altersyros: Η Λευκή Βίβλος του Υπ. Προ.Πο.: Γυαλιστερή βιτρίνα σε σάπιο μαγαζί

23 Μαρτίου 2021

Η Λευκή Βίβλος του Υπ. Προ.Πο.: Γυαλιστερή βιτρίνα σε σάπιο μαγαζί - Του δικηγόρου Γιώργη Βλάχου*

EUROKINISSI

Η Ελλάδα είναι μία χώρα σε τρεις πραγματικότητες. Η πρώτη πραγματικότητα κατασκευάζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους ιδιοκτήτες τους, το πολιτικό σύστημα που εξυπηρετούν και τους δημοσιογραφικούς τους ταγούς. Η δεύτερη πραγματικότητα είναι η πραγματική πραγματικότητα. Η τρίτη πραγματικότητα είναι αυτή που σχηματίζεται ανάμεσα στις γραμμές της Λευκής Βίβλου για την προστασία του πολίτη.

Η Λευκή Βίβλος είναι το πιο πρόσφατο πυροτέχνημα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος τρεις μέρες μετά την αποκάλυψη του βασανισμού του Α.Π. στο 12ο όροφο της ΓΑΔΑ, παρουσίασε νέες χάντρες και κορδελάκια (που στην σύγχρονη εποχή είναι παρουσιάσεις στο power point και graphic design) σχετικά με το «νέο δόγμα της αστυνομίας του 21ου αιώνα.

Στις 18 Μαρτίου παρουσίασε «…την πρόταση του Υπουργείου, ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο «συμβόλαιο» μεταξύ πολιτών και Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Προδιαγράφει την Αστυνομία του 21ου αιώνα και τις βασικές αρχές με τις οποίες αυτή απαντά στο διευρυμένο αίτημα ασφάλειας και προστασίας των πολιτών…».¹

Αυτή η πρωτοβουλία του ΥΠΡΟΠΟ ακολουθεί το χείμαρρο επώνυμων πια καταγγελιών για τις συνεχείς το τελευταίο χρονικό διάστημα αυθαιρεσίες των σωμάτων καταστολής της Αστυνομίας, οι οποίες πια πλέον περιλαμβάνουν χουντικής έμπνευσης βασανισμούς, ξυλοδαρμούς, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απαγωγές, επαναλαμβανόμενες σκευωρίες και συλλήψεις χωρίς στοιχεία, και φυσικά άγρια και ωμή καταστολή κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας.² ³ ⁴

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο υπουργός αισθάνθηκε την πίεση του κινήματος υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στον αυταρχισμό που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες εβδομάδες, κίνημα που πήρε πρωτότυπα χαρακτηριστικά με τις διαδηλώσεις στις γειτονιές, και αποφάσισε να κάνει μία υποχώρηση, έναν συμβιβασμό. Και είναι μεν αλήθεια, όμως ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

Η Αστυνομία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη από την πρώτη στιγμή έχει εφαρμόσει έμπρακτα το αληθινό νέο της δόγμα αντιμετώπισης κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας προς την κατεύθυνση της χωρίς καμία φειδώ χρήσης ακραίας βίας φυσικής καταστολής, χτυπημάτων και χημικών, καθώς και στη χρήση της αναγεννημένης «αύρας».

Μετατοπίστηκε και η νομική αντιμετώπιση από την ΕΛΑΣ των κοινωνικών διαμαρτυριών, που, με παντελώς αυθαίρετο τρόπο, σε κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, η αστυνομία, είτε προληπτικά είτε μετά τη φυσική καταστολή, προχωρά σε δεκάδες προσαγωγών και συλλήψεων, που σπάνια σχετίζονται με τυχόν έκνομα γεγονότα αλλά προκύπτουν είτε απλώς και μόνον από τυχαιότητα (και άρα) αυθαιρεσία των οργάνων είτε μετά από (επικίνδυνες) επιθέσεις των ομάδων ΔΕΛΤΑ καταπάνω σε διαδηλωτές και τη διασπορά πανικού ανάμεσά τους.

Το ίδιο και η «κατασκευή» κατηγοριών, κυρίως πλημμεληματικών για τους συλληφθέντες. Κατασκευή που συχνότερα από ποτέ στο παρελθόν περιλαμβάνει και το φύτεμα δήθεν «όπλων» ή «αποδεικτικών στοιχείων». Παράλληλα είναι τόσο πολλές πια σε αριθμό οι συλλήψεις, που ολόκληροι κοινωνικοί και πολιτικοί χώροι είναι ουσιαστικά υπόδικοι, «όμηροι», και συνεπώς σε μεγάλο βαθμό αμήχανοι στη συμμετοχή τους στις κοινωνικές διαμαρτυρίες.

Το γεγονός ότι μετά την κατακραυγή του αναίτιου και άγριου χτυπήματος της Πρωτοβουλίας Δικηγόρων και Νομικών το Σάββατο 6 Μαρτίου και την πάνδημη συγκέντρωση στη Νέα Σμύρνη την Κυριακή 7/3, η παρουσία της Αστυνομίας στις κοινωνικές διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις είναι, το πολύ, διακριτική, δεν πρέπει να μας οδηγεί σε ένα συμπέρασμα ότι η Κυβέρνηση ή το Υπ. Προ.Πο. έχουν υποστεί ένα συντριπτικό πλήγμα. Οπωσδήποτε βέβαια, οι κινητοποιήσεις και οι αποκαλύψεις των αυθαιρεσιών οδήγησαν τα επιτελεία να υποχωρήσουν προσωρινά, τόσο σε επιχειρησιακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο επικοινωνιακού λόγου⁵. Και βέβαια, αισθάνθηκαν την ανάγκη, έστω προσωρινά, να διαμορφώσουν μία τεχνητή πραγματικότητα για να διασκεδάσουν τις αντιδράσεις, οι οποίες έλαβαν τα χαρακτηριστικά αντικυβερνητικής κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η παρουσίαση της Λευκής Βίβλου, η οποία επιχειρεί να κατασκευάσει μία εικόνα της πραγματικότητας εντελώς διαφορετική τόσο από αυτή που παρουσιάζουν οι τηλεοπτικοί βουλευτές της ΝΔ και τα κανάλια σχετικά με τις μορφές, την ένταση, τη στόχευση και τους φορείς των κοινωνικών διαμαρτυριών και των κινηματικών γεγονότων, όσο και από την πραγματική πραγματικότητα της κοινωνικής δυσαρέσκειας και των κοινωνικών κινητοποιήσεων.

Το κείμενο της Βίβλου σκιαγραφεί μία εικόνα όπου «…η ασφάλεια είναι υπόθεση όλων μας και πάνδημο αίτημα των πολιτών, καθώς οι απειλές και οι κίνδυνοι βρίσκονται στην καθημερινότητά τους…», «…οι απειλές από τα σύνορα μέχρι τον κυβερνοχώρο θέλουν μία ενιαία απάντηση…». «…Σε αυτό το πλαίσιο το εννοιολογικό περιεχόμενο της ασφάλειας διευρύνθηκε και βάθυνε. Οι ένοπλες διακρατικές συγκρούσεις υποχώρησαν και νέες απειλές, όπως οι ενδοκρατικές συγκρούσεις, οι φυσικές καταστροφές, ο εθνικισμός, η τρομοκρατία, το οργανωμένο έγκλημα και η διασπορά Όπλων Μαζικής Καταστροφής (;;;) άρχισαν να απασχολούν την πολιτική και τη στρατηγική ασφάλειας των διεθνών οργανισμών και των κρατών. Νέοι οργανισμοί υπερεθνικής δομής με διασυνοριακή λειτουργία, όπως οι διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις και οι εγκληματικές ομάδες, είναι βασικοί φορείς απειλών…».

Στο δε κεφάλαιο με τίτλο «ασφάλεια και διαχείριση κρίσεων», η Βίβλος μας διαφωτίζει λέγοντας ότι «…η ασφάλεια είναι μία άσκηση καθημερινής διαχείρισης κρίσεων», αφού «…ο άνθρωπος βιώνει τον κίνδυνο στην καθημερινότητά του και οι κοινωνίες μας έχουν ως συστατικό στοιχείο τη διακινδύνευση. Η διαρκής εξέλιξη της επικοινωνίας, αλλά και η μαζική πλέον χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σε συνδυασμό με την αμφισβήτηση των παραδοσιακών ΜΜΕ, δεν άλλαξαν μόνο την επικοινωνία και την ενημέρωση, αλλά είχαν σημαντικές επιπτώσεις και στον τομέα της ασφάλειας. Νέες προκλήσεις, όπως η παραπληροφόρηση και οι ψευδείς ειδήσεις, είναι χαρακτηριστικά σημεία αυτής της κατάστασης, με τον κυβερνοχώρο να αποτελεί σήμερα το πλέον περίπλοκο πεδίο ανάπτυξης της εγκληματικής δραστηριότητας».

Επιχειρεί να τεκμηριώσει το υποτιθέμενο νέο σύγχρονο δόγμα, στην πόλωση των κοινωνιών. Οι περίτεχνες όμως διατυπώσεις του κειμένου δεν έφτασαν για να κρύψουν αυτό που η λανθάνουσα γλώσσα αποκαλύπτει. Στο κεφάλαιο -3- (η πόλωση των κοινωνιών), η Βίβλος αρχίζει να φανερώνει το βασικό, πραγματικό, της άξονα:

Στην πρώτη παράγραφο αναφέρει: «…τα πρώτα είκοσι χρόνια του 21ου αιώνα, σε σημαντικό βαθμό και λόγω των κρίσεων, χαρακτηρίστηκαν από την πόλωση των κοινωνιών, από την αντιπαράθεση των ταυτοτήτων και την ανάπτυξη πολυπληθών κινημάτων διαμαρτυρίας και διεκδίκησης δικαιωμάτων. Η δημόσια τάξη απέκτησε νέο περιεχόμενο καθώς τα κράτη και τα Σώματα Ασφάλειας πρέπει να διασφαλίσουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας και να προστατεύουν την κοινωνικοοικονομική ζωή…».

Κι εκεί που κανείς θα περίμενε να ακολουθήσει μια κάποια θετική αποτίμηση των πολυπληθών κινημάτων διαμαρτυρίας και διεκδίκησης δικαιωμάτων, ακολουθεί η ταύτισή τους με την «τρομοκρατία»:
«Παράλληλα, σε αρκετές χώρες, υπήρξε ριζοσπαστικοποίηση σημαντικού αριθμού πολιτών, με αρκετούς εξ αυτών να καταλήγουν στην ένταξη σε εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές οργανώσεις».

Έτσι, το συμπέρασμα προκύπτει σχεδόν αβίαστα, ερχόμενο σε πλήρη ταύτιση με το λόγο του Άδωνι Γεωργιάδη και του Κυριάκου Μητσοτάκη: «Σε αυτό το νέο πλαίσιο, η παραδοσιακή λογική της δημόσιας τάξης απέκτησε νέο περιεχόμενο, καθώς τα κράτη και τα Σώματα Ασφάλειας πρέπει από τη μία πλευρά να διασφαλίσουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας και από την άλλη να προστατεύουν την κοινωνικοοικονομική ζωή και να αποτρέπουν επεισόδια, αλλά και να προλαμβάνουν την ακραία ριζοσπαστικοποίηση και να αντιμετωπίζουν τις βίαιες εξτρεμιστικές ενέργειες».

Για τη Λευκή Βίβλο κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, κάθε ανάπτυξη πολυπληθών κινημάτων κάθε ριζοσπαστικοποίηση καταλήγει σε εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές οργανώσεις ή τουλάχιστον «επεισόδια». Έτσι στο δίλημμα δικαίωμα διαμαρτυρίας/κοινωνικοοικονομική ζωή, η απάντηση της Αστυνομίας είναι απλή. Αφού κάθε διαμαρτυρία ρέπει στην τρομοκρατία, πρέπει να προτιμάται η κοινωνικοοικονομική ζωή. Στην Ελλάδα ξέρουμε καλά ότι η απάντηση σε αυτό το δίλημμα είναι τα δακρυγόνα, το ξύλο, η «αύρα».

Στο επόμενο κεφάλαιο σχηματίζεται μια ακόμη εικόνα της φανταστικής πραγματικότητας της Λευκής Βίβλου: «Η ενίσχυση του ισλαμιστικού εξτρεμισμού και η δράση τζιχαντιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων συνετέλεσαν στη δημιουργία διογκωμένων μεταναστευτικών πιέσεων, και στην ενίσχυση της τρομοκρατικής απειλής» και μάλιστα «…με αποκορύφωμα την προσφυγική κρίση του 2015-2016 και στην ενίσχυση της τρομοκρατικής απειλής για την Ευρώπη».

Έτσι, η «τρομοκρατία» που καλείται να αντιμετωπίσει η ΕΛΑΣ έχει ως κύριο αίτιο τους πρόσφυγες οι οποίοι είναι εν δυνάμει τρομοκράτες, πράγμα που απέχει τόσο πολύ απ’ την αλήθεια όσο και ότι η ενίσχυση του ισλαμιστικού εξτρεμισμού και η δράση τζιχαντιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων συνετέλεσαν στη δημιουργία διογκωμένων μεταναστευτικών πιέσεων. Η προσφυγική κρίση μετονομάζεται σε «μεταναστευτική» πίεση.

Οι βομβαρδισμοί από ΗΠΑ, Ισραήλ, Αγγλία, Γαλλία, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, ο εξοπλισμός των ισλαμιστικών οργανώσεων από τις ίδιες χώρες, οι στρατιωτικές οι πολιτικές επεμβάσεις των ίδιων χωρών, μετονομάζονται σε «δράση τζιχαντιστικών ομάδων». Κι έτσι οι ξεσπιτωμένοι πρόσφυγες και πάμφτωχοι μετανάστες μετασχηματίζονται από κατατρεγμένοι άνθρωποι άξιοι αλληλεγγύης και προσφοράς σε εγκληματίες. Είναι οι ίδιοι που κατά χιλιάδες στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της κάθε Μόριας και Καρά Τεπέ, στις αθλιότερες των συνθηκών για κάθε «προηγμένο δυτικό κράτος».

Η ανάγκη για «διευρυμένη» παροχή ασφάλειας στην Ελλάδα (κεφ.6 της Βίβλου) τεκμηριώνει την παρουσία και δράση της αστυνομίας παντού: «…κάθε μορφή ανθρωπογενούς απειλής (οργανωμένο έγκλημα, εξτρεμισμός, τρομοκρατία, διάφορες μορφές βίας), αλλά και από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές και ατυχήματα… υβριδικών επιθέσεων και των σαμποτάζ μέσω του κυβερνοχώρου…ασφάλεια των συνόρων».

Και πράγματι, ενάμιση χρόνο τώρα βλέπουμε έμπρακτα ότι η Αστυνομία είναι πια υπεύθυνη και αναλαμβάνει τη ρύθμιση και διαχείριση κάθε πτυχής της κοινωνικοοικονομικής ζωής. Είναι δε τόσο σημαντική η δραστηριότητά της, ειδικά στην περίοδο της πανδημίας, που είναι ο μοναδικός κρατικός τομέας στον οποίο γίνονται προσλήψεις, ενίσχυση και ανανέωση του εξοπλισμού. Το ίδιο και για τα Πανεπιστήμια, όπου οι καινοφανείς ΟΠΠΙ έχουν ως στόχο την «προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας», ενώ το πλαίσιο των καθηκόντων των αστυνομικών μονάδων δεν έχει φυσικά οποιαδήποτε σχέση με οτιδήποτε ακαδημαϊκό, παρά μόνο με καταστολή και επιτήρηση.

Ειρήσθω εν παρόδω, «Οι ασφαλείς κοινωνίες είναι απαίτηση δημοκρατίας και προαπαιτούμενο για την οικονομική ανάπτυξη, την προσέλκυση επενδύσεων και την ανταγωνιστικότητα του τουριστικού προϊόντος της χώρας». Έτσι, πέραν όλων των άλλων η Ελληνική Αστυνομία είναι και πυλώνας της τουριστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Γι΄ αυτό και «…υιοθετούνται πολιτικές που προωθούν την ήπια αστυνόμευση, όπως η δημιουργία ομάδων διαλόγου και επίλυσης συγκρούσεων, η ενίσχυση του θεσμού του Αστυνομικού της Γειτονιάς και των Κινητών Μονάδων Αστυνόμευσης και η εντατικοποίηση του σχεδίου πεζών περιπολιών με την αξιοποίηση μέσων, όπως τα ποδήλατα και τα scooters, με σκοπό τη μετατροπή του σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα Κοινοτικής Αστυνόμευσης» (κεφ.7).

Το Υπουργείο παρουσιάζει μία πρόθεση να υπάρξει «νέα» λειτουργία της Αστυνομίας. Προσδιορίζοντας τους άξονες δράσης της «νέας» Αστυνομίας, το υπουργείο μεταμορφώνει την πραγματικότητα. Επιχειρεί να παρουσιάσει μία Αστυνομία η οποία:
«Δίνει προτεραιότητα στην επικοινωνία έναντι της ανακοίνωσης, στη συνεννόηση έναντι της επιβολής, στη συνεργασία έναντι της σύγκρουσης». «Το νέο επιχειρησιακό δόγμα περιορίζει την κατασταλτική λειτουργία των Υπηρεσιών της Αστυνομίας και δίνει έμφαση στην ήπια αστυνόμευση».

Ισχυρισμός που είναι τόσο ανάξιος σχολιασμού, τόσο εξόφθαλμα ψεύτικος, τόσο προκλητικά παραποιητικός της αλήθειας, που είναι απορίας άξιο ποιος μπορεί και ποιος επιχειρείται να πεισθεί από αυτόν. Την ίδια μέρα που τα περιστατικά αστυνομικής βίας, την ίδια μέρα που αποκαλύπτεται κανονικότατος, τύπου ΕΑΤ-ΕΣΑ βασανισμός συλληφθέντα και σεξουαλική παρενόχληση συλληφθείσας μέσα στα κτίρια της αστυνομίας από δεκάδες αστυνομικούς, το Υπουργείο προσπαθεί να πείσει ότι προτιμάει τη συνεννόηση από τη σύγκρουση.

«Η Αστυνομία συνομιλεί δεν αποφαίνεται, λογοδοτεί δεν αποκρύπτει», μας δηλώνει ο Υπουργός. Είναι η ίδια Αστυνομία που στέλνει εξώδικο στην εφημερίδα που φιλοξένησε τη συνέντευξη του βασανισθέντα ⁶. Η ίδια στους κόλπους της οποίας υπάρχουν «πηγές» οι οποίες δίνουν «διαρροές» σε «δημοσιογράφους» σχετικά με σχηματισμό δικογραφιών κατά των «οργανωτών των συγκεντρώσεων των δικηγόρων» ⁷. Είναι η ίδια που συστηματικά καλύπτει και αφήνει ανερεύνητες δεκάδες καταγγελίες αυθαιρεσιών των οργάνων της και που ελάχιστοι πολίτες εμπιστεύονται ότι θα το κάνει ⁸.

Και μάλιστα την ίδια στιγμή που τα συνδικαλιστικά όργανα των αστυνομικών, με τους διαβόητους εκπρόσωπους τους στα τηλεοπτικά κανάλια, ζητούν τη μετατροπή κάθε αδικήματος κατά αστυνομικού (όχι όμως αντίστροφα) σε ιδιώνυμο (ορισμένα ήδη είναι), την αυστηροποίηση των ποινών, την ακόμα μεγαλύτερη «προστασία» των ίδιων από οποιαδήποτε αντίδραση ή έρευνα εις βάρος τους. Είναι η ίδια που ζητά οι αστυνομικοί να αποφεύγουν να παρίστανται ακόμα και ως μάρτυρες στα δικαστικά ακροατήρια που προκαλούν οι ενέργειές τους. ⁹¹⁰

«Το ανθρώπινο δυναμικό επιλέγεται, εκπαιδεύεται ειδικά και στην περίπτωση επιχειρησιακών ομάδων επανεκπαιδεύεται συστηματικά, υποστηρίζεται και ενδυναμώνεται ψυχολογικά». Το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό που μέχρι σήμερα, βασανίζει συλληφθέντες, εκτελεί προσομοιώσεις θανάτου ή βιασμού, απειλεί με βιασμούς, παρενοχλεί σεξουαλικά, απαγάγει, αυθαιρετεί στους ελέγχους, εφορμά σε ειρηνικούς διαδηλωτές και ενδυναμώνεται ψυχολογικά με συνθήματα θανάτου (πάμε να τους σκοτώσουμε ¹¹). Ενίοτε πυροβολεί και σκοτώνει. Και είναι αυτό το δυναμικό, και μάλιστα το λιγότερο «εκπαιδευμένο» τμήμα του, οι ειδικοί φρουροί, τρίμηνης εκπαίδευσης, που θα στελεχώσουν την πανεπιστημιακή αστυνομία του νόμου 4777/2021, και μάλιστα εθελοντικά και θα έχει πλήρη αστυνομικά καθήκοντα, αλλά δεν θα φέρει πυροβόλα όπλα, αλλά γκλομπ, σπρέυ πιπεριού και χειροπέδες.¹²

Έπειτα, στο ίδιο κεφάλαιο το Υπουργείο παρουσιάζει ως τμήμα του «νέου» δόγματος μια δέσμη στόχων, που διαβάζοντάς τες κανείς απορεί τι νέο υπάρχει σε αυτές: «Η προστασία της καθημερινής ζωής, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, της οικογένειας και κυρίως των πιο ευάλωτων ανθρώπων και ομάδων αποτελούν προτεραιότητες. Δίνεται έμφαση στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση όλων των μορφών βίας (ενδοοικογενειακή, έμφυλη, ρατσιστική, πολιτικός εξτρεμισμός κ.α.), στην καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών, στην αντιμετώπιση της παραβατικότητας ιδιαίτερα μεταξύ νέων ανθρώπων, στην προστασία των ευάλωτων και στην ενίσχυση της ασφάλειας στη γειτονιά, στην οικογένεια και στο διαδίκτυο. Ο στόχος είναι η ενίσχυση της ανθεκτικότητας της κοινωνίας έναντι κάθε απειλής και κινδύνου». Δηλαδή, μέχρι σήμερα ποιοι ήταν οι στόχοι της Αστυνομίας; Άλλοι από αυτούς;

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μας μιλά για «…ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ πολιτών και Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη…» και για ένα «…θεμελιακό , δεσμευτικό κείμενο», που συνιστά «….το πολιτικό πλαίσιο το οποίο θα οδηγήσει στη συνολική μεταρρύθμιση της αστυνόμευσης». Ο Υπουργός γελοιοποιεί τη σημασία των ίδιων των λέξεων που χρησιμοποιεί.

Ένα συμβόλαιο προκύπτει μετά από διαπραγμάτευση και συμφωνία. Στην περίπτωση της Λευκής Βίβλου, το μόνο που υπάρχει ένα διακηρυκτικό κείμενο, γεμάτο φληναφήματα, φαντασιώσεις και ψέματα, το οποίο με κάποιο νομοθετικό τέχνασμα, θα καταστεί «επίσημο». Η Βίβλος δεν λέει τίποτα νέο, δεν προκαλεί καμία τομή, δεν αναιρεί σε τίποτα την αστυνομική αυθαιρεσία. Δε δεσμεύει σε τίποτα πρακτικό, όση «επισημότητα» κι αν λάβει. Δεν συνιστά «συμβόλαιο» με κανέναν, ούτε καν με το ένα από τα «συμβαλλόμενα μέρη», το Υπουργείο.

Η Λευκή Βίβλος είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα, το οποίο μάλιστα έσκασε σε τόσο άκαιρη στιγμή, που η αξία του (η όποια) αναιρείται με μόνη τη δημοσίευσή του. Η ασύδοτη τακτική και οι αυθαίρετες πρακτικές της ελληνικής αστυνομίας, οι δηλώσεις και απαιτήσεις των εκπροσώπων της, η κάλυψή τους από τα τηλεοπτικά κανάλια και τα συστημικά έντυπα, είναι πλέον τόσο γνωστά και αδιαμφησβήτητα γεγονότα που η οποιαδήποτε ωραιοποίηση μοιάζει γελοία.

Οι αποκαλύψεις, τα ντοκουμέντα των σκευωριών και της βίας, οι προσπάθειες συγκάλυψης, οι ΕΔΕ που βαλτώνουν, οι συνδικαλιστές αστυνομικοί που υπεραμύνονται και υπερθεματίζουν της ασυδοσίας, οι δικογραφίες που καταρρέουν, δεν καλύπτονται από πουθενά πια. Αποκαλύπτουν ότι η Ελληνική Αστυνομία, το Υπουργείο, ο Υπουργός και η Κυβέρνηση εκτρέπονται όχι απλά από τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα και τα εχέγγυα ελευθερίας των τελευταίων 50 χρόνων, αλλά ακόμη κι από στοιχειώδεις αρχές του κράτους δικαίου, ακόμη κι από τη θεμελιώδη αρχή ότι τα κρατικά όργανα πρέπει να λειτουργούν νόμιμα, με διαφάνεια, και να διασφαλίζουν στους πολίτες τα δικαιώματά τους, όχι παράνομα, μυστικά και ανελεύθερα.

Η Λευκή Βίβλος είναι ένα προκλητικό προκάλυμμα του αληθινού αστυνομικού δόγματος σήμερα, της ασυδοσίας της αστυνομίας, της ασυλίας των οργάνων της και της δεσπόζουσας θέσης που έχει η αστυνομική καταστολή των κοινωνικών διαμαρτυριών στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας του 2021. Είναι μια digital βιτρίνα θεμιτοποίησης της φασίζουζας πρακτικής και ιδεολογίας των δυνάμεων καταστολής και είναι ζήτημα του λαϊκού κινήματος ώστε αυτή να καταλήξει στα σκουπίδια της ιστορίας, δίπλα στο χώρο που έχει φυλαχτεί και για την πολιτική κληρονομιά του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Υ.Γ. Η «νέα» Αστυνομία, σύμφωνα με τη Λευκή Βίβλο, θα είναι και «Πράσινη: Ενίσχυση των δράσεων ανακύκλωσης, χρήση ηλεκτροκίνητων οχημάτων, αξιοποίηση επαναχρησιμοποιούμενων υλικών, ενεργειακή αναβάθμιση των κτηρίων. Και τι θα γίνουν τα 53 ολοκαίνουρια Ντάτσουν που αγόρασε τις προάλλες η Ελ.Ασ.;¹³

*δικηγόρος, μέλος της Εναλλακτικής Παρέμβασης-Δικηγορικής Ανατροπής

Παραπομπές

ΠΗΓΗ

Σελίδες

23 Μαρτίου 2021

Η Λευκή Βίβλος του Υπ. Προ.Πο.: Γυαλιστερή βιτρίνα σε σάπιο μαγαζί - Του δικηγόρου Γιώργη Βλάχου*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου