Στις 24 Ιανουαρίου, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπερψήφισε ένα νέο νομοσχέδιο για την έμφυλη βία, το οποίο υποτίθεται ότι ενσωματώνει την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2024/1385.
Ωστόσο, πολλές φεμινιστικές οργανώσεις, οργανώσεις για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και επαγγελματικοί φορείς καταγγέλλουν ότι το νομοσχέδιο ενσωματώνει μόνο επιλεκτικά άρθρα της οδηγίας, παραλείποντας σημαντικά μέτρα για την ουσιαστική προστασία και υποστήριξη των επιζωσών.
Άποψη της FZONE είναι ότι ο νέος νόμος δεν εξυπηρετεί το σκοπό της αποτελεσματικής πρόληψης και καταπολέμησης της έμφυλης βίας αλλά επιλέγει να ενσωματώσει μόνο τις διατάξεις που ευθυγραμμίζονται με τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική της αύξησης της ποινική καταστολής, με την οποία είμαστε εντελώς αντίθετες. Αδιαφορεί για τον εξαιρετικά δύσβατο δρόμο που έχει να διανύσει μια επιζώσα προκειμένου να οδηγηθεί ο δράστης στη δικαιοσύνη και προτάσσει την αύξηση της ποινικής καταστολής, η οποία έχει επανειλημμένα αποδειχτεί ότι δεν αποτρέπει τους δράστες.
Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν πράγματι για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και την προστασία των επιζωσών θα έπρεπε να λάβει υπόψη της τα παρακάτω πραγματικά δεδομένα:
α) η πλειοψηφία των περιπτώσεων έμφυλης βίας δεν φτάνει καν στη δικαιοσύνη λόγω ελλείψεων που αφορούν στην ενημέρωση, στη νομική και ψυχοκοινωνική συνδρομή καθώς επίσης και στις δομές υποστήριξης των επιζωσών, οι οποίες μετά την καταγγελία κινδυνεύουν να βρεθούν άστεγες, σε κατάσταση στέρησης βασικών πόρων και εκτεθειμένες σε περαιτέρω κίνδυνο αντιποίνων από το δράστη.
β) η έλλειψη εκπαίδευσης της αστυνομίας και των λοιπών εμπλεκόμενων φορέων- που συχνά οδηγεί σε πλήρη και δολοφονική αδιαφορία για τους κινδύνους που διατρέχουν οι επιζώσες- τις αποτρέπει να περάσουν το κατώφλι των αρχών και να καταγγείλουν περιστατικά έμφυλης βίας.
γ) η έλλειψη εκπαίδευσης των δικαστών, που λειτουργούν συχνά ως θεματοφύλακες του πατριαρχικού συστήματος εντός των δικαστικών αιθουσών, οδηγεί σε επανατραυματισμό και δευτερογενή θυματοποίηση και αποτρέπει τις γυναίκες από το να καταγγείλουν περιστατικά έμφυλης βίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει καταγγέλουσες να λοιδορούνται και να αμφισβητούνται μέσα στις δικαστικές αίθουσες.
Ο νέος νόμος δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα παραπάνω ζητήματα. Με την παράλειψη της ενσωμάτωσης των διατάξεων της Οδηγίας που αφορούν (ενδεικτικά) την εκπαίδευση και ενημέρωση των επαγγελματιών που ασχολούνται με την έμφυλη βία, τον συντονισμό και τη συνεργασία μεταξύ των διαφόρων φορέων, τη λήψη ειδικών μέτρων υποστήριξης των επιζωσών σεξουαλικής βίας, ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων και σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία, την προστασία της ιδιωτικής ζωής των επιζωσών, την αποτροπή του victim blaming εντός δικαστικών αιθουσών σε υποθέσεις σεξουαλικής βίας, τη λήψη ειδικών μέτρων για επιζώσες που βιώνουν πολλαπλές διακρίσεις (γυναίκες με αναπηρία, προσφύγισσες, μετανάστριες, ηλικιωμένες, γυναίκες με χαμηλό εισόδημα, κρατούμενες, ΛΟΑΤΚΙ, αναδεικνύεται η εντελώς υποκριτική στάση της κυβέρνησης απέναντι στις επιζώσες έμφυλης βίας και η αναποτελεσματικότητα του νόμου για την προστασία τους. Επιπλέον, για ακόμη μια φορά παραλείπεται η νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία, παρά το γεγονός ότι η οδηγία αναγνωρίζει τη σημασία της ορατότητας και της αναγνώρισης των εγκλημάτων κατά των γυναικών.
Δεν θα δεχτούμε να στρώνεται το έδαφος της ποινικής καταστολής στο όνομα του φεμινισμού.
Συμμετέχουμε ενεργά στην κοινωνική συζήτηση που αφορά την ευαισθητοποίηση των οργανώσεων απέναντι στον φυλακιστικό φεμινισμό ως μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης για το πώς η κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την έμφυλη βία και να προστατεύσει τις επιζώσες, προωθώντας παράλληλα την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα.
Ο όρος “φυλακιστικός φεμινισμός” (carceral feminism) αναφέρεται στην τάση του φεμινιστικού κινήματος να υποστηρίζει αυστηρότερες ποινές και κατασταλτικά μέτρα ως λύση για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και άλλων μορφών καταπίεσης.
Στην Ελλάδα, γίνεται προσπάθεια να αποδοθεί αυτή η προσέγγιση στο φεμινιστικό κίνημα προκειμένου, στο όνομά μας, να επιτευχθεί η αυστηροποίηση των ποινών και να ανοίξει ο δρόμος της εντονότερης ποινικής καταστολής, όχι μόνο για υποθέσεις έμφυλης βίας, αλλά γενικότερα για τα ζητήματα ποινικής αντιμετώπισης.
Τονίζουμε ακόμη μια φορά την ανάγκη για μια ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει την πρόληψη, την εκπαίδευση, την ουσιαστική υποστήριξη των επιζωσών και την αντιμετώπιση των κοινωνικών αιτίων της βίας, που είναι συστημικές και έχουν τις ρίζες τους στην έμφυλη, φυλετική και ταξική καταπίεση.
Η έμφαση στην ποινική καταστολή μπορεί να οδηγήσει σε υπερπληθυσμό των φυλακών και να ενισχύσει τις ανισότητες, χωρίς να προσφέρει καμία ουσιαστική προστασία και υποστήριξη στις επιζώσες.
Τέλος, δεν πειθόμαστε ότι είναι σε θέση να νομοθετήσουν για εμάς και μάλιστα με γνώμονα την ισονομία, όταν οι ίδιοι οι κρατικοί φορείς αδιαφορούν συστηματικά για την υγεία και την ασφάλεια των θηλυκοτήτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η δολοφονία της Κυριακής Γρίβα από τον κακοποιητή της έξω από αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνομικοί αρνήθηκαν να τη μεταφέρουν με ασφάλεια στο σπίτι της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου