Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει…
Της Κρυσταλένιας Μανάβη*
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατατέθηκε πρόταση για συζήτηση σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών, η οποία απορρίφθηκε. Ανάμεσα σε όσους καταψήφισαν ήταν και η Αφροδίτη Λατινοπούλου, που τάχθηκε κατά της διεξαγωγής της συζήτησης.
Η πολιτικός που έγινε γνωστή κυρίως για τη δημόσια στάση της σχετικά με την αποτρίχωση, απεδείχθη ότι μάλλον είναι εκεί για να ικανοποιήσει τις πικρίες και τις χαιρέκακες προθέσεις εκείνων που το μεγαλύτερο τους πρόβλημα (ή έτσι νομίζουν) είναι η σχέση μιας άγνωστης με το ξυράφι και τη χαλάουα και το αν ένας άγνωστος ομοφυλόφιλος άνδρας ζει τη ζωή του λίγο πιο ελεύθερα. Ότι προτεραιότητα της είναι να χορεύει το YMCA σε εκπομπές για να γιορτάσει την εκλογική νίκη ενός ξένου δισεκατομμυριούχου ή να ασχοληθεί με τα κιλά της Δανάης Μπάρκα. Όχι η προστασία του Έλληνα πολίτη και η προάσπιση των συμφερόντων του.
Καθώς, όταν έφτασε η στιγμή να πάρει θέση για ένα πραγματικό, οδυνηρό ζήτημα – την τραγωδία των Τεμπών – απέδειξε ότι η πολιτική της παρουσία δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό. Ψηφίζοντας ενάντια στη συζήτηση για την τραγωδία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ευθυγραμμίστηκε πλήρως με όσους κατά καιρούς κατηγορούσε ως 'συστημικούς' και προσκυνημένους στη “woke agenda”.
Το έκανε γιατί οι προτεραιότητές της ήταν και είναι πάντα ξεκάθαρες: να θολώνει την εικόνα, να μετατρέπει την πολιτική σε ριάλιτι, να φωνάζει γενικότητες για υποτιθέμενες «απειλές» κατά της κανονικότητας, ενώ η πραγματική απειλή – η διαφθορά, η ανικανότητα και η συγκάλυψη – βρίσκεται μπροστά της και την προσπερνά αδιάφορη.
Αντί να απαιτήσει διαφάνεια, προτίμησε τη σιωπή. Αντί να διεκδικήσει δικαιοσύνη, προτίμησε να «μη δυσφημίσει τη χώρα», λες και η μεγαλύτερη δυσφήμιση δεν είναι το ίδιο το έγκλημα που έγινε στις ράγες. Για άλλη μια φορά, έβαλε μπροστά τον αγαπημένο της μπαμπούλα, τους αναρχικούς, τους ακροαριστερούς, τους κομμουνιστάς, ώστε να δικαιολογήσει την απόφασή της ως αντίσταση στη σκύλευση της πατρίδας -που κατ’ εκείνη επιφέρει η προσπάθεια για δικαίωση.
Και αυτός είναι άλλωστε ο λόγος της πολιτικής της επιβίωσης. Επιβιώνει -πολύ επιτυχημένα- με το να συντηρεί έναν γενικότερο θυμό, να πλασάρεται ως η εκπρόσωπος των «κανονικών» ανθρώπων – εκείνων που θεωρούν ότι η χώρα τους απειλείται από πολύχρωμες σημαίες και ελεύθερες γυναίκες. Είναι η πολιτικός που θα φωνάξει για τον «πατριωτισμό», αλλά θα μπλοκάρει τη διερεύνηση μιας εθνικής τραγωδίας.
Όταν δεν ασχολείται με τις τρίχες και τα κιλά, όταν δεν αναλώνεται σε μικροπρέπειες και ανέξοδες πολιτισμικές μάχες, προστατεύει τη χώρα με το να αγνοεί επιδεικτικά ένα γεγονός που βάζει σε κίνδυνο όλους τους «κανονικούς» ανθρώπους που τάχα υπερασπίζεται. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα: η συνειδητή επιλογή της να μετατρέψει τον δημόσιο λόγο σε ένα θέαμα φθηνής πρόκλησης, την ώρα που η πραγματικότητα απαιτεί αλήθειες, λύσεις και δικαιοσύνη.
Ας γίνει μάθημα η στάση της στους υποστηρικτές της. Άτομα σαν εκείνη, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, θα συνταχθούν με τον ισχυρό και θα συνεχίσουν να αλαλάζουν χωρίς τις αντίστοιχες πράξεις, για το πόσο αγαπούν την Ελλάδα.
*Πολιτική αναλύτρια
- ΣΧΕΤΙΚΗ και η ανάρτηση στο blog μας:
Τα Τέμπη, η «ζούγκλα» και η Λατινοπούλου ως (διπλή;) ασπίδα - Του Διονύση Ελευθεράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου