Επρεπε να δούμε σερβιτόρους να σερβίρουν κολυμπώντας. Επρεπε να δούμε φουσκωτούς «υπαλλήλους» των προαγωγών των ακτών να εμποδίζουν, με την ανοχή της αστυνομίας που παρακολουθούσε απαθής, ανταγωνιστές να συμμετάσχουν σε διαγωνισμό εκχώρησης θέσεων για ξαπλώστρες σε δημόσιες παραλίες.
Επρεπε να ξεσηκωθούν κάτοικοι για να διεκδικήσουν το αυτονόητο: παραλίες ελεύθερες από όρνεα που κερδοσκοπούν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Επρεπε να φτάσουμε στο «μη παρέκει» για να έρθουν στο προσκήνιο οι καταπατήσεις ακτών από αεριτζήδες και ο αποκλεισμός των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από ένα θαλάσσιο μπάνιο χωρίς χαράτσια στους «νταβατζήδες» της παραλίας.
Τα περισσότερα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, που ουδέποτε έκαναν ρεπορτάζ για τέτοια θέματα (προτιμούσαν πλάνα με ημίγυμνες λουόμενες), βάφτισαν περιπαικτικά αυτές τις κινητοποιήσεις για την απελευθέρωση των ακτών «κίνημα της πετσέτας» για να το υποβαθμίσουν. Δεν μπορούσαν πια να το αποσιωπήσουν και βάλθηκαν να το χλευάσουν επειδή αυτό είναι το συμφέρον των «χορηγών» τους.
Το θέμα είναι σοβαρότατο και δεν πρέπει να υποβαθμιστεί, αντίθετα επιβάλλεται να γενικευτεί. Δεν μπορώ όμως να αφήσω ασχολίαστη μια σοβαρή παράμετρο.
Χρόνια τώρα η δημοτική αρχή της Πάτρας, με λίγα κονδύλια και πολλή δουλειά, αναμόρφωσε ένα μεγάλο τμήμα της παραλίας της πόλης και το παρέδωσε στους πολίτες χωρίς καμμιά οικονομική επιβάρυνση και «ανταποδοτικά τέλη». Εβαλε ντους και αποδυτήρια, ναυαγοσώστες και -το κυριότερο- απαγόρευσε σε ιδιώτες να εκμεταλλευτούν οικονομικά αυτό που ανήκει στο κοινωνικό σύνολο. Συγκρούστηκε μαζί τους και συνεχίζει να το κάνει ακόμα και τώρα που η κυβέρνηση επιχειρεί να εκχωρήσει στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) Α.Ε. (διάδοχο του ΤΑΙΠΕΔ) τις παραλίες που έχουν χαρακτηριστεί ως «τουριστικά δημόσια κτήματα».
Κυβέρνηση και σύσσωμος ο επιχειρηματικός κόσμος επιδιώκουν να αρπάξουν χώρους, όπως η πλαζ της Πάτρας, που μέχρι σήμερα δίνονται σε χρήση στον πατραϊκό λαό δωρεάν για την ικανοποίηση των αναγκών του, για να τις χαρίσουν προς «αξιοποίηση» σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Σ’ αυτή τη μάχη δεν χρειάστηκε να δημιουργηθεί κάποιο ιδιαίτερο κίνημα πολιτών επειδή τη μάχη έδινε και δίνει η δημοτική αρχή. Οχι πως ο λαός της πόλης είναι αμέτοχος ή αδιάφορος. Ενας από τους κυριότερους λόγους της μεγάλης δημοφιλίας του Κ. Πελετίδη είναι ότι παλεύει για τα αυτονόητα και στο θέμα της παραλίας. Οι πολίτες βλέπουν τη στάση της δημοτικής αρχής και τη στάση των αντίπαλων συνδυασμών (που έδωσαν μάχη υπέρ της «αξιοποίησης» της παραλίας) και κρίνουν.
Ελάχιστοι εκτός Πατρών γνωρίζουν αυτές τις δράσεις επειδή αυτή η εικόνα «χαλά την πιάτσα» και την αντίληψη για τον πραγματικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν είναι «είδηση» και θάβεται όπως θα θάβονταν και οι κινητοποιήσεις κατοίκων άλλων περιοχών για το ίδιο θέμα, αν η κατάσταση μπορούσε να ελεγχθεί επικοινωνιακά.
Με όλα τα παραπάνω δεν υποβαθμίζω καθόλου το θέμα των τοπικών κινημάτων για την απελευθέρωση των ακτών. Ισχυρίζομαι απλά πως αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Δεν μπορεί κάποιος να δίνει το «είναι» του σε έναν τέτοιο αγώνα και λίγο αργότερα να εκλέγει τοπικούς άρχοντες που θα βάλουν πλάτη για το ακριβώς αντίθετο. Είναι σαν να πυροβολεί τα πόδια του.
Η εμπειρία έδειξε πως πολλά κινήματα ανέδειξαν προβλήματα αλλά μετά διαλύθηκαν και τα προβλήματα παρέμειναν άλυτα, ακριβώς επειδή δεν υπήρχε συνέχεια, προοπτική και δέσιμο των μεμονωμένων ζητημάτων με τη γενική εικόνα. Θα είναι κρίμα μια τόσο σοβαρή κινητοποίηση να μείνει «πιστολιά στον αέρα».
Ας το έχουν αυτό υπόψη τους αυτοί που σήμερα δικαίως εξεγείρονται, επειδή σε κάτι περισσότερο από έναν μήνα θα κληθούν να εκλέξουν τοπικούς άρχοντες.
*Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου