Κυβερνητικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ: Στα όρια πνιγμού τα λαϊκά στρώματα - Του Γιάννη Νικολακόπουλου

Έχει γίνει πλέον θεσμός το Σεπτέμβρη κάθε χρόνου να γίνεται από την Θεσσαλονίκη προσπάθεια επανεκκίνησης της πολιτικής ζωής της χώρας. Εξαγγελίες κομμάτων και λαϊκές διαδηλώσεις προεικονίζουν το πολιτικό σκηνικό του χειμώνα που έρχεται.

Οι εξαγγελίες της εκάστοτε κυβέρνησης συγκεντρώνουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των επαγγελματικά απασχολούμενων με την διακυβέρνηση της χώρας.

Η πραγματική τους αξία βέβαια αποκαλύπτεται από την εξέταση της σχέσης των λόγων στη ΔΕΘ και των πράξεων που ακολουθούν. Ένας τέτοιος διαχρονικός απολογισμός λόγων και έργων αιτιολογεί τη δυσπιστία έως αδιαφορία της λαϊκής πλειοψηφίας για τα εκάστοτε πρωθυπουργικά λεγόμενα.

Το 2009 ο Γ. Παπανδρέου εμφανίστηκε με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια.

Το 2011 ο Α. Σαμαράς εμφανίστηκε με το σύνθημα «οι Έλληνες μπορούμε» το απηύθυνε στους Ευρωπαίους σε 6 γλώσσες για να το καταλάβουν όλοι…αλλά φαίνεται ότι δεν το κατάλαβε ο ίδιος και παρέμεινε στα μνημόνια.

Το 2014 ο Α. Τσίπρας εμφάνισε κοστολογημένο πρόγραμμα που θα έβγαζε τη χώρα από τα μνημόνια με το λαό ωφελημένο. Η κατάληξη είναι γνωστή έδεσε το λαό με νέα μνημόνια και υπερχρέωσε τη χώρα.

Το 2018 εμφανίζεται ο σημερινός πρωθυπουργός -ως υποψήφιος τότε- και υπόσχεται αναπτυξιακή έκρηξη.

Ο ίδιος, ως πρωθυπουργός πλέον, το 2019 υπόσχεται «Ανάπτυξη για όλους».

Το Σεπτέμβρη του 2020 βάζει σε παρένθεση τη θυελλώδη ανάπτυξη και διαπιστώνει ότι «Χτίζουμε την Ελλάδα της αυτοπεποίθησης».

Κάνει λόγο για αυτοπεποίθηση στην Άμυνα, στην Υγεία και στην Οικονομία, τις οποίες χαρακτήρισε «γέφυρες που θα περάσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες από την αβεβαιότητα στη σιγουριά, από τα θολά ερωτηματικά στη θετική απάντηση και από την υγειονομική και οικονομική αναταραχή στα ήρεμα νερά της προόδου και της ελπίδας».

Όμως ένα χρόνο μετά τίποτε από αυτά δεν έγινε. Η λειτουργία του κράτους με τις νεοφιλελεύθερες αρχές οδήγησε σε αντίθετο αποτέλεσμα από όσα ο πρωθυπουργός το Σεπτέμβρη του 2020 προέβλεψε. Αντί για αυτοπεποίθηση η ανασφάλεια κυριάρχησε στην Ελληνική κοινωνία.

Η πανδημία του Covid-19 δεν αντιμετωπίστηκε -ούτε καν το πρόγραμμα εμβολιασμού δεν έγινε δυνατό να υλοποιηθεί επαρκώς, οι εργαζόμενοι εργάζονται περισσότερες απλήρωτες ώρες, η διένεξη με την Τουρκία αντιμετωπίζεται με αλλεπάλληλους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τα σχολεία παρέμειναν κλειστά και στα Πανεπιστήμια επιχειρούν να … «εισάγουν» αστυνομικούς με ταυτόχρονη ελάττωση του αριθμού των φοιτητών.

Στα όρια των αντοχών μας

Η ΝΔ από την αρχή της διακυβέρνησής της εξαντλεί τα όρια της πολιτικής της υπεροχής. Η τακτική της κυβέρνησης είναι να διατηρεί τη μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων στα όρια πνιγμού με κοινωνικά αποδεκτά ποσοστά… «παράπλευρων απωλειών»…και αυξημένα λόγω πανδημίας. Με την απειλή της ανεργίας και ιδεολογική επένδυση στο νεοφιλελεύθερο δόγμα της ατομικής ευθύνης ωθεί τους εργαζόμενους σε κατώτερες συνθήκες επιβίωσης και σε εξαντλητικά όρια εργασιακής προσφοράς.

Τα εξαγγελθέντα από τον πρωθυπουργό μέτρα στην χθεσινή του ομιλία (Σάββατο 12/9) επιβεβαιώνουν την ακραία επιθετικότητα της αστικής τάξης.

Με φόντο, το διφορούμενο και πολυχρησιμοποιημένο σύνθημα «Η Ελλάδα αλλάζει, βαδίζει μπροστά, κοιτάζει ψηλά» και δύο χαμογελαστά παιδιά (το εμπορικό marketing στην πολιτική επικοινωνία) έκανε φανερό ότι η πολιτική τακτική που εφαρμόστηκε το 2020 επιβραβεύεται από τον ίδιο. Δηλαδή σε απλά Ελληνικά το σύνθημα εννοεί ότι η πορεία της ταξικής πόλωσης θα συνεχιστεί και κοιτάζοντας τους …υψηλά ιστάμενους θα αλλάζει η Ελλάδα!

Έχουν ξεκάθαρο στο μυαλό τους και είναι αποφασισμένοι ότι θα προχωρήσουν μέσα από καταστροφές. Έχουν την πεποίθηση ότι διαθέτουν τους πολιτικούς συσχετισμούς να αντιμετωπίσουν όποια κοινωνικά ρήγματα δημιουργηθούν.

Πρόσφατα δείγματα αυτής της τακτικής είναι:

     .Ο τρόπος αντιμετώπισης των καταστροφών του περιβάλλοντος από τις πυρκαγιές, το μήνα που πέρασε, σε πολλές περιοχές της χώρας. Η πολιτική τους άμυνα περιορίστηκε στην επιδίωξη να αποφύγουν άμεσα ανθρώπινες απώλειες. Οι καταστροφές αντιμετωπίζονται ως ευκαιρίες για νέες κερδοφορίες.

    .Η αντιμετώπιση της πανδημίας με αποκλειστικό όπλο τα εμβόλια, θεωρούν ότι τους δίνει την πολιτική δυνατότητα να μεταθέτουν την δική τους ευθύνη, για χιλιάδες θανάτους που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, στους ανεμβολίαστους. Καταλήγουν ανενδοίαστα στη πρωθυπουργική τοποθέτηση, η οποία αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας ότι «Δεν θα πληρώσουν οι εμβολιασμένοι τους λίγους ανεμβολίαστους».

Η απάντηση

Είναι φυσιολογική λοιπόν η παρατηρούμενη και μετρούμενη στις δημοσκοπήσεις αμφισβήτηση απέναντι στη κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό.

Εμφανίζεται μία δυσφορία κυμαινόμενη ανάλογα με τη θέση του καθένα στο κοινωνικό και πολιτικό φάσμα της Ελληνικής κοινωνίας. Τροφοδοτείται συνεχώς από τα δυσμενή αποτυπώματα της κυβερνητικής πολιτικής. Αρχίζουν να αναζητούνται απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν από τις ανάγκες της καθημερινής ζωής.

Σε αυτή την πραγματικότητα προστίθεται η ανησυχία για την επερχόμενη ακρίβεια στην ενέργεια και στα βασικά καταναλωτικά αγαθά.

Με αυτόν τον αναπτυσσόμενο κοινωνικό προβληματισμό θα κρίνεται ο πρωθυπουργικός λόγος και πολύ περισσότερο θα αντιμετωπίζεται η κυβερνητική πρακτική που θα ακολουθήσει.

Αυτή η αντιδραστική πολιτική θα πάρει απάντηση. Οι αντιστάσεις που γεννιούνται σε χώρους δουλειάς, οι προσπάθειες ενωτικής δράσης, η οργή που μεγαλώνει είναι δύναμη.

Δύναμη για να αναγεννηθεί ο αγώνας στους χώρους δουλειάς, να οικοδομηθεί μία νέα ενότητα στους εργαζομένους, να κατοχυρωθεί μία νέα δημοκρατική συζήτηση και συντονισμός.

Για την υπεράσπιση της υγείας με ενίσχυση του ΕΣΥ με μαζικές προσλήψεις, καθολικό εμβολιασμό, συνεκτικό σχέδιο επιδημιολογικής επιτήρησης, δωρεάν όλα τα απαραίτητα τεστ, διαθέσιμα για τον πληθυσμό, μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς.

Για να επιβληθεί η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η μείωση του χρόνου εργασίας: 6ωρο-5μερο-30 για όλους. Έτσι μόνο μπορεί να αντιμετωπισθεί η ανεργία και να ανθίσει ο εργατικός πολιτισμός.

Αυτά μπορούν να γίνουν πράξη όταν επικρατήσει η συνειδητή σκέψη και δράση της λαϊκής πλειοψηφίας απέναντι στην κοινωνική μειοψηφία που καταφέρνει να κυβερνά.

Τότε οι ανούσιες πρωθυπουργικές, θεατρικού τύπου παραστάσεις, στο Βελλίδειο ίδρυμα και οι στημένες συνεντεύξεις τύπου με αυτολογοκρινόμενους δημοσιογράφους θα καταρρεύσουν.

Τότε θα αποτιμηθεί η πραγματική τους αξία.

ΠΗΓΗ