Η απειλούμενη επίθεση κατά της Βενεζουέλας και το διεθνές δίκαιο
Πριν δυο μήνες οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι η Βενεζουέλα εμπορεύεται τα ναρκωτικά που μπαίνουν στις ΗΠΑ, ότι υπάρχει ένα καρτέλ ναρκωτικών που έχει αρχηγό τον… εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας, ότι θεωρούν το εμπόριο των ναρκωτικών απειλή για την εθνική τους ασφάλεια και γι’ αυτό θα αντιμετωπίσουν στρατιωτικά (και όχι αστυνομικά) τη διακίνησή τους.
Μετά από αυτά συγκέντρωσαν μεγάλο αριθμό πολεμικών πλοίων στην Καραϊβική, συμπεριλαμβανομένων ενός πυρηνοκίνητου υποβρυχίου εξοπλισμένου με πυρηνικά όπλα, και ενός αεροπλανοφόρου που μεταφέρει δεκάδες πολεμικά αεροπλάνα και χιλιάδες πεζοναύτες. Ενεργοποίησαν εγκαταλειμμένες στρατιωτικές βάσεις τους σε νησιά της Καραϊβικής και μετέφεραν σε διάφορα υποτελή τους νησιωτικά κρατίδια μεγάλο αριθμό πολεμικών αεροπλάνων και στρατεύματα. Στη συνέχεια άρχισαν να βυθίζουν με πυραύλους, χωρίς καμία προειδοποίηση ή νηοψία, μικρά άοπλα σκάφη που έπλεαν στην Καραϊβική σκοτώνοντας τα πληρώματά τους.
Μέχρι τώρα έχουν σκοτώσει έτσι περίπου 80 άτομα διαφόρων εθνικοτήτων. Το πρόσχημα είναι ότι μετέφεραν ναρκωτικά, χωρίς βέβαια να μπουν στον κόπο να το επιβεβαιώσουν ή να συλλέξουν κάποια αποδεικτικά στοιχεία έστω και μετά την εξόντωση των άτυχων πληρωμάτων. Φροντίζουν μάλιστα να προβάλουν οι ίδιοι το μέγεθος της αυθαιρεσίας τους δίνοντας στη δημοσιότητα βίντεο από κάποιες επιθέσεις σε πλοιάρια. Μέχρι τώρα απειλούσαν τη Βενεζουέλα με εισβολή, βομβαρδισμό, αποστολή κομάντος για δολοφονία της κυβέρνησης κοκ. Τα τελευταία 24ωρα άρχισαν να μιλούν για διάλογο, ακόμη και σε επίπεδο κορυφής, χωρίς βέβαια να αποσύρουν τα στρατεύματά τους ούτε να είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται για παραπλανητικές-καθησυχαστικές δηλώσεις. Η πικρή εμπειρία του Ιράν που δέχθηκε την αμερικανοϊσραηλινή επίθεση μεταξύ δύο γύρων διαπραγματεύσεων είναι άλλωστε πολύ πρόσφατη.
Οι ισχυρισμοί των ΗΠΑ περί συμμετοχής κάποιας κυβέρνησης που τη θεωρούν εχθρική, ακόμη και του προέδρου της προσωπικά, στο εμπόριο ναρκωτικών δεν είναι κάτι καινούργιο. Στη Συρία, μέχρι την κατάληψη της εξουσίας από τους τζιχαντιστές, κατηγορούσαν τον πρόεδρο Άσαντ για διακίνηση του ναρκωτικού Captagon και μάλιστα είχαν νομοθετήσει και ένα πρόσθετο πακέτο κυρώσεων εναντίον της χώρας με τίτλο «Captagon Act». Μόλις κατέλαβαν την εξουσία οι φιλικές προς τη Δύση συμμορίες, οι κατηγορίες σταμάτησαν και οι κυρώσεις άρθηκαν. Την Κίνα την κατηγορούν για παράνομη διακίνηση προς τις ΗΠΑ του ναρκωτικού φαρμάκου Fentanyl. Την εκάστοτε κυβέρνηση του Μεξικού την κατηγορούν ότι βοηθάει τη διακίνηση ναρκωτικών και απαιτούν να δεχθεί δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις στο έδαφός της χώρας. Παλαιότερα είχαν εισβάλει στον Παναμά και είχαν απαγάγει τον πρόεδρό του, πάλι με πρόσχημα ότι διακινεί ναρκωτικά προς τις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ είναι όντως η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, διακίνηση και κατανάλωση ναρκωτικών στον κόσμο. Επίσης είναι το μοναδικό σχεδόν μέρος του κόσμου όπου ξεπλένονται τα κέρδη από το εμπόριο ναρκωτικών. Όμως εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν συλλάβει κανένα μεγαλέμπορο ναρκωτικών στο έδαφός τους, ούτε έχουν εξαρθρώσει κανένα κύκλωμα ξεπλύματος κερδών από τα ναρκωτικά. Είναι λοιπόν καθαρό ότι αυτή η τεράστια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στα ανοιχτά της Βενεζουέλας δεν έχει σχέση με την αντιμετώπιση κάποιας απειλής από ναρκωτικά και πάντως τα αεροπλανοφόρα και τα πυρηνικά υποβρύχια δεν είναι τα κατάλληλα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν αστυνομικές υποθέσεις.
Οι ΗΠΑ υπήρξαν εχθρικές προς όλες τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας την τελευταία 25ετία. Οργάνωσαν εναντίον τους τουλάχιστον μια απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος, κατά του Τσάβες, μια απόπειρα δολοφονίας κατά του Μαδούρο με drones, μια απόβαση Αμερικανών μισθοφόρων για να ανατρέψουν την κυβέρνηση, αναγνώρισαν σαν πρόεδρο της Βενεζουέλας κάποιον Γκουαϊντό που…. αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος σε μια πλατεία του Καράκας. Επέβαλαν στους συμμάχους τους να τον αναγνωρίσουν και αυτοί σαν πρόεδρο της χώρας αντί του εκλεγμένου.
Ο Μητσοτάκης δεν ανακάλεσε ποτέ την αναγνώριση του Γκουαϊντό. Εκμεταλλευόμενες τον έλεγχο που ασκούν, ακόμη, σε όλους τους βασικούς μηχανισμούς της παγκόσμιας οικονομίας, επέβαλαν αποκλεισμό της χώρας από τις διεθνείς οικονομικές, εμπορικές και τραπεζικές συναλλαγές οδηγώντας τη σε μεγάλη οικονομική ύφεση. Η Βρετανία υπεξαίρεσε το 2018 τον χρυσό της Βενεζουέλας που φυλάσσονταν στην Τράπεζα της Αγγλίας, αξίας περίπου 1δισ. δολαρίων, οι ΗΠΑ έχουν καταλάβει από το 2019 κτίριο της πρεσβείας της στην Ουάσιγκτον και το διυλιστήριο της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας στο Χιούστον του Τέξας με πρόσχημα ότι ο πρόεδρος Μαδούρο εμπλέκεται σε διαφθορά, έτσι γενικώς…
Η Βενεζουέλα κατάφερε να ξεπεράσει τον οικονομικό στραγγαλισμό και να βελτιώσει την οικονομία της που κινδύνευσε με κατάρρευση με αποφασιστική βοήθεια από την Κίνα, το Ιράν και την Τουρκία. Ο λόγος όλων αυτών των εχθρικών ενεργειών είναι αφενός γιατί οι ΗΠΑ με την αυτοκρατορική νοοτροπία που τις διακρίνει δεν μπορούν να δεχθούν την ύπαρξη πραγματικά ανεξάρτητων κρατών και αφετέρου γιατί ο έλεγχος από τις ΗΠΑ των τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου της Βενεζουέλας, των μεγαλύτερων γνωστών αποθεμάτων παγκοσμίως, είναι κρίσιμος για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας.
Η Βενεζουέλα από την ανεξαρτησία της μέχρι σήμερα δεν έχει ποτέ εμπλακεί σε πόλεμο, ούτε έχει απειλήσει με πόλεμο, ούτε συνιστά απειλή για την ασφάλεια οποιουδήποτε άλλου κράτους, οπότε δεν νομιμοποιείται στρατιωτική δράση εναντίον της με επίκληση το δικαίωμα αμύνης, σύμφωνα με το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη (ΚΧ) των Ηνωμένων Εθνών. Στο διεθνές δίκαιο δεν επιφυλάσσεται κάποιο «δικαίωμα διεξαγωγής πολέμου» υπέρ ενός κράτους , όσο ισχυρό και αν είναι, εκτός από την περίπτωση της άμυνας και, ακόμη σε αυτή την περίπτωση, μέχρι να επιληφθεί το Συμβούλιο Ασφαλείας. Σε κάθε άλλη περίπτωση η μονομερής στρατιωτική δράση είναι παράνομη . Μόνο το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει το δικαίωμα να αποφασίζει στρατιωτικά μέτρα. Το ίδιο ισχύει και για τα μη στρατιωτικά μονομερή καταναγκαστικά μέτρα (UCMs), που από τη δυτική προπαγάνδα απατηλά ονομάζονται «κυρώσεις» για να παραπέμπουν συνειρμικά σε «τιμωρία» κάποιου «παραπτώματος».
Στην περίπτωση της Βενεζουέλας, όπως άλλωστε και της Κούβας, του Ιράν, της Συρίας και άλλων, επιβλήθηκαν τέτοιας έκτασης μονομερείς αποκλεισμοί από την οικονομική ζωή ώστε προκλήθηκε πείνα, αχρήστευση υποδομών αναγκαίων για τη ζωή και θάνατοι από ιάσιμες αρρώστιες. Επιπλέον συνδυάστηκαν με εκτεταμένες πράξεις σαμποτάζ κυρίως στα δίκτυα κοινής ωφέλειας. Όλες αυτές πράξεις συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Τα τελευταία χρόνια, με πρωτοβουλία των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών που κινούν τα νήματα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) τροποποιήθηκε το καταστατικό του για να προστεθεί το λεγόμενο «έγκλημα της επίθεσης». Μεταξύ πολλών άλλων ως «έγκλημα επίθεσης» ορίζεται ακόμη και ο σχεδιασμός επίθεσης όπως και ο ναυτικός αποκλεισμός ακόμη και ο μερικός, δηλαδή αυτά ακριβώς που συμβαίνουν σήμερα στην Καραϊβική. Το καταστατικό του ΔΠΔ δεν είναι διεθνής σύμβαση στο πλαίσιο του ΟΗΕ, οπότε έχει εφαρμογή μόνο στο έδαφος χωρών που έχουν προσχωρήσει σ’ αυτό. Οι ΗΠΑ δεν έχουν προσχωρήσει, όμως η Βενεζουέλα έχει οπότε το ΔΠΔ έχει αρμοδιότητα για τα διεθνή εγκλήματα που περιγράψαμε παραπάνω.
Παρ’ όλα αυτά το ΔΠΔ δείχνει να μην έχει «ακούσει» τίποτα γι’ αυτά. Αντίθετα διεξάγει έρευνα εναντίον της κυβέρνησης της Βενεζουέλας για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» με αφορμή τις ταραχές που προκαλεί η φιλοαμερικανική αντιπολίτευση κάθε φορά που χάνει εκλογές.
Με τη συνθήκη του Τλατελόκο που κυρώθηκε από όλες τις χώρες της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής πλην της Αργεντινής απαγορεύθηκε και η απλή παρουσία πυρηνικών όπλων στην Καραϊβική. Οι ΗΠΑ έχουν υπογράψει τα πρόσθετα πρωτόκολλα της συνθήκης που απαγορεύουν και τη χρήση ή απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων. Η αποστολή στην Καραϊβική, πλοίων που φέρουν πυρηνικά όπλα, για πρώτη φορά στην ιστορία, είναι κατάφωρη παραβίαση από τις ΗΠΑ των νομικών υποχρεώσεων που έχουν αναλάβει με τα παραπάνω πρωτόκολλα.
Οι ΗΠΑ προφανώς ξέρουν ότι η συμπεριφορά τους βρίσκεται εκτός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου και των συμβατικών διεθνών τους υποχρεώσεων. Προπαντός ξέρουν ότι παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αρχές του Καταστατικού Χάρτη (ΚΧ) του ΟΗΕ ιδίως την αρχή της κυρίαρχης ισότητας μεταξύ όλων των κρατών που επιβάλλει σεβασμό της κρατικής κυριαρχίας και μη επέμβαση στα εσωτερικά άλλων κρατών, το σεβασμό της διεθνούς ειρήνης και την υποχρέωση τήρησης των διαδικασιών που προβλέπει ο καταστατικός χάρτης σε περίπτωση διεθνούς διαφοράς. Όμως η τήρηση του καταστατικού χάρτη δεν τις ενδιαφέρει. Τον θεωρούν ένα βαρίδι του παρελθόντος, κατάλοιπο της εποχής που δεν είχαν ακόμη επιβάλλει τη μονοκρατορία τους στον πλανήτη και έπρεπε να αναγνωρίζουν δικαιώματα και σε άλλους. Εδώ και μερικά χρόνια έπαψαν γενικώς αναφέρονται στο διεθνές δίκαιο και πιο συγκεκριμένα στον ΚΧ. Αναφέρονται αόριστα σε κάποια «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες» χωρίς να διευκρινίζουν ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες και ποιος τους θέτει, προφανώς επιφυλάσσοντας στον εαυτό τους το δικαίωμα αυτό και μάλιστα κατά περίπτωση.
Αντίθετα, για τον Παγκόσμιο Νότο στον οποίο θα έπρεπε να εντάσσονται πολιτικά και οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, η υπεράσπιση του ΚΧ αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα όχι γιατί μπορούν να επιβάλλουν την εφαρμογή του αλλά γιατί αποτελεί τον πυρήνα του θεσμοθετημένου διεθνούς δικαίου που κατοχυρώνει ένα ελάχιστο πλαίσιο αρχών για την ειρηνική συνύπαρξη, έστω και με πολλά κενά και ρυθμίσεις που πλέον δεν αντιστοιχούν στη σύγχρονη πραγματικότητα. Η Βενεζουέλα από χρόνια ηγείται μιας σημαντικής διεθνούς πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση του Καταστατικού Χάρτη, στην οποία συμμετέχουν οι μεγαλύτερες χώρες του παγκόσμιου Νότου. Μάλιστα πρόσφατα, στις 13-14 Νοέμβρη, παρά τις εν εξελίξει απειλές πολέμου εναντίον της, διοργάνωσε στο Καράκας ένα παγκόσμιο συνέδριο για την υπεράσπιση του Διεθνούς Δικαίου, με συμμετοχή νομικών από δεκάδες χώρες του κόσμου, στη συντριπτική πλειοψηφία τους από τον Παγκόσμιο Νότο.
Αυτή η παγκόσμια συνάντηση νομικών έδειξε ότι διαμορφώνεται πλέον ένα ευρύ μπλοκ κρατών και κινημάτων που θεωρούν ότι οι βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως διατυπώνονται στον ΚΧ του ΟΗΕ, δεν είναι νεκρό γράμμα, αντίθετα αποτελούν βάση κοινής δράσης για την μεγάλη πλειοψηφία των κρατών που επιδιώκουν να επιβληθεί η τήρηση τους στους μέχρι σήμερα κυρίαρχους του κόσμου, προκειμένου να διασφαλίσουν την ανεξαρτησία τους και την αντίσταση στα νεοαποικιακά εγχειρήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου