Τι χρειαζόμαστε τα ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα υγείας και ζωής; Θεωρητικά τίποτα. Δεν τα χρειαζόμαστε, αν έχουμε δημόσια συστήματα υγείας και περίθαλψης, κρατικά συστήματα συνταξιοδότησης, που δεν αφήνουν κανέναν εκτός προστασίας.
Ωστόσο, τα δημόσια συστήματα υγείας, ασφάλισης και συνταξιοδότησης πάντα υπολείπονται των πραγματικών αναγκών. Πάντα αφήνουν κάποιους απ’ έξω, είναι ελλιπή, και συμπληρώνονται από υπηρεσίες του ιδιωτικού συστήματος υγείας και κοινωνικής ασφάλισης.
Βασιζόμαστε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά είναι αμφίβολο αν αυτό θα υπήρχε χωρίς το συμπληρωματικό παράλληλο ιδιωτικό σύστημα υγείας, τα ιδιωτικά νοσοκομεία και διαγνωστικά κέντρα στα οποία προσέρχονται εκατομμύρια ασφαλισμένοι.
Η ιδιωτική ασφάλιση ζωής και υγείας βασίζεται στην παραδοχή ότι όλα βαίνουν καλώς. Οι άνθρωποι πεθαίνουν με τον «συνήθη» ρυθμό, αρρωσταίνουν χωρίς ακρότητες και επιβαρύνουν τα συστήματα υγείας και συνταξιοδότησης χωρίς να τα οδηγούν σε κατάρρευση.
Αλλά οι ρουτίνες έχουν και το κόστος τους. Τα ασφάλιστρα ζωής και υγείας πρέπει στοιχειωδώς να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες και τις αντοχές των νοικοκυριών. Μπορούν να πληρώσουν το τίμημα; Μπορούν να σηκώσουν το κόστος των ασφαλίστρων, και μάλιστα αυτών που υποχρεωτικά επωμίζονται, βάσει νομοθεσίας;
Δεν έχει σημασία ποια είναι η απάντηση στο ρητορικό ερώτημα. Σημασία έχει ότι η κυβέρνηση πριν από περίπου δύο χρόνια έστρωσε τον δρόμο στις ασφαλιστικές εταιρείες με προγράμματα ζωής και υγείας να τιμολογήσουν κατά βούληση την πραμάτεια τους. Δηλαδή να την ανατιμήσουν όσο θέλουν, βάσει ενός μαθηματικού τύπου που οι ίδιες οι ασφαλιστικές εταιρείες υπέβαλαν.
Σαν έτοιμες από καιρό, οι ασφαλιστικές εταιρείες φρόντισαν να ανακοινώσουν αυξήσεις στα ασφάλιστρα υγείας και ζωής έως και 20%. Υπέθεταν και αυτές και η κυβέρνηση ότι κανείς δεν θα πάρει μυρουδιά. Μόλις άρχισε το κράξιμο, οι μεν εταιρείες μείωσαν κάπως τις αυξήσεις, η δε κυβέρνηση έφερε στη Βουλή ρύθμιση που περιορίζει κάπως το «αόρατο χέρι της αγοράς».
Η τελετουργία των ανακοινώσεων από κυβέρνηση και ασφαλιστικές εταιρείες θυμίζει το ρητό «να σε κάψω Γιάννη μ’, να σ’ αλείψω λάδι». Αλλά αυτό δεν είναι και καμιά μεγάλη πρωτοτυπία για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα πολιτικο-οικονομικά καρτέλ που έχει στήσει με αρκετούς κλάδους στους οποίους δοκιμάζει τις «ευαισθησίες» των προμηθευτών και τα ανακλαστικά των καταναλωτών. Αν και, όταν οι τελευταίοι ξυπνάνε, η κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να πουλήσει εγρήγορση και οι εταιρείες κατανόηση. Τα δύο συνθέτουν απάτη.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ και το σχετικό ρεπορτάζ:
 |
Ο αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος παραδέχθηκε εμμέσως ότι η κυβέρνηση έχει κίνητρο να μειώσει τα κόστη για τις ασφαλιστικές εταιρείες στηρίζοντας την κεφαλαιακή τους επάρκεια | EUROKINISSI |
Μια τροπολογία που αποκάλυψε το καρτέλ
Της κατηγορίας «πολύ λίγα, πολύ αργά» η κυβερνητική παρέμβαση. Από το 2026 ο νέος δείκτης της ΕΛΣΤΑΤ, περιορισμένη η εμβέλεια της τροπολογίας ● Συντονισμένα οι μεγάλες ασφαλιστικές ανακοίνωσαν μείωση των αυξήσεων σε 7% (από περίπου 15% πριν), διαψεύδοντας προηγούμενη ανακοίνωσή τους ότι τα μειωμένα περιθώρια κέρδους κάνουν τις αυξήσεις 15%... υποχρεωτικές ● «Πυρ ομαδόν» από την αντιπολίτευση για το περιεχόμενο της τροπολογίας........
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης:
 |
| © Dreamstime.com |
Άλλη μία ιστορία ιδιωτικής υγείας
Τι μπορεί να πάει στραβά στον καπιταλισμό και στο σύστημα ιδιωτικής υγείας; Τίποτα. Εκτός αν πάει, οπότε, σε παίρνει και σε σηκώνει κυριολεκτικά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες με το ιδιωτικό σύστημα υγείας, πριν από λίγες μέρες κήρυξε χρεοκοπία η Private equity-funded Prospect Medical Holdings. Πρόκειται για έναν ιδιωτικό πάροχο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με έδρα το Λος Αντζελες που έχει στην κατοχή του 16 νοσοκομεία, όλα στην Καλιφόρνια και στις βορειοανατολικές Πολιτείες. Για να ακριβολογούμε, είχε, γιατί με τη χρεοκοπία, τινάζονται άμεσα στον αέρα τρία νοσοκομεία στο Κονέκτικατ, δύο στο Ρόουντ Αϊλαντ, ενώ δρομολογείται η πώληση κι ενός νοσοκομείου στην Πενσιλβάνια, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για ασθενείς και εργαζόμενους.
Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο στον υγειονομικό τομέα για το 2025. Το 2024 είχε σημαδευτεί από τη χρεοκοπία της Steward Health Care, η οποία διαχειριζόταν περίπου 30 νοσοκομεία, γεγονός που προκάλεσε σοβαρότατα προβλήματα ειδικά στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης, όπου η εταιρεία έκλεισε τρία νοσοκομεία και απέλυσε πάνω από 1.000 μέλη του προσωπικού τους.
«Η Prospect και η Steward δεν είναι οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης τάσης που παρατηρείται στις μεγάλες επιχειρήσεις ιδιωτικής υγείας, κάτι που έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες στις υγειονομικές δομές της χώρας μας», λέει η Μαίρη Μπάγκμπι, διευθύντρια του ερευνητικού τμήματος της Private Equity Stakeholder Project (PESP), μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που ασχολείται με τον βίο και την πολιτεία των ιδιωτικών επενδυτικών εταιρειών υγείας.
Το 2023, σύμφωνα με την PESP, οι χρεοκοπίες των ιδιωτικών επενδυτικών εταιρειών αποτελούσαν το 21% του συνόλου των χρεοκοπιών στον υγειονομικό τομέα. Το πρώτο εξάμηνο του 2024 κήρυξαν χρεοκοπία εννέα ιδιωτικές επενδυτικές εταιρείες του τομέα της υγείας, ανάμεσά τους και η Steward. Η Prospect βάρεσε κανόνι ύστερα από έρευνα της αμερικανικής Γερουσίας η οποία κατηγορούσε την εταιρεία ότι αντλούσε χρήματα από τα νοσοκομεία που διαχειριζόταν και τα είχε φορτώσει με χρέη. «Είχε μετατρέψει τα νοσοκομεία σε προσωπικό της κουμπαρά», όπως σχολίασε ο γερουσιαστής του Κονέκτικατ, Ρίτσαρντ Μπλούμενταλ.
Μια ιστορία (ανάμεσα σε πολλές άλλες) χωρίς καλό τέλος, για όσους ονειρεύονται έναν υγειονομικό «παράδεισο» που θα περνά μέσα από τον ιδιωτικό τομέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου