοινότητα να μετέλθει όλα τα μέτρα που προβλέπει ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, ώστε να τερματιστεί άμεσα η παράνομη κατοχή της Δυτικής Οχθης, της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Γάζας από το Ισραήλ, να του επιβληθούν κυρώσεις για τις διεθνώς παράνομες πράξεις του, να καταδικαστούν όλα τα διεθνή εγκλήματα που διαπράττονται από όλους τους φορείς στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και να συσταθεί μια ειδική ομάδα εργασίας, στόχος της οποίας θα είναι η κατεδάφιση της ισραηλινής αποικιοκρατικής κατοχής ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ειρήνη στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου