Δεκαέξι γυναικοκτονίες το χρόνο είναι πολλές ή είναι απλή στατιστική; 103 θάνατοι τη μέρα είναι ασήκωτοι ή just high score;
Οι 16 μετράνε καθόλου μπροστά στις 17 που θα λέμε αύριο; Και μήπως, οι 103 είναι πολλοί όταν συμβούν μια φορά αλλά όταν φεύγουν εκατόν-τόσοι τη μέρα από τα υπόγεια ψυγεία των νοσοκομείων είναι «απώλειες»;
Οι αριθμοί είναι εκμαυλιστικοί, μας βυθίζουν στη μπαναλιτέ τους.
Έχουμε βέβαια αγαθές προθέσεις. Τους αρθρώνουμε για να πάρει σχήμα και μορφή το ανείπωτο, για να σοκάρουμε τους απαθείς. Θέλουμε να τους τρίψουμε στα μούτρα των «απέναντι», εκείνων που γράφουν «μην το λέτε γυναικοκτονία» ή εκείνου που είπε «ΜΕΘ ξεΜΕΘ, ίδιο πράγμα».
Όμως οι αριθμοί τρέχουν μπροστά σαν ζαβολιάρικα παιδιά, μάς βγάζουν τη γλώσσα. Μας τραβάνε στην κρυφή τους ύλη. Με κάθε αριθμό φαινόμαστε εμείς ολοένα πιο προβλέψιμα σοκαρισμένοι, παθαίνουμε αφλογιστία, δε μας ακούει κανένας. Τους φωνάζουμε με θυμό. “16 δολοφονημένες γυναίκες!!!”, βάζουμε κεφαλαία και θαυμαστικά, “103 νεκροί κάθε μέρα!!!”.
Φωνάζουμε και τα νούμερα σκάνε στα μούτρα μας. Αυτεπίστροφον.
Αυτοί μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν, εμείς όσο τους λέμε μικραίνουμε.
*****
Λεγόταν Τζεβριέ Εδιρνελί. Ήταν 29 ετών και είχε τρία παιδιά. Είναι η 16η γυναικοκτονία το 2021. Το info-war βρέθηκε στην συγκέντρωση και την πορεία που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής στην Κλαυθμώνος ύστερα από την τελευταία γυναικοκτονία που σημειώνεται φέτος στη χώρα μας.
«Δεν φταίει το ποτό, δεν φταίει η ανεργία το χέρι του το όπλισε η πατριαρχία» ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν από μέλη φεμινιστικών συλλογικοτήτων και εκατοντάδες πολίτες που συγκεντρώθηκαν.
Ο Αλέξανδρος Λιτσαρδάκης κατέγραψε και επιμελήθηκε το βίντεο.
Το τραγούδι στο βίντεο είναι μια διασκευή των Ladies’ Fingers Directing Duo Εµπνέεται από το τραγούδι “Τα νέα της Αλεξάνδρας” του Κώστα Γιαννίδη και σκοπός είναι να δώσει φωνή στις γυναίκες που υπήρξαν απούσες από την εξιστόρηση της ζωής τους γενικότερα και μέσα στα ρεμπέτικα τραγούδια ειδικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου