Η υπαναχώρηση του διορισθέντα από την κυβέρνηση αναπληρωτή προέδρου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, Χρήστου Παπαδημητρίου, ο οποίος παρουσίασε το επίσημο πόρισμα πριν από 40 μέρες και ο οποίος, τελικά, παραιτήθηκε κάτω από το βάρος των παλινωδιών και των αντιφάσεων που προκάλεσε η εκ των υστέρων αλλαγή της στάσης του ως προς τις αιτίες της ανάφλεξης και της πυρόσφαιρας, γεννά πολλά και αναπάντητα ερωτήματα.
1. Η κυβερνητική θεωρία της ανάφλεξης των ελαίων σιλικόνης που εμπεριέχονται στις μηχανές των ηλεκτραμαξών δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά, δεν έχει, δηλαδή, επιβεβαιωθεί πειραματικά.
Και επιπλέον, δεν έχει επιβεβαιωθεί και στο πεδίο, αφού δεν έχει ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο σε δυστύχημα με ηλεκτράμαξες στο παρελθόν, σε αντίθεση με τη θεωρία που υποστήριξε αρχικά το πόρισμα, της ανάφλεξης εξαιτίας της μεταφοράς εύφλεκτων υλικών, που είναι πλήρως επιστημονικά αποδεκτή και πλήρως τεκμηριωμένη.
Η οποία σκοντάφτει, όμως, στην ανυπαρξία στοιχείων που να την επιβεβαιώνουν στο πεδίο. Κι αυτό, βέβαια, εξαιτίας της επιχείρησης μπαζώματος του εδάφους και αλλοίωσης των πρωτογενών αποδεικτικών στοιχείων.
Πώς συμβαίνει, λοιπόν, να παραμένει ενεργή στον δημόσιο διάλογο η αναπόδεικτη θεωρία των ελαίων σιλικόνης, ενώ την ίδια ώρα να αποσύρεται η πλήρως αποδεκτή, των αρωματικών υδρογονανθράκων;
Το λογικό δεν θα ήταν, εφόσον και οι δυο πάσχουν από επιβεβαίωση, είτε και οι δυο να αποσυρθούν, είτε και οι δυο να παραμείνουν ενεργές μέχρι... νεωτέρας;
2. Αν, πράγματι, οι ηλεκτράμαξες μπορούν να αναφλεγούν και να εξαϋλώσουν επιβάτες μετά από μετωπική σύγκρουση εξαιτίας εσωτερικών αιτίων, αυτό συνιστά ένα σημαντικό στοιχείο επικινδυνότητας που έπρεπε να έχει προβλεφθεί από τους κατασκευαστές του τροχαίου σιδηροδρομικού υλικού. Γιατί, όμως, αυτό το ενδεχόμενο δεν αναφέρεται πουθενά στις σχετικές προδιαγραφές;
3. Με δεδομένο το ενδεχόμενο που η κυβέρνηση υποστηρίζει, της αυτανάφλεξης των αμαξοστοιχιών λόγω εσωτερικών αιτίων, γιατί δεν έχουν κληθεί ακόμη από τις αρχές, δυο χρόνια μετά, οι κατασκευαστές για να επιβεβαιώσουν ή για να απορρίψουν πειραματικά αυτό το ενδεχόμενο;
4. Το γεγονός ότι η κατασκευάστρια εταιρεία, η Siemens, απέρριψε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο της ανάφλεξης από έλαια σιλικόνης, γιατί αποσιωπάται και δεν λαμβάνεται υπόψη στα πορίσματα; Και γιατί, αντίθετα, λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η άρνηση της Hellenic Train ότι μεταφέρονταν εύφλεκτες ύλες στις αμαξοστοιχίες; Αυτό δεν δηλώνει τακτική δυο μέτρων και δυο σταθμών απέναντι σε δυο εταιρείες που είτε η μια, είτε η άλλη, είτε και οι δυο εμπλέκονται στην ανάφλεξη;
5. Αν θεωρηθεί ότι η κατασκευάστρια εταιρεία είναι ύποπτη για την ανάφλεξη από λάδια σιλικόνης και γι’ αυτό απέρριψε ασυζητητί αυτό το ενδεχόμενο, γιατί δεν έχει κινηθεί καμία εισαγγελική διαδικασία εναντίον της;
Τη στιγμή, μάλιστα, που έχει διαταχθεί ήδη από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου κατεπείγουσα έρευνα εναντίον αυτών που υποστήριξαν το ακριβώς αντίθετο ενδεχόμενο, της επιστημονικά αποδεκτής, πλην χωρίς αποδεικτικά στοιχεία στο πεδίο, λόγω μπαζώματος, ανάφλεξης εξαιτίας μεταφοράς εύφλεκτων υλικών;
6. Τελικά, είτε στο ένα είτε στο άλλο ενδεχόμενο, η ανάφλεξη των αμαξοστοιχιών που στοίχισε τη ζωή πολλών επιβατών είναι γεγονός. Και προφανώς υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτήν.
Γιατί μέχρι τώρα δεν έχει κινηθεί καμία εισαγγελική έρευνα για να τις διερευνήσει;
7. Στην Ευρώπη σήμερα κυκλοφορούν περί τις 5.000 ηλεκτράμαξες σαν κι αυτές που συγκρούστηκαν μετωπικά στα Τέμπη.
Γιατί ποτέ στο παρελθόν, σε καμία από αυτές, δεν έχει επιβεβαιωθεί η θεωρία της ανάφλεξης εξαιτίας των ελαίων σιλικόνης των μηχανών;
8. Γιατί από τα 16 σιδηροδρομικά δυστυχήματα με μετωπική σύγκρουση ηλεκτραμαξών που συνέβησαν στην Ευρώπη τον 21ο αιώνα, μόνο στο δυστύχημα των Τεμπών δημιουργήθηκε ανάφλεξη και πυρόσφαιρα από έλαια σιλικόνης; Γιατί, δηλαδή, σε κανένα από τα άλλα δυστυχήματα με μετωπικές συγκρούσεις παρόμοιου τύπου ηλεκτραμαξών δεν επιβεβαιώνεται η θεωρία της ανάφλεξης εξαιτίας ελαίων σιλικόνης;
Αυτή η μοναδικότητα, άλλωστε του δυστυχήματος των Τεμπών, να είναι το μόνο στην ιστορία που συνοδεύτηκε από ανάφλεξη χωρίς να μεταφέρονται εύφλεκτα υλικά, το κατατάσσει πρώτο στη λίστα των πιο πολύνεκρων σιδηροδρομικών δυστυχημάτων των τελευταίων 25 ετών.
Ανεξάρτητα από το ποια θεωρία θα επικρατήσει στο τέλος για τις αιτίες της ανάφλεξης, ένα είναι βέβαιο. Οτι η επιχείρηση μπαζώματος, που ξεκίνησε χωρίς εισαγγελική διαταγή αμέσως μετά το δυστύχημα, πριν ακόμη διεξαχθούν οι έρευνες στο πεδίο που προβλέπουν τα πρωτόκολλα των δυστυχημάτων και πριν ακόμη συλλεγούν τα σκορπισμένα μέλη των σορών των θυμάτων, εξαφάνισε κάθε ίχνος απόδειξης που θα μπορούσε να φωτίσει τις συνθήκες του δυστυχήματος και να διαλευκάνει τις αιτίες θανάτου των επιβατών.
Γι’ αυτό και αυτή η επιχείρηση αλλοίωσης των πρωτογενών στοιχείων στο πεδίο είναι απόδειξη ενοχής για το έγκλημα της συγκάλυψης της αλήθειας από πλευράς αυτών που τη συνέλαβαν, την οργάνωσαν, τη συντόνισαν και τελικά και την πλήρωσαν, όπως προκύπτει από τη σχετική αναφορά στη Διαύγεια.
*Καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής, πρώην πρύτανης ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου