Το μικρό λιμάνι του San Giovanni Li Cuti, ένα παλιό ψαροχώρι στην καρδιά της Κατάνιας, ήταν γεμάτο κόσμο. Εκατοντάδες άνθρωποι κατέκλυσαν την προκυμαία, σπεύδοντας να υποδεχτούν τον Στόλο της Ελευθερίας, το πλοίο που ήταν έτοιμο σήμερα – Κυριακή 1 Ιουνίου – να αποπλεύσει για τη Γάζα με στόχο να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό και να παραδώσει βοήθεια στον παλαιστινιακό πληθυσμό.

Τα μέλη του στόλου που εναλλάσσονται στο μικρόφωνο προέρχονται από όλο τον κόσμο: Ευρώπη, Βραζιλία, Ηνωμένες Πολιτείες, αραβικές χώρες. Ανάμεσά τους η Σουηδή περιβαλλοντολόγος Γκρέτα Τούνμπεργκ και ο Ιρλανδός ηθοποιός Λίαμ Κάνιγκχαμ. Μιλάνε στα αγγλικά, ενώ ακτιβιστές της πόλης μεταφράζουν στο πλήθος, το οποίο δεν είναι γεμάτο μόνο με τα πρόσωπα που περιμένεις να βρεις σε παρελάσεις, αλλά με άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά που κρατούν πλακάτ εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους συνομηλίκους τους στη Γάζα. Μια επανάληψη αυτού που συνέβη μόλις πριν από μια εβδομάδα, με πέντε χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν κατά μήκος της κεντρικής Via Etnea: απόδειξη μιας πόλης που, όπως και τόσες άλλες στην Ιταλία και την Ευρώπη, δεν σκοπεύει πλέον να μείνει άπραγη μπροστά στη γενοκτονία.

Η αποστολή που περιμένει τους δώδεκα ακτιβιστές του Στόλου της Ελευθερίας είναι επικίνδυνη. Όχι τόσο εξαιτίας των επτά ημερών πλεύσης στη Μεσόγειο με το μικρό μηχανοκίνητο σκάφος, αλλά εξαιτίας της μεγάλης πιθανότητας να τους σταματήσει με χρήση βίας ο ισραηλινός στρατός. Πολλοί από αυτούς επέβαιναν επίσης στην προηγούμενη προσπάθεια να φτάσουν στη Γάζα από τη θάλασσα, όταν – την 1η Μαΐου 2025 – το σκάφος προσεγγίστηκε από ισραηλινό μη επανδρωμένο αεροσκάφος ενώ βρισκόταν στα ανοικτά της Μάλτας και χτυπήθηκε από σφαίρες που έβαλαν φωτιά στην πλώρη του, θέτοντας το εκτός λειτουργίας. Ενώ ζωντανή είναι ακόμη η μνήμη του Μαβί Μαρμαρά, του πλοίου των ακτιβιστών που ξεκίνησε και πάλι από την Τουρκία με σκοπό να σπάσει την πολιορκία της Γάζας, το οποίο στις 31 Μαΐου 2010 δέχθηκε επίθεση από ειδική μονάδα του ισραηλινού στρατού, από την οποία σκοτώθηκαν 10 μέλη του πληρώματος και τραυματίστηκαν άλλα 60. Μια σφαγή που η ισραηλινή κυβέρνηση προσπάθησε να δικαιολογήσει με την υποτιθέμενη παρουσία στο πλοίο όπλων που προορίζονταν για τον ένοπλο αγώνα των Παλαιστινίων, ένα ψέμα που διαψεύστηκε από τις μετέπειτα έρευνες του ΟΗΕ.

“Πολλοί νομίζουν ότι είμαστε ήρωες και ηρωίδες, αλλά δεν είμαστε. Για να ζεις σήμερα στη Γάζα πρέπει να είσαι ήρωας”, λέει ο Τιάγκο Αβίλα, Βραζιλιάνος ακτιβιστής και ένας από τους διοργανωτές του Στόλου της Ελευθερίας. “Έχω μια κόρη ενός έτους και πιστεύω ότι δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι και να παρακολουθούμε ενώ χιλιάδες παιδιά στη Γάζα πεθαίνουν κάτω από τις βόμβες και ζουν στον τρόμο. Θέλουμε να δείξουμε ότι η αλληλεγγύη και η διεθνιστική συνείδηση είναι όπλα που μπορούν να νικήσουν την καταπίεση”.

Ο Γιαζάν Εισά, με πηγαίνει με μια μικρή λέμβο στο σκάφος του Στόλου της Ελευθερίας, που είναι αγκυροβολημένο περίπου εκατό μέτρα πέρα από τα βράχια της μαρίνας. Είναι Παλαιστίνιος και βοηθός του πληρώματος. Στο σκάφος επιβαίνουν άλλα τρία μέλη του πληρώματος, τα οποία αφέθηκαν να το φυλάνε περιμένοντας την αναχώρηση. Ανάμεσά τους είναι και ο Δρ Μοχάμεντ Μουσταφά, ο οποίος έχει ήδη πάει στη Γάζα για να εργαστεί ως εθελοντής και τώρα προσπαθεί να επιστρέψει γιατί «υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που πρέπει να φροντίσει και όσα δεν πέθαναν κάτω από τις βόμβες είναι τραυματισμένα και περνούν μια κόλαση που είναι αδύνατο να περιγραφεί».

Στο κατάστρωμα του πλοίου, ακόμη και κάτω από το κατάστρωμα, εκτός από τον χώρο που είναι απολύτως απαραίτητος για τον ύπνο και το μαγείρεμα, κάθε γωνιά είναι γεμάτη με προμήθειες για να τις μεταφέρουν στη Γάζα: χυμούς φρούτων, γάλα, ρύζι, κονσέρβες τροφίμων, μπάρες πρωτεϊνών. Έχουν γίνει δωρεές από εκατοντάδες πολίτες από την Κατάνια και από όλο τον κόσμο. Ο Γιαζάν γνωρίζει πολύ καλά ότι, αν καταφέρουν να φτάσουν στη Γάζα, θα είναι αρκετά μόνο για να θρέψουν μερικούς από τα δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιους που βρίσκονται στα όριά τους, οδηγημένοι στην πείνα από τα πολύμηνα εγκλήματα πολέμου της ισραηλινής κυβέρνησης, η οποία, μέσω του αποκλεισμού κάθε ανθρωπιστικής βοήθειας και της συστηματικής καταστροφής των γεωργικών εκτάσεων, χρησιμοποιεί την πείνα ως όπλο για να αναγκάσει τους κατοίκους της Γάζας να εγκαταλείψουν τη γη τους: «Η δική μας βοήθεια είναι συμβολική, χρησιμεύει πρώτα απ’ όλα για να δείξει στους κατοίκους της Γάζας ότι οι πολίτες του κόσμου είναι μαζί τους», λέει.

Και κρίνοντας από τον κόσμο που βρέθηκε στο λιμάνι του San Giovanni Li Cuti, είναι σαφές ότι ο Γιαζίν έχει δίκιο. Οι πολίτες είναι μαζί τους και πάνω από τα τραπέζια των εστιατορίων υπάρχουν κόκκινα, μαύρα, πράσινα και λευκά μπαλόνια, τα χρώματα από τα οποία αποτελείται η παλαιστινιακή σημαία. Ενώ οι περαστικοί σταματούν για να ακούσουν και να χειροκροτήσουν. «Έχουν δίκιο, ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι για να σταματήσουμε το Ισραήλ», λέει στους πελάτες ο τύπος που δουλεύει στο περίπτερο καθώς σερβίρει καφέ και μπύρες.

Πολλοί ρωτούν τι μπορούν να κάνουν οι απλοί πολίτες για να το σταματήσουν αυτό. «Η ιστορία αποδεικνύει ότι η συλλογική δράση είναι ο πραγματικός κινητήριος μοχλός της πραγματικής αλλαγής», απάντησε ο Τιάγκο από τη σκηνή: “Συμμετέχετε σε διαμαρτυρίες, εφαρμόστε μποϊκοτάζ εναντίον εμπορικών σημάτων που είναι συνένοχα σε γενοκτονίες, υποστηρίξτε ομάδες που σαμποτάρουν τις βιομηχανίες όπλων και εμποδίζουν τη μεταφορά τους από τα λιμάνια, ενημερωθείτε και καλέστε και άλλους να κάνουν το ίδιο μεταξύ των φίλων σας και στο διαδίκτυο. Όλες οι δράσεις αποτελούν μέρος της μάχης για να σταματήσουμε το Ισραήλ. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο στέκεται στο πλευρό της Παλαιστίνης. Το πρόβλημα είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν σέβονται τη βούληση των πολιτών που τις εξέλεξαν, αλλά αν είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι θα πρέπει να το κάνουν”.

ΠΗΓΗ

- ΔΙΑΒΑΣΤΕ στο ακόλουθο ρεπορτάζ περισσότερα και αναλυτικότερα για το ταξίδι: