Οπως συμβαίνει συνήθως, η έφοδος των οργανωμένων οπαδών του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ στο κτίριο του Καπιτωλίου την περασμένη Τετάρτη μεταφέρθηκε αμέσως στα καθ’ ημάς ως επιχείρημα στον εσωτερικό κομματικό ανταγωνισμό. Προηγήθηκε ο Ανδρέας Λοβέρδος με ένα χαρακτηριστικό tweet («Η μάστιγα των “αγανακτισμένων” χτύπησε και στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ. Η υπερατλαντική εκδοχή όσων βιώσαμε στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία»), ακολούθησε ο Γιάννης Πρετεντέρης που σύγκρινε τον Ντόναλντ Τραμπ με τον Αλέξη Τσίπρα και πήραν σειρά και άλλοι ομόφρονες σχολιαστές.
The Greek Connection
Βέβαια ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που δεν κρύβει την αγάπη του προς τον Τραμπ δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος το 2016 διαλαλούσε το αίσθημά του: «Για εμένα είναι η ελπίδα, η προσδοκία, η ευχή, μακάρι, πολύ μακάρι, χαίρομαι που βαδίζει πάνω στα οράματα που είχαμε χτίσει με τον Φάρατζ στο Ευρωκοινοβούλιο το 2004, ακριβώς επάνω σε αυτά τα χνάρια. Είναι εθνοκεντρικός, είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή ακριβώς εκεί που κινούμεθα εμείς, αυτό που πιστεύουμε εμείς, το όραμά μας.
Μακάρι
να υπάρξει και μεταλαμπάδευση στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή τη στιγμή
δημιουργείται ένα ωραίο τετράγωνο, Πούτιν, Μεγάλη Βρετανία, ενδεχομένως
αύριο και η Γαλλία. Η Ελλάδα αν μπορέσει να το πιάσει αυτό και εξαρτάται
από τους πολίτες, ότι χρειάζεται ένας Τραμπ εδώ, δεν μπορούμε να
βάλουμε τους αντίθετους του Τραμπ, δηλαδή τους νεοφιλελεύθερους, δεν
μπορούμε να βάλουμε τους Αριστερούς, εδώ θέλουμε κάποιους εθνοκεντρικούς
τύπους που να ταυτίζονται με τη νέα πολιτική που ροδίζει σήμερα σε όλο
τον κόσμο».
Πάντως ο Καρατζαφέρης δεν είχε αρκεστεί στους ύμνους. Είχε προχωρήσει και στην «αποκάλυψη» ότι ο Τραμπ έχει ελληνικές ρίζες, εφόσον ο παππούς του υποτίθεται ότι ήταν ο Ελληνοκύπριος Δανιήλ Τράμπας που μετανάστευσε στις ΗΠΑ για να δουλέψει μεταλλωρύχος! Πρωταπριλιά όλο τον χρόνο είχε ο πρώην συγκυβερνήτης με ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. το 2011.
Και όπως θα περίμενε κανείς, εκείνοι οι Ελληνες πολιτικοί που ταυτίστηκαν στη συνέχεια με τον Τραμπ δεν ήταν άλλοι παρά οι μαθητές του κ. Καρατζαφέρη, οι πρώην βουλευτές του ΛΑΟΣ που βρίσκονται τώρα σε άλλα κόμματα. Πρώτος πρώτος ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο οποίος με τον πιο επίσημο τρόπο από το βήμα της Βουλής υποστήριζε πριν από δύο μήνες ότι ο Μπάιντεν επιχείρησε «καλποθηρία» για να κερδίσει τις εκλογές: «Τώρα χαροπαλεύει με καλποθηρία να κερδίσει ο Μπάιντεν στις εκλογές. Διότι είναι καλποθηρία και έχει αποδειχθεί. Ποιος; Ο άνθρωπος των Antifa, της παράνομης μετανάστευσης, της τρομολαγνείας, της πράσινης ανάπτυξης και παραμύθια της Χαλιμάς» (5.11.2020).
Από κοντά και ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος ήταν ο πρώτος που χαιρέτισε με άρθρο του την απόφαση του Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ («Καθημερινή», 5.3.2018). Η πρόδηλη σκοπιμότητα να θολώσει το αντισημιτικό του παρελθόν ο παλιός συνεργάτης του Καρατζαφέρη δεν δικαιολογούσε βέβαια την προκλητική του ταύτιση με την καιροσκοπική αυτή απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ.
Και βέβαια στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο άλλος μαθητής των Πλεύρη-Καρατζαφέρη, ο Αδωνις Γεωργιάδης, με τις γνωστές του δηλώσεις ότι θα ψήφιζε «με τα δυο του χέρια» Τραμπ. Βέβαια στη συνέχεια ο διαρκώς αυτοδιαψευδόμενος αντιπρόεδρος της Ν.Δ. είχε υποστηρίξει ότι δεν το εννοούσε και ότι εκφραζόταν με αυτόν τον τρόπο επειδή βρισκόταν σε χιουμοριστική εκπομπή, αλλά αυτά δεν τα πιστεύει ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Βεβαίως θαυμαστής του Τραμπ υπήρξε και ο Πάνος Καμμένος, αλλά τώρα πια έχει βρεθεί εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης.
«Αγανακτισμένοι» ή «Μακεδονομάχοι»;
Ενδιαφέρον έχει και το επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι όψιμοι αντίπαλοι του Τραμπ, ότι δηλαδή η επίθεση στο Καπιτώλιο των οπαδών του Τραμπ έχει ομοιότητες με το κίνημα των «αγανακτισμένων» στις πλατείες των μεγάλων ελληνικών πόλεων και ιδιαίτερα στην πλατεία Συντάγματος.
Μόνο που οι εικόνες που είδαμε όλοι την Τετάρτη στις απευθείας τηλεοπτικές συνδέσεις με την Ουάσινγκτον θύμιζαν πολύ κάποιες εντελώς διαφορετικές κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ηταν οι σκηνές των «Μακεδονομάχων» που με την ανοιχτή υπόθαλψη από τη Ν.Δ. και με την οργανωμένη συμμετοχή της Ακροδεξιάς επιχείρησαν να εισέλθουν στο δικό μας «Καπιτώλιο», τη Βουλή, με στόχο να ανατρέψουν την κυβέρνηση Τσίπρα. Είναι καταγραμμένες όλες αυτές οι σκηνές με τον Ιωάννη Λαγό να βρίσκεται στα σκαλιά της Βουλής και τον Κασιδιάρη να προσέρχεται επικεφαλής της φάλαγγας των ναζιστών. Εξάλλου η «Εφ.Συν.» έχει αποκαλύψει με ντοκουμέντα την απέχθεια της Χρυσής Αυγής για το κίνημα των πλατειών. Δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.
Η αλήθεια όμως είναι ότι το κίνημα των οπαδών του Τραμπ έχει πράγματι άμεση σχέση με την ελληνική πολιτική σκηνή, μόνο που η διασύνδεση αυτή («The Greek Connection») δεν βρίσκεται εκεί που την αναζητούν οι κυβερνητικοί αναλυτές.
Το πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από αυτή τη σχέση είναι ο Μάθιου Χάιμπακ. Η επίσκεψή του στην Ελλάδα αποκαλύφτηκε με ρεπορτάζ του Αλέξανδρου Κόντη («Ο… τραμπούκος του Τραμπ στη Χρυσή Αυγή», εφ. «Real News», 11.3.2016). Ο 30χρονος Χάιμπακ (Matthew Heimbach) είναι ο ιδρυτής της ρατσιστικής οργάνωσης Traditionalist Youth Network (TYN) και η γρήγορη ανάδειξή του στον χώρο της αμερικανικής Ακροδεξιάς επέτρεψε στους οπαδούς του να θεωρούν ότι μπορεί να εξελιχθεί σε διάδοχο του Ντέιβιντ Ντιουκ, του διαβόητου ηγέτη της Κου Κλουξ Κλαν.
Από την Αθήνα στο Σάρλοτσβιλ
Προτού
περιγράψουμε τη δράση του Χάιμπακ και τη σχέση του με την Ελλάδα,
σημειώνουμε ότι ορισμένοι οπαδοί του Τραμπ, σοκαρισμένοι κι οι ίδιοι από
τις σκηνές στο Καπιτώλιο, προσπάθησαν να αποδώσουν τη βία και την
εισβολή στους… αντιφασίστες.
Μάλιστα
ο τηλε-ευαγγελιστής πάστορας Μαρκ Μπερνς πρόλαβε και ανέβασε στον
λογαριασμό του στο Twitter φωτογραφία του Χάιμπακ μέσα στο Καπιτώλιο,
προκειμένου να αποδείξει του λόγου το αληθές. Βέβαια τον πήραν χαμπάρι
και υποχρεώθηκε να κατεβάσει την ανάρτηση, αλλά επιμένει στη θεωρία ότι
οι εισβολείς δεν ήταν οπαδοί αλλά πολέμιοι του Τραμπ. Και ο πάστορας δεν
είναι τυχαίο πρόσωπο. Το περιοδικό «Τάιμ» τον παρουσίασε ως βασικό
υποστηρικτή του απερχόμενου προέδρου χαρακτηρίζοντάς τον «κορυφαίο
πάστορα του Τραμπ» (22.12.2016).
Εστω και έτσι όμως διαθέτουμε -από τα μέσα- την τεκμηρίωση ότι ο Χάιμπακ πρωταγωνίστησε στην έφοδο και πόζαρε στο εσωτερικό του κτιρίου με τους «συναγωνιστές» του.
Η ιστορία του Χάιμπακ είναι εξαιρετικά διαφωτιστική για τον τρόπο που συγκροτήθηκε το κίνημα των λευκών υποστηρικτών του Τραμπ. Ξεκίνησε ως απλό μέλος της περιφρούρησης στις συγκεντρώσεις του Τραμπ κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2016 και έγινε γνωστός από την τραμπούκικη επίθεσή του σε μια γυναίκα η οποία ανήκε σε ομάδα Αφροαμερικανών που διαμαρτύρονταν για τα ρατσιστικά συνθήματα του υποψήφιου προέδρου.
Η παρουσία του στην Αθήνα και στα γραφεία της Χρυσής Αυγής εκείνη την περίοδο ασφαλώς ξενίζει και μάλιστα μετά την αποκάλυψή της η ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης επιχείρησε να μειώσει τη σημασία της. Μετά τη δημοσιοποίηση της επαφής του Χάιμπακ με τον Μιχαλολιάκο και το ζεύγος Χρήστου Παππά και Ειρήνης Δημοπούλου (Παππά) η Χρυσή Αυγή υποστήριξε ότι πρόκειται απλώς για έναν καλό χριστιανό: «Ο Μάθιου Χάιμπακ που η “Real News” παρουσιάζει ως έναν… ρατσιστή τραμπούκο του Τραμπ είναι ένας υπερδραστήριος εθνικιστής στην Αμερική που μάχεται για την Πατρίδα και την φυλή του. Εχει υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό και είναι συνεπής οικογενειάρχης […] και, όπως έγραψε, η Χρυσή Αυγή παραμένει η πρώτη γραμμή άμυνας των ελληνικών παραδόσεων και των αξιών του ορθόδοξου έθνους» (Χρυσή Αυγή, «Νέα συκοφαντική επίθεση από τη “Real News”: Ο αμερικάνος εθνικιστής που έγινε… τραμπούκος του Τραμπ!», 12.3.2016).
Εναν χρόνο αργότερα όμως το δημοσιογραφικό όργανο της Χρυσής Αυγής «Εμπρός» -που βέβαια τώρα πια έχει κλείσει, όπως και η εφημερίδα «Χρυσή Αυγή»- φιλοξενούσε εκτενή συνέντευξη του Χάιμπακ, με πρωτοσέλιδο τίτλο έναν στίχο από το ναζιστικό εμβατήριο «Ψηλά οι σημαίες» και τίτλο στη συνέντευξη «Ο αμερικανικός Νότος αντιστέκεται ακόμη». Τη συνέντευξη έχει πάρει η Ειρήνη Δημοπούλου, σύζυγος του «υπαρχηγού» Χρήστου Παππά και διευθύντρια της ναζιστικής εφημερίδας, η οποία μάλιστα ποζάρει σε φωτογραφία αγκαλιά με τον Αμερικανό νεοναζί.
Ο Χάιμπακ αποκαλύπτει κάποια συγκέντρωση που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί λίγες μέρες αργότερα: «Η συγκέντρωση στη Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια αποτελεί διαμαρτυρία για τη μετονομασία του πάρκου Ρόμπερτ Ε. Λη και την αφαίρεση αρκετών μνημείων της Συνομοσπονδίας από την πόλη. Κάτω από την σημαία “Ενώστε τη Δεξιά”, πολλές οργανώσεις στέκονται ενωμένες στον εθνικιστικό σκοπό. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη εθνικιστική συγκέντρωση στην Αμερική τα τελευταία 15 χρόνια».
Ο Χάιμπακ εξηγεί μέσω Χρυσής Αυγής τον στόχο των νεοναζί στις ΗΠΑ: «Επί μακρόν, οι εθνικιστές στην Αμερική ήσαν χωρισμένοι σε διάφορες ομάδες. Ενας από τους στόχους και τα κίνητρά μας για αυτήν τη συγκέντρωση είναι ένα σάλπισμα προς όλες τις εθνικιστικές ομάδες να έρθουν στο όνομα των προγόνων μας και της κοινής μας ταυτότητας. Θέλουμε να εργαστούμε για να ενσταλάξουμε στους Νοτίους μια δυνατή αίσθηση της ταυτότητάς τους ώστε να εξακολουθήσουν τον αγώνα για να προστατεύσουμε τα μνημεία μας, τις σημαίες μας, αλλά επίσης να πολεμήσουμε για το μέλλον των παιδιών μας». Το ρατσιστικό πνεύμα της κίνησης είναι απολύτως ξεκάθαρο: «Η μόνη μας ελπίδα ως Αμερικανών είναι να οικοδομήσουμε ένα κίνημα Ανεξαρτησίας για τους Λευκούς Αμερικανούς».
Στόχος του Χάιμπακ είναι να αντιγράψει τα Βαλκάνια στις ΗΠΑ: «Πρέπει να εκβαλκανίσουμε την Αμερική. Είναι η μοναδική ελπίδα για τους Λευκούς Αμερικανούς, και περιοχές όπως ο Νότος, οι οποίες έχουν μια καθαρή εθνοτική και πολιτισμική ταυτότητα, είναι οι πιο πιθανές να γίνουν αυτές όπου αυτό θα πραγματοποιηθεί». Οι εχθροί είναι οι γνωστοί: «Τα συμφέροντα των παγκοσμιοποιητών προσπαθούν να κάνουν τα έθνη πολυπολιτισμικά και πολυφυλετικά. Ενώ ταυτόχρονα προωθούν την ομοφυλοφιλία, την άμβλωση, τον φεμινισμό, και άλλες πολιτικές οι οποίες υποσκάπτουν την οικογένεια και το έθνος».
Στην ίδια συνέντευξη ο Χάιμπακ εξηγεί ότι οι Αμερικανοί νεοναζί οπαδοί του Τραμπ αντιγράφουν τις τεχνικές της Χρυσής Αυγής: «Ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, έμαθα πιο αποτελεσματικές τεχνικές στην οργάνωση, την προπαγάνδα και τη στρατηγική, για το πώς να καλλιεργήσουμε τον εθνικισμό για τον λαό μας. Οι εμπειρίες που είχα, από το να συμμετέχω σε πορείες με άλλους εθνικιστές, ώς το να συναντήσω ηγέτες με μεγάλη επιρροή, όπως ο ηρωικός Νικόλαος Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής, με ενέπνευσαν στο να εργαστώ για να αναπτύξω ένα πιο αποτελεσματικό, επαγγελματικό και οργανωμένο εθνικιστικό κίνημα εδώ, στην Αμερική».
Το ποιες ακριβώς είναι αυτές οι «αποτελεσματικές τεχνικές» που διδάχτηκαν από τον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής οι Αμερικανοί νεοναζί, το είδαμε λίγες μέρες αργότερα σ’ αυτή τη συγκέντρωση στο Σάρλοτσβιλ, που πραγματοποιήθηκε στις 12.8.2017. Είδαμε τον Χάιμπακ να πρωταγωνιστεί στις αιματηρές επιθέσεις ακροδεξιών ομάδων κρούσης με αποτέλεσμα τον τραυματισμό πολλών πολιτών και τον θάνατο της 32χρονης Χέδερ Χέγερ, την οποία παρέσυρε αυτοκίνητο που έπεσε σκόπιμα πάνω στους συγκεντρωμένους αντιφασίστες.
Ο Χάιμπακ προσήλθε στη συγκέντρωση των ακροδεξιών «πολιτοφυλακών» με πολεμικό κράνος και σωματοφύλακες. Ηταν επικεφαλής μιας ομάδας νεοναζί της οργάνωσής του (TYN) και ήταν εκείνος που διέταξε να επιτεθεί η οργάνωσή του στους φραγμούς που είχε στήσει η αστυνομία για να διαχωριστούν οι ακροδεξιοί από τους αντιφασίστες.
Η
Χρυσή Αυγή παρουσίασε την αιματηρή επίδειξη των ομοϊδεατών της στις ΗΠΑ
με μεγάλο αφιέρωμα στην ιστοσελίδα της. Φρόντισε βέβαια να αποδώσει τη
βία στους αντιφασίστες, αλλά δεν έκρυψε την περηφάνια της που «οι ομάδες
περιφρούρησης της εθνικιστικής πορείας έτρεψαν σε φυγή τούς antifa, ενώ
στους δρόμους της Βιρτζίνια έκαναν την εμφάνισή τους μέλη των τοπικών
ομάδων πολιτοφυλακής (militia) εξοπλισμένα με πολεμικά τυφέκια». Το μόνο
που φρόντισε κατά το συνήθιό της να κρύψει επιμελώς η Χρυσή Αυγή ήταν
το γεγονός ότι κεντρικό ρόλο στις επιθέσεις έπαιξε ο δικός της άνθρωπος,
ο Χάιμπακ.
Ο τότε εκπρόσωπος της ναζιστικής οργάνωσης Ηλίας Κασιδιάρης, μιλώντας για τα γεγονότα αυτά, απέφυγε μεν να κατονομάσει τον Χάιμπακ, αλλά δήλωσε με νόημα ότι «η Χρυσή Αυγή στηρίζει όλους τους πατριώτες που αγωνίζονται στα πλαίσια της νομιμότητας ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τη λαθρομετανάστευση».
Υπάρχει όμως ένα σημαντικό ντοκουμέντο. Ο ίδιος ο Χάιμπακ, σε δηλώσεις του σε αμερικανικό κανάλι, ομολογεί ότι οργάνωσε τη νεοναζιστική συγκέντρωση με μοντέλο τον τρόπο δράσης της Χρυσής Αυγής. Η αποκάλυψη περιέχεται σε ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ, το οποίο είναι προσβάσιμο στο Διαδίκτυο και περιλαμβάνει πολλές σκηνές από το μακελειό του Σάρλοτσβιλ.
Ο Χάιμπακ λέει στην αρχή ότι «η Αριστερά δεν ήταν σε θέση να μας νικήσει» και ότι «γι’ αυτό [η Αριστερά] απευθύνθηκε στο κράτος» και έτσι «αποδείχτηκε ότι η ριζοσπαστική Αριστερά, οι μεγάλες εταιρείες και το κράτος βρίσκονται στην ίδια εβραϊκή πλευρά». Στην ερώτηση της δημοσιογράφου για τον τρόπο οργάνωσης του ακροδεξιού κινήματος ο Χάιμπακ είναι εξίσου αποκαλυπτικός: «Κυρίως ακολουθούμε το ευρωπαϊκό παράδειγμα της Χρυσής Αυγής και του βορειοευρωπαϊκού κινήματος αντίστασης (Nordic resistance movement), που βρίσκονται στην πρωτοπορία της εθνικιστικής οργάνωσης παγκοσμίως».
«Μπότες» και «κοστούμια» α λα ελληνικά
Πώς είναι δυνατόν να έχουν αποκτήσει τόση επιρροή στην αμερικανική κοινωνία περιθωριακές ομάδες όπως αυτή του Χάιμπακ, ώστε να δίνουν τον τόνο στο κίνημα των οπαδών του Τραμπ; Η αλήθεια είναι ότι στο ρεύμα των υποστηρικτών του Τραμπ συναντάμε δύο διακριτές ομάδες. Αφενός τις μικρές ακροδεξιές και βίαιες ομάδες που αντιγράφουν τους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες τους και αφετέρου τις πιο μετριοπαθείς και μαζικές ομάδες της λεγόμενης «Alt-Right» (από το «alternative right», «εναλλακτική Δεξιά»), οι οποίες επιχειρούν να εκφράσουν τόσο την Ακροδεξιά όσο και το εθνικιστικό κίνημα των λευκών.
Προκειμένου να ερμηνευτεί το φαινόμενο έχουν αναλυθεί όλες οι πλευρές του και έχουν εκπονηθεί δεκάδες αξιοσημείωτες μελέτες. Στις αρχές του 2018 κυκλοφόρησε μια εξαιρετική έρευνα για την αναγέννηση της Ακροδεξιάς στις ΗΠΑ, με την ώθηση που προκάλεσε στον χώρο η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ (Vegas Tenold, «Everything You Love Will Burn. Inside the Rebirth of White Nationalism in America», Nation Books, Νέα Υόρκη 2018). Κεντρικό πρόσωπο στο βιβλίο είναι ο Μάθιου Χάιμπακ. Ο δημοσιογράφος Βέγκας Τένολντ έζησε μαζί του για πολλούς μήνες, τον συνόδευσε σε κάθε άκρη των ΗΠΑ και κατέγραψε τις προσπάθειές του να συντονίσει τα ποικίλα ρεύματα της Ακροδεξιάς – να ενώσει, όπως έλεγε, τους βίαιους με τους καθωσπρέπει, τις «μπότες» με τα «κοστούμια» (boots and suits). Στο βιβλίο ο ίδιος ο Χάιμπακ εμφανίζεται να είναι στην αρχή αρνητικός απέναντι στους ακραίους και βίαιους ναζιστές Hammerskin, να θεωρεί αντιπαραγωγικές και ανώφελες τις σβάστικες και να προσπαθεί να δώσει μια πιο ήπια εικόνα του κινήματος των Λευκών Εθνικιστών.
Οπως όμως εξελίσσεται η αφήγηση, ο Χάιμπακ φαίνεται να γίνεται όλο και πιο σκληρός. «Το Σάρλοτσβιλ απέδειξε ότι θα μας αποκαλούν ούτως ή άλλως ναζί» φέρεται να λέει προς τον συγγραφέα του βιβλίου μετά τα γεγονότα. «Δεν υπάρχει πλέον Κέντρο. Δεν υπάρχει πλέον μετριοπάθεια. Οποιος θέλει να βρίσκεται στο κίνημα, οφείλει να είναι έτοιμος να φορέσει το κράνος του και το περιβραχιόνιο και να βγει στον δρόμο». Από το καλοκαίρι του 2017 τα μέλη της ομάδας κρούσης που συγκρότησε ο Αμερικανός θαυμαστής του Μιχαλολιάκου κραυγάζουν το σύνθημα «Χάιλ Χάιμπακ»! Είναι σαφές ότι σ’ αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση του Χάιμπακ καίριο ρόλο έπαιξε η επαφή του με τη Χρυσή Αυγή και ειδικά με τον «ηρωικό» Αρχηγό της.
Ο ίδιος, όπως αποκαλύπτει ο Τένολντ, ήταν εκείνος που φώναζε στα αυτοκίνητα των ομοϊδεατών του να περάσουν πάνω από τα σώματα των αντιφασιστών στο Σάρλοτσβιλ («Fucking run them over!»), ενώ ο στενός του φίλος Μάθιου Πάροτ έγραψε στο facebook ότι ο Τζέισον Κέσλερ, οδηγός του αυτοκινήτου που έπεσε πάνω στους διαδηλωτές και σκότωσε την Χέγερ, ανακηρύσσεται ισόβιο επίτιμο μέλος τού TWP.
Βέβαια ο Χάιμπακ -μιμούμενος και σ’ αυτό το σημείο τους Ελληνες ναζιστές- εμφανίζεται πιστός χριστιανός, αλλά ο χριστιανισμός του μοιάζει περισσότερο με τον «θετικό χριστιανισμό» του Χίτλερ παρά με τα διδάγματα της Γραφής.
Γεγονός είναι ότι η «ελληνική διασύνδεση» του κινήματος της Alt-Right δεν περιορίζεται στις σχέσεις Χάιμπακ - Χρυσής Αυγής. Ακόμα και το όνομα αυτό (Alternative Right) λανσαρίστηκε το 2008 στο νεοσυντηρητικό περιοδικό «Taki’s Magazine» του Τάκη Θεοδωρακόπουλου, ο οποίος έχει κληρονομήσει τα φιλοχουντικά αισθήματα του πατέρα του, του εφοπλιστή Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου και είναι σήμερα θαυμαστής της Χρυσής Αυγής. Από το ίδιο περιοδικό προβλήθηκε και η δημιουργία των Proud Boys, μιας άλλης δραστήριας ρατσιστικής και νεοναζιστικής ομάδας που μετέχει στο ίδιο κίνημα και πρωτοστατεί στα βίαια επεισόδια. Πρόκειται για την πιο χαρακτηριστική περίπτωση όπου συμπλέουν οι μπότες με τα κοστούμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου