Τα φετινά Χριστούγεννα, τα Χριστούγεννα του Μεσαίωνα, θα αχνιστούν από τη φοβερόσκονη, τη σκόνη της φοβέρας που έχει απλωθεί επάνω από τον πλανήτη. Η πανδημία νίκησε το lifestyle και τη γαλοπούλα. Κατάσταση που ξεχωρίζει με τραγικές πρωτοτυπίες. Συνήθως το κοινό κακό ενώνει τους ανθρώπους, μα αυτό εδώ παίζει να μας έχει ήδη χωρίσει. Μας έχει διχάσει και θα μας διαιρέσει κι άλλο. Σε υγιείς και ευπαθείς. Σε νοήμονες και ψεκασμένους. Σε υπεύθυνους και ανεύθυνους. Σε αυτούς που θα πάρουν πρώτοι το εμβόλιο και σε κείνους που θα διστάσουν. Στους ευνοημένους με μία κλίνη σε ΜΕΘ για προληπτικούς λόγους και στους άτυχους που πέθαναν στο διάδρομο ενός νοσοκομείου, μια και δεν αποτελούσαν φιγούρα στη βιτρίνα της χώρας.
Συγκεκριμένα, πρόσφατα, αναρτήθηκε από ιατρό και μέλος της επιτροπής διαχείρισης της πανδημίας δημοσίευση στο Facebook, η οποία για τους αρνητές του εμβολίου γράφει τα εξής φοβερά : «…οι μόνοι που φοβούνται μήπως αλλάξει το DNA τους από το εμβόλιο, είναι αυτοί που κανονικά θα έπρεπε να παρακαλάνε να συμβεί κάτι τέτοιο στους εαυτούς τους»… Και αναρωτιέσαι ποιος είναι εκείνος που μπορεί να ορίζει αν ο άλλος χρήζει αλλαγής DNA, ιδιαίτερα όταν αυτός έχει αναλάβει ως ιατρός τη διαχείριση ενός υγειονομικού πολέμου και πρέπει να κρατήσει τους άμαχους ενωμένους και λογικούς. Αντί να προσπαθεί να ενημερώσει και να προωθήσει τη λογική, δυναμιτίζει το κλίμα.
Αλήθεια, έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμαστε κάποιοι διαφορετικοί και μάλιστα πεφωτισμένοι σε σχέση με άλλους; Αυτό είναι η Ιατρική; Η επιστήμη της διάκρισης; Αυτό περιμένει ο πολίτης από τους διαχειριστές της κρίσης αυτής; Να μάθει εάν κακώς κουβαλά το DNA που κουβαλά; Όσο όμως η επιστήμη σνομπάρει και η πολιτική αντιφάσκει η κοινωνία θα ψεκάζεται.
Ο ιός μάς έχει οδηγήσει να ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα του Μεσαίωνα. Ο υιός του Θεού, αυτός που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, δε θα δεχόταν να πιάσει κρεβάτι στη ΜΕΘ για προληπτικούς λόγους, όταν το ποίμνιο του θα απεβίωνε στα ράντζα. Όμως ο ιός των ανθρώπων ντρόπιασε και τους πιο «αγίους» της κοινωνίας, εκείνους που ακόμα φοράνε χρυσές κατσαρόλες στα κεφάλια και οι οποίοι σε αντίθεση με όλους μας δεν πεθαίνουν, αλλά κοιμούνται. Στα νοσοκομεία το προσωπικό φορά μάσκες και στολές πάνω από 8 ώρες κάθε μέρα και όμως όποιος κολλήσει τον ιό περνά από ΕΔΕ, αλλά οι κληρικοί μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, να καλούν τον κόσμο να φορέσει την πίστη του αντί για μάσκα και να πάει να μεταλάβει, χωρίς καμιά ποινή.
Η αστυνομία απαγορεύει να πας έστω και μόνος σου στο μνημείο ενός παιδιού που υπάλληλος της δολοφόνησε. Και το λουλούδι που κρατάς σ’ το βουτάει, το πετάει και το πατάει. Κι όμως, αφήνει να πας έξω από μια βιτρίνα να δοκιμάσεις παπούτσια για το απαραίτητο click-away των ημερών. Και άντρας πολιτικός, πρόεδρος παράταξης, ειρωνεύεται το αδικοχαμένο παιδί, πως τάχα αν ζούσε θα ήταν στο Δημόσιο, επειδή η ΑΔΕΔΥ άφησε λουλούδια στο μνημείο του. Κι όμως ούτε ένας δεν βρέθηκε να απαιτήσει από κείνον που το ξεστόμισε συγγνώμη για την εξυπνάδα μίσους και ασέβειας.
Ζούμε ή όχι στον Μεσαίωνα; Του αντουανετισμού, του ρατσισμου και της διάκρισης σε προύχοντες, προεστούς ευνοοημένους και άτυχους αδικοκαταραμένους, αμόρφωτους και ψεκασμένους; Κυνηγάται η αντίθετη άποψη, καταδικάζεται ο εργαζόμενος που θυσιάζει την υγεία του στην πρώτη γραμμή του πολέμου, αλλά ο προϋπολογισμός φέτος για το μέτωπο αυτό θα είναι πιο φτωχός από πέρυσι (λογικό με τόσους πεσόντες υγειονομικούς στρατιώτες).
Και ένα παραμύθι για τη νέα χρονιά…
Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας Μάγος. Σατανικός και μοχθηρός, με συνταγές για φίλτρα που έφερναν μόνο το κακό. Επειδή τον ήξεραν τα πειραματόζωα και φρόντιζαν να του κρύβονται, μια μέρα σκέφτηκε κάτι πολύ σατανικό. Θέλοντας να βράσει έντερα βατράχου για να φτιάξει ένα φίλτρο, είπε στον βάτραχο ότι θα του προσέφερε καθαρό νερό για να κολυμπά, ξεχνώντας για πάντα τα βρωμόνερα του βάλτου. Ο βάτραχος αμέσως δέχτηκε κι ο Μάγος έβαλε μπρος το σχέδιο του…
Αρχικά το νερό ήταν δροσερό και ο βάτραχος πολύ χαρούμενος. Σιγά σιγά, ο Μάγος ανέβαζε τη θερμοκρασία στην κατσαρόλα με έναν τρόπο τόσο αργό που μόνο ευχαρίστηση έφερνε στο ανυποψίαστο βατράχι. Σε λίγα λεπτά το νερό ήταν πλέον ζεστό, όχι όμως καυτό και η ατμόσφαιρα ήταν μεθυστική Οι πρώτες μπουρμπουλήθρες άρχισαν να εμφανίζονται ντροπαλές στην επιφάνεια του νερού και ο βάτραχος δεν μπορούσε να δει καθαρά, αλλά δεν τον πείραζε, γιατί το κορμί του άρχισε να το νοιώθει πιο ελαφρύ. Στην πραγματικότητα μούδιαζε και δεν το καταλάβαινε. Τα αντανακλαστικά του είχαν αρχίσει να φθίνουν, η νύστα είχε εμφανίσει τα πρώτα της χασμουρητά και πλέον ο Μάγος μπορούσε να ανεβάσει λίγο ακόμη τη θερμοκρασία και να δει τον βάτραχο να βράζει πλέον στο νερό, χωρίς αντίσταση… Προφανώς, αν είχε επιλέξει να τον ρίξει από την αρχή σε βραστό νερό, ο βάτραχος θα είχε εκτιναχθεί και το πείραμα δεν θα πετύχαινε και προφανώς ο Μάγος πέτυχε τον σκοπό του, όχι επειδή τελικά το νερό έβρασε, αλλά επειδή ο βάτραχος δεν μπορούσε να νοιώσει τη συνεχώς αυξανόμενη θερμοκρασία και την ερχόμενη απειλή, ώστε να αντιδράσει.
Ας είναι αυτή τη χρονιά να πεταχτούμε από το καζάνι που σιγοβράζουμε, από τη συνήθεια που μας χαρίζει άλλοτε σταθερότητα κι άλλοτε λιμνάζουσα στασιμότητα. Καλά Χριστούγεννα, να διαβάζετε και να προσέχετε… (τι διαβάζετε).
*Ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος MD, PhD, είναι Επιμελητής Β΄ Παιδιατρικής ΓΝ Σύρου, iordanispapado@hotmail.com, Facebook: μικρο σονοκομειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου