Η πρόθεση της κυβέρνησης, εξαγγελθείσα από τον πρωθυπουργό, για αποστολή τεσσάρων εκατομμυρίων «φύλλων αξιολόγησης» του Δημοσίου, που θα συμπληρώσουν οι πολίτες, δεν αποτελεί παρά συνέχεια του «μεταρρυθμιστικού λαϊκισμού» που ξεκίνησε με την πρόταση για «συνταγματοποίηση» της αξιολόγησης.
Οι κατέχοντες έστω την εγκύκλια γνώση της μεθοδολογίας των κοινωνικών ερευνών γνωρίζουν πως είναι πάρα πολύ εύκολο οι ερωτήσεις του αξιολογικού ερωτηματολογίου που θα διανεμηθούν κατά εκατομμύρια (!) να είναι φτιαγμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να δοθούν οι απαντήσεις που επιθυμεί η κυβέρνηση. Και ποιος μπορεί να εμπιστευθεί αυτή την κυβέρνηση σε μια τέτοια διαδικασία όταν η πολιτική της και τα στελέχη της, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, στρέφονται ιδεοληπτικά εναντίον του Δημοσίου και των εργαζομένων σε αυτό, τροφοδοτώντας κάθε είδους στερεότυπα;
Αυτό προφανώς δεν θα συνιστά αξιολόγηση ούτε κατ’ ελάχιστο κοινωνική λογοδοσία. Τότε γιατί το κάνει η κυβέρνηση;
Μια πρώτη επιδίωξη είναι αυτό που το πολιτικό-δημοσιογραφικό κλισέ αποκαλεί «φυγή προς τα μπρος». Πρακτικά εδώ, τη φυγή από τις επιπτώσεις των κοινωνικών αντιδράσεων για τους κυβερνητικούς χειρισμούς που οδήγησαν στο δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών όσο και στην εξίσου σκανδαλώδη προσπάθεια συγκάλυψης που επιχειρείται έκτοτε.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσπαθεί να κάνει κάτι που ξέρει καλά, να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία. Να αποστρέψει κατ’ αρχάς τα μάτια του κόσμου από τις ευθύνες της διαπράττοντας τη μέγιστη απρέπεια να υποδείξει εμμέσως ως υπεύθυνους του δυστυχήματος τους εργαζομένους στο Δημόσιο και την υποτιθέμενη απουσία αξιολόγησης.
Οταν όλοι γνωρίζουμε πως οι ρουσφετολογικές πρακτικές της κυβέρνησης οδήγησαν τον λάθος άνθρωπο στη λάθος θέση, στερώντας και την τελευταία δικλίδα ασφαλείας (μετά την απουσία τηλεδιοίκησης, φωτοσήμανσης, συστήματος επικοινωνίας, αυτόματου συστήματος αποφυγής σύγκρουσης, που και γι’ αυτά ήταν υπεύθυνη η κυβέρνηση) πριν από το δυστύχημα. Την ίδια στιγμή που οι σιδηροδρομικοί οργανισμοί επαίρονταν για την αξιολόγηση που έκαναν «πιστοποιημένες» ιδιωτικές εταιρείες.
Ταυτόχρονα χειραγωγώντας και αξιοποιώντας εν συνεχεία τα αποτελέσματα των ερωτηματολογίων, και τη συνταγματική αναθεώρηση, για να οδηγήσουν σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων και ιδιωτικοποίηση όσων δομών και υπηρεσιών έχουν απομείνει ακόμη δημόσιες.
Αν κάτι χρειάζεται αυτή τη στιγμή το Δημόσιο, είναι η χρηματοδότηση και η επαρκής στελέχωση σε προσωπικό. Και φυσικά οι αυξήσεις μισθών έτσι ώστε να μην οδηγούνται οι εργαζόμενοι σε παραίτηση -μη μπορώντας να τα βγάλουν πέρα με τους μισθούς πείνας- αλλά και για να καλύπτονται οι θέσεις που προκηρύσσονται στους διαγωνισμούς.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσαν να εισαχθούν ορθολογικά και επιστημονικά τεκμηριωμένα συστήματα αποτίμησης της προσφοράς των δημόσιων υπηρεσιών στην κοινωνία αλλά και μηχανισμοί κοινωνικής λογοδοσίας.
*Μέλος της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου