Είναι συνηθισμένο στην Ιστορία η παρακμή μιας αυτοκρατορίας να συνοδεύεται από σπασμούς μεγαλείου. Οι αυτοκρατορίες δεν παραδέχονται ποτέ ότι τα συμπτώματα υποβάθμισης είναι σημάδια του επερχόμενου τέλους. Ετσι, αντιδρούν «βίαια» στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν το αναπόφευκτο.
Η αμερικανική αυτοκρατορία βρίσκεται ακριβώς σε αυτό το σημείο. Εχει έναν ηγέτη σε κρίση εθνικού μεγαλείου που, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, δεν επιλέγει τον μοχλό της στρατιωτικής υπεροχής για να ξανακάνει «την Αμερική μεγάλη», αλλά την οικονομία. Με προστατευτισμό πέρα από τα όρια του οικονομικού ανορθολογισμού και με παράλογες απαιτήσεις που τις διεκδικεί σαν πολυεθνική έτοιμη να εξαγοράσει τα πάντα.
Ο πόλεμος των δασμών προκαλεί ήδη αρνητικές συνέπειες για όλους, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ, αλλά είμαστε μόνο στην αρχή. Ο πόλεμος όλων εναντίον όλων θα έχει αναμενόμενες συνέπειες: το παγκόσμιο εμπόριο θα πληγεί, η οικονομική ανάπτυξη θα υποχωρήσει (ήδη η αμερικανική οικονομία απειλείται, κατά παραδοχή του ίδιου του Τραμπ, με ύφεση), ο πληθωρισμός θα γνωρίσει νέα φάση ανόδου, ο εμπορικός πόλεμος θα μετατραπεί σε νομισματικό, στις αγορές θα επικρατήσει βέρτιγκο, οι επιχειρηματίες δεν θα ξέρουν πάνω σε ποιες σταθερές παραδοχές επιχειρούν.
Η κατάληξη θα είναι σπιράλ χάους, μια περιδίνηση, στο πλαίσιο της οποίας το ρίσκο για μια νέα μεγάλη κρίση θα αυξηθεί.
Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι «εχέφρονες» συστημικές δυνάμεις θα «συνετίσουν» τον Τραμπ, υποχρεώνοντάς τον να ακούσει τη «φωνή της λογικής». Ομως είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο, κι όταν θα είναι η ώρα του, πιθανότατα θα είναι πολύ αργά. Ο κίνδυνος μιας οικονομικής Βαβέλ είναι πολύ μεγάλος. Κι αν αυτός ο κίνδυνος δεν αποφευχθεί, ο «πειρασμός» να αντισταθμιστούν οι ζημιές του εμπορικού πολέμου με... τα κέρδη θερμών πολέμων μπορεί να διαλύσει τις αυταπάτες πως οι αντιπαραθέσεις θα διευθετηθούν ειρηνικά.
Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη και μπορεί να εξελιχθεί πολύ άσχημα. Και όλοι ξέρουμε ότι ανεξάρτητα από τα κέρδη ή τις ζημίες της μιας ή της άλλης μεγάλης δύναμης, το σίγουρο είναι πως ο τελικός αποδέκτης του «λογαριασμού» των κάθε λογής πολέμων θα είναι οι λαοί. Το γεγονός ότι μιλάμε για σχέδια στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης την ίδια στιγμή που συζητείται η εκεχειρία στην Ουκρανία και η δεύτερη φάση εκεχειρίας στη Γάζα είναι ενδεικτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου