του Marouf Alrefai*

Στο βαρύ αυτό απόγευμα του Ιουνίου, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο δρόμος της επιστροφής στο σπίτι θα μετατρεπόταν σε μια νύχτα μακράς αναμονής, δίψας και αγωνίας. Κι όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα γύρω από την κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, εκεί όπου, το βράδυ της Κυριακής 22 Ιουνίου 2025, τα στρατιωτικά σημεία ελέγχου έκλεισαν χωρίς προειδοποίηση, αποκλείοντας χιλιάδες Παλαιστινίους που επέστρεφαν από τις δουλειές τους, που ποθούσαν να βρουν καταφύγιο στο σπίτι, που έτρεχαν σε νοσοκομεία ή απλώς ονειρεύονταν μια λιγότερο επώδυνη αυγή.

Στο σημείο ελέγχου Τζεμπάα, ένα από τα βασικά βόρεια περάσματα προς την Ιερουσαλήμ, οι ουρές των οχημάτων εκτείνονταν σε χιλιόμετρα. Οι δρόμοι μετατράπηκαν σε πνιγηρές πλατείες αναμονής. Κάθε αυτοκίνητο έκρυβε μια ιστορία. Κάθε πρόσωπο, μια αφήγηση κόπωσης και ματαιωμένης ελπίδας. Ολόκληρες οικογένειες κοιμήθηκαν μέσα στα αυτοκίνητά τους. Πολλοί περίμεναν για πάνω από έξι ώρες, χωρίς νερό, χωρίς τροφή, χωρίς τουαλέτες, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς καν ίχνος ελέους.

Σε ένα από τα οχήματα, μια μητέρα κρατούσε στην αγκαλιά της το βρέφος της που έκλαιγε ασταμάτητα από τη δύση του ηλίου – χωρίς γάλα, χωρίς καθαρό χώρο για να το αλλάξει. Πλάι της, ένας ηλικιωμένος άνδρας βογκούσε από τον πόνο· είχε υποβληθεί σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς πριν λίγες μέρες και πήγαινε στον γιατρό για επανεξέταση. Λίγο πιο μπροστά, ένας μαθητής της Γ’ Λυκείου προσπαθούσε να διαβάσει με το φως του κινητού – αύριο δίνει πανελλαδικές εξετάσεις, μα δεν ξέρει αν θα φτάσει ποτέ στην αίθουσά του ή αν θα περάσει τη νύχτα αποκλεισμένος σ’ έναν κλειστό δρόμο.

Σε μια γωνιά, μια γυναίκα έκλαιγε σιωπηλά. Περίμενε να ανοίξει το σημείο ελέγχου για να φτάσει στον πατέρα της, βαριά άρρωστο, που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Μακασίντ – η κατάστασή του επιδεινώθηκε απόψε. Ανάμεσα σε ήχους κινητήρων και παιδικά κλάματα, μονάχα τα βλέμματα προς τον ουρανό έμοιαζαν να ελπίζουν. Σαν να ήταν μόνο ο ουρανός ικανός να τους λυτρώσει απ’ αυτό το ασφυκτικό αδιέξοδο.

Αυτό το δράμα δεν είναι εξαίρεση. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας κατοχικής πολιτικής που μετατρέπει ακόμη και τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα σε προνόμια υπό αίρεση. Η καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων εξαρτάται από τις διαθέσεις των στρατιωτικών εντολών και τις ορέξεις ενός καθεστώτος που θρέφεται από τον αποκλεισμό. Και σήμερα, μέσα στην κλιμακούμενη περιφερειακή ένταση, οι Παλαιστίνιοι –όπως πάντα– πλήρωσαν πρώτοι το τίμημα. Οι αποκλεισμοί υπό το πρόσχημα «εκτάκτων μέτρων ασφαλείας» είναι πλέον μια λεπίδα που καθημερινά διαπερνά την ήδη τραυματισμένη παλαιστινιακή ζωή.

Κι όμως, μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι, έλαμψε το φως της αλληλεγγύης. Κάτοικοι από γειτονικές περιοχές έσπευσαν με τα αυτοκίνητά τους φορτωμένα με νερό και φαγητό. Τα καταστήματα άνοιξαν τις πόρτες τους δωρεάν. Ιδιώτες προσέφεραν τις τουαλέτες των σπιτιών τους στους εγκλωβισμένους. Είναι αυτή η παλαιστινιακή ψυχή –μια ψυχή που δεν διδάσκεται ούτε αγοράζεται. Γεννιέται μέσα από το ατσάλι της αξιοπρέπειας και το βάθος του αλληλοσεβασμού, ακόμη και μέσα στην πληγή.

Αυτή τη νύχτα, στην Ιερουσαλήμ, ο κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κοιμάται στο κρεβάτι του. Ένα παιδί στην αγκαλιά της μητέρας του, ένας μαθητής με τα βιβλία του, ένας ασθενής με τα φάρμακά του στην ώρα τους. Αντί γι’ αυτό, οι δρόμοι έγιναν ένα ανοιχτό κελί, χωρίς τοίχους αλλά με οροφή τον φόβο, με όριο μόνο την αντοχή.

Αυτή η ιστορία δεν πρέπει να περάσει στα «ψιλά» των δελτίων ειδήσεων. Είναι μια κραυγή προς τη διεθνή συνείδηση, προς έναν κόσμο που συνεχίζει να κομπάζει πως υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γύρω από την Ιερουσαλήμ αυτά τα δικαιώματα καταπατώνται καθημερινά – όμως σήμερα, η καταπάτηση ήταν πιο ωμή και πιο εκκωφαντική. Γιατί δεν την διέπραξε μόνο η κατοχή, αλλά και η σιωπή του κόσμου που βλέπει… και δεν αντιδρά.

Υπάρχει άραγε κανείς που να ακούει; Υπάρχει ακόμα καρδιά ζωντανή να νιώσει τον πόνο εκείνου που κοιμάται στο αυτοκίνητό του ενώ το σπίτι του απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα; Καταλαβαίνει ο κόσμος ότι ο αποκλεισμός δεν είναι μόνο τοίχοι και συρματοπλέγματα – είναι κι εκείνο το φραγμένο σημείο ελέγχου που σου στερεί το δικαίωμα να επιστρέψεις σπίτι σου;

*Σύμβουλος του Κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ

ΠΗΓΗ