Συγκλονίζει Αμερικανός εθελοντής Χειρουργός στη Γάζα που ομολογεί ότι χειρούργησε περισσότερα παιδιά στη Γάζα σε μία νύχτα, απ’ όσα στις ΗΠΑ σε έναν χρόνο
Ο Αμερικανός χειρουργός Φερόζ Σιντβά, σύμφωνα με το 972magazine έχει προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του σε εμπόλεμες ζώνες σε όλο τον κόσμο, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τον προετοιμάσει για τον ισραηλινό βομβαρδισμό του νοσοκομείου του στη Γάζα και όσα θα άφηνε πίσω.
Το βράδυ της 23ης Μαρτίου, ο Φερόζ Σιντβά, χειρουργός, που είχε φτάσει πρόσφατα στη Γάζα από την Καλιφόρνια ως εθελοντής γιατρός, κατευθυνόταν προς τη χειρουργική πτέρυγα του νοσοκομείου Νάσερ όταν μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή το διέλυσε.
Ο ισραηλινός στρατός κλασικά, δήλωσε ότι η επιδρομή στόχευε τον Ισμαήλ Μπαρχούμ, ανώτερο στέλεχος του πολιτικού γραφείου της Χαμάς που νοσηλευόταν για τραύματα που υπέστη σε προηγούμενη αεροπορική επιδρομή μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, αλλά ο βομβαρδισμός σκότωσε επίσης ένα 16χρονο αγόρι και τραυμάτισε αρκετούς ακόμη ασθενείς.
Ο νεκρός έφηβος, ονόματι Ιμπραήμ, ήταν ασθενής του Φερόζ και «ο Ιμπραήμ υποτίθεται ότι θα πήγαινε σπίτι σήμερα», είπε ο Φερόζ όταν μιλήσαμε την ημέρα μετά τον βομβαρδισμό. «Είχε κάποιες βλάβες τις οποίες επιδιορθώσαμε, αλλά ήταν αρκετά καταστροφικές, οπότε του κάναμε μια προστατευτική κολοστομία. Ανέκαμπτε στην πτέρυγα και ήταν σε καλή κατάσταση. Ποτέ δεν περίμενα να σκοτωθεί ένας ασθενής μου στο νοσοκομειακό του κρεβάτι».
«Αν δεν με είχαν τραβήξει στη μονάδα εντατικής θεραπείας, πιθανότατα θα είχα σκοτωθεί δίπλα στον Ιμπραήμ», συνέχισε. Σε απάντηση στον ισχυρισμό ότι η αεροπορική επιδρομή στόχευε έναν ηγέτη της Χαμάς, πρόσθεσε: «Ένα από τα πιο πολύτιμα στοιχεία του ανθρωπιστικού δικαίου, είναι ότι όταν ένα άτομο είναι τραυματισμένο, δεν συμμετέχει σε μάχη και του παρέχεται ιατρική φροντίδα, είναι ένα προστατευόμενο άτομο».
Ο Φερόζ και σχεδόν 100 άλλοι Αμερικανοί ιατρικοί λειτουργοί, έστειλαν μια ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο και την αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, περιγράφοντας λεπτομερώς όσα είχαν δει κατά τη διάρκεια της εθελοντικής τους εργασίας σε νοσοκομεία της Γάζας και ζητώντας τον τερματισμό του πολέμου και των αμερικανικών αποστολών όπλων στο Ισραήλ.
Αφού επέστρεψε στην πατρίδα του από την πρώτη του εθελοντική αποστολή στο Ευρωπαϊκό Νοσοκομείο της Γάζας τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2024, ο Φερόζ μετά βίας πήρε ανάσα. Τον Μάρτιο, επέστρεψε στη Γάζα για μια δεύτερη εθελοντική θητεία. Αυτή τη φορά, ως μέλος μιας ομάδας από την MedGlobal, ο Φερόζ εγκαταστάθηκε στο χειρουργικό τμήμα του Ιατρικού Συγκροτήματος Νάσερ στη νότια πόλη Χαν Γιουνίς. Με 450-500 κλίνες ασθενών, το Νάσερ είναι σήμερα το μεγαλύτερο λειτουργικό νοσοκομείο στη νότια Γάζα. Ο ισραηλινός στρατός έχει επιτεθεί στο συγκρότημα αρκετές φορές από τις 7 Οκτωβρίου. Μετά από μια πολιορκία ενός μήνα που κορυφώθηκε με τη σύλληψη 70 εργαζομένων τον Φεβρουάριο του 2024, το νοσοκομείο κηρύχθηκε μη λειτουργικό, αλλά έκτοτε κατάφερε να ανακτήσει μέρος των δυνατοτήτων του.
Παρά τις απίστευτα δύσκολες συνθήκες από τότε που το Ισραήλ κατέρριψε την κατάπαυση του πυρός τον περασμένο μήνα, ο Φερόζ περιγράφει την πρώτη του θητεία πριν από ένα χρόνο ως ακόμη πιο δύσκολη από την τελευταία του, η οποία έληξε στις 2 Απριλίου. «Την τελευταία φορά, φτάσαμε στο Ευρωπαϊκό Νοσοκομείο ακριβώς τη στιγμή που μαίνονταν η μάχη της Χαν Γιουνίς. Δεν υπήρχε ούτε στιγμή χωρίς βομβαρδισμούς», εξήγησε. «Μόνο την 1η Απριλίου – την ημέρα των δολοφονιών της World Central Kitchen, όταν ισραηλινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτέθηκαν σε μια αυτοκινητοπομπή βοήθειας, σκοτώνοντας επτά εργαζομένους, – σταμάτησαν να βουίζουν τα drones, και ακόμη και τότε ήταν μόνο για 12 ώρες. Υποθέτω ότι δεν ήθελαν περισσότερη αρνητική δημοσιότητα εκείνη την ημέρα».
Επιπλέον, σε αντίθεση με το Ευρωπαϊκό Νοσοκομείο πριν από ένα χρόνο, το Νοσοκομείο Νάσερ δεν λειτουργεί σήμερα και ως καταυλισμός εκτοπισμένων. «Δεν μπορούσες να λειτουργήσεις – γυναίκες έκοβαν λαχανικά και άδειαζαν σούπα στον νιπτήρα της ΜΕΘ. Ήταν εντελώς γελοίο», είπε ο Φερόζ. «Υπάρχει πολύ περισσότερο προσωπικό εδώ, επίσης, και πολύ περισσότεροι που μιλούν αγγλικά. Ενώ την τελευταία φορά δεν χειρουργούσα ποτέ με άλλον χειρουργό, αυτή τη φορά υπάρχει ένας Παλαιστίνιος χειρουργός σε κάθε χειρουργείο. Το νοσοκομείο δεν βομβαρδίστηκε την τελευταία φορά, όμως, οπότε υποθέτω ότι αυτό είναι διαφορετικό».
Ο Φερόζ δεν είναι ότι δεν γνωρίζει από συγκρούσεις και καταστροφές, έχοντας προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του στην Ουκρανία, την Αϊτή και τη Ζιμπάμπουε. Αλλά η κατάσταση στη Γάζα, τόνισε, είναι ασύγκριτη. «Έχω πάει στην Ουκρανία τρεις φορές μετά τη ρωσική εισβολή – η οποία, πριν από τη Γάζα, ήταν η χειρότερη χώρα στον κόσμο για επιθέσεις σε υγειονομικές εγκαταστάσεις», είπε. «Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα απλώς να ανατιναχτώ από τους Ρώσους. Είναι εντελώς τρελό».
Ένας καθορισμένος χώρος για να πεθαίνουν παιδιά
Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τι ώθησε αυτόν τον χειρουργό να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Γάζα και στη συνέχεια να γίνει ένας τόσο ένθερμος ακτιβιστής κατά του ισραηλινού βομβαρδισμού. Ο Φερόζ δεν έχει προσωπική σχέση με την Παλαιστίνη. Η οικογένειά του είναι αρχικά Περσο-Ινδική και μάλιστα παραδέχεται ότι οι γονείς του τρέφουν κάποια ισλαμοφοβικά αισθήματα μετά τη δική τους ιστορία διώξεων. Ξέρει μόνο τρεις λέξεις στα εβραϊκά και δύο στα αραβικά – η πιο σημαντική είναι το «χαλάς», το οποίο συνήθως χρησιμοποιεί για να πει σε κάποιον ότι πέθανε ένα μέλος της οικογένειάς του.
Κι όμως, επέλεξε να επιστρέψει στη Γάζα τον περασμένο μήνα για μια δεύτερη επίσκεψη, αρπάζοντας την ευκαιρία που παρουσιάστηκε από μια κατάπαυση του πυρός, που γνώριζε πολύ καλά ότι δεν θα διαρκούσε.
Ο βομβαρδισμός του νοσοκομείου δεν ήταν, στην πραγματικότητα, το πιο δραματικό γεγονός που βίωσε ο Φερόζ κατά την τελευταία του επίσκεψη. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 18 Μαρτίου, το Ισραήλ πραγματοποίησε αυτό που έγινε γνωστό ως «Σφαγή του Ραμαζανιού», επιτιθέμενο ταυτόχρονα σε περίπου 100 τοποθεσίες από αέρος κατά τη διάρκεια του γεύματος σουχούρ. Περισσότεροι από 400 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, εκ των οποίων 174 ήταν παιδιά.
«Όταν άρχισε ο βομβαρδισμός στις 2 τα ξημερώματα, η πόρτα των καταλυμάτων μας στην πραγματικότητα ανατινάχτηκε και χτύπησε το ντουλάπι πίσω της – αυτό με ξύπνησε», θυμήθηκε ο Φερόζ. «Νομίζω ότι είδαμε συνολικά 130 ασθενείς σε αυτό το εξάωρο. Έκανα έξι χειρουργικές επεμβάσεις αμέσως και τρεις ακόμη κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι μισές από αυτές ήταν σε μικρά παιδιά, κάτι που δεν συνηθίζω καθόλου. Φρόντισα περισσότερα παιδιατρικά τραύματα εκείνη τη νύχτα από όσα κάνω σε έναν χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Συγκριτικά, ο Φερόζ θυμήθηκε τις συνέπειες των βομβαρδισμών του Μαραθωνίου της Βοστώνης το 2013, όταν εργαζόταν ως ειδικευόμενος στο Ιατρικό Κέντρο της Βοστώνης. «Εκείνη την ημέρα, κάθε μεγάλο κέντρο τραυμάτων σε ολόκληρη την πόλη της Βοστώνης – με συνολική χωρητικότητα περίπου 4.000 κλινών και πάνω από 100 ικανούς χειρουργούς – όλα μαζί είδαν τον αριθμό των ασθενών που είδαμε σε μία νύχτα στο Νοσοκομείο Νάσερ στις 18 Μαρτίου», εξήγησε. «Μόνο 10 από τους τραυματίες ήταν παιδιά, ενώ εδώ το ένα τρίτο έως το μισό των ασθενών ήταν παιδιά.
«Έτσι, αυτό ήταν ένα τεράστιο γεγονός μαζικών θυμάτων, αλλά δεν ήταν καν το χειρότερο που έχουν δει εδώ», συνέχισε. «Οι χειρουργοί στο Νοσοκομείο Νάσερ, θυμούνται ημέρες που το χειρουργικό τμήμα έκανε 100 χειρουργικές επεμβάσεις σε μία ημέρα. Αυτή είναι μεγαλύτερη χρήση πόρων σε αυτό το ένα νοσοκομείο από ό,τι έχει βιώσει ποτέ οποιοδήποτε άλλο νοσοκομείο στη γη, ούτε καν στη Νέα Υόρκη μετά την 11η Σεπτεμβρίου – και το έκαναν αυτό μέρα με τη μέρα για μήνες.
«Οι τοπικές ιατρικές ομάδες εδώ είναι πολύ έμπειρες και έκαναν φανταστική δουλειά», συνέχισε ο Φερόζ. «Υπήρχε ακόμη πολύ χάος, αλλά κράτησαν την πρόσοψη του νοσοκομείου καθαρή και έκαναν διαλογή στους ασθενείς».
Ο Φερόζ εξήγησε πώς, όπως συνηθίζεται κατά τη διάρκεια γεγονότων μαζικών θυμάτων σε όλο τον κόσμο, το ιατρικό προσωπικό χώρισε τους εισερχόμενους ασθενείς σε χρωματικές κατηγορίες: πράσινο για τους «ελαφρά τραυματίες», που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή· κίτρινο για πιθανό κίνδυνο για τη ζωή αλλά φαινομενικά σταθερούς, ώστε να μπορούν να περιμένουν να αξιολογηθούν· κόκκινο για άμεση αξιολόγηση – συνήθως λόγω προβλημάτων αεραγωγών, αναπνοής ή κυκλοφορίας· και μαύρο για πέρα από κάθε βοήθεια.
«Όταν κάποιος χαρακτηρίζεται μαύρος, μεταφέρεται απευθείας στο νεκροτομείο», είπε. «Είτε είναι αποκεφαλισμένος, είτε έχει σταθερές και διασταλμένες κόρες χωρίς καρδιακό παλμό, είτε έχει διαλυθεί σε κομμάτια ή έχει εκσπλαχνιστεί. Είναι πολιτισμικά αδύνατο να χαρακτηρίσεις παιδιά μαύρα εδώ και να πεις στον οδηγό του ασθενοφόρου να τα πάει απευθείας στο νεκροτομείο. Γι’ αυτό υπάρχει ένας καθορισμένος χώρος για να πεθαίνουν παιδιά, δίπλα σε άλλα ετοιμοθάνατα παιδιά, όπου οι οικογένειές τους μπορούν να μείνουν μαζί τους και να προσευχηθούν».
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Φερόζ όταν άρχισαν να φτάνουν τα θύματα τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Μαρτίου ήταν να πει σε έναν πατέρα να πάει το παιδί του σε αυτόν τον χώρο. «Είχε αγωνιώδη αναπνοή και πολύ αδύναμο σφυγμό με πολύ σοβαρά τραύματα από θραύσματα στον εγκέφαλο. Δεν υπήρχε νευροχειρουργός εδώ και έπρεπε να πούμε στον πατέρα της, «Λυπάμαι, δεν θα επιζήσει’».
«Την σήκωσα και την έβαλα στην αγκαλιά του, και μετά απλώς έδειξα, γιατί δεν μπορούσα να εξηγήσω στα αραβικά. Δεν έχω ιδέα αν ήξερε ότι η κόρη του θα πέθαινε, αλλά φάνηκε σαν να κατάλαβε».
«Αυτή δεν είναι μια ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, είναι μια αμερικανο-ισραηλινή επίθεση». Ο Φερόζ γνωρίζει πλήρως ότι η απόφασή του να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του στη Γάζα, θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο. «Αυτό είναι το πιο βίαιο μέρος που έχω πάει ποτέ με τεράστια διαφορά», είπε. «Είναι πιθανώς το πιο βίαιο μέρος στη γη τα τελευταία 60 χρόνια».
Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που λέει σε κάθε γιατρό που επικοινωνεί μαζί του για να συζητήσει το ενδεχόμενο να ακολουθήσει τα βήματά του. «Πρέπει να καταλάβουν ότι πηγαίνουν σε ένα μέρος όπου αν οι Ισραηλινοί θέλουν να σε δολοφονήσουν, θα το κάνουν και θα τη γλιτώσουν – και η δική σου κυβέρνηση δεν θα κάνει απολύτως τίποτα γι’ αυτό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου