 |
Ντόναλντ Τραμπ και... το υπουργείο Παιδείας. Σκίτσο του Γερμανού, Markus Grolik |
Τι κρύβεται πίσω από την απόφαση Τραμπ για την κατάργηση του υπουργείου Παιδείας
Μετά τις αποφάσεις και κινήσεις για δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στα υπουργεία Άμυνας, Βετεράνων στρατιωτικών, Εργασίας, και σε ομοσπονδιακές υπηρεσίες όπως η Υπηρεσίας Εκτάκτων Καταστάσεων (FEMA), η Δασική Υπηρεσία, η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος και η USAID του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο «σίφουνας» Τραμπ άνοιξε για τα καλά το δρόμο για τη διάλυση του υπουργείου Παιδείας, αναθέτοντας την αποστολή στην αρμόδια υπουργό Λίντα Μακμάν.
Στις 20 Μαρτίου ο Τραμπ υπέγραψε προεδρικό διάταγμα που ανοίγει το δρόμο για τη διάλυση του ομοσπονδιακού υπουργείου 46 χρόνια μετά την ίδρυσή του από τον πρώην Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ. Και ας παραμένει δύσκολο, ως σήμερα, να εξασφαλίσει μία κυβέρνηση την ισχυρή πλειοψηφία ψήφων της γερουσίας ώστε να πετύχει την πλήρη κατάργησή του. Ο πρώτος που το ήθελε άλλωστε ήταν ο πρώην Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν, όπως είχε ομολογήσει σε ομιλία του το 1982. Δεν τα κατάφερε ούτε αυτός, ούτε άλλοι Ρεπουμπλικάνοι διάδοχοί του. Ωστόσο, σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο σίφουνας Τραμπ είναι αποφασισμένος να συνεχίσει τις σαρωτικές αλλαγές παρά τα συνταγματικά εμπόδια ή τις πιθανές αντιδράσεις στο Κογκρέσο. Στο κάτω-κάτω, ακόμη και εάν δεν εξασφαλίσει την μεγάλη πλειοψηφία των ψήφων στην 100μελή Γερουσία μπορεί να αφήσει ένα υπουργείο Παιδείας που θα είναι στην ουσία ένα «κέλυφος» αδειανό… Ένας δημόσιος φορέας χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους.
Για τον Πρόεδρο Τραμπ και τον δισεκατομμυριούχο Ιλον Μασκ που προΐσταται στο «Τμήμα Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας» (DOGE) που έχει αναλάβει τις απολύσεις ή εθελούσιες παραιτήσεις εκατοντάδων χιλιάδων υπαλλήλων το μόνο που έχει σημασία είναι η επίτευξη του σκοπού που αγιάζει όλα τα μέσα: Η συρρίκνωση του ομοσπονδιακού κράτους και των δημόσιων υπηρεσιών προς όφελος μεγάλων επιχειρήσεων και καρτέλ που μονοπωλούν διάφορους τομείς υπηρεσιών. Το πρόσχημα που χρησιμοποιεί είναι «πιασάρικο»: αφορά μεταξύ άλλων τη μείωση του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ που σήμερα ανέρχεται σε 36,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, που αντιστοιχεί σε περίπου 123% του ΑΕΠ.
Πώς δικαιολογούν το κλείσιμο του υπουργείου Παιδείας
Τα επιχειρήματα που επικαλείται η κυβέρνηση Τραμπ ειδικά για τη διάλυση του υπουργείου Παιδείας ακούγονται «ενδιαφέροντα» αλλά είναι υποκριτικά και εν πολλοίς ανυπόστατα.
Μιλά για «χαμηλή απόδοση» και διασπάθιση δημόσιου χρήματος ιδιαίτερα μέσω του συστήματος (επι)χορήγησης φοιτητικών δανείων σε φτωχούς φοιτητές συνολικού ύψους 1,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ισχυρίζεται επίσης πως παρά τις κρατικές επιχορηγήσεις και μολονότι το κράτος καλύπτει μόλις το 13% της χρηματοδότησης των δημοσίων σχολείων, φταίει η αναποτελεσματικότητα πολιτικών του υπουργείου Παιδείας για τις χαμηλές επιδόσεις των Αμερικανών μαθητών στις εξετάσεις. Λέει για παράδειγμα πως το υπουργείο Παιδείας έχει δαπανήσει 3 τρισεκατομμύρια δολάρια «χωρίς να βελτιώσει τις επιδόσεις των μαθητών».
Επιπλέον εκτιμά ότι το υπουργείο δεν διαθέτει το απαιτούμενο προσωπικό για να διαχειριστεί το χαρτοφυλάκιο φοιτητικών δανείων ύψους 1,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα με το διάταγμα, οι χρηματοπιστωτικές λειτουργίες του υπουργείου «πρέπει να επιστρέψουν σε έναν φορέα που να είναι κατάλληλα «εξοπλισμένος για να εξυπηρετήσει τους Αμερικανούς φοιτητές»
Ένας άλλος λόγος που επικαλείται η κυβέρνηση Τραμπ για την κατάργηση του Υπουργείου είναι «οι υπερβολικές ιδεολογικές πρωτοβουλίες» υπέρ της λεγόμενης ατζέντας των «δικαιωματιστών» (woke agenda) και της κοινότητας π.χ. ΛΟΑΤΚΙ+. Λέει έτσι πως η εκπαίδευση πρέπει να επιστρέψει πλήρως στον έλεγχο των πολιτειών «όπου ανήκει δικαιωματικά».
Στηρίζεται, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, στην «κλασική» δεξιά επιχειρηματολογία του προέδρου του συντηρητικού «Ιδρύματος Heritage», Κέβιν Ρόμπερτς, που θεωρεί πως το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι τίποτε άλλο από μία μηχανή διασπάθισης δις. δολαρίων των Αμερικανών φορολογουμένων. Ο Ρόμπερτς άλλωστε ήταν από τους εμπνευστές του πολύκροτου «Σχεδίου 2025» (γνωστό ως Project 2025) που είχε δημοσιοποιηθεί λίγους μήνες πριν τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του περασμένου Νοέμβρη προκαλώντας αναστάτωση και θύελλα αντιδράσεων καθώς πρότεινε έναν καταιγισμό αποφάσεων και δομικών παρεμβάσεων με σκοπό την «αναμόρφωση» και «ανασυγκρότηση» (εν μέρει διάλυση) του αμερικανικού ομοσπονδιακού δημόσιου και κρατικού τομέα στις ΗΠΑ. Οι προτάσεις έκτασης 44 σελίδων που περιλάμβανε το 900σέλιδο Project 2025 για την εκπαίδευση εν πολλοίς έχουν ήδη δρομολογηθεί με τις απολύσεις του 50% του συνολικού προσωπικού του υπουργείου, έχοντας στο επίκεντρο την ανακατανομή πόρων προς την ιδιωτική εκπαίδευση κάθε βαθμίδας.
Το Project 2025 πριμοδοτεί ανοικτά τα ιδιωτικά σχολεία στις ΗΠΑ, κυρίως μέσω της πολιτικής της «σχολικής επιλογής» προτείνοντας:
- Την ανακατεύθυνση δημόσιων κονδυλίων για τη φοίτηση των μαθητών σε ιδιωτικά ή θρησκευτικά σχολεία. Αυτή η πολιτική μπορεί να αυξήσει τη συμμετοχή των μαθητών σε ιδιωτικά σχολεία, καθώς οι οικογένειες θα έχουν περισσότερες οικονομικές δυνατότητες να επιλέξουν αυτές τις επιλογές.
- Την «αύξηση της ανταγωνιστικότητας» μέσω της χορήγησης δημοσίων κονδυλίων σε σχολεία με πιο υψηλές σχολικές επιδόσεις, τα οποία βρίσκονται σε περιοχές κυρίως νοικοκυριών μέσου και υψηλού εισοδήματος.
- Τον περιορισμό ή κατάργηση της διδασκαλίας της κριτικής φυλετικής θεωρίας σε σχολεία που παίρνουν ομοσπονδιακά κονδύλια.
- Γονική επιρροή στα αναλυτικά προγράμματα των σχολείων και μία ευέλικτη νομοθεσία που θα επιτρέπει στους γονείς να μηνύουν τα σχολεία που θεωρούν ότι έχουν ενεργήσει ανάρμοστα, όπως π.χ. με τη διδασκαλία αμφιλεγόμενων θεμάτων
- Μεταρρύθμιση της χρηματοδότησης μέσω της μετατροπής των προγραμμάτων χρηματοδότησης σε επιχορηγήσεις χωρίς δεσμεύσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε μείωση της χρηματοδότησης και σε αυξημένη ανάγκη για ιδιωτική χρηματοδότηση.
Το φιλέτο 1,7 τρις. δολαρίων φοιτητικών δανείων
Όμως ένας από τους βασικούς σκοπούς κατάργησης του ομοσπονδιακού υπουργείου Παιδείας στις ΗΠΑ έχει στόχο ένα εκλεκτό «φιλέτο»: τους πόρους χορήγησης φοιτητικών δανείων ύψους περίπου 1,6 ως 1,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που αφορούν πάνω από 45 εκατομμύρια δανειολήπτες φοιτητές.
Το υπουργείο Παιδείας διαχειρίζεται επίσης το πρόγραμμα υποτροφιών «Pell Grant», που παρέχει οικονομική βοήθεια σε φτωχούς φοιτητές καθώς και τη «Αίτηση για Δωρεάν Ομοσπονδιακή Φοιτητική Βοήθεια» (FAFSA), που χρησιμοποιείται από τα πανεπιστήμια για την κατανομή οικονομικής στήριξης τω πιο ευάλωτων οικονομικά φοιτητών.
Σύμφωνα με το εκτελεστικό διάταγμα του Τραμπ, η αρμοδιότητα για τη διαχείριση των φοιτητικών δανείων μεθοδεύεται ήδη να μεταφερθεί στην «Υπηρεσία Μικρών Επιχειρήσεων» (SBA), που θα αναλάβει το χαρτοφυλάκιο των δανείων. Η αλλαγή αναμένεται να επιφέρει σημαντικές αλλαγές σε όλο το σύστημα προκαλώντας καθυστερήσεις, αβεβαιότητα και ανασφάλεια στους πιο φτωχούς δικαιούχους, μέρος των οποίων μπορεί να αναγκαστεί να στραφεί για δάνεια στους μεγαλοκαρχαρίες των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών κερδοσκοπικών ιδρυμάτων.
Επιπλέον, η κατάργηση του υπουργείου μπορεί να επηρεάσει τα προγράμματα διαγραφής δανείων, όπως το «Public Service Loan Forgiveness» (PSLF) και το «Teacher Loan Forgiveness», που έχουν σχεδιαστεί για τη διαγραφή του χρέους υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Και στην περίπτωση αυτή, η μεταφορά αυτών των προγραμμάτων σε άλλες υπηρεσίες μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερήσεις ή αλλαγές στις διαδικασίες, δημιουργώντας πρόσθετες δυσκολίες για τους δανειολήπτες φοιτητές.
Με λίγα λόγια, η κατάργηση του Υπουργείου Παιδείας από τον Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται να προκαλέσει σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις σε φτωχούς και ευάλωτους οικονομικά μαθητές και φοιτητές καθώς το υπουργείο διαχειρίζεται κρίσιμα προγράμματα που υποστηρίζουν την εκπαίδευση και την ευημερία αυτών των μαθητών. Τα προγράμματα αυτά περιλαμβάνουν την οικονομική βοήθεια, την υποστήριξη για παιδιά με ειδικές ανάγκες και την παροχή υπηρεσιών σε σχολεία με υψηλό ποσοστό μαθητών από χαμηλό εισόδημα. Εάν καταργηθούν, κάποιοι θα μείνουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος και θα ριχθούν ακόμη πιο εύκολα στον οικονομικό «Καιάδα» του αμερικανικού καπιταλιστικού συστήματος που θρέφεται σε σημαντικό βαθμό από τη φθηνή και κακοπληρωμένη εργασία.
***
 |
| © Dreamstime.com |
Ο τραμπισμός είναι και «ανθυγιεινός»
Μόνο μέχρι τις 31 Ιανουαρίου η αμερικανική κυβέρνηση εξαφάνισε 8.000 ιστοσελίδες, όπως έγραψαν οι New York Times, εφημερίδα που ο Τραμπ χαρακτήρισε «σκουπίδια». Από αυτές, οι 3.000 είχαν να κάνουν με τον τομέα της Υγείας. Οι κυβερνητικές ιστοσελίδες που εξαλείφονται είναι, όπως γράφαμε και την προηγούμενη εβδομάδα («Το πρώτο αουτονταφέ της ηλεκτρονικής εποχής», «Εφ.Συν.» 17-03-2025), κυρίως από τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Εργασίας και Γεωργίας. Γιατί όμως το «Big Delete» επεκτάθηκε στο υπουργείο Υγείας; Μήπως ο εγκέφαλος που το εμπνεύστηκε είναι τόσο άρρωστος, που μισεί την Υγεία;
Μερικοί το ανάγουν σε προσωπική βεντέτα του Τραμπ με τους γιατρούς. Οι τελευταίοι τον ειρωνεύτηκαν, τον γελοιοποίησαν την περίοδο του κόβιντ, όταν αυτός υπερασπιζόταν τους αντιεμβολιαστές και έπινε, δήθεν, χλωρίνη για να σκοτώσει τον ιό!
Υπάρχουν, όμως, βαθύτεροι ιδεολογικοί λόγοι. Ο τομέας της Υγείας συμμετέχει στη συζήτηση για τις ανισότητες. Γιατί οι ανισότητες δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον μισθό, έχουν να κάνουν επίσης με την πρόσβαση στη γνώση και, βέβαια, στην Υγεία. Και ο Τραμπ είναι διακηρυγμένος πολέμιος της ισότητας.
Αυτά που συμβαίνουν τώρα στις ΗΠΑ έχουν γενικότερα βαθύτατο ιδεολογικό στίγμα, με αιχμή του δόρατος τον πόλεμο κατά της επιστήμης. Κατάργηση του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Παιδείας, απολύσεις, περικοπές χρηματοδοτήσεων, λογοκρισία. Η επιστήμη, βέβαια, δημιουργεί ορολογία ακόμη και την ώρα της εξόντωσής της, ακόμη και για την ίδια την εξόντωσή της: μιλάει για «επιστημοκτονία», με την έννοια της κατάργησης ολόκληρων συστημάτων γνώσης. Αυτή η «επιστημοκτονία» παραλληλίζεται μάλιστα με την αντίστοιχη του 16ου αι. στη Χερσόνησο του Γιουκατάν, όταν ο Ισπανός Αντόνιο ντε Μεντόζα έφερε εκεί το πρώτο τυπογραφείο, με σκοπό να διαδώσει θεολογικές γραφές και αυτοκρατορικά διατάγματα. Απέκλεισε από το τυπογραφείο ολόκληρους προφορικούς πολιτισμούς, μέχρι που έσβησαν εντελώς και ξεχάστηκαν.
Ο Ουμπέρτο Εκο είπε, ως γνωστόν, ότι «σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς από τη στιγμή που υπάρχει τηλεόραση». Ωστόσο, το πάνω χέρι από την τηλεόραση έχει πάρει πλέον το διαδίκτυο, εξ ου και ο Τραμπ, μαζί με τον φανατικό ακροδεξιό Μασκ, μάντρωσε δίπλα του γρήγορα και τους λοιπούς «ιδιοκτήτες» του, όπως τον Μπέζος και τον Ζούκερμπεργκ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί στο τέλος και δικτατορία με τανκς. Η ελεύθερη οικονομία, ξέρουμε, δεν χρειάζεται σώνει και καλά τη δημοκρατία για να λειτουργήσει. Οταν μάλιστα γίνεται ολιγοπωλιακή και ιδίως άπαξ και αναλαμβάνει απευθείας κυβερνητικά καθήκοντα, τότε την εχθρεύεται ανοιχτά, γιατί δεν έχει λόγο να τα αφήσει να της γλιστρήσουν από τα χέρια και μάλιστα με… εκλογές.
Για την Ευρώπη ωστόσο (όπως και για την Κίνα…) δημιουργείται μια ευκαιρία και θα δούμε αν θα έχει την εξυπνάδα να την αρπάξει από τα μαλλιά: αν απορροφήσει το πολυεθνικό, ανηλεώς διωκόμενο στις ΗΠΑ επιστημονικό δυναμικό, θα πετύχει ό,τι πέτυχαν οι τελευταίες όταν υποδέχθηκαν, κατά τον Μεσοπόλεμο, όλη την προοδευτική εβραϊκή, διωκόμενη διανόηση. Με όρους υγείας, μια ολική κυτταρική ανανέωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου