 |
Υπομονή η "Αθηναϊκή Ριβιέρα" φτιάχνεται αλλά... όχι για τους πληβείους. |
Την ώρα που η Αθήνα διψά, οι αγωγοί σπάνε καθημερινά και οι πολίτες ζουν με διακοπές, βλάβες και απειλή ξηρασίας, η ΕΥΔΑΠ ανακοίνωσε ότι θα σκάψει από τον Περισσό ως τη λεωφόρο Βουλιαγμένης για να υδροδοτήσει την επένδυση του Ελληνικού! Το νερό ρέει όχι για τις ανάγκες των πολλών, αλλά για τα συμφέροντα των λίγων. Και το κόστος – κοινωνικό, ψυχολογικό, περιβαλλοντικό, ηθικό – θα το πληρώσουν (πάλι) οι κάτοικοι αυτής της καταταλαιπωρημένης «πόλης»…
Η Αθήνα μοιάζει καταδικασμένη να πνίγεται στα ίδια της τα έργα. Την ώρα που χιλιάδες πολίτες ταλαιπωρούνται από δεκάδες βλάβες στο δίκτυο ύδρευσης κάθε μέρα, με το 15% του νερού να χάνεται στο πουθενά, η ΕΥΔΑΠ δρομολογεί ένα από τα πιο φαραωνικά, κοινωνικά προκλητικά και τεχνικά αμφιλεγόμενα έργα των τελευταίων ετών. Ένα υπόγειο ταξίδι νερού που ξεκινά από τις εγκαταστάσεις της στον Περισσό και καταλήγει στα εργοτάξια του Ελληνικού, της “Αθηναϊκής Ριβιέρας”, διασχίζοντας τα Πατήσια, τα Εξάρχεια, τον παράδρομο της Βουλιαγμένης και ολόκληρη την καρδιά της πόλης. Κανείς δε ρώτησε τους κατοίκους αν θέλουν να σκαφτεί η Δροσοπούλου, κανείς δεν εξήγησε τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η επέμβαση στον ήδη διαλυμένο κυκλοφοριακά ιστό της Αθήνας.
Κανείς δεν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη να πει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για ένα έργο εξυπηρέτησης της ιδιωτικής επένδυσης της Lamda Development και όχι της πόλης συνολικά.
Λειψυδρία, αλλά η «Ριβιέρα-Ριβιέρα»…
Η ΕΥΔΑΠ ανακοίνωσε υπερήφανα ένα επενδυτικό πρόγραμμα που αγγίζει τα 2,5 δισ. ευρώ. Πίσω από τους αριθμούς όμως, το κοινωνικό πρόσημο είναι εξαιρετικά άνισο. Την ώρα που ανακοινώνεται η τοποθέτηση έξυπνων υδρομέτρων σε περιοχές υψηλής αξίας, όπως το Παλαιό Φάληρο και το Χαλάνδρι, το υπόλοιπο λεκανοπέδιο ζει με τη μόνιμη απειλή διακοπών, υποτυπώδεις υποδομές και δίκτυα που έχουν να ανανεωθούν από την εποχή της μεταπολίτευσης.
Η ίδια η εταιρεία παραδέχεται ότι για την πλήρη ανανέωση του δικτύου χρειάζονται τουλάχιστον 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ – έργο που απορρίπτεται επειδή, λέει, θα επιβαρυνθεί το τιμολόγιο. Όμως όταν πρόκειται για την υδροδότηση του Ελληνικού, ξαφνικά χρήματα βρίσκονται, εργολαβίες ανατίθενται, και σχέδια προχωρούν με ταχύτητες που η υπόλοιπη πόλη δεν έχει δει ποτέ.
 |
 |
Τι να τον κάνουν τον αγωγό στην “Ριβιέρα” (τρομάρα τους); Εχουν φτιάξει οι άνθρωποι αυτοσχέδιες δεξαμενές… Αυτή είναι η εικόνα των “έργων” στο βόρειο εργοτάξιο του… μητροπολιτικού πάρκου. |
Τι σημαίνει αυτό; Ότι το δημόσιο αγαθό του νερού υποτάσσεται στις ανάγκες μιας real estate επένδυσης. Ότι το νερό γίνεται εργαλείο αγοράς και όχι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, η ίδια η ΕΥΔΑΠ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις υδατικές εφεδρείες της Αττικής. Η στάθμη των αποθεμάτων είναι κάτω από το μέσο όρο 15 ετών, δεν χιόνισε, δεν έβρεξε, και η πρωτεύουσα έχει εισέλθει σε καθεστώς “πορτοκαλί συναγερμού”. Παρόλα αυτά, η πολιτική ηγεσία δεν προχωρά σε μέτρα περιορισμού ή στρατηγικής διαχείρισης. Αντίθετα, ξεθάβει τις γεωτρήσεις της Μαυροσουβάλας, εξετάζει διασύνδεση με τον Κρικελιώτη και τον Καρπενησιώτη, και ψάχνει τρόπο να φέρει νερό από τα Κρεμαστά και –το αμίμητο– από τον Αχελώο. Επιστροφή σε λύσεις του παρελθόντος, γεμάτες τεχνικά και περιβαλλοντικά ερωτηματικά. Γιατί κανείς δεν συζητά ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η ποσότητα, αλλά ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το νερό: σπατάλη, διαρροές, κακοσυντηρημένο δίκτυο, προτεραιότητα σε έργα βιτρίνας.
Ποιος νοιάζεται για τους πολίτες;
Η αλήθεια είναι απλή, όσο και σκληρή: η υδροδότηση της «Ριβιέρας» του Ελληνικού, είναι μια βαθιά αντικοινωνική πράξη. Δεν προέκυψε από ανάγκη των πολιτών, αλλά από την ανάγκη εξυπηρέτησης μιας πολυδιαφημισμένης “ανάπτυξης” που στηρίζεται στην εκτόπιση, την επιβάρυνση και την αναδιάρθρωση του αστικού χώρου υπέρ των λίγων. Η Δροσοπούλου και τα Εξάρχεια δεν είναι σωλήνες διαμετακόμισης επενδυτικών σχεδίων. Είναι ζωντανοί οργανισμοί, πυκνοκατοικημένες γειτονιές, καθημερινές ζωές. Δεν μπορεί να αποφασίζεται να ανασκαφούν με κριτήριο το πού χτίζεται το επόμενο resort.
Κι όσο για τις υπόλοιπες υποσχέσεις περί ενεργειακής αναβάθμισης, ψηφιακών μετασχηματισμών και τεχνολογικής καινοτομίας, πρόκειται για το συνηθισμένο λούστρο. Όταν 300 κλήσεις για βλάβες καταγράφονται κάθε ημέρα, όταν οι αγωγοί σκάνε στους δρόμους σαν καπάκια από κατσαρόλες, όταν οι γειτονιές της Ανατολικής Αττικής ζουν με εποχικές διακοπές, τότε καμία ψηφιακή μετάβαση δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα: η πρωτεύουσα έχει πρόβλημα.
Και το πρόβλημα δεν είναι το νερό ως στοιχείο της Φύσης. Είναι η πολιτική που αποφασίζει πού θα πάει, ποιος θα το πληρώσει και ποιος θα μείνει χωρίς.
Ζ.Χ.
Υ.Γ. Για όσους “βιαστούν” να χαρακτηρίσουν τις φωτογραφίες “παλιές” ή fake, να τους πληροφορήσουμε ότι οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο διάστημα 21-24 Μαρτίου 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου