Δύο άρθρα για τη Συμφωνία Ελλάδας/Αιγύπτου «ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΟΖ»

Η πλασματική ελληνο/αιγυπτιακή Συμφωνία οδηγεί σε συρρίκνωση την Ελλάδα και την Κύπρο στην καταστροφή - Της Κύρας Αδάμ

Η Συμφωνία Ελλάδας/Αιγύπτου «ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΟΖ» μεταξύ των δύο κρατών, όπως δηλώνει και ο επίσημος τίτλος του εγγράφου, δεν συνιστά συμφωνημένη, πλήρη οριοθέτηση της  ΑΟΖ μεταξύ των δύο κρατών. Αποτελεί απλώς ένα έγγραφο ΠΡΟΘΕΣΗΣ των δύο πλευρών για να οριοθετήσουν μελλοντικά την μεταξύ τους ΑΟΖ, σιγουρεύοντας  μόνον « τη μερική θαλάσσια οριοθετική γραμμή μεταξύ των Μερών..».

Ως εκ τούτου, εμφανής πλέον στόχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν ήταν να «οριοθετήσει πλήρως την ΑΟΖ και να κλείσει την εκκρεμμότητα με την Αίγυπτο, αλλά να σιγουρέψει το ..μέτωπο με την Τουρκία, παραχωρώντας στην Άγκυρα- μέσω της συμφωνίας με την Αίγυπτο- την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ από τον 28^ο μεσημβρινό και ανατολικά. Σημειώνεται ακόμα ότι οι συντεταγμένες που αναφέρονται στο ελληνο/αιγυπτιακό έγγραφο δεν ακουμπούν καν τον 28^ο μεσημβρινό, αλλα …φρενάρουν στον 27^ο μεσημβρινό, ( 027-59-02.00Ε και 027-30-42.47 Ε είναι οι συντεταγμένες), αφήνοντας έτσι και..ακάλυπτο χώρο πολυκατοικίας  μέχρι το 28^ο μεσημβρινό, που ορίζει η Τουρκία για την ΥΦ/ΑΟΖ της και ανατολικά.

Έτσι, σύμφωνα με την Πρόθεση Συμφωνίας ΓΙΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ της ΑΟΖ, η Ελλάδα

• Αποδίδει στην Τουρκία όλη την ΥΦ/ΑΟΖ στην Αν Μεσόγειο ανατολικά του 28^ου μεσημβρινού
• Καταργεί την ΑΟΖ του Καστελόριζου και των ανατολικών ακτών της Ρόδου
• Παραδίδει την Κύπρο στην Τουρκία διότι, αφήνοντας ελεύθερο τον χώρο από τον 28^ο μεσημβρινό και ανατολικά, υποχρεώνεται η Λευκωσία να διαπραγματευθεί μόνη της με την Τουρκία την μεταξύ τους ΑΟΖ, η οποία θα κατασπαραχθεί από την Άγκυρα
• Αποδίδει στην Κρήτη ΑΟΖ μόνον 80νμ  έναντι των 200νμ της πλήρους ΑΟΖ, ήτοι η Κρήτη έχει ΑΟΖ μόνον 40% Αυτό ισοδυναμεί με παραχώρηση κυριαρχίας επι της ΑΟΖ 120νμ στην Τουρκία
• * Αποδίδει στην Κάρπαθο ΑΟΖ μόνον 40νμ έναντι των 200νμ της πλήρους ΑΟΖ ήτοι η Κάρπαθος έχει ΑΟΖ μόνον 20% .( σσ Υπενθυμίζεται ότι το militaire είχε κατάγραψει επακριβώς τις απαιτήσεις της Αιγύπτου για την ΑΟΖ των ελληνικών νησιών στο άρθρο της)

Αναλυτικότερα

Η απόσταση των ανατολικών ακτών της Κρήτης μέχρι τον 28^ο μεσημβρινό, που είναι πλασματικά το ανατολικό άκρο της ελληνο/αιγυπτιακής ΑΟΖ, είναι μόνον 80νμ, ενώ η πλήρης ΑΟΖ της Κρήτης είναι 200νμ. Αυτό αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδέχεται ως ΑΟΖ της Κρήτης μόνον κάτι λιγότερο από το 40%, (τα 80νμ της συμφωνηθείσας ελληνικής ΑΟΖ αποτελούν το 40% της πλήρους ΑΟΖ των 200νμ σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας.)

• Οι ανατολικές ακτές της Καρπάθου απέχουν από τον 28^ο μεσημβρινό μόνον 40νμ ενώ η πλήρης ΑΟΖ της Καρπάθου είναι 200νμ όπως ορίζει το Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δέχθηκε στην Κάρπαθο ΑΟΖ κάτι λιγότερο από το 20%
• ΟΙ ανατολικές ακτές της Ρόδου και ολόκληρο το Καστελόριζο έχουν ΑΟΖ  0% διότι ο 28^ος μεσημβρινός-πλασματικό ανατολικό όριο της Συμφωνίας ΑΟΖ Ελλάδας/Αιγύπτου- περνά 15 νμ ανατολικά πάνω από τη Ρόδο, επομένως το σύμπλεγμα των νήσων Καστελόριζου έχουν ΑΟΖ  Ο%.

Τα στοιχεία αυτά, με βάση τις επίσημες συντεταγμένες της διμερούς Συμφωνίας, τεκμαίρουν ότι η ελληνική κυβέρνηση απεμπόλησε χωρίς την έγκριση των Ελλήνων πολιτών τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα επι της ΑΟΖ ,υπερ της  Τουρκίας και τούτο διότι η τουρκική δηλωμένη ΑΟΖ στον ΟΗΕ  είναι ο 28^ος μεσημβρινός  και ανατολικά.

Με την εκκωφαντική ελληνική παραχώρηση στην Τουρκία της ΥΦ/ΑΟΖ ανατολικά του 28^ου μεσημβρινού, η Αθήνα υποχρεώνει πλέον την Κύπρο να οριοθετήσει μόνη της την ΥΦ/ΑΟΖ με την Τουρκία. Δηλαδή να κατασπαραχθεί η Κύπρος από τον Ερντογάν και η δίκαιη λύση το Κυπριακού να μπει σε φέρετρο.

Για την ακρίβεια , η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ήδη ενημερώσει εμμέσως τη Λευκωσία  γα την εξέλιξη αυτή μέσω του Αλ Διακόπουλου, Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού , ό οποίος διαχώρισε πλήρως τις τουρκικές προκλήσεις απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, η οποία , όπως είπε, είναι άλλο ανεξάρτητο κράτος και δεν αντιμετωπίζει τουρκικές προκλήσεις για πρώτη φορά…

• Το επίσημο έγγραφο της Συμφωνίας Ελλάδας/ Αιγύπτου ΔΕΝ είναι επίσημη Συμφωνία Οριοθέτησης της μεταξύ τους ΑΟΖ, αλλα διμερής συμφωνία ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ της ΑΟΖ .

Αυτό τεκμαίρεται από το κείμενο της Συμφωνίας που αναφέρεται μόνον σε «μερική θαλάσσια οριοθετική γραμμή μεταξύ των δύο Μερών « , και όχι στο σύνολο της οριοθετημένης ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, γεγονός που απαιτεί κατάθεση πλήρων συντεταγμένων.

Όμως το Δίκαιο της Θάλασσας δεν προβλέπει τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ και ως εκ τούτο ο ΟΗΕ είναι πολύ πιθανόν να μην καταχωρήσει στον πίνακα οριοθετήσεων των ΑΟΖ την επιμέρους ημιτελή συμφωνία Ελλάδας –Αιγύπτου, αλλα να την λάβει απλώς υπόψη του ως ΝΟΙ ( NOTICE of Intention),  δηλαδή ως ενημέρωση της πρόθεσης Ελλάδας Αιγύπτου για να οριοθετήσουν την μεταξύ τους ΑΟΖ.

Σε μια τέτοια περίπτωση  η τμηματική οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι δυνατόν να αποδειχθεί ένα πελώριο φιάσκο- ενδεχομένως και με την αποδοχή του Ερντογάν- ο οποίος όμως έχει κατοχυρώσει με ελληνική άδεια την τουρκική υφαλοκρηπίδα ανατολικά του 28^ου μεσημβρινού. Με αμφίβολο αντάλλαγμα, να δώσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη τον πολύτιμο χρόνο που έχει ανάγκη  για να μην αντιμετωπίσει τώρα τις επώδυνες λύσεις που απεργάζεται η Άγκυρα.

ΠΗΓΗ: militaire

 

Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου: Κάλπικος πατριωτισμός, επικίνδυνος ανταγωνισμός

  

Γιώργος Παυλόπουλος

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέδειξε ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να «ρίξει» την Τουρκία, αλλά και να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται η οικοπεδοποίηση και μοιρασιά και της θάλασσας 

Η εσπευσμένη υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο για μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο χωρών στη Μεσόγειο, καταληξη αρκετών εβδομάδων εντατικής και μυστικής διπλωματίας, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενδιαφέρεται μόνο για δύο πράγματα στη συγκεκριμένη συγκυρία: Αφενός, να ρίξει την Τουρκία στον αδυσώπητο ανταγωνισμό ανάμεσα στις αστικές τάξεις των δύο χωρών και, αφετέρου, να επιταχύνει τη διαδικασία οικοπεδοποίησης και μοιρασιάς και των θαλασσών, ώστε να μπουν σε εφαρμογή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τα – καταστροφικά για το περιβάλλον και τους λαούς – σχέδια εξόρυξης των υδρογονανθράκων.

Η πρώτη διαπίστωση είναι πλέον πασιφανής και επιβεβαιώνει με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο την εκτίμηση ότι η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση προκύπτει από τις επιθετικές διαθέσεις που επιδεικνύουν και οι δύο πλευρές του Αιγαίου. Δεν χωράει, άλλωστε, αμφιβολία ότι η Αθήνα δεν θα δεχόταν ποτέ να υπογράψει με την Άγκυρα κανένα κείμενο που θα άφηνε εκτός το Καστελλόριζο – κάτι, όμως, που συνέβη με κάθε επισημότητα στη συγκεκριμένη συμφωνία με την Αίγυπτο. Παράλληλα, δέχθηκε η μοιρασιά να μην είναι ισότιμη, δηλαδή ακριβώς στη μέση της απόστασης που χωρίζει την Κρήτη και τη Ρόδο από τα αιγυπτιακά παράλια, αλλά να γίνει σε ποσοστό 56-44% υπέρ της άλλης πλευράς.

Αντιθέτως, όπως αποδείχθηκε μόλις πρόσφατα (τόσο στο Αιγαίο όσο και στον Έβρο), η κυβέρνηση της ΝΔ δεν θα δίσταζε ακόμη και να οδηγηθεί σε πόλεμο με την Τουρκία, δήθεν για να μην παραβιαστούν τα σύνορα ούτε κατά ένα εκατοστό. Η πατριδοκαπηλεία και ο εθνικισμός, βλέπετε, είναι επιλεκτικές έννοιες, που χρησιμοποιούνται σαν λάστιχο, αναλόγως με τα συμφέροντα και τις πολιτικές προτεραιότητες που υπάρχουν σε κάθε συγκυρία…

Επιφυλάξεις δεν χωρούν ούτε όσον αφορά στη δεύτερη διαπίστωση. Και να υπήρχαν, άλλωστε, τις διέλυσε ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών, Σαμέχ Σούκρι, στις δηλώσεις που έκανε στο πλευρό του Έλληνα ομολόγου του, Νίκου Δένδια: «Η συμφωνία επιτρέπει στην Αίγυπτο και την Ελλάδα να προχωρήσουν τα σχέδιά τους και να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη από τον πλούτο που υπάρχει στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες των δύο χωρών, ειδικά τα πολλά υποσχόμενα αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου», δήλωσε χαρακτηριστικά και χωρίς πολλές και περιττές περικοκλάδες.

Με άλλα λόγια: Δένδιας και Σούκρι αποφάσισαν να αφήσουν για το μέλλον τα πιο «καυτά» ζητήματα – τα οποία θα αποτελέσουν ούτως ή άλλως αντικείμενο της συνολικότερης μοιρασιάς στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, είτε μέσω Χάγης είτε εκτός αυτής, είτε μετά από «θερμό επεισόδιο» είτε όχι – και επικεντρώθηκαν σε αυτά που τους ενώνουν: Να καταφέρουν ένα πλήγμα στην Τουρκία και να βάλουν μπροστά τη μηχανή του κέρδους για τις μεγάλες πολυεθνικές και το κεφάλαιο των δύο χωρών.

Οι λαοί Ελλάδας και Αιγύπτου, Τουρκίας και Λιβύης, όπως και όλων των άλλων χωρών της περιοχής δεν έχουν κανένα λόγο να χαίρονται ή να λυπούνται για τη συμφωνία που υπογράφηκε στο Κάιρο. Ο δρόμος είναι αυτός της σύγκρουσης με τα συμφέροντα κεφαλαίου και κυβερνήσεων – όπως τον δείχνουν οι Λιβανέζοι που διαδηλώνουν με κύριο σύνθημα την «Επανάσταση» και οι Ισραηλινοί που αμφισβητούν όχι μόνο τη διαφθορά και τον προκλητικό πλουτισμό, αλλά και την προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών – αναγκάζοντας τον Νετανιάχου να τους κατηγορήσει συλλήβδην ως «αναρχικούς». 

ΠΗΓΗ: prin