Πανεπιστημιακοί: Αυταρχισμός και απομόρφωση οι βασικοί εκπαιδευτικοί στόχοι της αξιολόγησης στα σχολεία

Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ ΔΙΠΑΕ

Φουντώνει η εκδικητική στοχοποίηση όσων εκπαιδευτικών συμμετέχουν στην απεργία-αποχή από τη διαδικασία αξιολόγησης. Σε πολλές περιφέρειες της χώρας οι διώξεις σε βάρος εκπαιδευτικών κλιμακώνονται, με προσκλήσεις σε πειθαρχικά συμβούλια, ενδεικτικά μόνον, στην Αιτωλοακαρνανία, την Άρτα, την Αττική, την Ημαθία, τη Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα, την Κρήτη, την Πιερία, τη Σάμο, τη Χαλκιδική. Το μένος του υπουργείου ξεκίνησε σπάζοντας τον αδύναμο κρίκο των νεοδιόριστων και στρέφεται τώρα προς όλες-ους τους/τις εκπαιδευτικούς. Όχι μόνον αγνοεί οποιοδήποτε κατακτημένο δικαίωμα συμμετοχής στην απεργία-αποχή, αλλά η υφυπουργός παιδείας Ζέττα Μακρή έφτασε να αναφωνήσει ειρωνικά σε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή στις 24 Ιανουαρίου: “Δεν ξέρω ποιο είναι αυτό το περίφημο εκπαιδευτικό κίνημα.” Ε, λοιπόν, είναι αυτό ακριβώς που διώκεται και απειλείται, σε μια εκβιαστική προσπάθεια να φιμωθεί μια και καλή.

Ο αυταρχισμός αποτελεί πλέον αυτοσκοπό στην οργάνωση και διοίκηση της εκπαίδευσης. Τα πειθαρχικά συμπαρασύρουν και άλλους-ες εκπαιδευτικούς, επειδή προασπίστηκαν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Αποκορύφωμα η περίπτωση του 4ου ΓΕΛ Βέροιας, όπου μία εκδήλωση για την ιστορία της πόλης, διώκει ως υπόλογους τους/τις καθηγητές/ήτριες.

Όταν χρειάζεται τέτοια βία για την εφαρμογή του, αναμενόμενα είναι δυστυχώς και τα έως τώρα εκπαιδευτικά αποτελέσματα του νόμου περί αξιολόγησης: Συμβάλλει στη διάλυση των σχολείων, αφού τα σχολεία κατηγοριοποιούνται σε ανώτερα και κατώτερα, εκπαιδευτικοί γίνονται υποτελείς στις διαταγές των αξιολογητών, διαλύονται οι σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ εκπαιδευτικών, ενώ υποθάλπεται και ο διχασμός στην εκπαιδευτική κοινότητα. Κοινή διαπίστωση είναι εξάλλου η σωματική και ψυχική εξόντωση των εκπαιδευτικών από τον φόρτο της  ανούσιας γραφειοκρατικής εργασίας. Και ακόμα δεν έχουν γίνει ευρύτερα γνωστές οι μακροχρόνιες επιπτώσεις: Πολλοί/ες αξιόλογοι εκπαιδευτικοί, σε σημαντικούς ρόλους στην εκπαίδευση, όπως διευθυντές-ύντριες στην ήδη τραγικά υποστελεχωμένη δημόσια παιδεία, αποσύρθηκαν λόγω της επιβολής του νόμου..

Αντίστοιχα είναι και τα καταγεγραμμένα αποτελέσματα για τους/τις μαθητές/ήτριες:  Αυξάνονται οι διακρίσεις, αυξάνεται και το άγχος και οι ψυχικές διαταραχές. Ο στόχος: Στον Καιάδα τα παιδιά με χαμηλές επιδόσεις και μηδενικές ευκαιρίες, τα παιδιά των καταυλισμών Ρομά, τα παιδιά από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, ας μην καταλαμβάνουν τζάμπα τα θρανία, για να μην βρεθεί το σχολείο στην κατηγορία των losers! Όσο για τις παιδαγωγικές πρακτικές που ακολουθούνται, ας προσαρμοστούν στις ανάγκες των πολυάριθμων εξετάσεων. Το επόμενο βήμα θα είναι να ενθαρρύνονται κρατικά τα χάπια για τις πανελλαδικές για την αντιμετώπιση της διάσπασης προσοχής, κεντρικής και διάχυτης πάθησης σε όλο το μαθητικό πληθυσμό..

Το υπουργείο, αντί να στηρίξει εκπαιδευτικούς και υποδομές, από το νηπιαγωγείο ως την τριτοβάθμια, αντί να υπερασπιστεί το έργο των εκπαιδευτικών με προσλήψεις και αυξήσεις, θεσμοθετεί αποκλειστικά και μόνον μέτρα που εξυπηρετούν την απαλλαγή από τις υποχρεώσεις του, οδηγώντας τη χώρα σε πραγματική κατρακύλα απομόρφωσης. Έχοντας κλείσει ολιγομελείς τάξεις και ολόκληρα σχολεία με το πρόσχημα του εξορθολογισμού, δίνοντας στις διευθύνσεις κι άλλη εξουσία για να μειώσει κι άλλο τη δυνατότητα δημοκρατικών διοικητικών διαδικασιών στη σχολική ζωή, τώρα παραχωρεί ακόμη και την εναπομείνασα λαϊκή δημόσια παιδεία στην εταιρική αλυσίδα Ωνάση, ένα από τα τρία-τέσσερα σουπερμάρκετ υφαρπαγής πολιτισμού.

Να σταματήσουν τώρα οι πειθαρχικές διώξεις δασκάλων και καθηγητριών-τών

Πλήρης στήριξη στις/στους εκπαιδευτικούς που υφίστανται τις πειθαρχικές διώξεις

Αντίσταση στη γενικευμένη απομόρφωση 

ΠΗΓΗ

- ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης:

H εικόνα, με τίτλο «Δασκάλα Ζωγραφικής», είναι έργο της Ιngrid Hyde.

Ένας άλλος Άγνωστος Πόλεμος και οι «Κορνιζωμένοι»

της Μαριάννας Τζιαντζή

 

Εδώ και καιρό η κυβέρνηση, δια του Υπουργείου Παιδείας, έχει εξαπολύσει έναν ανελέητο πόλεμο ενάντια στους εκπαιδευτικούς που δε συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της. Οι αριθμοί φέρνουν ανατριχίλα: πάνω από 1.500 εκπαιδευτικοί παραπέμπονται σε πειθαρχικά συμβούλια εξαιτίας της συμμετοχής τους στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, μια απεργία την οποία έχουν κηρύξει τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Ο όρος «πογκρόμ διώξεων» δε μοιάζει υπερβολικός καθώς στο στόχαστρο δε βρίσκονται μόνο οι απεργοί αλλά και πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές που κατά καιρούς είτε υπερασπίστηκαν μαθητές τους, είτε κατήγγειλαν προβλήματα του σχολείου τους, είτε εκφράστηκαν στα σόσιαλ μίντια, είτε πήραν πρωτοβουλίες που δε θεωρήθηκαν ορθές.

 

Πλατιά η βεντάλια του εκφοβισμού, πέρα από τις παραπομπές σε πειθαρχικό: καθαιρέσεις από θέσεις ευθύνης, απειλές και τελεσίγραφα σε νεοδιόριστους, κλήση σε «έγγραφες εξηγήσεις» κ.ά. Το τίμημα για όσους παραπέμπονται στα πειθαρχικά είναι η αναστολή της διοικητικής εξέλιξης και η χρηματική ποινή!

Αν ο λεγόμενος κοινωνικός ιστός δεν έχει ακόμα διαλυθεί εντελώς, το χρωστάμε ως έναν βαθμό στους γιατρούς και τους νοσηλευτές του ΕΣΥ, καθώς και στους αφανείς δασκάλους και καθηγητές που τιμούν το λειτούργημά τους, ακόμα και αν αυτοί είναι μειοψηφία, ακόμα και αν τα «ναι» είναι περισσότερα από τα «όχι».

 

Οι «Κορνιζωμένοι», το τελευταίο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη, είναι ένα σκοτεινό μυθιστόρημα. Το σκοτάδι που πλημμυρίζει τις σελίδες του δεν έχει σχέση μόνο με τον σκοταδισμό της εποχής μας αλλά και με το σκότος που μπορεί να κουβαλά μέσα του ο άνθρωπος. Ένα από τα λίγα ξέφωτα που συναντάμε στους «Κορνιζωμένους» είναι μια παρέα φοιτητών του Παιδαγωγικού Τμήματος ενός επαρχιακού πανεπιστημίου. Ανάμεσά τους μια κοπέλα, η Κλέα, που μιλά για τον αγαπημένο της, τον Χρόνη, που ήταν συμφοιτητής της. Αντιγράφω:

 

«Πρόπερσι τον Σεπτέμβριο είχαμε ορκιστεί στα αποδημητικά πουλιά να μην πλουτίσουμε, να μη χωρίσουμε, να μη φύγουμε από την Ελλάδα, να μην αρνηθούμε διορισμό σε μονοθέσια Δημοτικά της άγονης γραμμής…».

 

Και να μην κάνουμε ιδιαίτερα, θα πρόσθετα -αν και είναι αυτονόητο- και να μην υποκύπτουμε στις απειλές.

 

Χιλιάδες είναι οι εκπαιδευτικοί που έχουν ιδανικά παρόμοια με εκείνα του νεαρού ζευγαριού. Αν η Κλέα και ο Χρόνης ήταν υπαρκτά και όχι μυθιστορηματικά πρόσωπα και αν εργάζονταν σήμερα ως δάσκαλοι, μάλλον θα βρίσκονταν στις γραμμές των διωκόμενων εκπαιδευτικών.

 

Γιατί τόσο κυβερνητικό μένος; ρωτώ μια φίλη. Η απάντησή της είναι ότι η κυβέρνηση προετοιμάζεται για πόλεμο, όχι απλώς κοινωνικό πόλεμο αλλά πόλεμο κανονικό. Και σ’ αυτή την περίοδο προετοιμασίας δεν έχουν θέση εκείνοι οι δάσκαλοι που με το παράδειγμά τους διδάσκουν στους μαθητές και τις μαθήτριές τους τις έννοιες της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της κοινωνικής προσφοράς.

 

ΠΗΓΗ