Επίσκεψη του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας και καταγγελία για τους πρόσφατα αφιχθέντες πρόσφυγες στη Γαύδο: Χωρίς δικαίωμα ασύλου και σε άθλιες συνθήκες (ΦΩΤΟς)

Χωρίς δικαίωμα ασύλου και σε άθλιες συνθήκες: Επίσκεψη του ΕΣΠ στο ΠΡΟΚΕΚΑ Αμυγδαλέζας για τους πρόσφατα αφιχθέντες στη Γαύδο

30 Ιουλίου 2025

To Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες επισκέφθηκε την Πέμπτη 25 Ιουλίου το Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης (ΠΡΟΚΕΚΑ) στην Αμυγδαλέζα, όπου έχουν μεταφερθεί και κρατούνται πολίτες τρίτων χωρών, που αφίχθηκαν στην Γαύδο τις προηγούμενες ημέρες.

Πρόκειται συνολικά για 144 ενήλικες εκ των οποίων 60 πολίτες Σουδάν, 63 πολίτες Αιγύπτου, 14 πολίτες Υεμένης και 7 πολίτες Ερυθραίας και 26 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά. Σύμφωνα με την ενημέρωση μας τα ασυνόδευτα παιδιά θα μεταφερθούν άμεσα σε δομές φιλοξενίας. Περίπου 70 ακόμη ενήλικες νεοαφιχθέντες έχουν μεταφερθεί στα ΠΡΟΚΕΚΑ Δράμας και Ξάνθης.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, τα πρόσωπα αυτά, που αφίχθηκαν στη Γαύδο στις 18-7-2025, δεν θα έχουν πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου κατ’ εφαρμογή της τροπολογίας του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου περί αναστολής ασύλου (άρθρο 79 ν. 5218/2025 ΦΕΚ 125/Α/14.07.2025).

Μεταξύ άλλων επισημαίνεται:

• Κατά την ημέρα της επίσκεψής μας, δεν είχε λάβει χώρα καμία ενημέρωση από τις αρμόδιες αρχές, σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες που ακολουθούνται/πρόκειται να ακολουθηθούν ούτε είχαν ενημερωθεί για τους λόγους κράτησης τους.

• Κανένα απολύτως έγγραφο ή απόφαση δεν είχε επιδοθεί σε αυτούς.

• Κρατούνται σε απολύτως ακατάλληλες συνθήκες.

Όπως έχει ήδη επανειλημμένα επισημανθεί τα προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης (ΠΡΟΚΕΚΑ ) «δεν παρέχουν το κατάλληλο περιβάλλον για την κράτηση αλλοδαπών για μακρά χρονικά διαστήματα» και «Οι εγκαταστάσεις δεν [είναι] κατάλληλα προσαρμοσμένες για την κράτηση αλλοδαπών υπηκόων», βλ. CPT/Inf (2024) 21 – Part, https://rm.coe.int/1680b0e4e3

Μεταξύ άλλων μας αναφέρθηκαν τα εξής:

• κακή κατάσταση συντήρησης των Containers ή και απολύτως ακατάλληλα Containers λόγω φθορών, τουαλέτα χωρίς τρεχούμενο νερό, Containers χωρίς ηλεκτροδότηση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει χρήση κλιματισμού εν μέσω ακραίου καύσωνα. Στο ΠΡΟΚΕΚΑ Αμυγδαλέζας, το σύνολο της εγκατάστασης αποτελείται από Containers τοποθετημένα σε προαύλιο με άσπρο χαλίκι, το οποίο χωρίζεται σε πτέρυγες με ψηλό φράκτη, χωρίς καμία σκιά ή δέντρο με αποτέλεσμα να σημειώνονται ακραίες θερμοκρασίες εν μέσω καύσωνα.
• δεν υπάρχει επαρκής ποσότητα ρούχων και εσωρούχων για να τους χορηγηθούν, με αποτέλεσμα να μην έχουν ούτε ένα δεύτερο εσώρουχο/ μπλούζα κτλ. και να είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να διατηρηθούν καθαροί.  
• Σε σημαντικό αριθμό δεν είχαν χορηγηθεί καν παπούτσια/σαγιονάρες αναγκάζοντάς τους να κυκλοφορούν ξυπόλυτοι πάνω σε καυτό έδαφος, συνθήκη που καταδεικνύει την αδυναμία κάλυψης στοιχειωδών αναγκών των κρατουμένων
• Η ποσότητα του φαγητού είναι περιορισμένη και ανεπαρκής. Πρόσβαση σε πόσιμο νερό έχουν ή από τις βρύσες των μπάνιων ή από ένα εξωτερικό λάστιχο που βρίσκεται στο προαύλιο. Δεν χορηγείται εμφιαλωμένο ή κρύο νερό.
• Αναφέρθηκε περιορισμένη έως ανύπαρκτη πρόσβαση σε γιατρό ή/και άλλες υπηρεσίες.

Και η καταστροφή από την επέλαση της ενεργειακής φρενίτιδας συνεχίζεται...: Αιολικός παροξυσμός και στο βουνό των Τιτάνων, την Όθρυ

Η κορυφή Πήλιουρας στην Οθρυ όπου θα τοποθετηθούν ανεμογεννήτριες (υψόμετρο 1.558)

Αιολικός παροξυσμός στο βουνό των Τιτάνων

Τάσος Σαραντής

Σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 15 Αυγούστου βρίσκεται η ΜΠΕ για την εγκατάσταση 21 ανεμογεννητριών στην κορυφογραμμή του όρους Οθρυς ● Το έργο θα προκαλέσει τσιμεντοποίηση του βουνού, διάσπαση ενιαίων οικοτόπων και φυσικών διαδρομών άγριας ζωής, ενώ απειλεί τα δεκάδες σπήλαια και σπηλαιοβάραθρα (περισσότερα από 50) της περιοχής

Σε εξέλιξη μέχρι τις 15 Αυγούστου βρίσκεται η δημόσια διαβούλευση για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) έργου τεσσάρων αιολικών σταθμών στις κορυφές της Οθρυος. Πρόκειται για 21 ανεμογεννήτριες που σχεδιάζεται να εγκατασταθούν στην κορυφογραμμή της Οθρυος των Δήμων Αλμυρού και Στυλίδος, σε υψόμετρα μεταξύ 1.420 και 1.720, που αποτελούν μόνο το 1/5 των ανεμογεννητριών οι οποίες έχουν εγκατασταθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία αδειοδότησης στην περιοχή.

Οι 21 ανεμογεννήτριες (Α/Γ) με συνολικό ύψος 250 μέτρων (!) σχεδιάζεται να εγκατασταθούν στην καρδιά της Ζώνης Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) του δικτύου Natura 2000 «Ορος Οθρυς, βουνά Γκούρας και φαράγγι Παλαιοκερασιάς». Το σύνολο σχεδόν των επεμβάσεων για τους δύο εκ των τεσσάρων αιολικών σταθμών εμπίπτει αποκλειστικά εντός δασικών εκτάσεων, ενώ ενός ακόμη εκτός κυρωμένων δασικών χαρτών, ωστόσο η οδοποιία και τμήματα των πλατειών για τις ανάγκες του έργου εμπίπτουν εντός δασικών εκτάσεων.

Τα συνοδά έργα για την υλοποίηση των τεσσάρων αιολικών σταθμών περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη διαμόρφωση των πλατειών εγκατάστασης των Α/Γ, με συνολικό εμβαδό χρήσης 108.741 τετραγωνικά μέτρα και επέμβασης τα 166.226 τ.μ. (όσο 21 γήπεδα ποδοσφαίρου), διάνοιξη νέας οδοποιίας για την πρόσβαση στις θέσεις των πλατειών, συνολικού μήκους 16.297 μέτρων με συνολικό εμβαδό χρήσης 87.941 τ.μ. και επέμβασης 167.566 τ.μ. και κατασκευή τριών οικίσκων ελέγχου. Αναπόφευκτα, η διάνοιξη δρόμων, η εκσκαφή βάσεων και η τσιμεντοποίηση του βουνού θα προκαλέσουν διάσπαση των ενιαίων οικοτόπων και των φυσικών διαδρομών άγριας ζωής, ταχύτατη διάβρωση και υδρολογική υποβάθμιση, τη στιγμή μάλιστα που απαιτείται διαρκής συντήρηση του οδικού δικτύου σε δύσβατα και ευπαθή εδάφη.

Πυρκαγιές: Τι δεν λένε για την καταστροφή του ελατοδάσους από την πρόσφατη πυρκαγιά στον Φενεό - Η Ελλάδα… φαιό νταμάρι

Φενεός: Τι δεν λένε για την καταστροφή του ελατοδάσους

Η καταστροφή στο ελατοδάσος του Φενεού είναι τρομακτική και το άκρως δυστοπικό είναι ότι τα περισσότερα από 16.000 στρέμματα ελατοδάσους που έγιναν στάχτη είναι απίθανο να αναγεννηθούν.

Σύμφωνα με τον μηχανισμό Copernicus EMS και ανάλυση της Μονάδας METEO του Εθνικού Αστεροσκοπείου μεταξύ των 16.000 στρεμμάτων που έγιναν στάχτη, συγκαταλέγονται, περίπου, 5.770 στρέμματα μέσα σε δύο περιοχές Natura 2000.

Το τρομακτικό είναι, όμως, ότι η καταστροφή του ελατοδάσους από τη φωτιά ήταν μια αναμενόμενη καταστροφή καθώς η κλιματική κρίση απειλεί τα δάση της χώρας με βέβαιη εξαφάνιση. Μόνο που η κυβέρνηση δεν ασχολείται καθόλου με την πρόληψη και επιμένει εδώ και 6 χρόνια να οδηγεί όλα τα κονδύλια στην καταστολή με τραγικά αποτελέσματα για το δασικό οικοσύστημα της χώρας

Και τώρα, η φωτιά στο ελατοδάσους του Φενεού έδωσε τη χαριστική βολή, σε ένα πολύτιμο δασικό οικοσύστημα που ήταν ήδη καταπονημένο από την παρατεταμένη ξηρασία.

Τα έλατα δεν αναγεννώνται φυσικά

Το μεγάλο πρόβλημα με την καταστροφή στο ελατοδάσος του Φενεού είναι το γεγονός ότι τα έλατα δεν αναγεννώνται φυσικά καθώς αν καταστραφεί η ώριμη συστάδα και δεν υπάρχει κοντινή πηγή σπόρων, η φυσική αναγέννηση είναι σχεδόν αδύνατη χωρίς ανθρώπινη βοήθεια (π.χ. αναδασώσεις με κατάλληλη φροντίδα).

Το ελληνικό έλατο δεν διαθέτει μηχανισμούς προσαρμογής στη φωτιά καθώς έχει λεπτό φλοιό και εύφλεκτα κλαδιά. Παράλληλα, το έλατο είναι σκιόφιλο είδος και τα «νεογέννητα» χρειάζονται σκίαση και υγρασία για να επιβιώσουν.

Όμως, μετά από φωτιά, το τοπίο είναι ανοιχτό, ξηρό, και υψηλής ηλιακής ακτινοβολίας, συνθήκες που είναι εξαιρετικά δυσμενείς για την ανάπτυξη των νεαρών ελάτων.

Η θερμική καταπόνηση από την κλιματική κρίση

Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στην υποβάθμιση του ελατοδάσους είναι η κλιματική κρίση που αυξάνει τη θερμική καταπόνηση και την ξηρασία, γεγονός που μειώνει την υγρασία του εδάφους και καθιστά τα έλατα πιο επιρρεπή σε έντομα που διαρρηγνύουν το φλοιό τους και ασθένειες που ευνοούν περαιτέρω τη φθορά των ήδη αδύναμων συστημάτων αναγέννησης.

Έτσι, ακόμη και χωρίς φωτιά, τα ελατοδάση πλήττονται σοβαρά από θερμικό στρες και μειωμένη χιονοκάλυψη, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την ικανότητά τους να αναγεννηθούν μετά από καταστροφικά γεγονότα.

Από το 2021 το πρόβλημα στον Φενεό

Γάζα και Δυτική Οχθη: η κατοχή, η σφαγή και η ένοχη σιωπή της Δύσης - Του Νίκο Μαρκάτου*

Ισραηλινοί ακτιβιστές διαδηλώνουν στο Τελ Αβιβ κατά του πολέμου | AP Photo/Ohad Zwigenberg

Γάζα και Δυτική Οχθη: η κατοχή, η σφαγή και η ένοχη σιωπή της Δύσης

Νίκος Μαρκάτος*

Ενας λαός υπό κατοχή, μια διεθνής κοινότητα σε σιωπή και ένα έγκλημα που ξετυλίγεται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας. Από τη Νάκμπα του 1948 έως τη σημερινή αιματοχυσία, η Παλαιστίνη αποτελεί την πιο μακρόχρονη πληγή της σύγχρονης γεωπολιτικής. Οταν το Διεθνές Δίκαιο γίνεται επιλεκτικό, η Ιστορία παίρνει τη μορφή του εφιάλτη. Και τότε, η σιωπή δεν είναι ουδετερότητα είναι συνενοχή.

Η Ιστορία, λένε, είναι δασκάλα. Μα όταν οι λαοί και οι ηγεσίες επιλέγουν να την αγνοούν, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη. Ενα γεωπολιτικό έγκλημα σε εξέλιξη, ένας λαός παγιδευμένος ανάμεσα στην κατοχή, τον εποικισμό και την υποκρισία της διεθνούς κοινότητας. Οταν ένα παιδί σκοτώνεται στη Ράφα, δεν είναι μια «παράπλευρη απώλεια», είναι η απόδειξη πως η Ιστορία δεν μας δίδαξε τίποτα.

Η Γάζα δεν είναι ένα «θέατρο σύγκρουσης», είναι ένα ανοικτό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Με περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους εγκλωβισμένους σε μια λωρίδα 365 τετραγωνικών χιλιομέτρων, χωρίς ελευθερία κίνησης, χωρίς νερό, χωρίς φάρμακα, χωρίς ελπίδα. Κι όμως, το αφήγημα που κυριαρχεί στα δυτικά μέσα παρουσιάζει το Ισραήλ ως τον αμυνόμενο, λες και η υπεροπλία, η τεχνολογία και η πλήρης στήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. δεν αρκούν για να διαλύσουν κάθε αντίσταση.

Στη Δυτική Οχθη, η κατάσταση είναι ακόμη πιο εξευτελιστική για το Διεθνές Δίκαιο. Ο εποικισμός, που συνιστά έγκλημα πολέμου κατά το άρθρο 49 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης, συνεχίζεται μεθοδικά και απροκάλυπτα. Κάθε μέρα Παλαιστίνιοι ξεριζώνονται από τη γη τους για να εγκατασταθούν έποικοι. Κάθε μέρα νέοι τοίχοι, μπλόκα και στρατιωτικοί δρόμοι φυλακίζουν την καθημερινότητα ενός λαού που ζητά το αυτονόητο: να ζήσει ελεύθερος στη γη του.

Οσοι μιλούν για «δύο πλευρές» και «ίσες ευθύνες» αγνοούν την Ιστορία ή παριστάνουν πως την αγνοούν. Η Παλαιστίνη δεν ήταν «άδεια γη», όπως ήθελε ο μύθος των πρώτων σιωνιστών. Ηταν ένας τόπος με λαό, γλώσσα, παράδοση και δικαιώματα. Το 1948, με τη δημιουργία του Ισραήλ, πάνω από 750.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους. Ηταν αυτό που ονομάστηκε Νάκμπα, Καταστροφή. Από τότε, ζουν ως πρόσφυγες, σε στρατόπεδα, σε εξορία, σε αναμονή. Και το 1967, η κατοχή της Δυτικής Οχθης και της Γάζας ήταν απλώς το επόμενο κεφάλαιο.

Κι όμως, αντί η διεθνής κοινότητα να επιβάλει κυρώσεις, επιλέγει τη σιωπή. Ή μάλλον όχι: επιλέγει τη συνεργασία με τον καταπιεστή. Οπλα, χρήματα, διπλωματική κάλυψη. Και όταν οι Παλαιστίνιοι αντιδρούν, βαφτίζονται τρομοκράτες. Μα η τρομοκρατία είναι το σύστημα της βίας που τους επιβάλλεται δεκαετίες τώρα. Δεν υπάρχει ισότητα ανάμεσα στον καταπιεστή και τον καταπιεζόμενο. Οι ίδιοι κύκλοι «τρομοκράτη» αποκαλούσαν και τον Γκάντι που αγωνιζόταν για την πατρίδα του Ινδία και την ΕΟΚΑ που αγωνιζόταν στην Κύπρο.

Το λάθος συνεχίζεται επειδή δεν τολμούμε να το ονομάσουμε. Επειδή φοβόμαστε τις λέξεις: κατοχή, απαρτχάιντ, εκδίωξη. Επειδή κλείνουμε τα μάτια στο αίμα των παιδιών και αρκούμαστε σε ανακοινώσεις του τύπου «εκφράζουμε τη λύπη μας». Δεν φτάνει η λύπη. Χρειάζεται καταδίκη. Κυρώσεις. Παύση των σχέσεων με ένα κράτος που παραβιάζει κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο.

Αν δεν σταματήσει τώρα αυτή η λογική της εξόντωσης, η Ιστορία θα μας καταδικάσει όλους. Οχι μόνο το Ισραήλ, όχι μόνο τις ΗΠΑ, αλλά κι εμάς τους σιωπηλούς συνεργούς. Γιατί το να μη μιλάς μπροστά στο άδικο είναι το μεγαλύτερο λάθος. Και αυτό η Ιστορία δεν το συγχωρεί.

* Ομοτ. καθηγητής ΕΜΠ, πρ. πρύτανης, γ.γ. Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ομοτ. Καθηγητών

ΠΗΓΗ 

Ισραηλινός έποικος στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη δολοφόνησε συντελεστή της ταινίας «Καμία άλλη Γη»

Ισραηλινός έποικος δολοφόνησε συντελεστή της ταινίας «Καμία άλλη Γη»

Πηγή: Al Jazeera

Ισραηλινός έποικος δολοφόνησε τον Παλαιστίνιο ακτιβιστή, Αούντα Χαθαλίν από τη Μασαφέρ Γιαττά, μια κοινότητα της οποίας η αντίσταση στη βία των Ισραηλινών εποίκων καταγράφηκε στο βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «Καμία άλλη Γη». Ο δολοφόνος τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Δικαστήριο στο Ισραήλ έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό Ισραηλινό έποικο, κατηγορούμενο για τη θανατηφόρα πυροβολιστική επίθεση εναντίον Παλαιστίνιου ακτιβιστή στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Ο ύποπτος, που ταυτοποιήθηκε ως Γινόν Λέβι, τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό την Τρίτη (28 Ιουλίου 2025), αφού το Πρωτοδικείο της Ιερουσαλήμ αρνήθηκε να τον θέσει υπό κράτηση.

Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο Λέβι αντιμετωπίζει κατηγορίες για ανθρωποκτονία και παράνομη χρήση όπλου για τη δολοφονία του 31χρονου Παλαιστίνιου ακτιβιστή και καθηγητή Αγγλικών Αούντα Χαθαλίν, ο οποίος πυροβολήθηκε θανάσιμα το βράδυ της Δευτέρας, στο χωριό Ούμ αλ-Χέιρ, νότια της Χεβρώνας.

Ο Χαθαλίν ήταν γνωστός για τον ακτιβισμό του, μεταξύ άλλων και για τη βοήθειά του στη δημιουργία του βραβευμένου με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «Καμία άλλη Γη», που καταγράφει τις επιθέσεις εποίκων και στρατιωτών κατά της κοινότητας της Μασαφέρ Γιαττά.

Βίντεο που δημοσιεύτηκε από την ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem δείχνει τον Λέβι να πυροβολεί τον Χαθαλίν κατά τη διάρκεια αντιπαράθεσης στο χωριό.

Παρά τα αποδεικτικά στοιχεία και τις κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στον Λέβι από ΕΕ και ΗΠΑ λόγω προηγούμενων επιθέσεών του σε Παλαιστίνιους, οι ισραηλινές αρχές τον άφησαν ελεύθερο σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Το Spotify χρηματοδοτεί τον πόλεμο και τον θάνατο - Καλλιτέχνες αποσύρουν τη μουσική τους από την πλατφόρμα (VIDEO)

Το Spotify χρηματοδοτεί τον πόλεμο και τον θάνατο-Καλλιτέχνες αποσύρουν τη μουσική τους από την πλατφόρμα

Ο ιδιοκτήτης του Spotify επενδύει €600 δισ. στην τεχνολογία Τεχνητής Νοημοσύνης πολεμικών φονικών drone, καλλιτέχνες αποσύρουν τη μουσική τους από την πλατφόρμα, κάλεσμα για μποϊκοτάζ.

Δυναμώνουν οι αντιδράσεις για τη στροφή της ιδιοκτησίας του Spotify στη χρηματοδότηση τεχνολογίας για φονικά drone σαν αυτά που σκοτώνουν τα παιδιά στη Γάζα.  Όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες (μεταξύ των οποίων οι Xiu Xiu, οι Deerhoof και οι King Gizzard) αποσύρουν τη μουσική τους από την πλατφόρμα του Spotify λόγω των επενδύσεων του Σουηδού μεγαλομετόχου και διευθύνων συμβούλου της εταιρείας Ντάνιελ Εκ στην πολεμική τεχνολογία.

Τον περασμένο μήνα, ο Ντάνιελ Εκ, ανακοίνωσε επενδύσεις-μαμούθ ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ στη δική του εταιρεία Helsing, η οποία αναπτύσσει λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης για την ενίσχυση στρατιωτικών όπλων και άλλου εξοπλισμού.

Σε απάντηση, το art-rock συγκρότημα Deerhoof από το Σαν Φρανσίσκο αφαίρεσε ολόκληρο τον κατάλογό του από το Spotify, διαμαρτυρόμενο.  «Δεν θέλουμε η μουσική μας να σκοτώνει ανθρώπους.» σχολίασαν.

«Η πολεμική τεχνολογία με τεχνητή νοημοσύνη είναι το νέο καυτό προϊόν για τους υπερπλούσιους,» ανέφερε το συγκρότημα Deerhoof επικρίνοντας τη στρατιωτικοποίηση της τεχνολογίας. Παραδέχθηκαν επίσης πως, ενώ για τους ίδιους η αποχώρηση από το Spotify ήταν εφικτή, άλλοι καλλιτέχνες που εξαρτώνται από την πλατφόρμα ίσως να μην έχουν την ίδια επιλογή.

Η Helsing, η οποία εξειδικεύεται στην αναγνώριση πεδίου μάχης με τεχνητή νοημοσύνη, έλαβε αρχική χρηματοδότηση από την επενδυτική εταιρεία του Εκ, Prima Materia. Οι Deerhoof χαρακτήρισαν το Spotify ως μια «απάτη εξόρυξης δεδομένων» και κάλεσαν τους καλλιτέχνες να απορρίψουν πλατφόρμες που σχετίζονται με την ανάπτυξη όπλων.

Στην ίδια κίνηση προχώρησε και το δημοφιλές αυστραλιανό συγκρότημα King Gizzard & the Lizard Wizard που ανακοίνωσε την απόσυρση όλων των δίσκων του συγκροτήματος (στην ΕΕ παραμένουν για λίγο ακόμα διαθέσιμα αλλά όχι στον υπόλοιπο κόσμο).  Καλούν τον κόσμο να κάνει ότι μπορεί για να ασκήσει πίεση στους «σατανικούς τεχνο-μεγιστάνες».

Εδώ και το σχόλιο του πιο γνωστού διαδικτυακού μουσικοκριτικού Άντονι Φαντάνο. 

 ΠΗΓΗ

"Οι δράστες εγκλημάτων πολέμου δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα", ενώ 31 προσωπικότητες του Ισραήλ καταγγέλλουν την επιβολή λιμού στη Γάζα και ζητούν από τη διεθνή κοινότητα να επιβάλει εξουθενωτικές κυρώσεις στο Ισραήλ

 

BDS Greece

Οι δράστες εγκλημάτων πολέμου δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα.

Τις τελευταίες εβδομάδες, η λαϊκή κινητοποίηση σε όλη την Ελλάδα έχει κάνει ξεκάθαρο ότι η κοινωνία δεν ανέχεται την ανεξέλεγκτη προσέλευση πιθανών εγκληματιών πολέμου στη χώρα σαν να είναι «αθώοι τουρίστες»:

Στη Σύρο, το ισραηλινό κρουαζιερόπλοιο Crown Iris έγινε δεκτό με ογκώδη διαμαρτυρία και αποδοκιμασία από την τοπική κοινωνία.

Στη Ρόδο, οι πολίτες συγκεντρώθηκαν ειρηνικά στο λιμάνι, αντιμετωπίζοντας αστυνομική καταστολή και μια καταιγίδα συκοφαντίας από κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης, που αποκάλεσαν τις κινητοποιήσεις «αντισημιτικές» — επιδιώκοντας να ποινικοποιήσουν την αλληλεγγύη και να απονομιμοποιήσουν κάθε φωνή αντίστασης.

Στον Άγιο Νικόλαο, ο λαός της Κρήτης έδειξε ξεκάθαρα ότι οι υποστηρικτές και οι εκτελεστές της γενοκτονίας στη Γάζα δεν είναι καλοδεχούμενοι. Οι «τουρίστες» του Crown Iris χρειάστηκε να κυκλοφορούν υπό προστασία των ΜΑΤ, για να κάνουν «διακοπές» εν μέσω γενοκτονίας!.

Αυτές οι κινητοποιήσεις δεν είναι ούτε “αντισημιτικές”, ούτε “ρατσιστικές”. Είναι απάντηση στην υποκρισία, την ατιμωρησία και τη συνενοχή. Είναι πράξεις λαϊκής πίεσης και διεκδίκησης— όταν οι κυβερνήσεις κάνουν business με το κράτος- δολοφόνο και αγνοούν τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου, ενώ καθημερινά βλέπουμε το ισραηλινό καθεστώς να επιβάλει λιμοκτονία στη Γάζα!

Από τον Οκτώβρη του 2023 έως σήμερα:

Πάνω από 450.000 Ισραηλινοί έχουν υπηρετήσει στον στρατό
Πάνω από 780.000 ζουν σε παράνομους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη και στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Πολλοί απ’ αυτούς κάνουν ανέμελο τουρισμό στην Ελλάδα — κάποιοι αμέσως μετά τη συμμετοχή τους στις σφαγές της Γάζας. Στη Σύρο ανάρτησαν μόνοι τους βίντεο με γνωστά σιωνιστικά ρατσιστικά συνθήματα: “Θάνατος στους Άραβες”, “Η Γάζα είναι νεκροταφείο”. Είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία και τους εργαζόμενους στον τουρισμό.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει θέσει κανέναν μηχανισμό ελέγχου για την είσοδο υπόπτων εγκλημάτων πολέμου. Αντιθέτως, επιλέγει την ασυλία και τη συγκάλυψη — και την εργαλειοποίηση του αντισημιτισμού για να φιμώσει κάθε φωνή που ζητά Δικαιοσύνη.

Η υποκίνηση μίσους και ρατσιστικής βίας από Ισραηλινούς τουρίστες δεν ενοχλεί την κυβέρνηση. Ενοχλεί η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό. Αυτός είναι ο ορισμός της συνενοχής.

Ήρθε η ώρα να βάλουμε φρένο στην κρατική συνενοχή στον τουρισμό, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Παλαιστινιακής Εθνικής Επιτροπής (BNC), που εκφράζει την πιο πλατιά και αντιπροσωπευτικής συμμαχίας της Παλαιστινιακής κοινωνίας και η οποία συντονίζει το παγκόσμιο κίνημα BDS:

Επαναφορά της visa για ταξιδιώτες από το Ισραήλ
Έλεγχος εισόδου σε όσους υπηρέτησαν στον ισραηλινό στρατό ή ζουν/εργάζονται σε παράνομους εποικισμούς
Δίωξη υπόπτων για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας βάσει του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου

Οι επαγγελματίες του τουρισμού και της εστίασης οφείλουν να δηλώσουν καθαρά: Οι επιχειρήσεις τους δεν προσφέρουν φιλοξενία σε εγκληματίες πολέμου.

Πέμπτη 31/7 | 19:00
Συγκέντρωση στη Βουλή & Υπουργείο Τουρισμού
(Σύνταγμα & Αμαλίας 14)

Η κοινωνία σηκώνει το βάρος της ευθύνης που αρνούνται να σηκώσουν οι κυβερνήσεις.
Δεν θα επιτρέψουμε στη γενοκτονία να γίνει «κανονικότητα» — και στους δράστες της να παριστάνουν τους τουρίστες.

Όταν η κουβέντα για την Παιδεία έχει ως κέντρο τις εξετάσεις - Γιατί τόσο μένος με το δημόσιο πανεπιστήμιο;

Όταν η κουβέντα για την Παιδεία έχει ως κέντρο τις εξετάσεις

Του Παναγιώτη Λιαγκριδώνη, εκπαιδευτικού

Μετά την πρόσφατη ανακοίνωση της υπουργού Παιδείας, κυρίας Ζαχαράκη, ότι το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ θα εφαρμοστεί το 2032, μπήκαμε σε διαδικασία προτάσεων και συζήτησης. Είναι βέβαιο ότι για όσο διαρκέσει η κουβέντα αυτή θα ακουστούν πολλές προτάσεις, σύγχρονες και μη, παιδαγωγικές και αντιπαιδαγωγικές. Στόχοι, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, του νέου συστήματος είναι οι εξής τρεις: 

1. Προσαρμογή της αξιολόγησης ώστε να λαμβάνονται υπ’ όψιν όλα τα έτη του Λυκείου,
2. Διασφάλιση αξιοπιστίας και διαφάνειας μέσω εξετάσεων από καθιερωμένες δομές (Τράπεζα θεμάτων, Πανεπιστήμια)
3. Μείωση της υπερβολικής εστίασης στις εξετάσεις, δίνοντας έμφαση στην ολοκληρωμένη μαθητική πορεία.

Σημειώνεται δε πως “αυτές οι αλλαγές αποσκοπούν να κάνουν το Λύκειο περισσότερο λειτουργικό, με λιγότερο άγχος για τις Πανελλήνιες εξετάσεις και σεβασμό σε όλη την εκπαιδευτική διαδρομή του μαθητή”.  

Στηριζόμενοι σε αυτούς τους βασικούς (σύμφωνα με το υπουργείο) άξονες, πρέπει – όσοι θέλουν –  να προτείνουν ένα νέο ολοκληρωμένο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. 

Ας δούμε αναλυτικά, λοιπόν, τι ακριβώς προτείνει το υπουργείο Παιδείας και ας το αξιολογήσουμε. Αρχικά, γίνεται λόγος για προσαρμοσμένη αξιολόγηση ώστε να λαμβάνονται υπ’ όψιν όλες οι τάξεις του Λυκείου. Με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει αυτό όμως; Ο δεύτερος “στόχος” του υπουργείου μας δίνει την απάντηση:  μέσω εξετάσεων που θα βασίζονται σε καθιερωμένες δομές όπως η Τράπεζα Θεμάτων. Συμπερασματικά, οι στόχοι 1. και 2. αλληλοκαλύπτονται καθώς είναι προφανές ότι η προσαρμοσμένη αυτή αξιολόγηση θα γίνεται μέσα από εξετάσεις με θέματα από την Τράπεζα Θεμάτων. Εδώ έρχεται ο στόχος 3. και μπερδεύεται η κατάσταση καθώς μιλάει για μείωση της υπερβολικής εστίασης στις εξετάσεις, δίνοντας έμφαση στη συνολική μαθητική πορεία. Άρα, αυξάνουμε τις εξετάσεις δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα από την υφιστάμενη στις προαγωγικές εξετάσεις της πρώτης και της δευτέρας Λυκείου, για να μειώσουμε την υπερβολική εστίαση στις εξετάσεις. Μιλάμε για παγκόσμια καινοτομία στα όρια του μεταφυσικού!

Είναι πασιφανές, από τις εξελίξεις στην ελληνική παιδεία τα τελευταία χρόνια, ότι γίνεται μία προσπάθεια αύξησης των εξετάσεων με υψηλό συντελεστή βαρύτητας. Η εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων στις προαγωγικές εξετάσεις της Α’ και της Β´ Λυκείου, ακόμη και χωρίς να αποτελούν οι βαθμοί κριτήριο για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, επέτεινε την απαίτηση σε μαθητές και καθηγητές, ενώ η μείωση των θέσεων στα ΑΕΙ με την εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής ενίσχυσε τον ανταγωνισμό και, επομένως, την πίεση στους μαθητές της Γ ´Λυκείου που επιθυμούν την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ. 

Τι αποτέλεσμα, όμως, έχει η αυξημένη απαίτηση στους έφηβους μαθητές; Η απάντηση βρίσκεται σε πλειάδα ερευνών που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Σύμφωνα με έρευνα που τιτλοφορείται “Εκπαιδευτικό στρες μεταξύ Ελλήνων εφήβων” (https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC10048415/), οι περισσότερες ώρες μελέτης και οι υψηλές απαιτήσεις σχετίζονται άμεσα με αυξημένα επίπεδα άγχους, με ανησυχία για τους βαθμούς και με συμπτώματα ψυχικής δυσφορίας. 

Σύμφωνα με διεθνείς δημοσιεύσεις (https://theaspd.com/index.php/ijes/article/view/1149?utm_source=chatgpt.com, https://pmejournal.org/articles/10.1007/S40037-014-0148-6?utm_source=chatgpt.com), οι υψηλές εξεταστικές απαιτήσεις και τα ανταγωνιστικά εκπαιδευτικά συστήματα επιβαρύνουν την ψυχική υγεία, ενώ η ψυχολογική κόπωση και το συστηματικό άγχος επιφέρουν προβλήματα σε διάφορους τομείς, από την κατάθλιψη και τις διαταραχές ύπνου έως την κοινωνική απομόνωση και τη μειωμένη απόδοση. 

Τι εννοούμε, όμως, όταν λέμε “συστηματικό άγχος”;

Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων - Για τη Σύρο, τον αντισημιτισμό και το δικαίωμα της κριτικής - Του Κωστή Καρπόζηλου*

Κωστής Καρπόζηλος

Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων-
για τη Σύρο, τον αντισημιτισμό και το δικαίωμα της κριτικής
[Καθημερινή, 27.7.2025]

Πριν λίγες μέρες στο Λιντς, η βρετανική αστυνομία συνέλαβε –σύμφωνα με το άρθρο 12 του Αντιτρομοκρατικού νόμου– έναν 67χρονο που κρατούσε ένα σκίτσο του περιοδικού Private Eye σε μια διαμαρτυρία για τη σφαγή στη Γάζα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν κυρώσεις επειδή κατηγορούνται ως εστίες ενός αναγεννημένου αντισημιτισμού. Στη Γερμανία, η χρήση της παλαιστινιακής σημαίας βρίσκεται υπό διωγμό σε μια διασταλτική ερμηνεία της νομοθεσίας για την άρνηση του Ολοκαυτώματος. Ο κατάλογος είναι εκτενής. Και κάθε περιστατικό παραπέμπει σε ένα ζήτημα που διχάζει τις δυτικές κοινωνίες: ποιο είναι εντέλει το όριο στο δικαίωμα στη διαμαρτυρία απέναντι στις πολιτικές του κράτους του Ισραήλ;

​Ο δημόσιος διάλογος λοιπόν που ακολούθησε την κινητοποίηση στη Σύρο δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα. Ανήκει σε εκείνο το είδος αντιπαράθεσης όπου τα επιχειρήματα έχουν εξαντληθεί. Επαναλαμβάνουμε, στην ουσία, τα ίδια και τα ίδια. Και ο βαθύτερος λόγος, νομίζω, που δεν καθίσταται δυνατός ένας παραγωγικός διάλογος είναι ότι η συζήτηση διεξάγεται σε δύο διαφορετικά επίπεδα.

Όσοι ασκούμε κριτική στο κράτος του Ισραήλ προβάλλουμε ένα πολιτικό επιχείρημα για την ανάγκη απονομιμοποίησης της επιλογής του να διεξάγει έναν καταστροφικό πόλεμο. Η πρόταση του Ισπανού πρωθυπουργού για την επιβολή κυρώσεων εντάσσεται σε μια παράδοση όπου η διεθνής κοινότητα έπραττε με ανάλογο τρόπο σε ανάλογες περιστάσεις: από την απόφαση του μποϋκοτάζ στους Ολυμπιακούς της Μόσχας μέχρι και την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος Ρώσων πολιτών και πολιτιστικών ιδρυμάτων μετά την εισβολή στην Ουκρανία.

Ο αντίλογος, όμως, εκκινεί από μια ταυτοτική τελικά διάσταση. Η κριτική στις επιλογές του Ισραήλ αντιμετωπίζεται –και σε πολλές χώρες αυτό και νομοθετικά– ως μια ουσιοκρατική επίθεση στην εβραϊκή ταυτότητα με όλο το συντριπτικό βάρος που κουβαλά η συλλογική μνήμη του Ολοκαυτώματος. Έτσι, το δικαίωμα της κριτικής διαρκώς αναμετράται με την κατηγορία του αντισημιτισμού.

​Το ακούω και το κατανοώ, και πολιτικά και ιστορικά. Αλλά δεν βρισκόμαστε στον Μεσοπόλεμο. Οι δυτικές κοινωνίες έχουν θέσει –ορθά– τον αντισημιτισμό εκτός νόμου και οι αντισημιτικές κραυγές των κάθε λογής φανατικών είναι περιθωριακές· επιθετικές και προσβλητικές ναι, αλλά ευτυχώς περιθωριακές. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αυτό που τίθεται σήμερα υπό αίρεση είναι το δικαίωμα της κριτικής απέναντι σε ένα κράτος που διεξάγει έναν πόλεμο, με όρους που διεθνείς οργανισμοί χαρακτηρίζουν εγκληματικό. Αυτό δεν το αλλάζει ούτε η 7η Οκτωβρίου, ούτε το αναφαίρετο δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύει τους πολίτες του. Λυπάμαι, αλλά τα επιχειρήματα αυτά φαντάζουν υπεκφυγές έναντι της σκληρής πραγματικότητας: τη μεθοδευμένη, όπως είναι πια σαφές, εξόντωση ενός λαού με στόχο την ερημοποίηση της λωρίδας της Γάζας.

​Δεν θέλω να αποφύγω το ερώτημα για τη Σύρο. Εκεί, η πολιτεία επιχείρησε να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας πολιτών για δώδεκα ώρες. Και αυτό είναι –κατά τη γνώμη μου– ανεπίτρεπτο και θα έπρεπε να αποτελεί αφετηρία κάθε συζήτησης. Ακολούθησε μια διαδήλωση όπου το κύριο σύνθημα ήταν «stop the genocide». Προφανώς εδώ τίθεται ένα κρίσιμο ζήτημα. Η κινητοποίηση αμφισβήτησε το δικαίωμα των Ισραηλινών τουριστών σε μια ανέμελη βόλτα στο νησί. Αυτή η αμφισβήτηση όμως δεν παράγεται εν κενώ και δεν αποτελεί προϊόν αντισημιτικού αισθήματος. Είναι μια αμφισβήτηση η οποία προκύπτει από την αντίθεση στον πόλεμο στη Γάζα. Τα κινήματα δημιουργούν συμβολικές διαστάσεις διασάλευσης του «κανονικού»· ρίχνουν αγάλματα, μουντζουρώνουν τοίχους, κλείνουν δρόμους και κτίρια. Αυτό που σε κάθε περίσταση κρίνει το περιεχόμενο της δράσης τους είναι η ιστορική στιγμή στην οποία αυτή εκδηλώνεται. 

Δεν τους πονά η Κύπρος, τη χρησιμοποιούν ως άλλοθι γιατί τους ενοχλεί η Παλαιστίνη

 

Δεν τους πονά η Κύπρος, τους ενοχλεί η Παλαιστίνη

Η Κύπρος χρησιμοποιείται ως άλλοθι, όχι από ενδιαφέρον, αλλά για να φιμώσουν όσους υπερασπίζονται την Παλαιστίνη και το δίκαιο

Πέτρος Κατσάκος

Κάθε φορά που κάποιος φωνάζει «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», ακούγεται από το βάθος μια φωνή έτοιμη να αντεπιτεθεί: «Ναι, αλλά για την Κύπρο δεν λες τίποτα». Η φράση αυτή δεν είναι ερώτηση. Δεν είναι κάλεσμα για αλληλεγγύη. Δεν είναι ενδιαφέρον για την Κύπρο. Είναι αντιπερισπασμός. Είναι ένα εργαλείο για να σε κάνει να σωπάσεις.

Διότι, ας είμαστε ειλικρινείς: αυτοί που χρησιμοποιούν την Κύπρο σαν αντίλογο στην Παλαιστίνη, τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου δεν λένε κουβέντα για την τουρκική κατοχή, για τα Βαρώσια, για τους εγκλωβισμένους, για τα αγνοούμενα πρόσωπα. Δεν διαδηλώνουν, δεν γράφουν άρθρα, δεν απαιτούν διεθνή κινητοποίηση. Θυμούνται την Κύπρο μόνο όταν κάποιος τολμήσει να σταθεί δίπλα στους Παλαιστίνιους. Όχι από ενδιαφέρον, αλλά από φόβο. Όχι για να υπερασπιστούν ένα άλλο κατεχόμενο έδαφος, αλλά για να σπιλώσουν την έννοια της αλληλεγγύης.

Είναι η γνωστή τακτική της απονομιμοποίησης μέσω της υποκρισίας. Αν δεν έχεις μιλήσει για όλα τα εγκλήματα του κόσμου, δεν μπορείς να μιλήσεις για κανένα. Αν δεν έχεις δώσει λύση σε κάθε σύρραξη, δεν δικαιούσαι να σταθείς δίπλα σε έναν λαό που εξοντώνεται. Αν δεν έβαλες σημαία Κύπρου στο προφίλ σου, τότε είσαι υποκριτής όταν σηκώνεις τη σημαία της Παλαιστίνης. Μια λογική που, αν την πάρεις στα σοβαρά, οδηγεί στο εξής τραγικό συμπέρασμα: να μη μιλά κανείς για τίποτα, επειδή δεν μπορεί να τα χωρέσει όλα.

Οι κρουαζιέρες και το κίνημα ενάντια στο νοτιο-αφρικανικό απαρτχάιντ - Του Γιάννη Χαμηλάκη*

Οι κρουαζιέρες και το κίνημα ενάντια στο νοτιο-αφρικανικό απαρτχάιντ

Από το λογαριασμό του Γιάννη Χαμηλάκη* στο facebook.

«Μια από τις πρώτες μου αναμνήσεις από την Αγγλία, το μακρινό 1988, είναι η εικόνα με τους διαδηλωτές και διαδηλώτριες έξω από την νοτιο-αφρικανική Πρεσβεία στην Πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου. Ήταν εκεί, ανελλιπώς κάθε βράδυ, για να θυμίζουν στους Λονδρέζους και στους τουρίστες τα ρατσιστικά εγκλήματα του καθεστώτος του απαρτχάιντ. Το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης σ’ αυτό τον αγώνα ήταν πολύμορφο, και φυσικά το εμπορικό, πολιτισμικό και αθλητικό μποϋκοτάζ ήταν το βασικότερο όπλο του. Ήταν η απάντηση των κοινωνιών στην αδράνεια ή και τη συνέργεια των κυβερνήσεων του Παγκόσμιου Βορρά απέναντι στο εδραιωμένο, βαθιά ρατσιστικό καθεστώς της λευκής κυριαρχίας στη Νότιο Αφρική. Ήταν το ελάχιστο που μπορούσαν οι απλοί άνθρωποι να κάνουν, ανταποκρινόμενοι και στην έκκληση των ανθρώπων στη Νότιο Αφρική που έδιναν το δικό τους, δυναμικό αγώνα. Το νοτιο-αφρικανικό απαρχάιντ κατέρρευσε και εξαιτίας του κινήματος του μποϋκοτάζ, και της διεθνούς απομόνωσης της χώρας.

Ο δικός μου επιστημονικός χώρος, η Αρχαιολογία, ενεπλάκη άμεσα σ’ αυτόν τον αγώνα. Το Παγκόσμιο Αρχαιολογικό Συνέδριο του Σαουθάμπτον, το 1986, αποφάσισε να αποκλείσει τους συνέδρους από την Νότιο Αφρική, μετά και από έκκληση των εργατικών σωματείων της πόλης. Οι συνάδελφοι τότε ήξεραν, φυσικά, πως μ’ αυτό τον τρόπο, ίσως και να την «πλήρωναν» και αρχαιολόγοι που ήταν ενάντια στο καθεστώς, και που έδιναν το δικό τους αγώνα εντός της χώρας. Όμως ήξεραν επίσης, πως το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλά δομικό. Πως δεν στοχοποιούσαν ανθρώπους, αλλά το ρατσιστικό συνάρθροισμα του απαρτχάιντ. Πως δεν επρόκειτο για μια πράξη τιμωρητική, αλλά στην ουσία βαθιά πολιτική, πράξη αλληλεγγύης, αντι-ρατσισμού και διεθνισμού. Και αυτό ήταν κατανοητό και στους “από μέσα”, και γι’ αυτό εκείνοι που ήθελαν πραγματικά την πτώση του καθεστώτος, δεν δυσανασχετούσαν.

Η απόφαση αυτή δίχασε τον κόσμο της αρχαιολογίας, όμως αποδείχτηκε σοφή. Το συνέδριο έγινε, για πρώτη φορά, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού αρχαιολόγων από τον Παγκόσμιο Νότο, και συνέβαλε και στον κριτικό αναστοχασμό και την ανανέωση ολόκληρου του επιστημονικού πεδίου. Και εγώ, και αρκετοί άλλοι συνάδελφοι, διδάσκουμε πλέον αυτό το γεγονός στα μαθήματα μας ως σταθμό στην ιστορία της αρχαιολογίας.

Εδώ και μέρες, ξανασκέφτομαι αυτά που διδαχτήκαμε από εκείνον τον αγώνα, και αυτά που ίσως τώρα να έχουμε ξεχάσει. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκαναν οι φοιτητές και φοιτήτριες μας όταν ξεκινούσαν το μεγάλο και ελπιδοφόρο κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό τα τελευταία δύο χρόνια, ήταν να επιστρέψουν στα αρχεία του πανεπιστήμιου και να μελετήσουν ξανά πώς οι συνάδελφοι τους οργάνωσαν τον αγώνα ενάντια στο απαρτχάιντ, και πώς ανάγκασαν τη διοίκηση του πανεπιστημίου να αποσύρει όλες τις επενδύσεις από το εν λόγω καθεστώς. Για μια ακόμη φόρα, μάλλον αποδεικνύονται ωριμότερα από εμάς τους μεγαλύτερους.

Τα σκέφτομαι όλ’ αυτά καθώς διαβάζω αντιδράσεις για το νέο κύμα διαδηλώσεων στα λιμάνια της χώρας, με αφορμή την επίσκεψη κρουαζιερόπλοιων από το Ισραήλ. Διαβάζω τις κατηγορίες που αποδίδονται στους διαδηλωτές, πως «αποκλείουν ανθρώπους», πως αποδίδουν συλλογική ενοχή και ευθύνη στους πολίτες μιας ολόκληρης χώρας, κτλ. (για να αφήσω στην άκρη το πλέον τετριμμένο ψευδο-επιχείρημα που θεωρεί πως κάθε αντίδραση απέναντι στη γενοκτονία συνιστά «αντισημιτισμό»).

Φυσικά, δεν εκπλήσσει που ακούγονται αυτά από τους εγχώριους τραμπιστές, όμως πώς μπορούν να τα λένε και άνθρωποι, ακαδημαϊκοί και άλλοι, από τους οποίους περιμένεις στοιχειώδη ιστορική και πολιτική γνώση και ανάλυση;

Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα: Η ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα θυμίζει τους λιμούς της Αιθιοπίας και της Μπιάφρα

Η ανθρωπιστική κρίση στον ρημαγμένο έπειτα από 22 μήνες πολέμου παλαιστινιακό θύλακα «έχει φθάσει σε μία απειλητική και θανάσιμη καμπή»

Η ανθρωπιστική καταστροφή στην Γάζα θυμίζει τους λιμούς της Αιθιοπίας και της Μπιάφρα στην Νιγηρία στον 20ό αιώνα, καταγγέλλει το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (PAM).

«Δεν μοιάζει με τίποτε από ό,τι έχουμε δει αυτόν τον αιώνα. Μας θυμίζει τις καταστροφές της Αιθιοπίας και της Μπιάφρα τον περασμένο αιώνα», δήλωσε από την Ρώμη ο Ρος Σμιθ, διευθυντής Κρίσεων του PAM απευθυνόμενος σε δημοσιογράφους στην Γενεύη επιμένοντας στην ανάγκη «για επείγουσες ενέργειες».

Το PAM γνωστοποίησε ότι δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει τις αναγκαίες ποσότητες ανθρωπιστικής βοήθειας στον παλαιστινιακό θύλακα, παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι εφαρμόζει νέα μέτρα για την αύξηση της τροφοδοσίας στην Γάζα.

«Δεν έχουμε λάβει την άδεια για να μεταφέρουμε τις ποσότητες που ζητήσαμε», δήλωσε ο Ρος Σμιθ. «Είναι επιτακτικό να αναλάβουμε επειγόντως δράση τώρα».

Οι δηλώσεις του συμπίπτουν με την δημοσίευση της έκθεσης του consortium IPC (Integrated Food Security Phase Classification , Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση της Επισιτιστικής Ασφάλειας) που σήμανε συναγερμό.

«Μία καταστροφή συντελείται μπροστά στα μάτια μας, στις τηλεοπτικές μας οθόνες. Αυτό δεν είναι συναγερμός: είναι έκκληση για δράση», είπε ο Ρος Σμιθ.

Το χειρότερο «σενάριο λιμοκτονίας συντελείται στην Λωρίδα της Γάζας» εξαιτίας της ενίσχυσης των εχθροπραξιών, της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών και των περιορισμών στην πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια», σύμφωνα με την έκθεση του consortium IPC.

Η ανθρωπιστική κρίση στον ρημαγμένο έπειτα από 22 μήνες πολέμου παλαιστινιακό θύλακα «έχει φθάσει σε μία απειλητική και θανάσιμη καμπή», προειδοποιεί η έκθεση που αποτελεί καρπό των εργασιών μη κυβερνητικών οργανώσεων, τοπικών οργανισμών και ειδικευμένων υπηρεσιών του ΟΗΕ.

Η από αέρος ρίψη ανθρωπιστικής βοήθειας που επέτρεψε πρόσφατα το Ισραήλ «δεν θα είναι ικανή να αντιστρέψει την ανθρωπιστική καταστροφή», προειδοποιεί η έκθεση που διαπιστώνει ότι οι ρίψεις από αέρος είναι πιο δαπανηρές, λιγότερο αποτελεσματικές και πιο επικίνδυνες από την μεταφορά βοήθειας οδικώς.

Τον περασμένο Μάιο, το consortium IPC , που ορίζει το επίπεδο της επισιτιστικής ανασφάλειας κατατάσσοντάς την σε πέντε βαθμίδες, είχε κατατάξει 1,95 εκατομμύριο των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας, το 93% του πληθυσμού, σε κατάσταση «κρίσης» (επίπεδο 3), 925.000 στο επίπεδο 4 (επείγουσα κατάσταση) και 244.00 σε καταστροφική κατάσταση (επίπεδο 5). Η νέα ανάλυση και αποτύπωση της κατάστασης σε αριθμούς πραγματοποιείται τώρα.

Το σήμα κινδύνου του IPC εκπέμπεται την ώρα που τα Ηνωμένα Εθνη «προειδοποιούν» για την χρησιμοποίηση της πείνας ως πολεμικού όπλου και που η διεθνής πίεση επί του Ισραήλ εντείνεται για να βάλει τέλος στον καθολικό αποκλεισμό της Γάζας που έχει επιβληθεί από τον Μάρτιο.

«Τα τελευταία δεδομένα δείχνουν ότι η κατάσταση έχει φτάσει στα όρια του λιμού στο μεγαλύτερο μέρος της Λωρίδας της Γάζας», αναφέρεται στην έκθεση, σύμφωνα με την οποία «ένα στα τρία άτομα περνά πολλές μέρες χωρίς φαγητό».

«Περισσότερα από 20.000 παιδιά δέχθηκαν ιατρική φροντίδα για οξύ υποσιτισμό στο διάστημα ανάμεσα στον Απρίλιο και τα μέσα του Ιουλίου, 3.000 από τα οποία έπασχαν από σοβαρό υποσιτισμό. Τα νοσοκομεία ανακοίνωσαν ταχεία αύξηση των θανάτων που οφείλονται στον λιμό σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών. Τουλάχιστον 16 τέτοιοι θάνατοι έχουν καταγραφεί από τις 17 Ιουλίου», σύμφωνα με την έκθεση.

«Αμεση και μεγάλης κλίμακας κινητοποίηση είναι αναγκαία για να τερματιστούν οι εχθροπραξίες και να επιτραπεί η απρόσκοπτη πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια», ζητά το consortium IPC . «Αν δεν αναληφθεί δράση τώρα, θα υπάρξουν μαζικοί θάνατοι σε μεγάλο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας», προειδοποιεί.

«Αυτό που βλέπουμε είναι όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι ένας λιμός συντελείται. Ολα τα στοιχεία είναι πλέον εδώ», δήλωσε ο Ζαν-Μαρτέν Μπάουερ, διευθυντής Αναλύσεων του PAM.

Η ισραηλινή στρατιωτική υπηρεσία που είναι επιφορτισμένη με τον “συντονισμό” της μεταφοράς της βοήθειας και γενικά διασφαλίζει την στάγδην διανομή της στον θύλακα ανακοίνωσε σήμερα ότι προμήθειες που μεταφέρθηκαν με 260 φορτηγά διανεμήθηκαν χθες από το ΟΗΕ και ανθρωπιστικές υπηρεσίες στην Γάζα.

Σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις, τουλάχιστον 500 φορτηγά βοήθειας πρέπει να εισέρχονται καθημερινά και με συστηματικό τρόπο στον παλαιστινιακό θύλακα για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του πληθυσμού.

ΠΗΓΗ:  imerodromos.gr

 

• Γενοκτονία στη Γάζα: Τουλάχιστον 60.000 νεκροί και πάνω από 145.000 τραυματίες από τις 7 Οκτωβρίου του 2023

Οι περισσότεροι από τους Παλαιστίνιους που σκοτώθηκαν ήταν άμαχοι, σύμφωνα με τις υγειονομικές αρχές του θύλακα...

• Ο μακελάρης Νετανιάχου προωθεί σχέδιο προσάρτησης της Γάζας με τις ευλογίες των ΗΠΑ

Ισραηλινά μέσα ενημέρωσης γράφουν πως ο σφαγέας Νετανιάχου αναμένεται να παρουσιάσει ένα σχέδιο προσάρτησης περιοχών του παλαιστινιακού θύλακα, προκειμένου εκτός των...

Πάνος Χαρίτος: Είναι ειρωνικό και αδιανόητο να βλέπεις τις κόρες και τους γιούς, τα εγγόνια και τα δισέγγονα εκείνων που κατάφεραν να επιζήσουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, να παρακολουθούν σήμερα, ως θεατές, τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα και την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων στη Δυτ. Όχθη

Από το Facebook του δημοσιογράφου Πάνου Χαρίτου: 

Το στρατόπεδο εξόντωσης Μαϊντάνεκ στην Πολωνία απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό τον Ιούλιο του 1944. Οι Ρώσοι στρατιώτες τότε έμειναν άναυδοι στην εικόνα των ζωντανών νεκρών που αντίκρισαν μπαίνοντας σε αυτό.

Αρκετούς μήνες αργότερα, στα μέσα Απριλίου του 1945, η σκηνή επαναλήφθηκε όταν απελευθερώθηκε από τους Βρετανούς το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν στη βόρεια Γερμανία. Εκεί βρέθηκαν περίπου 60.000 κρατούμενοι σε κρίσιμη κατάσταση, πολλοί εκ των οποίων πέθαναν από ασθένειες και υποσιτισμό λίγο μετά την απελευθέρωση.

Είναι ειρωνικό και είναι αδιανόητο να βλέπεις τις κόρες και τους γιούς, τα εγγόνια και τα δισέγγονα εκείνων που κατάφεραν να επιζήσουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, να παρακολουθούν σήμερα, ως θεατές, τη γενοκτονία του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας και την εθνοκάθαρση των παλαιστίνιων της Δυτικής Όχθης. 81 χρόνια μετά την ήττα του φασισμού και την αποκάλυψη των εγκλημάτων των Ναζί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης είναι αδιανόητο να βλέπεις τους γόνους όσων βρέθηκαν στο στόχαστρο του φασιστικού παραλογισμού του παρελθόντος να αποδέχονται σιωπηρά τα όσα απάνθρωπα διαδραματίζονται στη Γάζα με αποτέλεσμα την εξαθλίωση, το θάνατο και τη λιμοκτονία του πληθυσμού. Να αποδέχονται την εξόντωση αμάχων, γυναικών και βρέφών. Να σιωπούν μπροστά στην ισοπέδωση συνοικιών. Να «αποκηρύσσουν» συμπατριώτες τους που ξορκίζουν και διαμαρτύρονται για αυτό που συμβαίνει. Να δέχονται στρατιώτες τους να πυροβολούν παιδιά και να το παραδέχονται με αναρτήσεις ακόμα και στα social media αναφέροντας το με περηφάνια. 

Είναι ντροπή για το κράτος αυτό να έχει καταστήσει εταίρους και φίλους στη σφαίρα των διεθνών σχέσεων και της διπλωματίας τους πρόσωπα και σχήματα που δεν κρύβουν το ναζιστικό τους υπόβαθρο- βλέπε Vox στην Ισπανία, τους ακροδεξιούς της Ρουμανίας, τους αρνητές του ολοκαυτώματος και φιλοναζί στη χώρα μας που εσχάτως αγάπησαν τους Εβραίους και κόπτονται για τα δίκαια του Ισραήλ. 

Προφανώς και το πρόβλημα για αυτό βρίσκεται στο Ισραήλ και όχι στους φασίστες ευρωπαίους που ξαφνικά το αγάπησαν. 

Δύο κορυφαίες ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαπιστώνουν πως το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα

 

Δύο ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαπιστώνουν πως το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία στη Γάζα

Δύο κορυφαίες ισραηλινές ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η B’Tselem και η Physicians for Human Rights Israel (PHRI), διαπιστώνουν πως το Ισραήλ ότι «διαπράττει γενοκτονία εναντίον Παλαιστινίων στη Γάζα». Σύμφωνα με το CNN, πρόκειται για τις πρώτες τέτοιας εμβέλειας οργανώσεις στο Ισραήλ, που καταγγέλλουν τη γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων.

Μια υγειονομική ανάλυση της γενοκτονίας στη Γάζα

Συγκεκριμένα, η έκθεση της PHRI με τίτλο «Καταστροφή των Συνθηκών Ζωής: Μια Υγειονομική Ανάλυση της Γενοκτονίας στη Γάζα» τεκμηριώνει ότι οι ισραηλινές επιθέσεις κατά της Γάζας αποτελούν σκόπιμη και συστηματική αποδόμηση του συστήματος υγείας της περιοχής και, κατ’ επέκταση, της δυνατότητας του πληθυσμού να επιβιώσει. Η έκθεση τονίζει ότι αυτό συνιστά πράξη γενοκτονίας, σύμφωνα με το Άρθρο II της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας του 1948.

«Στις 13 Οκτωβρίου 2023, ο ισραηλινός στρατός διέταξε την εκκένωση 22 νοσοκομείων στην Πόλη της Γάζας και στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας. Εκείνη η ημέρα σηματοδότησε την έναρξη μιας άνευ προηγουμένου επίθεσης στο σύστημα υγείας της Γάζας. Τους τελευταίους 22 μήνες, το Ισραήλ έχει συστηματικά στοχοποιήσει την ιατρική υποδομή σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας, πλήττοντας 33 από τα 36 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα και στερώντας τους καύσιμα και νερό. Πάνω από 1.800 μέλη ιατρικού προσωπικού έχουν σκοτωθεί ή κρατηθεί. Σήμερα, η οργάνωση PHRI δημοσιεύει ένα υπόμνημα θέσης που τεκμηριώνει αυτή την επίθεση ως αυτό που πραγματικά είναι: μια σκόπιμη, σταδιακή αποδόμηση του συστήματος υγείας της Γάζας και, μαζί με αυτό, της δυνατότητας του πληθυσμού να επιβιώσει. Αυτό συνιστά γενοκτονία. Οι βομβαρδισμοί νοσοκομείων, η καταστροφή ιατρικού εξοπλισμού και η εξάντληση φαρμάκων από το Ισραήλ έχουν καταστήσει σχεδόν αδύνατη την παροχή ιατρικής φροντίδας – τόσο άμεσης όσο και μακροπρόθεσμης. Το σύστημα έχει καταρρεύσει υπό το βάρος των αδιάκοπων επιθέσεων και του αποκλεισμού» αναφέρει η Physicians for Human Rights Israel (PHRI).

Επιπλέον, η έκθεση αναφέρει ότι η ανθρωπιστική βοήθεια είτε παρεμποδίζεται είτε εργαλειοποιείται: σημεία διανομής έχουν γίνει στόχοι επίθεσης, ενώ ο αποκλεισμός έχει οδηγήσει σε κατάρρευση των υποδομών ύδρευσης, διατροφής και περίθαλψης. Τον Μάιο του 2025, περισσότεροι από 5.000 ανήλικοι διαγνώστηκαν με υποσιτισμό, εκ των οποίων 636 με σοβαρό οξύ υποσιτισμό. Η PHRI τεκμηριώνει επίσης σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία του άμαχου πληθυσμού: ακρωτηριασμοί, ανεπαρκής φροντίδα για καρκινοπαθείς, δραματική αύξηση μητρικής θνησιμότητας και έξαρση ψυχικών διαταραχών σε παιδιά και επιζώντες.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η νομική επιχειρηματολογία της έκθεσης, η οποία συνδέει τις ενέργειες του Ισραήλ με το άρθρο II (γ) της Σύμβασης για τη Γενοκτονία, που ορίζει ως γενοκτονική πράξη την «επιβολή συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν την πλήρη ή μερική καταστροφή μιας ομάδας». Το έγγραφο τονίζει ότι υπάρχει πρόθεση εξόντωσης, αποτυπωμένη τόσο στην πρακτική όσο και σε δηλώσεις Ισραηλινών αξιωματούχων

Η PHRI καλεί τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς να δράσουν άμεσα, ώστε:

• Να εξαναγκάσουν το Ισραήλ σε κατάπαυση πυρός.
• Να προστατεύσουν και να αποκαταστήσουν τα συστήματα υγείας της Γάζας.
• Να επαναφέρουν τους μηχανισμούς στήριξης του ΟΗΕ, της διεθνούς κοινότητας και των Παλαιστινίων.
• Να επιτρέψουν την ελεύθερη διέλευση της ανθρωπιστικής βοήθειας.
• Να διασφαλίσουν την ασφάλεια των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.

«Αυτές οι ενέργειες είναι κρίσιμες – και πρέπει να ληφθούν άμεσα – για να αποτραπεί περαιτέρω απώλεια ανθρώπινων ζωών. Η ελάχιστη λειτουργικότητα του συστήματος υγείας αυτή τη στιγμή εξαρτάται αποκλειστικά από τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των ιατρών και νοσηλευτών της Γάζας, στους οποίους αφιερώνεται αυτή η έκθεση» καταλήγει.

«Η γενοκτονία μας»

«Οικόπεδο και αποικία»: Η Ελλάδα στην πρωτοπορία της στήριξης της Γενοκτονίας - Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

Photo: Haim Zach, GPO

«Οικόπεδο και αποικία»: Η Ελλάδα στην πρωτοπορία της στήριξης της Γενοκτονίας

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

H διαπλοκή του ελληνικού κράτους και ενός μεγάλου μέρους του κεφαλαίου του με το Ισραήλ είναι πλέον τέτοια που δεν του επιτρέπει να παριστάνει τον επιτήδειο ουδέτερο. Είναι υποχρεωμένο να σπεύσει στο πλευρό του πάτρωνα και κηδεμόνα του. Μετά την εφαρμογή του δόγματος Κοτζιά από την κυβέρνηση Τσίπρα και την αναβάθμισή του από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το ελληνικό κράτος δεν στηρίζει το Ισραήλ από μια σκοπιά συλλογικής Δύσης, αλλά με όρους αποικιοκρατικούς.

Το Ισραηλινό Κέντρο Πληροφόρησης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στις Κατεχόμενες Περιοχές, εξέδωσε έκθεση με τίτλο ‘’Our Genocide’’, στο οποίο αναφέρει ρητά ότι το Ισραήλ πραγματοποιεί γενοκτονία στην περιοχή της Γάζας. Ωστόσο, ο Takis Megas είναι πολύ έξυπνος, δεν πέφτει στην παγίδα: ‘’Otan erthoun oi Tourkoi, to Israel tha mas ipostiriksei kai h Xamas tha ipostiroksei tin Tourkia’’, σημειώνει με ευθυκρισία. Από δίπλα, ο Sakis Terastios, συνηγορεί κρατώντας στα ντραμς τον ρυθμό της σωφροσύνης: ‘’Ti simea tis Kiprou pote tha ti sikosete anthellines?’’. Καμιά φορά μπορεί να συμβεί να μπεις στον πειρασμό να απαντήσεις. Ότι για το Ισραήλ, για παράδειγμα, αποτελεί ταυτοτικό στοιχείο εδώ και 80 σχεδόν χρόνια, να μην «υποστηρίζει» κανέναν σε τέτοιες περιπτώσεις, ώστε να διασφαλίζει τη δική του αναπαραγωγή. Ή ότι αυτή την σημαία που μετέτρεψαν χωρίς κανένα σεβασμό σε σημαία ευκαιρίας, στην Κύπρο τη σηκώνουν μόνο οι Αριστεροί. Οι Δεξιοί δεν την αναγνωρίζουν καν.

Αλλά ποιο το νόημα; Θα ήταν σα να σκοτώνεις ένα μυρμήγκι -ας μου συγχωρέσουν το παράδειγμα οι αντι-σπισιστές φίλοι που δίκαια θα ενοχληθούν- δίπλα σε μια μυρμηγκοφωλιά. Δεν θα βοηθούσε διόλου στο να σταματήσει να δημιουργείται ένας πληθυσμός από μυρμήγκια. Και το πραγματικό ερώτημα είναι τι είναι αυτό που τροφοδοτεί όλους αυτούς τους ανθρώπους να σπεύδουν σαν κουρδισμένοι κάτω από κάθε άρθρο, φωτογραφία, ανάρτηση που αφορά την Παλαιστίνη, να σχετικοποιήσουν τη Γενοκτονία ή να αλλάξουν με το στανιό το θέμα της συζήτησης.( Κάτι που, μην έχουμε αυταπάτες, είναι το ίδιο. Όταν κάτω από ένα σχόλιο για την λιμοκτονία που επιβάλλεται στα παιδιά της Γάζας, θέτεις το ζήτημα των ξενοδοχειακών εσόδων, φαινομενικά παρελκύεις, αλλά κατ’ ουσία σχετικοποιείς).

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο βέβαια ότι σε οριακές στιγμές οι κοινωνίες διχάζονται εσωτερικά και πολώνονται. Ο διχασμός αυτός δεν είναι σώνει και ντε ποσοτικός, η Ελλάδα δεν έχει χωριστεί πραγματικά στα δύο. Η έρευνα της Pew Research Center, που αφορά 24 χώρες, έδειξε ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται και λίγο πάνω από τον διεθνή μέσο όρο στις αρνητικές γνώμες για το Ισραήλ (φτάνουν στο 72% έναντι 62% που είναι ο διεθνής μέσος όρος) και λίγο κάτω από τον διεθνή μέσο όρο στις θετικές γνώμες (24% στην Ελλάδα, 29% διεθνώς).

Είναι όμως ποιοτικός. Οι Αρνητές της γενοκτονίας κάνουν πάρα πολύ θόρυβο, επικαλούνται την πατρίδα και διαμαρτύρονται για όσους διαδηλώνουν, καλούν τα ΜΑΤ να επιβάλουν την τάξη. Τι είναι αυτό που τους κάνει να συμπεριφέρονται περισσότερο σα δωσίλογοι της κατοχής παρά σα μουλωχτοί καθωσπρέπει Πόντιοι Πιλάτοι, όπως έκαναν λ.χ. το 1999 με τους βομβαρδισμούς της Σερβίας;