Για την προώθηση του νέου ιδιωτικό-κεφαλαιοποιητικού επικουρικού η κυβέρνηση επικαλέστηκε τα δικαιώματα των νέων. Πέραν του κοινωνικού διχασμού που αυτό μπορεί να πυροδοτήσει, ας δούμε: α) αν οι νέοι θέλουν… πρώτα σύνταξη και μετά δουλειά, β) αν οι ρυθμίσεις τους προστατεύουν πραγματικά γ) τι αποκαλύπτει ο Τ.Γιαννίτσης για τις μελλοντικές αποδοχές και δ/ «οι 40άρηδες δεν έχουν ψυχή»;.
1.Το υφιστάμενο σύστημα ΕΤΕΑΕΠ κάθε χρόνο, αρχής γενομένης από 1/1/2022 που θα τεθεί σε ισχύ το ιδιωτικό κεφαλαιοποιητικό Σύστημα, θα έχει λιγότερα έσοδα καθώς οι εισφορές των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας και των νέων κάτω των 35 ετών (προαιρετικά) θα ενταχθούν στο νέο σύστημα. (Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η συντριπτική πλειονότητα των προαιρετικώς μετακινουμένων –κάτω των 35- θα επιλέξει το νέο σύστημα. Όχι από αγάπη για τα Χρηματιστήρια ή υπολογισμό για τις επιδόσεις του νέου Συστήματος. Αλλά λόγω απλής εκτίμησης ότι εάν μείνουν οι τελευταίοι που θα πληρώνουν σε ένα σύστημα που δεν θα αιμοδοτείται, πλέον, από νέες εισφορές, τελικά θα έρθει η στιγμή που δεν θα πάρουν τίποτε σαν σύνταξη. Απλώς αυτή η, άκρως αρνητική εξέλιξη, μεταφέρεται τώρα στην ηλικία 36-45 ετών. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν εισφορές, αλλά δεν θα έρθει κανείς πίσω τους να συνεχίσει ώστε οι ίδιοι να πάρουν κάτι σαν σύνταξη…
2.Κατά συνέπεια χρονιά με τη χρονιά θα ανακύπτει το ερώτημα από πού θα δοθούν οι συντάξεις στους ήδη συνταξιούχος (1,5 εκ) και όσους αγόγγυστα πλήρωσαν και πληρώνουν εισφορές (άλλα 2,5 εκ περίπου) και αναμένουν τις ανταποδόσεις τους.
3.Ειναι προφανές ότι σε 3-4 χρόνια, όταν θα έχουν εξαντληθεί και τα αποθεματικά του (σημερινού) ΕΤΕΑΕΠ (κοντά στα 4 δις) θα τεθεί θέμα εξεύρεσης πόρων ή μείωσης των συντάξεων.
4.Δεδομένου ότι απαγορεύεται η ενίσχυση του Επικουρικού από τον προϋπολογισμό (αλλά μόνο του ταμείου κύριας σύνταξης και έως 5,5% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση), το πιθανότερο είναι να γίνουν περικοπές στις συντάξεις. Αλλά, σε 4-5 χρόνια «ποιός θα θυμάται τον Μητσοτάκη, τον Χατζηδάκη ή τον Τσακλόγλου;». Εάν εν τω μεταξά δεν διαλυθεί το νέο Σύστημα και αντικατασταθεί (όπως συνέβη σε άλλες 18 χώρες που επιχείρησαν το «πέρασμα» στο ιδιωτικό κεφαλαιοποιητικό, ενόσω δούλευε και το αναδιανεμητικό-Νοητής Κεφαλαιοποίησης όπως το δικό μας).
Τι αποκαλύπτει ο Τ.Γιαννίτσης
5.Αναφορικά με την κρατική χρηματοδότηση του εγκαταλελειμμένου (και στερούμενου πόρων) ΕΤΕΑΠ, αποκαλυπτικός είναι ο πρώην υπουργός Εργασίας και διαπρύσιος υποστηριχτής του ιδιωτικού-κεφαλαιποιητικού, καθηγητής Τ.Γιαννίτσης: «…Το κράτος, όποτε λόγοι κοινωνικής πολιτικής το επιβάλλουν, θα μπορεί να παρεμβαίνει ενισχυτικά στις συντάξεις…» (Βήμα 29/8/21). Άρα καταρρίπτεται ο κυβερνητικός μύθος για την πλήρη χρηματοδότηση και κάλυψη του ασφαλιστικού κενού (σ.σ. το οποίο η κρατική Εθνική Αναλογιστική Αρχή το εντοπίζει στα 78 δις ευρώ). Άμα χρειαστούν(;) λοιπόν οι συνταξιούχοι κάποια ενίσχυση και εάν έχει το κράτος (που θα εξυπηρετεί παράλληλα και ένα χρέος στο 210% του ΑΕΠ) θα… δώσει. Και θα «χρειαστούν» άραγε στήριξη οι συνταξιούχοι για το 15% των εισοδημάτων τους (που αποτελεί η επικουρική σύνταξη) ή η κρατική στήριξη θα κατευθυνθεί αποκλειστικά, όπως και τώρα, στο 85% του εισοδήματος των συνταξιούχων που είναι η κύρια σύνταξη; Ειδικά καθώς το τεράστιο Δημογραφικό πρόβλημα υπονομεύει το ασφαλιστικό και εν γένει την κοινωνία μας
6. Και πόσα θα πληρώσει ο φορολογούμενος; (σ.σ. όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα). Ήδη τα φορολογικά έσοδα από τα φυσικά πρόσωπα δεν αρκούν για να χρηματοδοτήσου τον ΕΦΚΑ (πέραν των ασφαλιστικών εσόδων του). Απαιτείται το 130% του άμεσου φόρου των εν ενεργεία πολιτών (Τ.Γιαννίτσης). Πόσα ακόμη θα πληρώνουν οι νέοι (οι οποίοι θα ανακουφιστούν κατά τα λοιπά, με το νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα;)
7.Η νέα γενιά εργαζομένων θα πληρώνει: α/ τις δικές της εισφορές (κύρια και επικουρική ασφάλισης), β/ το χρέος που η παρούσα και η προηγούμενες γενιές κατέλειπαν στους νέους και ανέρχεται στο 210% του ΑΕΠ ή γ/ το ασφαλιστικό κενό των 78 δις που προκαλεί η πρόσφατη ανατροπή στις επικουρικές συντάξεις (επιπλέον κρυφό χρέος 47% του ΑΕΠ);
8.Οι
νέοι (κάτω των 35 ετών) θα έχουν έναν ασφαλιστικό λογαριασμό όπου κάθε
μήνα θα αθροίζονται ποσά (εισφορές), τα οποία όμως θα μετατρέπονται σε
(χρηματιστηριακές) αξίες.
Ουδείς μπορεί να διασφαλίσει ουδένα στον
τούρμπο καπιταλισμό ότι οι αξίες (χρηματιστηριακές αποτυπώσεις)
μετατρέπονται αυτομάτως και ευθύγραμμα σε κέρδη. Τα αποκαλυπτήρια,
πάντα, γίνονται κατά την ρευστοποίηση (συγκυρίες, αναταραχές, διεθνείς
κρίσεις κ.α.).
9. Βεβαίως, αν υπάρχει διεθνής αναταραχή ή κρίση (αντίστοιχη της περιόδου 2008-2012) θα την πληρώσουμε όλοι. Είτε προσδοκούμε αποδόσεις από τα χρηματιστήρια, είτε από τα κρατικά ομόλογα και την απασχόληση. (Βλέπε ελληνικές επιπτώσεις, κούρεμα ομολόγων, ανεργία, κατάρρευση αμείβων και μείωση συντάξεων κατά την περίοδο 2009-19). Ωστόσο, είναι πιο ασφαλές μια κοινωνία (οικονομία) να επενδύσει στην εργασία και στους νέους που (τότε) θα εντάσσονται στην αγορά εργασία. Ένα κράτος και μια κοινωνία πρώτα θα πρέπει να συνδράμει την απασχόληση και από το νέο πλούτο της εργασίας να πάρει το μερίδιο της η προηγούμενη γενιά (συντάξεις). Αποτελεί παραγωγικό και κοινωνικό λάθος να επιδοτηθεί απευθείας η τρίτη γενιά, ενόσω καταστρέφεται η δεύτερη και δεν υπάρχει η πρώτη γενιά (σ.σ. αυτό που ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι δήθεν θα χρηματοδοτήσει τις συντάξεις από τη φορολογία των νέων).
10. Τούτων δοθέντων οι νέοι στερούνται απασχόλησης, κανένα χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν τους δανείζει να αποκτήσουν στέγη, δεν έχουν προοπτική, αλλά η κυβέρνηση τους τάζει συντάξεις….
Σχετικό και το δημοσίευμα της Εφ.Συν:
 |
| Από πρόσφατη διαδήλωση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης / EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ |
- Ασφαλιστική αντι-μεταρρύθμιση
Ο θάνατος του Μίκη αναπόφευκτα επισκίασε μια άλλη μείζονα εξέλιξη, που οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα οι νέοι, θα τη βρουν σύντομα μπροστά τους. Ο λόγος για την ψήφιση από τη Βουλή, και μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία, του ψευδεπίγραφου νομοσχεδίου «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά». Δηλαδή, του νόμου για την επικουρική ασφάλιση που μετατρέπει τις ασφαλιστικές εισφορές των νέων εργαζομένων –και μάλιστα υποχρεωτικά– σε επενδυτικό παίγνιο με τρία επίπεδα «ρίσκου».
Παρότι το πιθανό όφελος που υποτίθεται ότι θα έχουν οι συνταξιούχοι σε τρεις-τέσσερις δεκαετίες, ακόμη και με το πιο αισιόδοξο σενάριο δεν υπερβαίνει τα 40 με 50 ευρώ σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα των επικουρικών συντάξεων, η κυβέρνηση υπερασπίστηκε με πάθος αυτή τη «μεταρρύθμιση». Και οι λόγοι είναι δύο:
Πρώτον, ο ετήσιος «τζίρος» της επικουρικής ασφάλισης, τα περίπου 2,5 δισ. τον χρόνο, είναι ένα θαυμάσιο δώρο στην αγορά μετοχών, ομολόγων, παραγώγων και όλων των συμβατικών ή εξωτικών χρηματιστικών προϊόντων που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν προκάλεσαν τεράστιες «τρύπες» στην ασφαλιστική περιουσία των εργαζόμενων και των επαγγελματιών.
Δεύτερον, αυτή η ανατροπή στον χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης είναι πράγματι μια «μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά», μια νεοφιλελεύθερη «διαπαιδαγώγηση» και εξοικείωσή της με τον ανταγωνισμό αντί της αλληλεγγύης των γενεών, με το επενδυτικό ρίσκο αντί της κρατικά εγγυημένης σύνταξης, με τον ατομικισμό αντί της συλλογικής διαχείρισης των κοινών συμφερόντων τους.
Από την άποψη αυτή, το τελευταίο νομοθετικό έκτρωμα της κυβέρνησης είναι μια πρόβα για το μέλλον, ένα πείραμα που αργότερα μπορεί να επεκταθεί καταστροφικά και στην κύρια ασφάλιση και σύνταξη, αν εδραιωθεί στη νέα γενιά εργαζομένων και ασφαλισμένων η κουλτούρα του «ατομικού κουμπαρά» και της μετατροπής των ασφαλιστικών εισφορών σε δεξαμενή χρηματιστηριακού τζόγου.
Αυτό είναι απόλυτα συνεπές με το ιδεολογικό προφίλ και την
ταξική ατζέντα της κυβέρνησης, παρά την πίεση που υφίσταται από την
τραγωδία των πυρκαγιών και την αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι, την επομένη της ψήφισης του νομοσχεδίου
για την ιδιωτική επικουρική σύνταξη, το υπουργείο Εργασίας έσπευσε να
δημοσιοποιήσει και την εγκύκλιο εφαρμογής του άλλου αντεργατικού
εκτρώματος, του νόμου που κάνει λάστιχο τον χρόνο εργασίας και
διευκολύνει τις απολύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου