05 Αυγούστου 2020

Δύο δημοσιεύματα για το «σχέδιο Πισσαρίδη» που προωθεί η κυβέρνηση

Το πρώτο από thepressproject:

Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των λίγων και ισχυρών το αντιλαϊκό «σχέδιο Πισσαρίδη» που προωθεί η κυβέρνηση

Δόθηκε στη δημοσιότητα από την κυβέρνηση το Σχέδιο Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας, γνωστό και ως «Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη», έχοντας το όνομα του οικονομολόγου Χριστόφορου Πισσαρίδη, ο οποίος«τρέχει» το πλάνο που δόθηκε στη δημοσιότητα, ως βάση συζήτησης προκειμένου να υπάρξει τελική έκθεση τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Η συγκεκριμένη επιτροπή συγκροτήθηκε με απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη προκειμένου να εκπονήσει ένα «Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία». Η Επιτροπή κινείται σε αντιλαϊκή γραμμή, καθώς ανάμεσα σε άλλα, προβλέπεται απελευθέρωση απολύσεων, μείωση φορολογίας των επιχειρήσεων, είσοδος ιδιωτικών επιχειρήσεων στην επικουρική ασφάλιση, Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στα Πανεπιστήμια, μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και άλλα. Δείτε αναλυτικά τα όσα προβλέπονται στην «Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη».

Δόθηκε στη δημοσιότητα από την κυβέρνηση το Σχέδιο Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας, γνωστό και ως «Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη», η οποία περιλαμβάνει προτάσεις για το μισθολογικό καθεστώς και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, για αλλαγές στο δικαστικό σύστημα, το εκπαιδευτικό σύστημα και στο σύστημα υγείας.

Στην ανακοίνωση τονίζεται ότι για να επιτευχθεί συστηματική αύξηση των εισοδημάτων απαιτούνται δράσεις οικονομικής πολιτικής που συστηματικά θα ενισχύουν την παραγωγικότητα, την εργασία και τις επενδύσεις. Τα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία προωθεί η κυβέρνηση, έχουν ως στόχο να διασφαλίσουν την «οχύρωση» των ισχυρών και την περαιτέρω αποδυνάμωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Προτείνεται η απόκτηση δεξιοτήτων και μάλιστα από την προσχολική ηλικία διότι «υπάρχει στενότητα σε άτομα υψηλών δεξιοτήτων, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει ιδιαίτερα η μεταποίηση» και αναφέρει ότι «στις σύγχρονες οικονομίες η απόκτηση δεξιοτήτων πραγματοποιείται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Αυτό αποτελεί βασική πρόκληση πολιτικής, διότι επισημαίνει την ανάγκη υψηλής ποιότητας εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα, ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία».

Στην ενότητα για «Προσαρμογή Εργατικού Δυναμικού» αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι «περιορισμοί στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων αποθαρρύνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και εμποδίζουν την ανακατανομή του εργατικού δυναμικού προς επιτυχημένους και αναπτυσσόμενους τομείς και επιχειρήσεις».

Παράλληλα, υποστηρίζεται πως «οι ισχύοντες κανονισμοί για την αποτροπή εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους εργοδότες έχουν οδηγήσει σε μια σειρά γραφειοκρατικών υποχρεώσεων εκ μέρους των εργοδοτών έναντι του κράτους. Οι υποχρεώσεις αυτές είναι όμως ορισμένες φορές αδύνατον να εκπληρωθούν (π.χ. ενημέρωση εκ των προτέρων για υπερωριακή απασχόληση για την κάλυψη έκτακτων αναγκών). Τέτοιες υποχρεώσεις πρέπει να απλοποιηθούν και να εξορθολογιστούν».

Προτείνεται η δωρεάν εργασία μέσω του ΟΑΕΔ με προγράμματα κατάρτισης από «ιδιωτικά κέντρα κατάρτισης» και «κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης, οι άνεργοι αμείβονται από την κυβέρνηση με τον κατώτατο μισθό. Η επιχείρηση στην οποία κάνουν την πρακτική άσκηση δεν πληρώνει κάτι για τις υπηρεσίες του εργαζομένου». Στην Έκθεση προτείνεται η διευκόλυνση των επιχειρήσεων και στο θέμα των αδειών μητρότητας, προτείνοντας «μεταφορά του μισθολογικού κόστους των αδειών από τις επιχειρήσεις στο κράτος για να μειωθούν τα αντικίνητρα στην πρόσληψη των γυναικών», ενώ ζητείται η μείωση του χρόνου των αδειών μητρότητας στο Δημόσιο.

Απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης

Πέρα από την «αξιολόγηση» εκπαιδευτικών και μονάδων προτείνεται η επιβολή διδάκτρων σε «φοιτητές από το εξωτερικό είτε σε ειδικά πτυχιακά προγράμματα (διδασκόμενα στα Αγγλικά) είτε με ενσωμάτωση στα κανονικά προγράμματα (διδασκόμενα στα Ελληνικά) με καταβολή διδάκτρων». Επίσης προτείνεται «η στενότερη σύνδεση των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας» με πολλές μορφές όπως π.χ. «σε προπτυχιακό επίπεδο θα πρέπει να επιδιωχθεί η αναβάθμιση και επέκταση του θεσμού της πρακτικής άσκησης.

Σε μεταπτυχιακό και, κυρίως, διδακτορικό και μεταδιδακτορικό επίπεδο ο επιχειρηματικός τομέας θα μπορούσε να συνεργασθεί με τα Πανεπιστήμια για τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων ερευνητικών προσπαθειών, τα αποτελέσματα των οποίων θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν οι χρηματοδοτούσες επιχειρήσεις με κατάλληλη προσυμφωνημένη αποζημίωση των ερευνητών και των πανεπιστημίων».

Για τις ΣΔΙΤ,  η Έκθεση αναφέρει ότι «οι υποδομές φοιτητικής μέριμνας χρειάζεται να επεκταθούν και αναβαθμιστούν, ιδιαίτερα με Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, ενώ οι αντίστοιχες δαπάνες (σίτισης, στέγασης, συγγραμμάτων) χρειάζονται εξορθολογισμό και ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς τους».

Παράλληλα, προτείνεται η «ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση των επενδύσεων των επιχειρήσεων σε μηχανολογικό εξοπλισμό, με μεταβολή του σημερινού εισοδήματος δεκαετούς φορολογικής απόσβεσης με επιταχυνόμενες αποσβέσεις εντός τριετίας». Επιπλέον «άρση αντικινήτρων για τη μεγέθυνση εταιρειών εντός της χώρας. Σταθερό φορολογικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις. Δεκαετής ρήτρα μη επιδείνωσης του φορολογικού πλαισίου για νέες επενδύσεις. Μείωση της φορολόγησης των ενεργειακών προϊόντων για τη βιομηχανία και εξέταση της δυνατότητας επιβολής περιβαλλοντικού φόρου σε εισαγωγές (carbon border tax) από χώρες οι οποίες δεν έχουν θεσπίσει τα κατάλληλα περιβαλλοντικά μέτρα».

Ακόμα, προτείνεται η διατήρηση των χαρατσιών που επιβαρύνουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα. Στην Έκθεση αναφέρεται πως «δεδομένης της προτεραιότητας που πρέπει να δοθεί για μείωση της επιβάρυνσης της εργασίας, ενδεχόμενη μείωση των φόρων στην κατανάλωση (και ειδικότερα στον ΦΠΑ και στην περιουσία) δεν κρίνεται ως εξίσου σημαντική προτεραιότητα». Συνεπώς αναφέρεται ότι «οι φόροι στην ακίνητη περιουσία πρέπει να εξορθολογιστούν, να ενοποιηθούν και να περάσουν σε τοπικό επίπεδο» Προτείνεται αύξηση των περιβαλλοντικών φόρων. Χαρακτηριστικά η Έκθεση αναφέρει πως «ειδικοί περιβαλλοντικοί φόροι μπορεί επίσης να έχουν σταδιακά υψηλότερο μερίδιο στο μείγμα των εσόδων».

«Εξορθολογισμός» σε συντάξεις και Υγεία

Προτείνεται «μετασχηματισμός της επικουρικής σύνταξης (σήμερα νοητής κεφαλαιοποίησης) σε νέα επικουρική που θα λειτουργεί πλήρως κεφαλαιοποιητικά». Τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης ενός δεύτερου και τρίτου πυλώνα με κίνητρα για ιδιωτικές αποταμιευτικές αποφάσεις. Μετάβαση από διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα επικουρικής σύνταξης, με άμεση εφαρμογή για όσους εισέρχονται στην αγορά εργασίας και εθελοντικά για όσους άλλους εργαζόμενους το επιθυμούν.

Στην Υγεία προτείνεται «αύξηση αυτονομίας και αξιολόγησης νοσοκομείων και άλλων μονάδων Υγείας», «εξορθολογισμός της δημόσιας δαπάνης προμηθειών φαρμάκων και υλικών» και «αύξηση του όγκου γενόσημων φαρμάκων».

Διαβάστε αναλυτικά την Έκθεση εδώ .

Το δεύτερο δημοσίευμα από Ημεροδρόμο:

Προσχέδιο Επιτροπής Πισσαρίδη: Είναι το «νεοφιλελέ» κείμενο που περιμέναμε…

Οι παλιές καλές νεοφιλελεύθερες συνταγές για απελευθέρωση απολύσεων και «τζογάρισμα» των συντάξεων αποτελούν τις πολυδιαφημισμένες προτάσεις που θα οδηγήσουν στην «ανάπτυξη της οικονομίας».

Ο νεοφιλελεύθερος χαρακτήρας του περίφημου «Σχεδίου Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας» που υπογράφει ο νομπελίστας καθηγητής Χριστόφορος Πισσαρίδης, είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτος, στο κείμενο που έδωσε σήμερα η κυβέρνηση στην δημοσιότητα. Αποτελεί το προσχέδιο πάνω στο οποίο θα «επενδυθούν» τα 32 δις που θα εισρεύσουν από το Ταμείο Ανάπτυξης και θα αποτελέσει το πρόπλασμα για την κυβερνητική πολιτική που θα ακολουθηθεί το επόμενο διάστημα η οποία μάλιστα θα εγκριθεί προηγουμένως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Στις 121 σελίδες του κειμένου, δεν υπάρχει φυσικά η παραμικρή αναφορά σε «εργασιακά δικαιώματα», όρος προφανώς άνευ σημασίας για τους συντάκτες του κειμένου. Για την ακρίβεια στο μοντέλο που περιγράφεται ο εργαζόμενος οφείλει να «εργάζεται», «καταναλώνει», «αποταμιεύει», «καταρτίζεται», «μορφώνεται» κατά πώς προκρίνουν τα μοντέλα ανάπτυξης του ΟΟΣΑ. Επίσης περιέχει γνωστές από το …απώτατο παρελθόν προτάσεις για το ασφαλιστικό και προτρέπει σε συνεχείς μειώσεις του κόστους λειτουργίας και εργασία για τις επιχειρήσεις.

Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα για τους κρίσιμους τομείς που είναι φυσικά τα ζητήματα της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης.

Εργασιακά: Απελευθέρωση απολύσεων

Το γενικότερο πνεύμα του κειμένου είναι ότι οι επιχειρήσεις χρειάζονται περισσότερη ελευθερία κινήσεων. Σε αυτές περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι.

  • Σύμφωνα με το προσχέδιο της Επιτροπής Πισσαρίδη «περιορισμοί στη δυνατότητα μιας επιχείρησης να μεταβάλλει τον αριθμό των απασχολούμενων αποθαρρύνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και εμποδίζουν την ανακατανομή του εργατικού δυναμικού προς επιτυχημένους και αναπτυσσόμενους τομείς και επιχειρήσεις». Με άλλα λόγια ζητείται περαιτέρω απελευθέρωση των απολύσεων και των εσωτερικών ανακατατάξεων στις επιχειρήσεις. Παράλληλα αναφέρεται ότι πρέπει να υπάρξει «εξορθολογισμός της χρήσης και του κόστους των υπερωριών» προφανώς όχι στην κατεύθυνση της προσαρμογής σε κανόνες … 8ωρου. Όπως δηλώνεται στην έκθεση «η ευελιξία στη χρήση υπερωριών είναι σημαντική για την οικονομική δραστηριότητα. Το κόστος των υπερωριών πρέπει να ευθυγραμμιστεί με εκείνο σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ».
  • Ειδικά για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, πίσω από την γνωστή υπόθεση της «αξιολόγησης» αφήνεται σαφές υπονοούμενο για απολύσεις. Όπως αναφέρεται ζητούμενη είναι «η καθολική εφαρμογή της αξιολόγησης. Η αξιολόγηση θα πρέπει να γίνεται σε ετήσια βάση, από τον προϊστάμενο κάθε θέσης, με συγκεκριμένους ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, και να έχει απτά αποτελέσματα για τους αξιολογούμενους». Τι μπορεί να φανταστεί κανείς ως … «απτά αποτελέσματα»; Προφανώς όχι …αυξήσεις μισθών σε όσους έχουν καλές επιδόσεις.

Τζόγος η κοινωνική ασφάλιση

Στο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης πάντως καταγράφεται λιγότερη διακριτικότητα από την επιτροπή Πισσαρίδη. Με γνώμονα την γήρανση του πληθυσμού προκρίνεται ευθέως το μοντέλο της ενίσχυσης της ιδιωτικής ασφάλισης και οι ασφαλισμένοι καλούνται να …πάρουν τα ρίσκα τους.

  • Όπως δηλώνεται «για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της δημογραφικής γήρανσης πρέπει να ενισχυθούν οι κεφαλαιοποιητικοί πυλώνες ώστε να επιμεριστεί το βάρος της χρηματοδότησης των συντάξεων και ένα μέρος της να καλυφθεί από συσσωρευμένη αποταμίευση. Οι κεφαλαιοποιητικοί πυλώνες είναι επιθυμητό να δρουν συμπληρωματικά με τον κύριο, έχοντας ένα δευτερεύοντα αλλά κρίσιμο ρόλο». Κεφαλαιοποιητικό σύστημα δεν είναι φυσικά τίποτε άλλο από την σύνδεση της σύνταξης με τις εισφορές. Με βάση τον ορισμό του «οι εισφορές των ασφαλισμένων τηρούνται σε «ατομικές μερίδες ασφάλισης». Το σύνολο των ποσών των ατομικών μερίδων ανατίθεται για επένδυση σε εξειδικευμένους διαχειριστές (Επενδυτικούς Οργανισμούς ή άλλους ειδικούς φορείς), οι οποίοι τα επενδύουν σε διάφορα κεφαλαιουχικά προϊόντα (ακίνητα, μετοχές, ομόλογα, κ.λπ.)». Με απλά λόγια …τζογάρισμα χωρίς εγγυήσεις.
  • Σύμφωνα με την Επιτροπή Πισσαρίδη η ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος «θα έφερνε την Ελλάδα πλησιέστερα στον μέσο όρο των συστημάτων της Ευρώπης, αφορούν κυρίως ενίσχυση των κινήτρων για περισσότερη και επίσημη εργασία όσο και για αποταμίευση των νοικοκυριών, με άμεσα αναπτυξιακά οφέλη για την οικονομία. Τα νοικοκυριά θα έχουν ισχυρότερα κίνητρα προσφοράς εργασίας, στον τυπικό τομέα της οικονομίας, όταν θα έχουν σε μεγάλο βαθμό έλεγχο των αποταμιεύσεών τους και όταν με υψηλότερες εισφορές κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου θα μπορούν να αναμένουν μεγαλύτερη σύνταξη. Τα οφέλη αφορούν επίσης τη μεγαλύτερη διασπορά ρίσκου και άρα διαχρονικά μεγαλύτερη ασφάλεια για τις συντάξεις». Τι …εννοεί εδώ ο ποιητής με την «διασπορά ρίσκου» ότι οι ασφαλισμένοι θα είναι αυτοί που θα ρισκάρουν τις αποταμιεύσεις τους που στην προκειμένη όμως θα αποτελούν την σύνταξή τους. Άλλωστε στην έκθεση της επιτροπής επισημαίνεται επίσης ότι «β σταδιακή μετατροπή μέρους των εισφορών αυτών σε εισφορές κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα θα έχει ευεργετική επίδραση στις εγχώριες αποταμιεύσεις και επενδύσεις, όπως παρατηρείται σε χώρες με πιο ισορροπημένα συνταξιοδοτικά συστήματα». Παράλληλα εκφράζονται …παράπονα γιατί «σήμερα, μόνο περίπου το 5% των πληρωμών ασφαλισμένων για συντάξιμες εισφορές είναι κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα. Αντίστοιχα, το σύνολο του ενεργητικού των κεφαλαιοποιητικών προγραμμάτων σύνταξης είναι κοντά στο 1% του ΑΕΠ, σε αντιδιαστολή με 50% για τον μέσο όρο των μελών του ΟΟΣΑ. Επίσης, το σημερινό ύψος των υποχρεωτικών εισφορών για κύρια και επικουρική σύνταξη στον δημόσιο διανεμητικό πυλώνα (26,5%) είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη και 8 π.μ. υψηλότερο από τον μ.ό. των μελών του ΟΟΣΑ».

Κακό πράγμα οι μικρομεσαίοι

Τέλος στην Επιτροπή Πισσαρίδη δεν αρέσουν καθόλου οι …μικρομεσαίοι. Τα μικρομάγαζα αποτελούν αντιαναπτυξιακό στοιχείο και φορέα της άτυπης οικονομίας. Όπως αναφέρεται στην έκθεση: «Η άτυπη οικονομία συνιστά σημαντικό πρόσκομμα για την ανάπτυξη και την ευημερία. Πρώτον, επιχειρήσεις στη γκρίζα ζώνη της οικονομίας δεν μεγεθύνονται, δεν επενδύουν συστηματικά σε νέες τεχνολογίες και δεν εστιάζουν σε εξαγωγές απλώς γιατί στόχος τους είναι να διατηρήσουν ένα χαμηλό προφίλ. Μάλιστα, η αρχική δομή των επιχειρήσεων αυτών είναι ως μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις χωρίς αναπτυξιακό στόχο. Ένας τρόπος για να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες της λειτουργίας επιχειρήσεων στη γκρίζα ζώνη της οικονομίας είναι να σκεφτεί ότι οι επιχειρήσεις αυτές εγκλωβίζουν πόρους που εναλλακτικά θα χρησιμοποιούνταν στην επίσημη οικονομία από εξωστρεφείς επιχειρήσεις».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου