Ο 23χρονος Παλαιστίνιος ρεπόρτερ Χοσάμ Σαμπάτ με φόντο 34 δολοφονημένους δημοσιογράφους στην Γάζα. Πορτρέτα δημοσιογράφων: Gianluca Costantini / Channeldraw. Εικονογράφηση: Κωνσταντίνα Μαλτεπιώτη.
Το τελευταίο ρεπορτάζ του Χοσάμ Σαμπάτ

Το πρωί της Δευτέρας 24 Μαρτίου, ο 23χρονος Παλαιστίνιος δημοσιογράφος Χοσάμ Σαμπάτ έστειλε από τη βόρεια Γάζα το ρεπορτάζ του στον αρχισυντάκτη του στο αμερικανικό σάιτ Drop Site News. Λίγες ώρες αργότερα, o Χοσάμ έπεφτε δολοφονημένος από drone του ισραηλινού στρατού που στόχευε τον ίδιο. Δημοσιεύουμε τέσσερα κείμενα που έχουν χαρακτήρα ντοκουμέντου: το τελευταίο ρεπορτάζ του Χοσάμ· το σημείωμα του αρχισυντάκτη του μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατό του· τη μεταθανάτια ανάρτηση του Χοσάμ στο instagram·και, τέλος, την ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού που θριαμβολογεί για την εξόντωσή του.

 

Δύο από τα κείμενα που δημοσιεύουμε στο ρεπορτάζ προέρχονται από το αμερικανικό σάιτ Drop Site News και δημοσιεύονται με την άδεια του. Συντάκτες τους είναι ο δολοφονημένος δημοσιογράφος Hossam Shabat και ο αρχισυντάκτης του Sharif Abdel Kouddous.

Ο Χοσάμ Σαμπάτ ήξερε ότι θα πεθάνει και ήξερε και ποιος θα τον σκοτώσει, δεν ήξερε όμως πότε. Πριν καν κλείσει τα 24 του χρόνια, ήταν πλέον ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες δημοσιογράφους που μετέδιδαν τη φρίκη του πολέμου από τη βόρεια Γάζα.

Από τη στιγμή που τον επικήρυξε το Ισραήλ (τον Οκτώβριο του 2024) ως «τρομοκράτη της Χαμάς» εξαιτίας της δημοσιογραφικής δουλειάς που έκανε για το Al-Jazeera, έλεγε ότι αισθάνεται διαρκώς «κυνηγημένος». Δεχόταν απειλές για τη ζωή του, στο τηλέφωνο ή με γραπτά μηνύματα. Είχε πει στον αρχισυντάκτη του στο αμερικανικό σάιτ Drop Site News με το οποίο συνεργαζόταν, αναφερόμενος στους επιζώντες συναδέλφους του δημοσιογράφους: «Πλέον, λέμε ο ένας στον άλλον: “ΟΚ, ποιανού είναι η σειρά;”… Οι οικογένειές μας μας θεωρούν ήδη μάρτυρες».

Είχαν δίκιο. Το μεσημέρι της 24ης Μαρτίου, ένα drone του ισραηλινού στρατού δολοφόνησε τον Σαμπάτ ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητό του στη Μπέιτ Λαχία.

Συλλέγοντας θραύσματα πληροφοριών από ’δω κι από κει, μπορούμε να τεκμηριώσουμε ορισμένα από τα γεγονότα της τελευταίας ημέρας της ζωής του. 

Το πρωί ο Χοσάμ έστειλε στον αρχισυντάκτη του Σαρίφ Αμπντέλ Κουντούς στο Drop Site News αυτό που θα ήταν το τελευταίο του κείμενο: ένα ρεπορτάζ για τον νέο γύρο βομβαρδισμών του Ισραήλ στη Γάζα, που είχε κοστίσει τη ζωή σε 400 ανθρώπους σε μια εβδομάδα. Στο ρεπορτάζ περιέγραφε το ξεκλήρισμα τριών διαφορετικών οικογενειών: Μουμπάρακ, Αμπού Νασρ, Αμπού Χαλίμ. «Θέλω επειγόντως να μοιραστώ το κείμενο», έγραψε στα αραβικά στον αρχισυντάκτη του. 

Λίγο μετά, όπως λέει ο αρχισυντάκτης (διάβασε παρακάτω όλο το σημείωμά του), ο Χοσάμ βγήκε οφλάιν.

Το μεσημέρι, ο ισραηλινός στρατός δολοφόνησε έναν Παλαιστίνιο δημοσιογράφο – όχι τον Χοσάμ. Τον Μοχάμεντ Μανσούρ, ανταποκριτή του Palestine Today. Ο Μανσούρ σκοτώθηκε στο σπίτι του στο Χαν Γιουνίς στη νότια Γάζα, μαζί με τη γυναίκα του και το παιδί του. 

Λίγο πριν τις 2, ο Χοσάμ πόσταρε στο Instagram τη φωτογραφία του νεκρού συναδέλφου του. 

Ήταν η τελευταία του ανάρτηση. 


Μία ώρα μετά, ο Χοσάμ ήταν κι εκείνος νεκρός.

Στις 3:30, ο θάνατος του Χοσάμ Σαμπάτ ήταν πλέον στα σόσιαλ μίντια. Στις 6, ένα βίντεο δείχνει τους φίλους του Χοσάμ να κουβαλάνε τη σορό του στην κατεστραμμένη Μπέιτ Λαχία. 


Στις 7, οι φίλοι του είχαν αναρτήσει στον λογαριασμό instagram του Χοσάμ το κείμενο που ο ίδιος είχε γράψει για την περίπτωση που θα πέθαινε. «Αν διαβάζετε αυτές τις λέξεις, σημαίνει ότι με σκότωσαν…» (Ακολουθεί αυτούσιο παρακάτω.)

Από τις 7 Οκτωβρίου 2023 (ημέρα της τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ) μέχρι σήμερα, 173 δημοσιογράφοι έχουν πεθάνει στην περιοχή: 165 ήταν Παλαιστίνιοι, δύο Ισραηλινοί και έξι Λιβανέζοι, σύμφωνα με τη διεθνή οργάνωση CPJ (Committee to Protect Journalists / Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων). 

Το Συνδικάτο Παλαιστίνιων Δημοσιογράφων (PJS) εκτιμά πως ο αριθμός των νεκρών Παλαιστινίων δημοσιογράφων είναι ακόμα υψηλότερος: 198. 

Ενώ γραφόταν αυτό το κείμενο σκοτώθηκε από ισραηλινά πυρά ένας ακόμα: Την 1η Απριλίου, ο Παλαιστίνιος δημοσιογράφος του ραδιοφωνικού σταθμού Al-Aqsa Voice Radio Μοχάμεντ Σαλέχ αλ-Μπαρνταγουίλ (Mohammed Saleh al-Bardawil), η γυναίκα του και τα τρία τους παιδιά σκοτώθηκαν στο σπίτι τους στο Χαν Γιουνίς μετά από αεροπορική επιδρομή.

Πηγή: Nick Turse, «News Graveyards» (Νεκροταφεία Ειδήσεων), Watson Institute, Brown University, 2025.

Σύμφωνα με έρευνα του Νικ Τερς (Nick Turse) για το Ινστιτούτο Watson στο πανεπιστήμιο Brown, «ο πόλεμος στη Γάζα, από τις 7 Οκτωβρίου 2023 έχει σκοτώσει περισσότερους δημοσιογράους απ’ότι ο Αμερικανικός Εμφύλιος, οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, οι πόλεμοι στο Βιετνάμ, στη Γιουγκοσλαβία, μετά την 9/11 στο Αφγανιστάν, ακόμα κι αν συνδυαστούν όλοι μαζί».

Οι φίλοι του Χοσάμ θυμήθηκαν ένα άλλο παλαιότερο βίντεο. 


Τραβηγμένο μέσα από το αυτοκίνητο του Χοσάμ τον Ιούνιο του 2024, έδειχνε ένα κορίτσι στη βόρεια Γάζα, τη 13χρονη Μαϊσάμ Αλ Μάσρι, να μιλάει μαζί του. Δύο παιδιά που μιλάνε για θάνατο και για πένθος, κάνοντας αστεία και χαμογελώντας.

Μαϊσάμ: «Σου το ορκίζομαι, μου έλειψες. Είπαν ότι έγινες μάρτυρας!» 

Χοσσάμ: «Γιατί;»

Μαϊσάμ: «Τι εννοείς γιατί; Όταν ο στρατός μπήκε στη βόρεια Γάζα, ήμασταν έτοιμοι να σε πενθήσουμε, φίλε!»

Χοσσάμ: «Τι θες να γίνει όταν μεγαλώσεις;» 

Μαϊσάμ: «Δημοσιογράφος. Μα πώς θα γίνω δημοσιογράφος τώρα που ο Χοσάμ Σαμπάτ έγινε μάρτυρας;»

Ο αποχαιρετισμός του αρχισυντάκτη 

Δημοσιεύουμε το σημείωμα που έγραψε για τον Χοσάμ Σαμπάτ ο αρχισυντάκτης του στο Drop Site News Σαρίφ Αμπντέλ Κουντούς (Sharif Abdel Kouddous), μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατό του. Λίγες ώρες πριν, μιλούσαν με τον Χοσάμ για να κλείσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες πριν δημοσιεύσουν το κείμενό του. 

Του Σαρίφ Αμπντέλ Κουντούς (Drop Site News)

Ο Χοσάμ Σαμπάτ είναι νεκρός. Είμαι κατακλυσμένος από οργή και απόγνωση, καθώς γράφω αυτές τις λέξεις. Ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε το αυτοκίνητό του σήμερα το πρωί [στις 24 Μαρτίου], καθώς ο Χοσάμ ταξίδευε στην Μπέιτ Λαχία. Η οθόνη μου έχει γεμίσει από βίντεο με τη σορό του να κείτεται στο δρόμο, να μεταφέρεται στο νοσοκομείο, να θρηνείται από τους συναδέλφους του και τους αγαπημένους του. Μοιάζουν με τις τραγικές σκηνές που ο ίδιος ο Χοσάμ κατέγραφε τόσο συχνά για τον κόσμο. Ήταν ένας υποδειγματικός δημοσιογράφος: γενναίος, ακούραστος και αφοσιωμένος στην αφήγηση της ιστορίας των Παλαιστινίων στη Γάζα.

Ο Χοσάμ ήταν ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που παρέμειναν στη βόρεια Γάζα κατά τη διάρκεια του γενοκτονικού πολέμου του Ισραήλ. Η ικανότητά του να καλύπτει δημοσιογραφικά μια από τις πιο βίαιες στρατιωτικές εκστρατείες στην πρόσφατη Ιστορία ήταν σχεδόν ακατανόητη. Στάθηκε μάρτυρας ανείπωτου θανάτου και πόνου σε σχεδόν καθημερινή βάση επί δεκαεπτά μήνες. Εκτοπίστηκε πάνω από είκοσι φορές. Συχνά πεινούσε. Έθαψε πολλούς από τους συναδέλφους του δημοσιογράφους. Τον Νοέμβριο τραυματίστηκε σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι αναφέρομαι σε αυτόν σε παρελθοντικό χρόνο. Το Ισραήλ αφανίζει το παρόν.

Όταν επικοινώνησα με τον Χοσάμ τον Νοέμβριο για να του ζητήσω να γράψει για το Drop Site News, ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό. «Χαιρετισμούς χαμπίμπι. Είθε ο Θεός να σε φυλάει. Είμαι πολύ χαρούμενος που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία», έγραψε. «Υπάρχουν τόσες πολλές ιδέες, σκηνές, ιστορίες».

Το πρώτο του ρεπορτάζ για το Drop Site ήταν ένας καυστικός απολογισμός των βίαιων επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού στην Μπέιτ Λαχία, που ανάγκασαν χιλιάδες παλαιστινιακές οικογένειες να εγκαταλείψουν ένα από τα τελευταία καταφύγια που είχαν απομείνει στην πολιορκημένη πόλη:

Μερικοί από τους τραυματίες κείτονταν στον δρόμο χωρίς να ελπίζουν ότι κάποιος θα τους περιθάλψει. «Περπατούσα με την αδελφή μου στο δρόμο», δήλωσε η Ραχάφ, 16 ετών. Αυτή και η αδελφή της ήταν οι μοναδικές επιζώσες στην οικογένειά τους από προηγούμενη αεροπορική επιδρομή που είχε σκοτώσει 70 ανθρώπους. «Ξαφνικά η αδελφή μου έπεσε εξαιτίας του βομβαρδισμού. Είδα το αίμα της να τρέχει, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Την άφησα στο δρόμο και κανείς δεν την τράβηξε έξω. Φώναζα, αλλά κανείς δεν με άκουσε».

Η γραφή του ήταν λυρική και συναρπαστική. Έκανα αγώνα για να μεταφράσω και να επιμεληθώ τα κομμάτια του – να μείνω πιστός σ’ αυτά, να μεταφέρω τη συναισθηματική χρήση της αραβικής γλώσσας με τρόπο που να κρατάει το νόημά της και στα αγγλικά. Στο πλαίσιο της κλασικής αρχισυντακτικής διαδικασίας ολοκλήρωσης του κομματιού, συχνά επέστρεφα σ’ εκείνον με διευκρινίσεις και ερωτήσεις, ζητώντας του πρόσθετες λεπτομέρειες και αυτούσεις δηλώσεις των πηγών του. Πάντα απαντούσε γρήγορα, παρά τις έκτακτες περιστάσεις που αντιμετώπιζε.

Τον Ιανουάριο, ο Χοσάμ μας έστειλε ένα άρθρο σχετικά με τις τρεις ημέρες που μεσολάβησαν μεταξύ της ανακοίνωσης της συμφωνίας εκεχειρίας και της προγραμματισμένης εφαρμογής της, περίοδο κατά την οποία το Ισραήλ κλιμάκωσε τους βομβαρδισμούς του στη Γάζα:

Στόχος τους ήταν το σχολείο αλ-Φαλάχ. Βομβάρδισαν ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο στην Τζαμπάλια. Δολοφόνησαν οικογένειες, όπως οι Αλούς, οι σοροί των οποίων δεν έχουν ακόμη ανασυρθεί και εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω και πάνω από τα ερείπια. Τα παιδιά που είδα εκείνο το βράδυ φαίνονταν χαρούμενα αλλά δεν ζούσαν πια, τα πρόσωπά τους είχαν παγώσει σε ένα μείγμα χαμόγελου και αίματος.

Στις αρχές Δεκεμβρίου, γράφοντας τον πρόλογο σ’ ένα από τα άρθρα του, του ζήτησα να επιβεβαιώσει την ηλικία του. «Χαχαχα. Είμαι νέος. Εικοσιτεσσάρων», έγραψε. Αμέσως, διευκρίνισε: «Στην πραγματικότητα, δεν έχω κλείσει ακόμα τα 24. Είμαι 23». Του είπα ότι ήταν νέος μόνο ως προς την ηλικία, αλλά ως προς την εμπειρία ήταν γέρος (ακούγεται καλύτερα στα αραβικά). «Είμαι πραγματικά κουρασμένος», απάντησε. «Τ’ ορκίζομαι: Δεν μου έχουν απομείνει καθόλου δυνάμεις. Δεν μπορώ να βρω μέρος να κοιμηθώ. Έχω αλλάξει σπίτι 20 φορές». Συνέχισε: «Το ‘ξερες ότι είμαι ο μόνος στην οικογένειά μου που ζει μόνος του στον βορρά;» Τον περασμένο μήνα, κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός, επανενώθηκε με τη μητέρα του για πρώτη φορά μετά από 492 ημέρες.

Τον Οκτώβριο, ο ισραηλινός στρατός περιέλαβε τον Χοσάμ και άλλους πέντε Παλαιστίνιους δημοσιογράφους στη λίστα με τους στόχους του. Εκείνος είπε ότι ένιωθε «κυνηγημένος». Κάλεσε τον κόσμο να μιλήσει δυνατά χρησιμοποιώντας το hashtag #ProtectTheJournalists (#ΠροστατέψτεΤουςΔημοσιογράφους): «Κάνω έκκληση σε όλους να μοιραστούν αυτό που συμβαίνει στους Δημοσιογράφους, προκειμένου να γίνουν γνωστά τα πραγματικά σχέδια της ισραηλινής κατοχής με στόχο δημοσιογράφους. Θέλουν να πέσει μαύρο στα μέσα ενημέρωσης. Διαδώστε το hashtag και μιλήστε για εμάς!»

Τον Δεκέμβριο, όταν ο ισραηλινός στρατός δολοφόνησε πέντε δημοσιογράφους σε αεροπορική επιδρομή που χτύπησε το όχημά τους, του έστειλα μήνυμα για να δω αν είναι καλά.

«Η δουλειά μας είναι μόνο να πεθαίνουμε», απάντησε. «Μισώ τον κόσμο όλο. Κανείς δεν κάνει το παραμικρό. Τ’ ορκίζομαι, έφτασα στο σημείο να μισώ αυτή τη δουλειά». Για τους επιζώντες συναδέλφους του έγραψε: «Πλέον, λέμε ο ένας στον άλλον: “ΟΚ, ποιανού είναι η σειρά;… Οι οικογένειές μας μας θεωρούν ήδη μάρτυρες».

Όταν το Ισραήλ ξεκίνησε ξανά τους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς την περασμένη εβδομάδα, του έστειλα ξανά μήνυμα για να δω αν είναι καλά. Απάντησε με μια λέξη: «Θάνατος».

Στη διάρκεια όλων αυτών, ο Χοσάμ συνέχισε να μου στέλνει μηνύματα με ιδέες για ρεπορτάζ ή απλώς για να μεταδώσει τι συνέβαινε στον βορρά. Στα γραπτά και τα φωνητικά μηνύματά του, συχνά κατάφερνε με κάποιον τρόπο να παραμένει θερμός και αστείος – σαν να εξεγείρετο ενάντια στον θάνατο που τον περιέβαλε.

Όταν τέθηκε σε ισχύ η εκεχειρία, επέστρεψε στη γενέτειρά του, την Μπέιτ Χανούν, στο βορειοανατολικό άκρο της Γάζας. Σχεδόν τίποτα δεν είχε μείνει όρθιο, αλλά ήταν αποφασισμένος να μείνει και να καταγράψει την καταστροφή.

Μου έστειλε μήνυμα αργά το βράδυ της Κυριακής, λίγες ώρες πριν σκοτωθεί. Είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του Μπέιτ Χανούν ανήμερα της νέας επίθεσης του Ισραήλ, την περασμένη εβδομάδα. Είχε δηλαδή εκτοπιστεί δια της βίας για ακόμα μία φορά – αυτή τη φορά στην Τζαμπάλια. Είχαμε συμφωνήσει ότι θα έγραφε ένα άρθρο για την επίθεση της περασμένης εβδομάδας και για όσα είχε δει.

«Χαμπίμπι», έγραψε. «Μου λείπεις». Τον ρώτησα πώς ήταν η κατάσταση στην Τζαμπάλια. «Δύσκολη», είπε.

Μου έστειλε το κείμενό του, το διάβασα και του έστειλα τις ερωτήσεις μου. Απάντησε μόνο σε μία, πριν βγει οφλάιν. Του έστειλα ξανά μήνυμα μόλις ξύπνησα σήμερα το πρωί. Δεν ήξερα ακόμα ότι είχε σκοτωθεί.

Αυτό που πρόκειται να διαβάσετε είναι το τελευταίο άρθρο του Χοσάμ. Το μετέφρασα με δάκρυα.

Σαρίφ Αμπντέλ Κουντούς

Το τελευταίο ρεπορτάζ του ρεπόρτερ

(Το πρωτότυπο κείμενο στο Drop Site News εδώ.)

Ρεπορτάζ από την πρώτη γραμμή του ολοκληρωτικού πολέμου του Ισραήλ

Του Χοσάμ Σαμπάτ

Μπέιτ Χανούν, Γάζα – Η νύχτα ήταν σκοτεινή και προσεκτικά ήσυχη. Όλοι έπεσαν σ’ έναν ανήσυχο ύπνο. Όμως, η ηρεμία διαλύθηκε γρήγορα από εκκωφαντικές κραυγές. Καθώς οι βόμβες έπεφταν βροχή, οι θρήνοι των γειτόνων δήλωσαν τις πρώτες στιγμές της επανέναρξης των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ. Η Μπέιτ Χανούν βυθίστηκε στον πανικό και τον τρόμο. Κραυγές αγωνίας ακούγονταν μέσα στον θόρυβο των οβίδων, σε μια σκηνή που αντανακλούσε το μέγεθος της καταστροφής που κατακλύζει την πόλη. Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Ακολούθησε γρήγορα η σφαγή ολόκληρων οικογενειών. Στήλες καπνού υψώθηκαν παντού. Οι βομβαρδισμοί δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή, πνίγοντας τα πάντα σ’ ένα ανελέητο χαλάζι φωτιάς και πόνου.

Η ισραηλινή επίθεση συνεχίζεται. Η κατοχή ασκεί την κτηνωδία της με πρωτοφανείς βομβαρδισμούς που αφήνουν πίσω τους φρικτές σκηνές καταστροφής και αιματοχυσίας. Σύμφωνα με το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών (UN OCHA), ο αριθμός των μαρτύρων τις τελευταίες έξι ημέρες ξεπέρασε τους 700, γεγονός που αντικατοπτρίζει την έκταση αυτού του τεράστιου ανθρώπινου πόνου. Το OCHA αναφέρει επίσης πως η Γάζα υποφέρει από σοβαρή έλλειψη φαρμάκων και ιατρικής βοήθειας, κάτι που επιδεινώνει την ήδη άσχημη κατάσταση.

Τις πρώτες έξι μέρες αυτής της νέας στρατιωτικής επιχείρησης, η βόρεια Γάζα έγινε μάρτυρας τεσσάρων αιματηρών σφαγών. Η πιο αξιοσημείωτη ήταν η σφαγή της οικογένειας Μουμπάρακ, η οποία έλαβε χώρα την ώρα που η οικογένεια είχε συγκεντρωθεί σε ένδειξη πένθους για να εκφράσει τα συλλυπητήριά της στον Δρ. Σαλίμ Μουμπάρακ. Μέσα σε μια στιγμή, το συλλογικό τους πένθος μετατράπηκε σε μια θάλασσα αίματος και ανθρώπινων μελών. Ολόκληρη η οικογένεια σκοτώθηκε: Ο Δρ. Σαλίμ, η σύζυγός του, τα παιδιά του, οι γονείς του. Κανείς δεν επέζησε. Ένας αυτόπτης μάρτυρας το συνόψισε με σαφήνεια: «Όλοι τους σκοτώθηκαν». Τα θύματα δεν βρίσκονταν σε πεδίο μάχης, αλλά σε ένα σπίτι που πενθούσε. Ήταν έγκλημα με όλη τη σημασία της λέξης.

Αυτή η σφαγή δεν ήταν η μόνη – ακολούθησαν διαδοχικές επιθέσεις σε άλλες οικογένειες, όπως η οικογένεια Αμπού Νασρ, και στη συνέχεια η οικογένεια Αμπού Χαλίμ – φέρνοντας στο μυαλό τους άγριους βομβαρδισμούς στην αρχή του πολέμου, μετά την 7η Οκτωβρίου. Η επίθεση είναι συνεχής, αδυσώπητη, στοχεύει αδιακρίτως αθώους πολίτες, αφήνοντας πίσω της μόνο καταστροφή και θάνατο.

Όταν έφτασα στη σκηνή δεν ήμουν έτοιμος για τη φρίκη που αντίκρισα μπροστά στα μάτια μου. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι νεκρούς. Κάτω από κάθε πέτρα βρισκόταν ένας μάρτυρας. Δεκάδες άνθρωποι φώναζαν για βοήθεια κάτω από τα ερείπια των σπιτιών τους, αλλά δεν υπήρχε κανείς να ανταποκριθεί. Κραυγές γέμιζαν τον αέρα ενώ όλοι στέκονταν αβοήθητοι. Τα δάκρυά μου δεν σταματούσαν. Τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν δεν μπορεί να τις αντέξει άνθρωπος. Τα ασθενοφόρα ήταν γεμάτα με πτώματα, τα σώματα και τα άκρα τους στοιβαγμένα το ένα πάνω στ’ άλλο και μπλεγμένα μεταξύ τους. Δεν μπορούσαμε πια να ξεχωρίσουμε τα παιδιά από τους άντρες, τους τραυματίες από τους νεκρούς.

Στο νοσοκομείο Αλ Ανδαλούς το σκηνικό ήταν ακόμη πιο οδυνηρό. Το νοσοκομείο ήταν γεμάτο με μάρτυρες. Οι μητέρες αποχαιρετούσαν σιωπηλά τα παιδιά τους. Το ιατρικό προσωπικό εργαζόταν σε φρικτές συνθήκες, προσπαθώντας να περιθάλψει τους τραυματίες με τα λιγοστά στοιχειώδη μέσα που διέθετε. Ήταν μια οριακή κατάσταση με τεράστιο αριθμό νεκρών και τραυματιών να μεταφέρονται με τρομακτικό ρυθμό.

Η επίθεση του Ισραήλ συνεχίζεται. Σφαγή μετά τη σφαγή, αφήνοντας στο πέρασμά της μόνο τις κραυγές των μανάδων και τα όνειρα των παιδιών που έχουν γίνει στάχτη. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό. Τα πάντα συνθλίβονται: οι ζωές αθώων ανθρώπων, η αξιοπρέπειά τους και οι ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον.

Μετάφραση από τα αραβικά στα αγγλικά: Sharif Abdel Kouddous (Drop Site News).
Μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά: Reporters United. 

Post mortem: «Αν διαβάζετε αυτές τις λέξεις, σημαίνει ότι με σκότωσαν…»

Αυτό είναι το μήνυμα που οι φίλοι του Χοσάμ ανάρτησαν στον λογαριασμό του στα κοινωνικά δίκτυα λίγες ώρες μετά τον θάνατό του. Είναι το μήνυμα που ο ίδιος ο Χοσάμ έχει ετοιμάσει ώστε να διαβαστεί μετά τον θάνατό του.


Αν διαβάζετε αυτές εδώ τις λέξεις, σημαίνει ότι με σκότωσαν – κατά πάσα πιθανότητα, στοχευμένα – οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής. Όταν ξεκίνησαν όλα αυτά, ήμουν μόλις 21 ετών – ένας φοιτητής με όνειρα, όπως όλοι. Τους τελευταίους 18 μήνες αφιέρωσα κάθε στιγμή της ζωής μου στο λαό μου. Κατέγραψα τη φρίκη στη βόρεια Γάζα λεπτό προς λεπτό, αποφασισμένος να δείξω στον κόσμο την αλήθεια που προσπάθησαν να θάψουν. Κοιμήθηκα σε πεζοδρόμια, σε σχολεία, σε σκηνές – όπου μπορούσα. Κάθε μέρα ήταν μια μάχη για την επιβίωση. Υπέμεινα την πείνα για μήνες, αλλά δεν έφυγα ποτέ από το πλευρό του λαού μου.

Μα το Θεό, εκπλήρωσα το καθήκον μου ως δημοσιογράφος. Ρίσκαρα τα πάντα για να μεταδίδω την αλήθεια και τώρα, επιτέλους, αναπαύομαι – κάτι που στερήθηκα τους τελευταίους 18 μήνες. Τα έκανα όλα αυτά επειδή πιστεύω στον Παλαιστινιακό αγώνα. Πιστεύω ότι αυτή η γη είναι δική μας, και ήταν η μεγαλύτερη τιμή της ζωής μου να πεθάνω υπερασπιζόμενός την και υπηρετώντας τον λαό της.

Και τώρα σας ζητώ: Μη σταματήσετε να μιλάτε για τη Γάζα. Μην αφήσετε τον κόσμο να κοιτάξει αλλού. Συνεχίστε να αγωνίζεστε, συνεχίστε να λέτε τις ιστορίες μας – μέχρι η Παλαιστίνη να είναι ελεύθερη.

— Για τελευταία φορά, Χοσάμ Σαμπάτ, από τη βόρεια Γάζα.

Η επικήρυξη του δημοσιογράφου ως τρομοκράτη 

Η δολοφονία του Σαμπάτ δεν ήταν συμπωματική, ήταν το αποτέλεσμα μιας στοχευμένης στρατιωτικής επιχείρησης. Τον Οκτώβριο του 2024, ο δημοσιογράφος είχε επικηρυχθεί από τον ισραηλινό στρατό ως «τρομοκράτης της Χαμάς», μαζί με πέντε ακόμα δημοσιογράφους του Al-Jazeera. 

Μία μέρα μετά τον θάνατο του, ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε στα αραβικά: 


#عاجل 🔴 Χθες, ο IDF [ισραηλινός στρατός] και το Shin Bet [Εσωτερική Υπηρεσία Ασφαλείας] εξόντωσαν τον τρομοκράτη Hossam Basel Abdul Karim Shabat, ο οποίος υπηρέτησε ως ελεύθερος σκοπευτής στο Τάγμα της Μπέιτ Χανούν της Χαμάς και εργαζόταν παράλληλα στο κανάλι Al-Jazeera.

⭕️ Τον Οκτώβριο του 2024, ο IDF και το Shin Bet αποκάλυψαν την ξεκάθαρη σχέση του Σαμπάτ με το στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς, καθώς δημοσιευμένα εσωτερικά έγγραφα της Χαμάς απέδειξαν ότι είχε λάβει στρατιωτική εκπαίδευση στο Τάγμα της Μπέιτ Χανούν το 2019.

⭕️ Στη διάρκεια του πολέμου, o Σαμπάτ συμμετείχε σε επιθέσεις σαμποτάζ και σε τρομοκρατικές δραστηριότητες κατά των δυνάμεων του ισραηλινού στρατού και του κράτους του Ισραήλ

⭕️ Η στρατολόγηση του τρομοκράτη Σαμπάτ συνιστά πρόσθετη απόδειξη της στρατολόγησης τρομοκρατών της Χαμάς εντός του δικτύου Al Jazeera. 

⭕️ O IDF και το Shin Bet θα συνεχίσουν να δρουν εναντίον των τρομοκρατών της Χαμάς και να αφαιρούν καθετί που απειλεί τους πολίτες του Ισραήλ.

Δεν εντοπίσαμε ούτε μία διεθνή οργάνωση ελευθερίας του Τύπου που να αντιμετωπίζει ως αξιόπιστες τις κατηγορίες του ισραηλινού στρατού. Όλες τους – μεταξύ άλλων RSF (Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα), CPJ (Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων), IPI (Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου), IFJ (Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων) – καταδίκασαν απερίφραστα τη δολοφονία του δημοσιογράφου. Το ίδιο έκανε η Γενική Διευθύντρια της Unesco Οντρέ Αζουλέ (Audrey Azoulay). 

Η αμερικανική οργάνωση CPJ (Committee to Protect Journalists) έχει επανειλημμένα καταγγείλει τη συστηματική πρακτική του Ισραήλ να συκοφαντεί τους δολοφονημένους (ή αυτούς που πρόκειται να δολοφονήσει) Παλαιστίνιους δημοσιογράφους με ατεκμηρίωτες κατηγορίες. Πρόκειται για πρακτική που χρονολογείται πολύ πριν την 7η Οκτωβρίου 2023, την οποία η οργάνωση είχε αναλύσει σε έκθεσή της τον Μάιο του 2023, με τίτλο «Deadly Pattern» (Θανάσιμο Μοτίβο).

Σε αντίστοιχα συμπεράσματα είχε καταλήξει και η Washington Post όταν ερεύνησε περιπτώσεις Παλαιστίνιων δημοσιογράφων που κατηγορήθηκαν κι αυτοί από το Ισραήλ ως τρομοκράτες της Χαμάς. 

Τον Αύγουστο του 2024, η Ιρένε Χαν (Irene Khan), Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για την ελευθερία της έκφρασης, δήλωσε πως οι κατηγορίες που διατυπώνει ο ισραηλινός στρατός «στερούνται κάθε ουσιαστικής απόδειξης» και χαρακτήρισε τις δολοφονίες δημοσιογράφων «εγκλήματα πολέμου» που πρέπει να διωχθούν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Και όμως, την ισραηλινή προπαγάνδα δεν παρέλειψαν να αναπαράξουν και ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τo Newsit (του Νίκου Ευαγγελάτου) παρουσίασε την είδηση της δολοφονίας του Παλαιστίνιου δημοσιογράφου ως εξής: «“Ελεύθερος σκοπευτής” της Χαμάς ο δημοσιογράφος του Al-Jazeera που σκοτώθηκε, λέει το Ισραήλ».

ΠΗΓΗ

- ΣΧΕΤΙΚΗ και η πρόσφατη ανάρτηση στο blog μας: 

«Αν το διαβάζετε αυτό, σημαίνει ότι έχω δολοφονηθεί»: Το τελευταίο ρεπορτάζ του Παλαιστίνιου δημοσιογράφου, Χοσάμ Σαμπάτ, που δολοφονήθηκε από τους Ισραηλινούς στη Γάζα (ΕΙΚΟΝΕΣ & VIDEO)